VEIIPAflITIMI.
No. 67.
If oensdag 25 November 1 ÜO.'I
EEN FAMILIETAFEREEL
19e Jatu'i!.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeen w sc h - V7 I a a n d e r e n.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
FEUILLETON.
C0UK4MT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
▼oor België 70 cent. Afzonder!. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van ltot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE nren.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Ar,el zullen op Maandag 30
November 1903, des voormiddags
ten 9 ure, ten raadhuize te Axel, in
het openbaar, voor den tijd van zeven
jaren, verpachten
De grazing van het zoo
genaamde Paardenkerkhof,
met het gedeelte grond, ge
legen voor den brandwater-
put bezuiden de kom der
gemeente
Inlichtingen te bekomen ter Secretarie.
Axel, den 23 November 1903.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
D. J. OGGEL
De Secretaris
J. A. VAN VESSEM.
tegenwoordigheid met bekend te laten
wordenzijn omgeving verzekert zelfs
dat hij inderdaad graaf de Villiers is.
Maar iedereen heeft hem herkend, zegt de
berichtgever.
De hertog van Vendóme, die Donder
dag te Brussel vertoefde, wegens de be
grafenis van den hertog van Ursel, voor
zitter van den Senaat, is naar Parijs te-
BELGIË.
Uit Brussel wordt gemeld, dat de her
tog van Orleans daar aangekomen is, in
gezelschap van graaf de Monicourt, om
er een dag of drie te bljjven.
Twee jaar geleden heeft de Belgische
regeering den hertog te verstaan gegeven
dat ze geeD politieke reizen van een pre
tendent naar België kon dulden. De her
tog heeft daarop nu den naam aangeno
men van graaf de Villiers, en hij moet
zich veel moeite gegeven hebben om zjjn
16)
»Zul-je nu vóór mijn vertrek nog op
looosveihooging aandringen, Weiman
»Maandag zal ik het doen.* spr.ik de
timmerman aarzelend
»Korn vader, neem nu een kloek be
sluit,* verzocht vrouw Weiman met aam
drang, »doe het morgen bij bet ontvangen
van je weekloon
Wel zeker,* meende Eisbeig, »en dan
moet-je je patroon maar goed aan zijn
verstaod brengen, dat je recht, versta-je
wel. recht hebt op een aanzienlijke vei
hooging, geëvenredigd aan je bekwaam
haid. Jij bent bet, die het werk verricht
je patroon kijkt het alleenlijk aan en lacht
jn zijn vuistje diensvolgens ben jij bet ook,
d.e er met alle recht de vruchten 'teerst
i van moest plukken, daarna je patroon
Wat denk jij er van, Jan
»lk denk,* klonk diens antwoord, »dal
vadei zonder uitstel om loor.sverbooging
moet verzoeken misschien krijgt bij dan
*wel een antwoord dat hem voor goed den
lust tot verdere aanzoeken beneemt.'
Hij stond op. zeide allen goeden nacht
en klom naar zijn slaapkamertje, dat zich
op den zolder bevond.
Na Jan's heengaan haalde Egg->i een
i verzegelden brief te voorschijn, welke hem
DU1TSCHL4ND.
Do Keizer heeft v. Einem, den minis
ter van oorlog, graaf Schlieffen, chef van
den generalen staf, en generaal Hülsen-
Haseler bij zich ontvangen. Men brengt
deze audiënties, in welingelichte kringen,
in verband met de invoering van door
tastende maatregelen, om een einde te
maken aan toestanden als bij het proces
tegen luitenaDt Bilse aan den dag zijn
gekomen. De onzedelijke levenswandel
het schulden mrken en de zeer slappe
dienst van de officieren te Forbacb moe
ten ter hoogste plaatse een zeer pijnlijken
indruk gemaakt hebben.
Intusscben wordt gemeld dat generaal
Stötzer het garnizoen te Forbacb grondig
geïnspecteerd heeft. Zoo iets was te ver
wachten na net proces, en het behoeft
dan ook geen verwondering te wekken
dat alles in orde bleek. Mm gelooft dat
het gebeeie bataljon van den trein naar
Montigni bij Metz zal overgeplaatst en te
Forbacb zal vervangen worden door het
38ste rjjdende artillerie.
Het vonnis heeft middelerwijl rechts
kracht gekregen en luitenant Bilse zal
zijn straf uitzitten in de gevangenis te
Metz. De veroordeelde is echter van plan
door den heer Noorhuijsen was overhan
digd, met bijvoeging, deszelfs inhoud niet
aan Jan bekend te maken. De brief was
kort, maar, zoo 't scheen, vermakelijk
Althans, na geëindigde lezing barstte Eg
ger in een hartelijk gelach uit en gaf
tegelijk de oorzaak daarvan op, door te
zeggen
»Mijnhaer Noorhuijsen doet me weten
dat ik morgen, zjjnde de laatste dag van
mijn verblijf alhier, niet behoef te ver
schgnen, terwijl mijn weekloon niettemin
ten volle zal worden uitbetaald. Dat noem
ik roiaal, hé?«
Op Weiman maakte dit bericht een
diepen indruk. Alles wat van den heer
Noorhuijsen kwam, stond toch bij hem
in een goeden reuk. Vermoedelijk was
hij in vroegeren tijd dikwijls met hem in
aamaking geweestmisschien had bjj ook
wel verplichting aan hem althans, de
timmerman koesterde voor den patroon
zijns zoons een onbegiensde achting, die
nog niet door alle vertoogen des kostgangers
aan bet wankeleu was gebracht. Er werd
hem evenwel niet veel tijd tot overden
kingen gelaten. Moeder spoorde hem ec
de overigen aan om zich ter rust te be
geven, mot de zeer juiste aanmerking
»dat de volgende dag als den laatsten
der week aanzienlijken voorraad bezighe
dan meêbracbt.*
Aan deze aanmaning gehoor gevende,
was het geheele gezin eeoige minuten
later Ier ruste.
een verzoekschrift in te dienen, om zijn
heenzending uit den dienst veranderd
te krijgen in vrijwillig ontslag, zoodat
hij recht op pensioen wegens lichamelijke
ongeschiktheid zou behouden.
FRANKRIJK.
De begrooting van buitenlandscbe zaken
heeft in de Kamer natuurlijk d'Estournel-
les de Constant op het spreekgestoelte
gebracht. Deze groote vredesapostel sprak
als zijn oordeel uit, dat de arbitrage-trac-
taten ten slotte zouden voeren tot de
algemeene ontwapening.
Booi de Castellane beeft over Elzas-
Lotharingen gespioken. al heeft hij de
namen der verloren provinciën niet ge
noemd. De grootheid fan Frankrijk, sprak
hij, heeft altijd afgehangen van onze macht
op den Rijn en op de Mid lellandsche Zee.
Aan deü kant van den Rijn is de kracht
sterk verminderd. Men behoeft nog niet
sentimenteel te zijn of een roekeloos natio
nalist om er over t6 denken de wonde
te willen helen, die nog steeds open ligt
aan die zijde. Het is niet mijn bedoeling
dat men tot eiken prijs een bloedige re
vancheoorlog zou moeten uitlokken, maar
de buitenlandscbe politiek van ons land
moet met zorg gevoerd worden om zoo
ODze kansen open te houden bij een mo
gelijken uitslaanden brand of een vreed
zame verlegging van grenzen in Europa
Jaurès heeft over Marokko gesproken.
Deze socialist is voor een politiek van
vreedzaam doordringen in Marokko. Hij
noemt dat doordringen een plicht voor
Frankrijk. Wij vertegenwoordigen in die
streken de hoogeie beschaving, de voor
uitgang en het recht en zoowel de be
woneis als Frankrijk hebben belang erbij
dat wjj daar vooi tschrijden Maar geen
oorlog moest Frankrijk maken Een oor
log zou tengevolge kunnen hebben, dat de
Mobammedaanscbe stammen, die nu ver
deeld zijn, zich vereenigden om den vij
and van Mohammed te bestrijden Jau
rès drong er op aan dat er op de begroo
ting een post zou woiden uitgetrokken
voor het vreedzaam doordringen in Ma
rokko, opdat er later geen post noodig
zou zijn om de kosten van een oorlog
te dekken. De sultan is volkomen on
machtig, hij kan zijn beloften niet nako
men. Laat Fraukrjjk dus verdragen slui
ten met de onafhankelijke grensstammen
en tegelijkertijd den Sultan steunen.
De rapporteur van de commissie voor
de buitenlanlsche zaken beeft de iij der
sprekers gisteren gesloten. Hij toonde
aan dat de toenadering van Rusland tot
Duitscbland en Oostenrijk de vriendschap
pelijke verhouding van Fraukrijk tot En
geland en Italië rechtvaardigde.
ENGELAND
Ter eere van den koning en de konin
gin van Italië is Vrijdagavond nog een
feestmaal op Windsor gegeven, waar 86
menscben aanzaten.
In den loop van den dag ontving koning
Victor-Emanuel o. a. een deputatie van
de vereeniging voor munt en penning
kunde, die den Koning een adres en een
toepasselijke medaille aanbood.
Minister Tittoni heeft een uitstapje go-
maakt naar Oxford, waar bij eeo deel
van zijn studietijd beeft doorgebracht.
Een vriendelijk telegram is aan den
lord-mayor van Londen gericht door prins
Colonna, den burgemeester van Rome.
VI
Het kantoor van den heer Bronkamp
Welman's patroon, is de plaats waarheen
dit verbaal ons thans voeil.
Dat kantoor is ons reeds bekend, als
in alle opzichten de kenteekenen te dra
gen van het bizondore vertrek eens Imuw
kundigen. Alles is er nog even/.oo als
toen we er de eerste maal binnentraden
alleen hangen er wellicht een paar bouw
kundige teekeningen te meer aan den
wand.
Als we het nog niet wisten, dan zou
den de talrijke stapeltjes zilverstukken
op den lessenaar, elk op eeD zoogenaamd
werkbriefje geplaatst ons in de onderstel
ling gebracht hebben, dat het Zaterdag was.
Mijnheer Bronkamp eD Jacob, zijn mees
terknecht, bevonden zich in het vertrek.
Meer uit gewoonte, dan uit overmaat
van zorg moest Jacob iederen Zaterdag
avond de door zijnen patroon vooraf ge
reedgemaakte weekloonen natellen, waar
na hij ze in een zakje deed en verder
zorg droeg voor de stipte uitbetaling.
Zoo ook thans. De patroon rekende de
werkbriefjes na en Jacob telde middelerwijl
het geld.
Nog slechts twee stapeltjes moesten
nageteld worden, op het ooogenblik van
ons binnentreden.
»Hier Jacob,* sprak de patroon, hem
een der twee stapeltjes overhandigende,
»dat is van Frits van Kampen, acht gul
den zestig cents precies. Komt het uit
»Ja!« autwoordde de oude op zijn ge
wone laconieke wijze.
»Goed zoo hernam Bronkamp. »Frits
moet evenwel dezen avond eens op mijn
kantoor komen ik moet hem eens spre
ken. Zul-je het hem zeggen, oude
»St'*ihg Kl ink h< l antwoord.
»Nu blt|lt ons nog I II we kb n lj
hein ru Je indei. »Li t zien; Wei
man heeft deze week tien gulden veertien
centen. Wel
»Het komt uit,* zei Jacob, die onder
wijl het geld had geteld.
»Over Weiman gesproken,* ging de
patroon voort, »die heeft me gevraagd om
van-avond een onderhoud te mogen heb
ben ik heb het hem natuurlijk toegestaan.
Maar zijn toon wou me niet bevallen
bi) sprak, dacht me, gejaagd, alsof bij een
van buiten geleerde les opzei. Ik ben
recht benieuwd wat bij me te zeggen
beeft.
Zibnde dat Jacob, tegen zijne gewoonte,
eenige belangstelling deed blijken vervolg
de Bronkamp
ïlk heb Weiman alljjd graag mogen
lijden hij verdiende dat, niet waar
Jacob
»Tot nog toe, ja,« bromde hij meer
dar. bij sprak.
»Tot nog toe,* hernam Bronkamp min
of meer verwonderd, »wat wil-je daai meê
zeggen
»Omdat het wel zou kunnen gebeuren,
