ji mmm
OPROEPING.
No. 36.
Zaterdag 8 Augustus 1903.
19e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
F. Dl EL FM AA,
Salaris f300.
Ituitenlaud.
_FEJUIIj LETON.
AXELSCHE
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag-- en Vrjjdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Het GEMEENTEBESTUUR van Axel
(Zeeland; roept op Sollicitanten voor de
betrekking van
(Vroedvrouw)
Indiensttreding uiterlijk I October
e. k. Stukken in te zenden franco aan
den Burgemeester, vóór 30 Augustus, e. k.
duitschland.
De Keizei in zal komende week naar
Silezië gaan, om bet gebied van de over-
strooraing in oogenschouw te nemen. Te
Breslau zal onder bare leiding een ver
gadering van bet centrale hulp ver schaf-
fi"gscomité worden gehouden. Ook de
Keizer wordt binnenkort in Silezië ver
wacht.
De sociaal-democratische afgevaardigde
Zubeil is te Berlijn veroordeeld tot 50
mk. boete, omdat hij in een vergadering
de gendarmen „overbodige menschen» ge
noemd bad.
FRANKRIJK.
Te Lorient is oproer geweest. Een werk
staker uit Hennebout was er veroordeeld
tot twee maanden gevangenisstraf. Reeds
onder bet proces begon net volk buiten
het gerecbtsbof rumoer temaken. Toen
Maar eensklaps zag zij zijn gezicht veran
deren, zyn voorhoofd rimpelde, zich, zijn
wenkbrauwen trokken zich te zamen en
zijn blik drukte toorn uit.
»Welnu, mejuffrouw,» zeide hij rauw,
»ik wacht; wij zullen waarschijnlijk niet
zon ler spreken blijven. Wat wilt ge
Waarom komt ge bij ons?»
Helena kon niet langer weifelen.
„Om u over mijn grootmoeder te
spreken."
Nu was het mopielijkste woord grzegd,
en zij sprak du verder
Mijne grootmoeder heeft mij te ken
nen gegeven dat zij verplicht was mjj
te verlaten, omdat haar geweten haar
Diet vergunde zich langer met mij en mijn
werk te vereenigen. Ik ken mijne groot
moeder, ik ken evengoed hare denkbeelden
als hare gewone manier om zich uit te
drukken 't is um u zulks te zeggen
toen ik haar zoo hoorde spreken begreep
ik terstond, dat zjj slechts een echo was,
en slechts herhaalde wat men haar voor
gezegd hadvan haar kwam noch de
grond noch de vorm. Maar de slag was
niet minder wreed.
»Mijn Grootmoeder is mijn eenige bloed
verwante; buiten haar beu ik alleen
het vonnis bekend werd, groeide de me
nigte aan, zij richtte zich eerst tegen de
gendarmes die getuigenis h charge hadden
afgelegd, vervolgens tegen de politie en
ten slotte tegen de rechters Een hagel
van steenan vie! op het gerechtshof neer.
alle ruiten warden verbrijzeld en de rech
ters werden wezenlijk belegerd. De pro
cureur zond een jongraenscb, dat daartoe
over een achtermuur moest klimmen, naar
den maritiemen prefect, maar de gevraag
de hulp is tot negen uur 's avonds uit
gebleven. Toen eerst kwamen mariniers
aan, die echter onmachtig waren tegen
over dan zeer grooten volksoploop. Eerst
de bereden artillerie slaagde erin de rech
ters te ontzetten. Een rechter is gekwetst.
Hierna richtte het volk zich ondei het
geroep van „leve de anarchie!» naar de
gevangenis, waarvan de poort werd open-
gerammeid, barricades werden opgewor
pen. het was een wezenlijke opstand, tot
de ruiters ook hier de orde eenigszins
herstelden. Maar den ganschen nacht
bleef het woelig.
ENGELAND.
In de Punch van deze week een plaat
van Bernard Partridge voorstellende een
Fransch en een Engelscb matroos die zich
verbroederenop den achtergrond een
Rus en een Japanner vijandig tegenover
elkaar staande. De Franschman „Het
lijkt wel of jouw vriend en de mijne aan
bet bakeleien gaan. Z.e er niet in, dat
wij er aan moeten meedoen, wel De
Engelschman Waarachtig niet. ScheDk
nog eens io
Zou die verbroedering er juist niet zijn
om het Rusland en Japan alleen te laten
zonder vrienden, zonder iemand dien ik
lief kan hebben, zonder iemand die mij
lief heeft
»Ik dacht» zei de kapelaan opzichten
toon, »dat ge een oom of tante bidt?»
»L)at is waar; tanie beschouwt slechts
tot hare familie behoorende die bloed
verwanten, welke gelukkig zijn ik ben
baar nicht geweest, maar ben 't niet meer.
Ik heb, zooals ik u gezegd heb, niemand
dan mijne grootmoeder.»
De kapelaan verroerde zich niet. Daar
bij niets zeide, voer Helena voort
„Zoo ge de man waart, dien ik, te
Yvrancbes komende, in u geloofde te
vinden, zou ik deze taal niet tot u voeren."
„Welk man gelootdet ge dan dat ik was.?"
„Een onverzoenlijk man.
„Eu wie heeft u gezegd dat ik zulk
een man niet ben
„Gij,"
Óp nieuw veranderde het gelaat van
den kapelaan eo werd biutaal.
„Als 'tu belieft, mejuffrouw wanneer
heb ik u dat gezegd
„Toen ge mij een kop gerstewater door
Zuster Ambrosine daedt geven."
„Ge waart verkoudeD."
„Een onverzoenlijk mensch zou zulks
niet bespeurd hebben ge hebt het ook bij
zandgroeve gezegd, toen ge mij verzocht
Yvrancbes te verlaten."
»Ik wilde verhoeden wat thans
gebeurt-»
»Uet zjjn deze oplettendheden, zoomede
uitvechten Maar dan heeft Rusland
Frankrijk aangezet om zich met Engeland
te verstaan en het dan af ie houden van
een samengaan met Japan tegen Rusland,
zeggende: wij zijn nu zulke goede vrien
den doe nu niet mee, want anders moet
ik mijn Russischen bondgenoot helpen?
Of heeft Engeland de vriendschap van
Frankrijk gezocht om een reden te hebben
zich er buiten te houden, tot Japan zeg
gende als ik meedoe tegen Rusland dan
arijg ik 't met mijn Franschen vriend te
kwaad Of beide
ITALIË.
Pius X. Alle levensbeschrijvingen en
karakterschetsen van den nieuwen Paus
betuigen nagenoeg eenstemmig, dat met
Giuseppe Sarto geen politieke opperpries
ter der R. K. kerk op den Heiligen Stoel
is gekomen. De nieuwe opvolger van
Petrus is vóór alles priester, herder. In
een leven, dat algemeen geroemd wordt
als een toonbeeld van deugdzaamheid en
stillen eenvoud, vond Giuseppe Sarto ge
durende zijn gansche priester-loopbaan zjjn
vreugde in stille weldadigneid en de nauw
gezette vei vulling van zijn herderlijke
plichten. Bjjna zijn geheele bestaan als
zoodanig heeft hij in zijn geboortestreek
doorgebracht. Hoewel tot verscheidene on-
gregaties behoorende (die van da Ritus,
den aflaat en relequieën, enz.) heeft hij
zich als kardinaal met de politiek van de
Curie weinig bemoeid. Hij stond bij zijn
politiseerende collega's dan ook bekend
als een bescheiden persoonlijkheid van
niet bovenmatig groote ontwikkeling, als
het type van den goeden, vreedzamen
dorpspastoor. Aan een zekere boersche
zekere kleine opmerkingen welke ik heb
kunnen maken, die mij gezegd hebben,
dat ik mij tot uw hart kon wenden.»
Hjj beschouwde haar met die ontroerde
oogeo, welke zij ieeda bij hem opgemerkt
hadvervolgens 3tond hl) driftig op,
uitioepend
>Neen, Diet tot mijn hart, Diet tot mijn
hartik moet u van hier doen vertrekken
en ge zult vertrekken.»
»Doe alles tegen mij wat ge wilt, ik
begrijp zuiks. omdat ge mij als een vjjandiu
vervolgtmaar tegen mijne grootmoeder
zult ge niets doen, mijnheer de kapelaan.
Dat ik in uw oogen schuldig ben, begijjp
ik, en zulks verklaart en rechtvaardigt
misschien den strijd, dien ge ondernomen
hebt, om mij van hiei te verdrij ^en. Maar
waaraan is mijn grootmoeder schuldig
Wat heeft zij misdaan Niets waarom
vervolgt ge haar dan? Waarom wilt ge
haar voor mij laten boeten? Want de
arme vrouw zal er voor boeten. Ge be
seft toch wel dat zij in een klooster niet
zal vinden wit ik haar geven kan zorg
en genegenheid, en zjj is 7ijf en zeventig
jaar oud.»
»Waarom vertrekt go niet met haar, zoo
ge gelooft dit zij buiten u ongelukkig
zal zijn
»Ha, ziedaar dan do eigenlijke reden
van deze scheiding, welke ik zocht zonder
ze te vinden, en die gij met een enkel
woord zegt. Men wil ons scheiden omdat
meu gelooh dat ik liever zal vertrekken,
rechtschapenheid paart Sarto echter ook
een groot, redenaarstalent, wat hem te
zamen overal waar hij als zielen verzorger
werkzaam is geweest de harten der me
nigte heeft doen winnen. Daaibij is door
een zjj oer vroegere medeleden van het
kardinalen college nog hulde gebracht aan
zijn ascetischen jjver. Kortom, alles wijst
er op, dat in Pius X op den pontificalen
troon van Rome is gekomen het ideaal
van een niet-politieken, zuiver godsdien-
stigen paus, dien vele kardinalen duidelijk
hebben laten merken te begeeren na een
tweetal figureD als Pius IX en Leo XIII,
vooral laatstgenoemde.
Van uiterlijk is Pius X een man van
niet groote, gedrongene gestalte met een
vriendelijk voorkomen. Ieder krijgt spoe
dig de gelegenheid op een of andere wijze
een meer of minder goed portret van den
douwen paus te zien en zal dan kunnen
opmerken, dat de nieuwe Heilige Vader
een sympathieke, vaderlijke verschijning
is, bij wien men veel van de welgedaanheid
terug vindt van zijn voorganger Pius IX.
Welke houding by tegenover Italië zal
aannemen laat zich nu nog niet zeggen.
Te Rome verzekert men dat de nieuwe
Paus den naam van PiusX heeft aange
nomen, niet omdat hij zich Pio Nop.o tot
voorbeeld wilde stellen, maar omdat hij
vooral een vroom, godsdienstig kerkboofd
wil zijn.
Sedert twee eeuwen zjjn behalve de
Pausen, die in den Kerkelyken Staat ge
boren zijn, enkel kardinalen uit Venetië
tol Paus gekozen, nl. Clemens XIII (ge
boren te Venetië zeil), Gregorius XIII
(uit Bulluno) en Pius X geboren te Riese.
Een Fransch diplomaat schreef laatst
dan mijne grootmoeder alleen te lateD
vertrekkeD
Vertrek vertrek!»
»Maar ik kan niet vertrekken. Ik ben
niet vrij te doen wat ik wilik ben
schoolmeesteres en moet schoolmeesteres
blijven.»
»Wees schoolmeesteres waar ge wilt,
behalve hier.»
„Maar ik ben niet viij de plaats te
kiezen die mij behaagtik ben verplicht
te bljjven op d8 plaats die men mij heeft
aangewezen. Daarom verzoek ik u mij
mijne grootmoeder niet te ontnemen. Ge
behoeft slechts één woord te zeggen om
haar beur gemoedsrust weder te geven.
Zult ge het niet zeggen
't Was niet op een vei Wijtenden ot
toornigen, maar op biddenden toon dat zij
sprak, terwijl zij haar oogen niet van den
kapelaan afwendde, trachtende hare aandoe
ningen een weinig in hem te doen overgaan.
Hij sprak niet, maar de poging welke
hjj deed om te zwijgen was zichtbaar en
elk oogenblik scheen het als zou hij de
woorden laten ontglippen, die zijne lippen
bewogen. Zekerlijk was hij bewogen en
diep bewogen ook maar hij bedwong
zich, en somwijlen kon men gelooven dat
by den toorn te hulp riep om niotzwak
te worden.
Dit ziende, bewoog Helena zich voor
waarts en haar oogen op die van den
kapelaan Périchard richtend, vouwde zjj
haar handen. (Wordt vervolgd.)