JE TESIEIDIHCI.
No. 37.
Woensdag 12 Augustus 1903.
19e Jaara
Nieuws- en Advertentieblad
F. DIELEMAN,
AXEL.
Zeeuwse h - Vlaand ere n.
(initenland.
FEUILLETON.
AXELSCHE
v oor
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A BÖNNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
COURANT.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Er wordt nu zoo'n vaart gezet achter
de maatregelen in het belang van Silezië,
dat het geen twijfel lijdt, of een hoogere
wil heeft de ministers uit veilige wijk
plaatsen waar zij hun zomer-vacantie sle
ten. naar de regeeringsbureau's terugge
dreven. Op de inspectie-reis van minister
Studt door het overstroomde gebied, ia
nu Vrijdagmiddag te Breslau een confe
rentie gevolgd in het gebouw van de pro
vinciale regeering. Podbielski, de Pruisische
minister van landbouw, pleegde daar met
verschillende deskundigen raad over water
bouwkundige plannen. De conferentie zal
zich voornamelijk bezighouden met de
normalisatie van bet Schwarzwasser, het
zijriviertje van de O Ier, dat bij de laatste
overstrooming zulk een geweldige schade
heeft aangericht. De Keizer wil blijkbaar
deze zaak spoedig in den Pruisischen
Landdag aan de orde stellen.
In de beroemde optische werkplaats
var. Karl Zeisz, te Jena, aan het hoofd
waarvan de op sociaal-politiek gebied met
eere genoemde prof. Abbe staat, heeft
men 60 optische werktuigkundigen wegens
slapte in zaken gedaan moeten geven.
Maar dank zij de voorzorgen van prof.
Abbe, genieten de ontslagenen thans van
een door hein ingestelde verzekering tegen
werkeloosheid. Zij krijgen allen te zamen
een uitkeering van 26,000 mk., voor elk
afzonderlijk wisselende tusschen 270 en
1175 mk al naar hun diensttijd. Aan
vankelijk was in de statuten van het
verzekeringsfonds bepaald dat een dienst
»Deu laatsten keer dat wij elkander
gezien hebben, hebt ge me willen zeggen
dat ge mij vei zocht; ik, mijnheer de
kapelaan, smeek u met gevouwen handen
medelijden met ons te hebben. Tref mij,
als ge 't goedvindt, maar ontneem mij
niet mijn ai me grootmoeder, ontvoer baai
niet, ik bezweer 't u bij mijne genegen
beid en teederheid voor baar.*
Achspreek niet van teedeibeidl*
riep hij opstaande.
Waarom zou ik er Diet over spreken
»Omdat dit woord mij ontsteltge ziet
immers dat het mij mijn verstand doet
verliezen.*
Geheel verandeid, van het hoofd tot de
voeten beveDd, met vlammende oogen stood
hij voor haar. Hij trad eeD schrede Dader
en, zich tot haar buigende, fluisterde hij
„Spreek over mijn haat, dan kuuoen
wij elkander verstaaD.*
„Maar ik geloof niet aan dien haat
„Geloof dan aan mijn liefde*
Zij stak beide handen uit en riep
„01 God!*
„Maar ge hebt dan nie' begiepen dat
de haat waarmede ik u vei volgd heb,
geen ander oogmerk had dan het gevoel
te smoren, dat uiü ouweerstaaubaar naar
tijd van 3 jaar noodig was, om recht te
krijgen op schadevergoeding, maar later
is die termijn verminderd tot x/2 jaar,
zoodat nu zelfs joQge arbeiders een ver
goeding meekrijgen.
FRANKRIJK.
De eerste dag van het proces d9r Hum
berts is beneden de laagst gespannen ver
wachtingen gebleven. De zaal was niet
overvol en men merkte er weinige be
kende persoonlijkheden op Tberese gaf
blijk van een grooten woordenrijkdom,
dien de president meer dan eens liet
voorbijgolven, maar gezegd beeft zij niets
behalve dat zij Maandag of later zou spre-
ken. Zij nam de verantwoordelijkheid
van alles op zich de millioeneo, voegde
zij er bij, bestaan en zij en haar mede
beschuldigden zijn zoo eerlijk als maar
iemand in heel Frankrijk. Verder bad
Tberese het over haar ongesteldheid, baar
zenuwen en ten slotte betuigde zij haai
tevredenheid dat zij nu eindelijk voor de
gezworenen stond. Zij was voortdurend
in bew-ging, nu eens bet woord richten
de tot het publiek en dan weer tot de
jury, straks zich onderhoudende met
Labori. Naast haar zit als een onverschil
lig toehoorder Frédéiic Humbert, een
houding die in overeenstemming is met
zijn antwoorden op de vragen van den
president: >Dat weet ik niet. Daarme le
heb ik mij niet bezig gehouden Hij
toont zich verontwaardigd, hoewel men
weet dal hij veinst, wanneer de president
bet leven zijn vaders tegenover het zijne
stelt. Hij beklaagt zich dat hij niet uit
kan spreken, doch telkens in de rede
wordt gevallen, terwijl de president juist
zjjn best doet hem aan 't praten te krij
gen nij zegt per slot van rekening nog
minder dan Tberese.
ITALIË.
De Messagero vertelt op gezag van
baar correspondent le Racconigi het
zomerverblijf van de koninklijke familie
dat Victor Emmauuel met generaal
Ponzio Vaglia gewed had. De Koning
hield op Rampolla, maai hij heeft voor
de wetenschap, dat deze fanatieke Sicili-
aan niet gekozen is, zich graag over het
verlios zijner weddenschap getroost. Met
de verkiezing van Sarto is de Koning zeer
ingenomen en hij zoowel als zijn gemalin
herinneren zich mat genoegen de kennis
making te Venetië
Dezelfde Messagero geeft een gesprek
van den Paus met eenige vrienden weer,
waarin de H. Vader zich beklaagt, dat
onder de tallooze telegrammen van geluk-
weDschen, hij er met leedwezen één miste,
nl. o9D van den Koning, Het blad erkent,
dat de grondwet den KoniDg de handen
bindt, maar meent, dat oen energieke en
zelfstandige daad van Victor Emmanuel
toch de goedkeuring des volks zou hebben
als zij den weg baande tot vrede tusschen
kerk en staat.
SERVIË.
De officieuze correspondent van de
Köln. Ztg. le Berlijn, die blijkbaar spreekt
op gezag van diplomatieke inlichtingen,
meldtBerichten uit Belgrado toonen
aan dat koning Petei door zijn omgeving,
die grootendeels uit de officieren en bur
gers bestaat, die deel hebben genomen
aan of af treweten hebben van de ver.
moording van het koninklijke paar, open
u toedreet, dat mij in weerwil van alles
beheerschte, dat mij overweldigde en mij
deze bekenleDis ontrukt. Begrijpt ge nu
den strijd, dien ik tegen u gevoerd en de
smeekingen, welke ik tot u gericht heb,
opdat ge zoudt vertrekken, zoowel voor
uwe rust als voor de mijne, voor uwe
zaligheid en de mijne ge hebt niet willen
begrijpen, niet willen zien, niet willen
vertrekker.. Welnu, thans is het te laat,
ik heb gesproken dit afgrijselijk geheim,
hetwelk ik voor u eD voor mij zeiven
wilde verbergen, heb ik gezegd, en ge
zult vertrekken, omdat ik u bemiu ja ik
bemin u
Bij deze woorden had zij willen terug
deinzen, maar tei wijl zij zat, stond bij over
haar been gebogen. eD omklemde haar
schier met zijn armen zoodat zjj bem
goed- of kwaadschiks zou hooron maar
toen hij, de laatste woorden zeggende,
zich hevig opgewonden opgericht had,
stond zij op, en achteruitdeinzend, riep zij
„Gy, een priester! O ongelukkige
Zoo stonden zLj tegenover elkander, op
een tam-lijken afstand gescheiden, zonder
dat de kapelaan een stap deed om haar
te naderoDbij liet zijn beide handen
neêrzinken en scheen te waggelen op zjjn
bednen.
„Veroorzaak ik u afkeer stamelde hij.
„Neen geen afkeer, maar medelijden."
Het hoofd oprichtend, zag hij haar aan,
en HeleDa moecde den dood in zyn oogen
te zien.
,Ik aanschouw u voor de laatste maal,"
zei'dfi hij, »vertrek!«
Zij ging naar de deur.
„Neen*, riep hij, nog niet, vertrek nog
Diet.*
Maar zij bleef niet staan en legde de
hand aan den deurknop toen zij de deur
wilde openen, klonk de iloffs slag van een
vallend lichaam op den vloer zij keerde
zich om.
De kapelaan Pérlchard had zich op do
knieën geworpen en suekte zjjne handen
uit naar het Mariabeeldje, dat op den
schoorsteenmantel stond.
XXXI
Een groot gedeelte van den nacht bracht
zij in overdenkingen door.
Had zij dan niet begrepen, dat de
kapelaan haar beminde?
ThaDS sprongen haar de bewjjz6n dier
liefde even talrijk als duidelijk in 't oog
ook die teedervolle blikken, welke hij
op haar richtte en die brutale houding
tegen haar, welke weikelijk tegen zich
zeiven was gericht, wanneer hij zijn
zwakheid wilde bestrijden, en dien ge
dwunven haat, dien balsstarrigen strijd
waarmede bij beproefde zich zeiven te
verdedigen.
Hoe veel bad hjj moeten lijden, en hoe
hevig moest zijn liefde wezen, om die
bekend te hebben.
Zekerlijk was zij bewogen door den
toestand van dien armen ongelukkige en
ljjk geterroriseerd wordt. Een bewijs daar
voor is bet feit dat het nummer van het
regeeringsblad van 7 dezer, dat de be
noeming van den Servischen militairen
attaché te Konstantinopel, Ljo bomir Les-
janin, tot hofmaarschalk behelsde, spoe
dig na zijn verschijning door de politie
weer ingezameld werd en dat vervolgens
een tweede editie van dit nummer, echter
zonder die benoeming, verscheen. Het
Mali Journal was alleen op het gerucht
dat deze benoeming ophanden was, buiten
ziebzalf geraakt over het feit dat de Koning
een vertrouweling van den vermoorden
Koning tot hofmaarschalk wilde benoemen.
Het blad zeide dreigend
„Ontegenzeglijk beschikt Lesjanin over
goede eigenschappen, de verandering op
den troon maakt echter onvoorwaardelijk
noodzakelijk dat de Koning geen personen
in znn omgeviDg heeft, die tot de recht-
streeksche omgeving van de twee vroegere
Koningen hebben behoord. Zoo noodig
zullen wjj, moedig als altyd, bet gordijn
ophalen, opdat de wereld bet werk van
zekere toongevende personen achter de
schermen aanschouwe."
Luitenant-kolonel Lesjanin is een zwager
van den tegenwoordigen minister van finan
ciën, dr. Weljkovits. Hij was onderkoning
Alexander tot diens huwelijk met Diaga
Masjin hofmaarschalk en werd later mili
tair attaché te Konstantinopel. Zyn vader
was de in de Servische oorlogen tegen
Turkije en Bulgarije dikwyls genoemde
generaal.
TURKIJE.
Over het gebeurde bij Eksjisoe, in Ma
cedonië, worden de volgende bijzonder
heden gemeld Vijf dorpen in de buurt
door zijne wanhoopniets was erbarmer-
lijker dan de toestand van dezen gevallen
priester, die, tot op den dag toen zij te
Yvranches was afgekomen, een goede
priester geweest was. Maar hoe groot
haar medelijden voor bem was, zij bon
toch niet nalaten aan zichzelve te denken.
Indien hij Yvranches verliet, zoo als
zijn laatste woorden deden veronderstellen
dan was zij bevrijd van hem. Indien hij
daarentegen bleef, hrd zij niets meer te
vreezen waut na zijn bekentenis kon bij
zijn strijd tegen baar niet voortzetten,
en hare grootmoeder zou niet naar de
dames van St. Jozef gaan.
Oppervlakkig beschouwd scheen het dat
een zoo heftig man als hij, haai niet kon
wederzien na hetgeen tusschen hun beiden
voorgevallen was naar de logika van zijn
karakter handelend, moest hij de dingen
tot het uiterste drijven, zooals hij immer
gedaan had, en Yvranches verlaten, om
or nooit terug te keeren. 't Was zeker
lijk onder den invloed van een onweer
staanbare kracht, en zon Ier eenige hoop
geweest, dat hij gesprokeD had hij bad
gezegd dat bij haar beminde alleen om
zulks te zeggen, niet om wederliefde te
vragen. Hij was de man niet om bekoring
uil te lokken, en daar hij haai niet had
kunnen doen heengaan, moest hy er toe
besluiteD haar te ontvlieden.
Zulks schreef de logika voormaar kon
hij in zulke voor h-*m wreede omstandig-
i heden, naar redenen luisteren en logisch
