JE verleiding.
No. M.
Zaterdag 5 September 1903.
19e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse li- Vlaand eren.
F. DIELEMAA,
AXEL.
Builen I and.
FEUILLETON.
WliUSIIIU
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag:- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. nutnm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag:- en Vrijdagnamiddag: TWEE uren.
DUITSCIILAND.
Maandag ondervond Berlijn een groote
teleurstelling, doordat de Keizer, op liet
laatste oogenblik toen alles kant pn klaar
was, de groote najaarsparade om het
ongunstige weer afgelastte. Later is zij
echter toch nog doorgegaan. Niemand had
er meer op gerekend. De parade-unifor
men waren al schoon gemaakt en opge
borgen, vele officieren met verlof ver
trokken De laatsten zg'n telegrafisch
teruggeroepen. Behalve da Keizer was
de Keizerin met twee harer kindoren in
een rijtuig getuige van het schouwspel.
Verder waren aanwezig de hertogen van
Koburg en Teek en vele vreemde officie
ren. De prinsen van het Koninklijke huis
ook prins Eitel Frits die te Bonn studeert,
liepen met hun compagniëen mee. De
Keizer keerde na de parade aan het hootd
van de vaandel-compagnie naar het paleis
terug.
In Duitschland verwacht men een depu
tatie van de Fransche gezondheidscom
missie die de verzorging van de man
schappen met drinkwater, de bestrijding
van tering en epidemische ziekten en de
voeding bij het Duitscbe leger komt be-
studeeren, daar gebleken is dat de sterfte
bij dat leger veel geringer is dan bij het
Fransche. Achtereenvolgens zullen de
Fransche heeren Aken, Dusseldorp, Ham
burg, Berlijn, Dresden, Leipzig, Frankfort
en Straatsburg bezoeken.
FRANKRIJK.
De school van de Marianisten te Grand-
villars heeft zich overgegeven aan de
(Slot.)
„Hé watzeide hij, „zi)t ge boos op
mij? Maar, 'tis het hart dat mij tot u
gedreven beeft, zocals 't hart is dat u in
mijn armen heeft gelegd"
»Ik heb heden mijnheer Lebeurier ge
sproken,* zeide zij, »hij heeft mij uw
aanstaand huwelijk aangekondigd.»
Geheel ontstemd, wist de geneesheer
niet wat te antwooiden. Hij liet de armen
neerzinken en boog het hoofd.
Helena had gehoopt dat nij zich zou ver
dedigen, piotesteeren; zijn stilte en houding
verpletterden haar.
„'tls dus waar?" stamelde zij; »uw
stilzwijgen is een bekentenis.*
Nu begreep Tarot verkeerd te hebben
gedaan van niet te spreken maar het
was nu te laat. Zoo bü niet kon looche
nen, hij kon zich evenwel nog verdedigen,
opheldering geven. Hij beproefde zulks.
»Het leven is waarlijk een treurig iets,*
zeide bij »Is 't niet ellendig en dom
nooit te kunnen doen wat men wil, wat
hart of geest wenschen, maar dat men
zijn belangen in aanmerking nemen en,
tegen zijn wil, aan het stoffelijke denken
moet. Want gevoel en zaken zijn, belaas
tweëerlei.*
troepen die met macht van veel wapentuig
en manschappen io den namiddag onnieuw
kwamen opzetten om den liquidateur van
de goederen der orde in dö gelegenheid
te stellen het schoolgebouw te verzegelen.
Toen de mannen van het gerecht bij het
gebouw kwamen bleek het nog bezet te
zijn door de werklieden van Viellard, op
wiens terrein de school staat. De ver
dedigers sloegen met stokken naar de
paarden der artilleristen en oeu dame
heeft een rechter in het gezicht gespogen,
maar toen de troepen tot een ernstigen
aanval zouden overgaan, ging de bezetting
recapituleeren. Zij vroegen of een broeder
Marianist, die in het gebouw ziek lag,
daar nog twee weken blijven mocht. Dit
verzoek werd toegestaan en daarna wer
den op 4 deuren de zegels gelegd. Om
half zeven trokken de troepen weer af
met de mannen van 't gerecht. De me
nigte juichte voor het leger en voor de
vrijheid.
Felix Roussel heeft uit naam van de
commissie van onderzoek, ingesteld naar
aanleiding van de ramp in den Metropo
litan van 10 Augustus, rapport uitge
bracht in eene vergadering der commissie
van den Metropolitain in het stadhuis. De
commissie van onderzoek dringt aan op
allerlei verbeteringen. Vooreerst acht zij
het wenschelijk, dat, als een trein door
twee locomotieven wordt gedreven, die
vóór aan den trein zullen gaan en niet
een voor en een achter. In geval van
brand moet de locomotief afgezonderd
kuoneu worden van de andere wagens.
Zij moeten van onbrandbaar materiial
worden vervaardigd. Voorts moet de
Hij zweeg een poos, verlegen, van
zijn stuk, beschaamd en woedend. Maar
na die stellingen van alledaagsche wijs
begeerte. moest toch iets bepaalds en
persoonlijks gezegd worden.
„Mijn hemel 1" riep hij»het spreekt
van zelf dat zoo ik u gekend had vóór
dit huwelijk vast te stellen, ik nooit aan
een huwelijk gedacht zou hebben,(hg ver
beterde zijn woorden) met dat meisje.
Maar dit huwelijk is door mijne ouders
bewerkt, en ik kan het niet breken. Men
moet aan ie toekomst denken geeft geld
al geen geluk, het geeft toch aanzien
gg zelve
Zij onderbrak hem met een handbewe
ging en wees hem de deur.
„Begrijp toch," zeide hij, »dat mijne
gevoelens nog zijn wat zij gisteren
waren."
Juist daarom moeten wij elkander niet
meer wederzien.*
»Maar ik zal u altoos beminnen, dier
bare Helena
Zy trad op hem toe, hg trad achteruit
maar aan de deur gekomen hield hij stand.
Toen begrgpende dat hij niet heen wilde
gaan, trad zij bij haar grootmoeder bin
nen en liet hem alleen.
Welk een nacht bracht zij doorHet
was hare deugd haar geloof aan de liefde,
haar vertrouwen in de eer, haar illuziën,
haar overtuigingen, wat zij beweende.
Bij deze instorting bleef niets overeind om
haar heen.
Iuchtver7erscbing, de regeling van den
in- en uitgang, de verlichting, de inrich
ting der stations, enz. verbeterd worden.
Bernard Lazare is overleden, een be
kende figuur uit de zaak Dreyfus. Hij
is een der eersten geweest die in een
brochure de onschuld van Dreyfus heeft
staande gehouden en de overtuiging uit
sprak, dat het borderel van Esterhazy
was. Vooral in den eersten tjjd dat de
zaak begon te rollen was bij de rechts
geleerde raadsman vaG de familie Dreyfus.
Toen later heel Frankrijk, ja de heele
beschaafde wereld zich het lot van den
balling ging aantrekken, is zijn naam niet
zoozeer op den voorgrond getreden. De
overledene was in 1865 te Nimes geboren,
ENGELAND.
Volgens Reuter's correspondent te Aden
is 't gebleken, dat de Somali's hun ge
weren en patronen grootendeels uit Fiank
rijk en Engeland krijgen. Het is weer
dezelfde Eogelsch-Indische firma, met kan
toren te Bombay, Maskat en Londen, die
reeds om haar handel in vuurwapenen in
de Perzische Golf met de Eogelscbe re
geering in botsing is gekomen Sedert
het begin van den veldtocht in Somaliland
heeft zij 3,000.000 Lee-Metford-patronen
naar Dzjiboeti en Harrar verscheept, be
nevens groote hoeveelheden geweren.
Zaken zijn zaken Maar er zijn nu En-
gelsche bladen die de firmanten wegens
hoogverraad het leveren van wapenen
aan 's konings vijanden vervolgd
willen hebben
DE MACEDONISCHE OPSTAND.
De correspondent van de Times te Sofia
Evenwel ging zij den volgenden mor
gen naar beneden en hield schoolzij ver
keerde in oen droom, maar met die van
een helderziende slaapwandelaar.
Zoo was het dat zg de afwezigheid
van een haier schoolieren, een Engelsch
meisje, opmerkte. Men zeide haar dat dit
meisje ziek was. Na het eindigen der
school, wilde zij het meisje gaan bezoe
ken zulks zou een reden voor haar we
zen om met haar grootmoeder en hare
kostleerlingen niet aan tafel te zijn, wat
haar anders onmogelijk ware geweest;
zij moest zich bewegen en een poging
aanwenden om zich te beheerschen.
Toen zij aan de woning harer leerlinge
kwam, ijlde de moeder haar tegen.
»Ik dank u voor uw bezoek, mejuffrouw,
maar kom niet binnenRebecca heeft
de pokken een zoo schoon meisje als gij,
mag zich niet blootstellen ze ook te
krijgen.*
Niettemin trad Helena binnen. Wat
bekommerde zij zich nu om hare schoon
heid
Acht dagen later gevoelde zij zich mis-
lijk en had zij pijn in de lenden en een
heftige koortszij moest zich te bed
„Laat geen geneesheer komen,zeide
zg aan haar grootmoeder.
Maar vrouw Margiieritte lette niet op
die aanbeveling: dokter Taiot had haar
gered, en 't was dokter Tarot dien zg
riep. Hij kwam en konstateerde de pokken.
verneemt uit Sofia dat een groote Turksche
strijdmacht naar de grens in de districten
Djoemaa en Raslog oprukt. Een bataljon
Bulgaarsche infanterie wordt bij het
klooster verwacht.
Men meldt dat de uitroeping van een
algemeenen opstand in noordelijk Mace
donië ophanden is.
De uitroeping van den opstand in Ras-
log, zoo schrijft een kenner van het land,
wil zeggbn dat de revolutie zal uitbreken
van Uskub in het westen tot Djoemaa
in het oosten, dus in heel de streek die
rechtstreeks aan Bulgarije grenst. Dan
dreigt het gevaai van eene botsing tus-
schön de Turksche troepen en het Bul
gaarsche legerwat er daarna gebeuren
kan is niet te voorzien.
Voor de opstandelingen is het. gebied
tusschen de groote stad Serres en de Bul
gaarsche grens een ideaal slagveld, het
is één bergketen, waarvan zij, de bewo
ners der streek, iederen weg, ieder hol,
iederen schuilhoek kennen, terwgl de
Turksche soldaten er vreemd zijn. Wei
nige opstandelingen kunnen daar een
groote krijgsmacht van den vgand in be
dwang houden.
Zooals men weet. heeft de sultan in
deze streek een lichting gelast van 60,000
manmen verwacht dat hij enkel het
uitschot gewapend zal krijgen, aangezien
de Macedonische inwoners, indien zij te
velde moeten trekken, honderd maal liever
naar de opstandelingen zullen overloopen.
De Sultan en de Porte toonen weer de
zenuwachtige radeloosheid, die men steeds
in hachelijke omstandigheden in de Jildis-
kiosk kan waarnemen. Nadat eerst bepaald
Den volgenden dag openbaarden zich de
verschijnselen der ziekte met groote he
vigheid het waren de samenvloeiende
pokken die het gelaat, den hals, het bo
venlijf en de slgmvliezen bedekten. Ge
lukkig was Helena buiten kennis en ging
zij van de ijlende koorts tot slaapzucht
en van slapen tot ijlen over. De ziekte
was ernstig maar er ontstonden geen
verscbgnselen van gevaarlijken aard, en.
de ziekte volgde een geregetden loop.
Toen Helena zich in den spiegel kon be
schouwen, herkende zij zich niet, 't was
monsterachtig
Wegens Heiena's ziekte was de school
gesloten en daar de administratie geen
plaatsvervangster had gezonden, waren
schier al de scholieren overgegaan bij
de Zusters, zoodat, toen Helena weer
school kon houden er niemand kwam.
»Dat vereenvoudigt de zaak,* zei de
politieke Bonnot, »de strijd tegen de Zus
ters was onmogelijk vol te houden, hij
houdt toevallig op, maar hetleeken begin
sel is gered.*
't Was zeer mooi dat het beginsel gered
was, maar dat baatte Helena nietzij
had aan den heer Malatiré geschreven om
hem haar toestand mede te deelen, en
eenige dagen later had zij bericht ont
vangen van haar aanstelling te Fres-
maye, het dorp waaronder Gourtomer be
hoorde.
„Misschien zoudt ge, in een zeker op
zicht," schreef haar de inspekteur in een
