JOZEF IN MEEUW.
\o. 97.
Zaterdag 12 Maart 1904.
19e
Jaarg.
Nieuws- e u Advertentieblad
voor Z e e u w sc li - V7 I a a ii d e re i?
F. MELKMAN,
AXEL.
BEKENDMAKING.
toelating van Kinderen
Ilnitenland.
FECI L LE T OW
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdag-avond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 00 cent
voor B b i. o i i 70 cent. Afzondert. nnmm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Axel, maken bekend, dat op Don
derdag den 17 Maart 1904. des voormid
dags te 9 uren, ten raadhuize gelegen-
jheid zal worden gegeven tot
op de Openbare Lagere School, alhier,
i Hiervoor komen in aanmerking alle
kinderen die geboren zijn in 1898.
Verder worden belanghebbenden er
op gewezen, dat de toelating slechts
éénmaal per jaar plaats heeft.
Axel, den 19 Februari, 1904.
Burgemeester en Wethoud.ers van Axel,
D. J. OGGEL
De Secretaris.
J. A. VAN VESSEM.
DE OORLOG IX OOST-4ZIË.
De New York Herald vernoemt van
haar correspondent te Tsjifoe, dat zes
Japansche torpedobooten Vrijdagmiddag
op eenigen afstand van Port Arthur gezien
werden. De forten kregen toen last, zich
gereed te maken op een aanval. Maar
tegen het vallen van den avond was het
Japansche smaldeel nog niet komen op
dagen, en de Pobjeda, de Nowik, de Bajan
en de Askold kruisten toen op de buiten-
reede.
In de stad is het rustig. De onbemid
delde burgers worden op kosten der re-
i geering naar Irkoetsk gebracht, de overi
Het was een pijnlijk onderhoud, geen
vriendeljjk gekoos, dat die twee met el
kander hadden, tei wijl de bruid de warme
wijn op den haard gereed maakte. Zjj
droeg de kom de in kamer, maarschomt
Adam eerst eeD glas in. Toen zij weder
jiu de keuken kwam dronk bij haar toe
eu toen hij het glas uitgedronken had en
zij hem op nieuw inschonk en met hem
klonk, zeide hij: »Gt1 zijt eigenlijk.
gij zjjt knapper, dan ik gedacht had.
Het is toch zoo erg niet, dat zij mij dwin
gen. Als dat eene er maar niet was, dat
eene, dan zou ik vrolijk zijn. Als ik u
toch voor zeven jaren zoo gezien had als
|nu, dan zou ik de vrolijkste jo- gen van
de wereld zijn. Hemel, daar bedenk ik
SmijHet was hem als of er een
mes midden door zgo hart ging, en hij
bleef plotseling steken.
I Hij moest op e :n keukenstoel gaan
zitten, en hield de handen voor de oogen.
Eindelijk sprak hij dof voor zich uit
»Ziet gij zoo zal hét met mij gaan. Ik
zal u wat zeggeD, maar zeg er mijn ouders
en de uwe niets vau. Geef mij de band
daaropbeloof mij dat gjj niets ver
tellen zult.*
De bruid gaf Adam de hand de
gen mogen blijven, maar 's nachts moe
ten zij thuisblijven. De levensmiddelen
zijn zeer duur geworden, groenten zijn
niet meer te Krijgen.
Uit In-kou vernam de New York He
rald Zaterdag, dat een gedeelte der Ja
pansche vloot die voor Port Arthur ge
legen heett, naar Wladiwostok vertrok
ken was, zoodat nog slechts eenige krui
sers Port Arthur in 't oog hielden.
Een ooggetuige over den torpedoaanval.
Het Journal de St. Péiersbourg bevat
een brief uit Port Arthur over het in ien
nacht van den 26sten Janu iri (9 Februari
N S) gebeurde. Sommige bizonderheden,
die daarin worden medegedeeld over den
Japanscb-n torpedoaanval, zijn op bet
komieke af, wat intusschen allerminst de
bedoeling van den schrijver is gaweest,
»In den avond van den 26sten Januari
- zoo begint namelijk de bescnrijving
lag ons eskader op de buitenreede van
Port Arthur. Ou« 9 uren waren alle
officiereu aan boord, omdat er tegeu 11
uur 's avonds een manoeuvre, die een
vjjandolgken torpedoaanvalzou voorstellen,
was gelast. De manoeuvre slaagde voor
treffelijk eu tegen middernacht stoomden
da vier torpedobooten, die den vijand
hadden verbeeld, terug uaar Dalni, van
waar zij gekomen waren.
»Daar niets dan gemeenen streek van
een nachtelijken aanval vóór het doen
van een oorlogsverklaring deed vermoe
ien, legiun allen zich ter ruste met uit
zondering v ui hen, die de wicht hadden.
»De bevelhebber vau de Pallada, welke
van alle schepen het verst in zee was
geplaatst, stond op het punt ook in zijn
beide handen gloeiden nu en Adam
vervolgde: »van daag is bet juist de dag,
dat ik mijne Martina beloofd heb om bij
haar te komen bet is baast twee jaar
dat ik in een ander dorp uaar de kerk
moet gaan, eu ik heb altijd spionoen om
mg been en mijne Martina en
mgn Jozef en de anderen heb ik in een
jaar niet gesproken en nu moet ik mijn
woord houdenIk zou u gaarne
een zoen geveu, maarik doe bet
Dietneen, ik doe het Diet.
het zou zonde zijn, ik geel er u geen voor
ik vrij man ben.*
»Gij zijt een braaf menscb, en gij kunt
heel goed praten,glimlachte de bruid,
»al zeggen de menschen dat gij nog maar
een jongen zijt,*
»De menschen kennen mij ook maar
balf; er is niemand die mij kent dm
mijue Martina, zij zag bet «n ik bad haar
toch geen woord gezegd, en ik zag het
haar ook aan en zij had mij ook niets
gezegd, eu toch wisten wij het beide zjj
inerkt het, zjj is verstandig zij zag dat
ik de rijkste jongen in het gansche Boven
land was en toch de armste ja, zij moet
het u vertellen, hoe verstandig zg is, en
welk een goed hart zij hoeft, eu daarbij
is zij zoo vrolijk en zoo lief en
en
Plotseling bleef Adam steken aau wie
vertelt bij dat Aan zijne bruid die pas
aan hem verloofd isen zij zag hem aan
als ol zij zich moest bedeuken waar zij
hut te gaan, maar bleef nog een oogen-
blik op dek toeven, toen bij plotseling
in de verte witte en roode lichten zag,
waarvan eerstgenoem ie zich boven de
andere bevonden Daar ook op de naar
de haven tei ugstoomenae Russische oor
logschepen de lichten zoo geplaatst waren,
dacht de commandant aan een onver-
wachten terugkeer der Russische torpe
dobooten. Nog meer werd de aandacht
gatrokken toen de naderende schepen
signalen gaven door met onregelmatige
tusscbenpoozen de licbten nu eens te be
dekken, dan we9r te laten schijnen.
»Da havansigu taldienst antwoordde hen
met signalen, die te kennen gaven, dat
men da mededeelingen der naderende sche
pen niet begreep.
»Deo commandant van da Pallada be
kroop een voorgevoel van een ramp. Aan
dachtig in de verre nachtelijke duisternis
turende, zig hij eindelijk het silhouet van
een torpedojager met twee paar schoor-
sleenen achter elkaar. Die plaatsicg der
scboorsteenen opecde hem de oogen, om
dat de «cboorsteenen der Russische tor
pedojagers in één rij midden op 't schip
staan. Zonder verwijl liet hij bet oorlogssig-
oaal geven en de s jelvuurkanonnen laden.
»In nauwelijks drie minuten was de
geheele bemanning op de beenieder
stond op den post, dien bij bij een ge
vecht bad in te nemen, en een saivo van
bet geschut begroette d6 Japansche tor
pedobooten. Het vuur werd ondersteund
door de Tsesarewitsj en de Retwisan, die
eveneens in de eeiste linie, maar een
weinig achter de Pallada lagen, en duurde
onafgebroken voort tot de Japansche tor-
pedobooteD op de vlucht gingen.
toch waren, Men boorde niets dan de
beide manneD binnen in de kamer
met elkander lachen en pi aten, en de
beide vrouwen met elkander fluisteren.
Eindelijk zeide Adam: >Dus, ik boud u
aan uw woord, gg zegt er niemand iets
van. Ik ga nu weg. Daar mijne MaitiDa
naar Martinaen - en naar
mijnennaar het dorp. Als de
kerstboom aangestoken is ben ik weder
terug en dan is het afgedaaD. Tot
straks.*
De bruid zag met verwondering, hoe
Adam ziin grauwen mantel omhing, zijn
pelsmuts opzette en den sterken knoesli-
gen stok met de groote scherpe punt
greep eu moedig zwaaide. Adam zag er
te gelijk sebooD en vreeselijk uit. Hg
ging eindelijk weg, en de bruid bleef stil
aan den haard zitten. Na een poos kwam
de oude Rottman de kamer uit en vroeg
Wat gebeurt er bier dau toch? De
hooden janken daar binnen, en waar
is Adam
Weg.*
Waarheen
»Dat mag ik niet zeggen. Maar hij
komt gauw terug.*
»Zio? Ik weet al waar bi) is. Zg
mgne vrouw niets; ik meen, zeg uw va
dei niets. Is hij al lang weg?
»Nog maar een paar minuten
>Sluip naar binneD en baal mijn hoed,
zoodat zij er niets van merken zorg er
voor, dat de bonden niet buiten komen
»Na enkele oogenblikken hoorde men
eeD vei schrikkelijke ontploffing onder den
romp van den kruiser; eon wateizuil
steeg op, die over de beele kommando-
brug sloeg maar noch het vuur noch de
andere gevechtsmaatregelen werden ge
staakt ren tevens werd onverwijld zorg
gedragen het lek in den romp van de
Pallada voorloopig te stoppen, d. w. z. de
waterdichte schotten te sluiten. Even
later ontploften bijna gelijktijdig twee
andere torpedo's een aan den boeg
van de Retwisan, de andere aan dan
achtersteven van de Tsesarewitsj. Deze
dubbele ontploffing beteekende het eind
van den aanvalmet elkaar wedijverende
in snelheid kozen de Japansche torpedo
booten het ruime sop.*
Het Japansche departement van
marine hoeft bekend gemaakt dat sedert
het uitbreken der vijandelijkheden 18
Russische schepen, gezamenlijk 94,00<>
ton metende, beschadigd zijn.
De kanonnen van de Russische kruiser
Wariag zijn Vrjjdag te Tokio aangekomen.
De correspondent van de Daily Chro
nicle te Tokio zegt, dat de Keizer bet
voorbeeld geelt van de grootste zuinig
heid gedurende den oorlog. Aan bet hof
zjjn de maaltijden nu allereenvoudig,
ingericht. Dit voorbeeld vindt veel na
volging.
Volgens een berichtgever van de
Daily Cnronicle staan er tbaas 5000 man
Russische troepen te Moekden. Generaal
Stoessel is benoemd tot commandant van
het tweede legercorps; bij wordt als gou
verneur van Port Artbut vervangen door
generaal Smernikof.
of neen, ja, baal mijn boed. Hg
is een gek, gij zijt een prachtige meid.*
De bruid ontsnapte een ruw gebaar
van den ouden Rottman, haalde ijlings
hoed en stok uit de kamer; en de oude
gaf haar den last om maar te zegg9n,
dat bij dadelijk terugkwam; en toen liep
hij weg en zette zijn stok altijd een eind
vooruit eer de stap volgde. Maar bij liep
met vasten tred.
X-
Een vader, die zijn zoon zoekt
Toen Adam in de open lucnt kwam
was het bem alsol hij wakker werd.
Wat is er gebeuid? Als ik niet wil is
er niets gebeuid. Eene rilling voer
bem door de leden de hand waai mede
bij de trouwbelofte gedaaü had werd plot
seling koud en bg warmde die aan zijn
pijpekop.
Den weg van den molen naar het dorp
koe men. niet misloopen, miar men moest
oppasseD, want vlak aan den weg gaat
de lots steil naar beneden en dj sneeuw
viel in dichte vlokken, zoodat Adam geen
twintig schreden ver geloopen had of hij
zag er al uit ais een wandelendo sneeuw
pop. Hg moest goed opletten, want hij
zig geen weg voor zich, maar hij kende
iederen boom, iedere rotsblok aan den
weg eu zoo kwam hij terecht. Toen hij nu
op de kleine hoogte, van waar men den be.
neden weg inslaat, nog eens terugkeek en bet
licht in den beidemolen zig schitteren, tug
