ji mmm OPROEPING. No. 36. Zaterdag 8 Augustus 1903. 19e Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch -Vlaanderen. F. Dl EL FM AA, Salaris f300. Ituitenlaud. _FEJUIIj LETON. AXELSCHE COURANT. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag-- en Vrjjdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per 3 Maanden 50 cent; franco per post 60 cent voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct. DRUKKER UITGEVER AXEL. Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. Het GEMEENTEBESTUUR van Axel (Zeeland; roept op Sollicitanten voor de betrekking van (Vroedvrouw) Indiensttreding uiterlijk I October e. k. Stukken in te zenden franco aan den Burgemeester, vóór 30 Augustus, e. k. duitschland. De Keizei in zal komende week naar Silezië gaan, om bet gebied van de over- strooraing in oogenschouw te nemen. Te Breslau zal onder bare leiding een ver gadering van bet centrale hulp ver schaf- fi"gscomité worden gehouden. Ook de Keizer wordt binnenkort in Silezië ver wacht. De sociaal-democratische afgevaardigde Zubeil is te Berlijn veroordeeld tot 50 mk. boete, omdat hij in een vergadering de gendarmen „overbodige menschen» ge noemd bad. FRANKRIJK. Te Lorient is oproer geweest. Een werk staker uit Hennebout was er veroordeeld tot twee maanden gevangenisstraf. Reeds onder bet proces begon net volk buiten het gerecbtsbof rumoer temaken. Toen Maar eensklaps zag zij zijn gezicht veran deren, zyn voorhoofd rimpelde, zich, zijn wenkbrauwen trokken zich te zamen en zijn blik drukte toorn uit. »Welnu, mejuffrouw,» zeide hij rauw, »ik wacht; wij zullen waarschijnlijk niet zon ler spreken blijven. Wat wilt ge Waarom komt ge bij ons?» Helena kon niet langer weifelen. „Om u over mijn grootmoeder te spreken." Nu was het mopielijkste woord grzegd, en zij sprak du verder Mijne grootmoeder heeft mij te ken nen gegeven dat zij verplicht was mjj te verlaten, omdat haar geweten haar Diet vergunde zich langer met mij en mijn werk te vereenigen. Ik ken mijne groot moeder, ik ken evengoed hare denkbeelden als hare gewone manier om zich uit te drukken 't is um u zulks te zeggen toen ik haar zoo hoorde spreken begreep ik terstond, dat zjj slechts een echo was, en slechts herhaalde wat men haar voor gezegd hadvan haar kwam noch de grond noch de vorm. Maar de slag was niet minder wreed. »Mijn Grootmoeder is mijn eenige bloed verwante; buiten haar beu ik alleen het vonnis bekend werd, groeide de me nigte aan, zij richtte zich eerst tegen de gendarmes die getuigenis h charge hadden afgelegd, vervolgens tegen de politie en ten slotte tegen de rechters Een hagel van steenan vie! op het gerechtshof neer. alle ruiten warden verbrijzeld en de rech ters werden wezenlijk belegerd. De pro cureur zond een jongraenscb, dat daartoe over een achtermuur moest klimmen, naar den maritiemen prefect, maar de gevraag de hulp is tot negen uur 's avonds uit gebleven. Toen eerst kwamen mariniers aan, die echter onmachtig waren tegen over dan zeer grooten volksoploop. Eerst de bereden artillerie slaagde erin de rech ters te ontzetten. Een rechter is gekwetst. Hierna richtte het volk zich ondei het geroep van „leve de anarchie!» naar de gevangenis, waarvan de poort werd open- gerammeid, barricades werden opgewor pen. het was een wezenlijke opstand, tot de ruiters ook hier de orde eenigszins herstelden. Maar den ganschen nacht bleef het woelig. ENGELAND. In de Punch van deze week een plaat van Bernard Partridge voorstellende een Fransch en een Engelscb matroos die zich verbroederenop den achtergrond een Rus en een Japanner vijandig tegenover elkaar staande. De Franschman „Het lijkt wel of jouw vriend en de mijne aan bet bakeleien gaan. Z.e er niet in, dat wij er aan moeten meedoen, wel De Engelschman Waarachtig niet. ScheDk nog eens io Zou die verbroedering er juist niet zijn om het Rusland en Japan alleen te laten zonder vrienden, zonder iemand dien ik lief kan hebben, zonder iemand die mij lief heeft »Ik dacht» zei de kapelaan opzichten toon, »dat ge een oom of tante bidt?» »L)at is waar; tanie beschouwt slechts tot hare familie behoorende die bloed verwanten, welke gelukkig zijn ik ben baar nicht geweest, maar ben 't niet meer. Ik heb, zooals ik u gezegd heb, niemand dan mijne grootmoeder.» De kapelaan verroerde zich niet. Daar bij niets zeide, voer Helena voort „Zoo ge de man waart, dien ik, te Yvrancbes komende, in u geloofde te vinden, zou ik deze taal niet tot u voeren." „Welk man gelootdet ge dan dat ik was.?" „Een onverzoenlijk man. „Eu wie heeft u gezegd dat ik zulk een man niet ben „Gij," Óp nieuw veranderde het gelaat van den kapelaan eo werd biutaal. „Als 'tu belieft, mejuffrouw wanneer heb ik u dat gezegd „Toen ge mij een kop gerstewater door Zuster Ambrosine daedt geven." „Ge waart verkoudeD." „Een onverzoenlijk mensch zou zulks niet bespeurd hebben ge hebt het ook bij zandgroeve gezegd, toen ge mij verzocht Yvrancbes te verlaten." »Ik wilde verhoeden wat thans gebeurt-» »Uet zjjn deze oplettendheden, zoomede uitvechten Maar dan heeft Rusland Frankrijk aangezet om zich met Engeland te verstaan en het dan af ie houden van een samengaan met Japan tegen Rusland, zeggende: wij zijn nu zulke goede vrien den doe nu niet mee, want anders moet ik mijn Russischen bondgenoot helpen? Of heeft Engeland de vriendschap van Frankrijk gezocht om een reden te hebben zich er buiten te houden, tot Japan zeg gende als ik meedoe tegen Rusland dan arijg ik 't met mijn Franschen vriend te kwaad Of beide ITALIË. Pius X. Alle levensbeschrijvingen en karakterschetsen van den nieuwen Paus betuigen nagenoeg eenstemmig, dat met Giuseppe Sarto geen politieke opperpries ter der R. K. kerk op den Heiligen Stoel is gekomen. De nieuwe opvolger van Petrus is vóór alles priester, herder. In een leven, dat algemeen geroemd wordt als een toonbeeld van deugdzaamheid en stillen eenvoud, vond Giuseppe Sarto ge durende zijn gansche priester-loopbaan zjjn vreugde in stille weldadigneid en de nauw gezette vei vulling van zijn herderlijke plichten. Bjjna zijn geheele bestaan als zoodanig heeft hij in zijn geboortestreek doorgebracht. Hoewel tot verscheidene on- gregaties behoorende (die van da Ritus, den aflaat en relequieën, enz.) heeft hij zich als kardinaal met de politiek van de Curie weinig bemoeid. Hij stond bij zijn politiseerende collega's dan ook bekend als een bescheiden persoonlijkheid van niet bovenmatig groote ontwikkeling, als het type van den goeden, vreedzamen dorpspastoor. Aan een zekere boersche zekere kleine opmerkingen welke ik heb kunnen maken, die mij gezegd hebben, dat ik mij tot uw hart kon wenden.» Hjj beschouwde haar met die ontroerde oogeo, welke zij ieeda bij hem opgemerkt hadvervolgens 3tond hl) driftig op, uitioepend >Neen, Diet tot mijn hart, Diet tot mijn hartik moet u van hier doen vertrekken en ge zult vertrekken.» »Doe alles tegen mij wat ge wilt, ik begrijp zuiks. omdat ge mij als een vjjandiu vervolgtmaar tegen mijne grootmoeder zult ge niets doen, mijnheer de kapelaan. Dat ik in uw oogen schuldig ben, begijjp ik, en zulks verklaart en rechtvaardigt misschien den strijd, dien ge ondernomen hebt, om mij van hiei te verdrij ^en. Maar waaraan is mijn grootmoeder schuldig Wat heeft zij misdaan Niets waarom vervolgt ge haar dan? Waarom wilt ge haar voor mij laten boeten? Want de arme vrouw zal er voor boeten. Ge be seft toch wel dat zij in een klooster niet zal vinden wit ik haar geven kan zorg en genegenheid, en zjj is 7ijf en zeventig jaar oud.» »Waarom vertrekt go niet met haar, zoo ge gelooft dit zij buiten u ongelukkig zal zijn »Ha, ziedaar dan do eigenlijke reden van deze scheiding, welke ik zocht zonder ze te vinden, en die gij met een enkel woord zegt. Men wil ons scheiden omdat meu gelooh dat ik liever zal vertrekken, rechtschapenheid paart Sarto echter ook een groot, redenaarstalent, wat hem te zamen overal waar hij als zielen verzorger werkzaam is geweest de harten der me nigte heeft doen winnen. Daaibij is door een zjj oer vroegere medeleden van het kardinalen college nog hulde gebracht aan zijn ascetischen jjver. Kortom, alles wijst er op, dat in Pius X op den pontificalen troon van Rome is gekomen het ideaal van een niet-politieken, zuiver godsdien- stigen paus, dien vele kardinalen duidelijk hebben laten merken te begeeren na een tweetal figureD als Pius IX en Leo XIII, vooral laatstgenoemde. Van uiterlijk is Pius X een man van niet groote, gedrongene gestalte met een vriendelijk voorkomen. Ieder krijgt spoe dig de gelegenheid op een of andere wijze een meer of minder goed portret van den douwen paus te zien en zal dan kunnen opmerken, dat de nieuwe Heilige Vader een sympathieke, vaderlijke verschijning is, bij wien men veel van de welgedaanheid terug vindt van zijn voorganger Pius IX. Welke houding by tegenover Italië zal aannemen laat zich nu nog niet zeggen. Te Rome verzekert men dat de nieuwe Paus den naam van PiusX heeft aange nomen, niet omdat hij zich Pio Nop.o tot voorbeeld wilde stellen, maar omdat hij vooral een vroom, godsdienstig kerkboofd wil zijn. Sedert twee eeuwen zjjn behalve de Pausen, die in den Kerkelyken Staat ge boren zijn, enkel kardinalen uit Venetië tol Paus gekozen, nl. Clemens XIII (ge boren te Venetië zeil), Gregorius XIII (uit Bulluno) en Pius X geboren te Riese. Een Fransch diplomaat schreef laatst dan mijne grootmoeder alleen te lateD vertrekkeD Vertrek vertrek!» »Maar ik kan niet vertrekken. Ik ben niet vrij te doen wat ik wilik ben schoolmeesteres en moet schoolmeesteres blijven.» »Wees schoolmeesteres waar ge wilt, behalve hier.» „Maar ik ben niet viij de plaats te kiezen die mij behaagtik ben verplicht te bljjven op d8 plaats die men mij heeft aangewezen. Daarom verzoek ik u mij mijne grootmoeder niet te ontnemen. Ge behoeft slechts één woord te zeggen om haar beur gemoedsrust weder te geven. Zult ge het niet zeggen 't Was niet op een vei Wijtenden ot toornigen, maar op biddenden toon dat zij sprak, terwijl zij haar oogen niet van den kapelaan afwendde, trachtende hare aandoe ningen een weinig in hem te doen overgaan. Hij sprak niet, maar de poging welke hjj deed om te zwijgen was zichtbaar en elk oogenblik scheen het als zou hij de woorden laten ontglippen, die zijne lippen bewogen. Zekerlijk was hij bewogen en diep bewogen ook maar hij bedwong zich, en somwijlen kon men gelooven dat by den toorn te hulp riep om niotzwak te worden. Dit ziende, bewoog Helena zich voor waarts en haar oogen op die van den kapelaan Périchard richtend, vouwde zjj haar handen. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1903 | | pagina 1