JE VERLEIDING.
No. 33.
Woensdag 29 Juli 1903.
19e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zee uwsch -Vlaanderen»
F. DIELEMAfl,
AXEL.
Bnitenland.
FEUILLETON.
AXELSCHE
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
COURANT.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE aren.
BELGIË.
Het door de regeeriDg ingediend wets
ontwerp tot verbooging van bet invoer
recht op honig van 18 op 50 frs. begint
de daarbij belanghebbende bedrijven ern
stig te verontrusten. Zoo hebben de
koekfabrikanten van Verviers en omstre
ken aan den afgevaardigde die het ontwerp
moet onderzoeken en er verslag over
moet uitbrengen, een verzoekschrift gericht
waarin zij aantoonen, dat bet iioogere in
voerrecht hun bedrijf ernstig zal bena-
deelen. België brengt elk jaar 10.000 KG.
honig voort, die bovendien nog interieur
is, terwijl tot dusver elk jaar een milli-
oen K. G. honig zijn verwerat.
DUITSCHLANiD.
De uitvoering van de nieuwe politie-
verordering tot bestrijding van de worm
ziekte onder de mijnwerkers schijnt onder
de werklieden zeiven veel verzet te ont
moeten.
De Westf. Volksztg. meldt dat bij punt
1 van de mijn Konstantgn de Groote te
Bocbum de ochtend-en middagploegen wei
gerden, om zich aan een onderzoek te
onderwerpen. De directie heeft zich nu
tot de overheid gewend, om instructies
te vragen. Het voornaamste bezwaar
van de werklui is. dat zij kans loopen
van naar het ziekenhuis gebracht te wor
den, zonder dat ze zich eigenlijk ziek
voelen. »De opgewondenheid van d6
menschen over deze nieuwe wijze van
doen is, besluit het blad, zeer groot. Als
men den boog nog eenigszins strakker
spant, zal hij breken.*
Nooit had zij Helena beschouwd met
zulke treurige oogen vol stille klachten
't is waar, zij klaagde niet openlijk maar
zy had eeG woord, steeds hetzelfde woord,
dat de welsprekendste klacht was.
,,'t Is zeer ongelukkig," prevelde zij
steeds.
Helena wachtte zich te vragen, wat
ongelukkig was, want zij wist het ant
woord»van met de geestelijken in onmin
te zijn.* maar de kleine Rosalie nam
dezelfde terughouding niet in acht
„Wat is ongelukkig, madame Margue-
ritte?" vroeg zjj met haar tevens sluw
en onnoozel gezicht.
„Dat raakt je niet".
„Zeker raakt mij dat.*
„Ik zeg neen
„En ik zeg ja, eerstens omdat het mij
leed doet u ongelukkig te zien en twee
dons omdat de soep minder goed is als
ge verdriet hebt.*
Helena wist niet of zij haar zou onder
vragen of nietmaar alles wel beschouwd
liet zij het na, en wel om deze reden,
dat het nutteloos was klachten uit te
lokken, welke zij onmachtig was te
bevredigen.
Al wat zij vermocht was zooveel moge
Volgens een later bericht, is men er
intusschen te Bochem in geslaagd de
weerspannige mijnwerkers te overtuigen
dat de maatregel in hun bolang genomen
werd. Ten slotte bleven er nog maar
twee ontevredenen over, van wie er een
den dienst heeft opgezegd, terwijl de ander
zich ook voor het onderzoek is komen
aanmelden.
In de Palts zijn hevige aardschokken
waargenomen, gaande van het Zuiden
naar het Nooiden. Twee stooten volgden
elkander oo. Zooals steeds het geval is
bjj dergelijke aardbewegingen, kletterden
de ruiten, wankolden de meubelen, wer
den deuren opengerukt en vielen kinde
ren op den grond. De aardschokken gin
gen gepaard met een gerommel als van
den donder, wat den angst onder de be
volking nog deed vermeerderen.
Vier maanden geleden is er in de Palts
ook een aardbeweging geweest, maar men
heugt zich niet dat zij ooit zoo hevig is
geweest als dezen keer
De Pruische regeering begint bij te
draaien in de kwestie van leniging van
van den nood in Silezië. Vrijdag hebben
de ministers vergaderd en besloten, dat
wegens den omvang van de schade de
staat met buitengewone middelen te bulp
diende te komen, voorzoover het vergoe
den van de schade de krachten van de
provincie te boven gina. Voor de ver-
eischte maatregelen zijn de noodige mid
delen onverwijld door de schatkist beschik
baar gesteld.
Van alle districten blijkt Oppein het
zwaarst geteisterd te zijn. In den kreits
Ratibor werden 10,000 H. A. akker-en wei*
lijk dat verdiiet te verzachten, en zij gaf
zich daaraan over zonder er moede of
afkeerig van te worden, daarentegen alles
verzinnende om goede woorden te vinden
en voorkomend te zijn maar wat zij deed,
bet gelukte haar niet een glimlach op dat
droevig gelaat te brengen.
Zoo verstreken eenige, alle even so/n
bere weken, en immer begaf de grootmoeder
zich naar de kerk, op tijden wanneer er
geen dienst werd gedaan.
Men naderde de Paaschweek, namelijk
den tijd, wanneer madame Margueritte
ter kommuuuie zou gaan.
Op den Zondag van de Passieweek be
toonde zij zich nog onrustiger dan gewoon
lijk, en toen Helena na den vesper zich
gereed maakte om haar gewone wandeling
met haar leerlingen te doen, vroeg zij
haar of zij vroeg terug zou komen.
„Wanneer ge wilt grootmoeder,"
>Want ik moet u spreken!*
»Ik kan thuis blijven1*
„Neen maar komt niet laat thuis, en
laat de kinderen in de school.*
Helena drong niet verder aan maar
deed slechts een korte wandeling. Een
uur later was zij weer thuis.
„Hier ben ik weêr grootmoeder. De
kinderen zijn beneoen men zal ons niet
storen."
»Maar madame Marguentte begon niet
terstond zuchtend zag zij haar kleindocb
ter aan en prevelde zacht
Helaas mijn God, helaas
deland overstroomd, 8 plaatsen stonden
geheel 27 gedeeltelijk onder water. In
den kreits Oppein werden 15.000 H. A.
overstroomd. De schade, die alleen aan
dijken, bruggen en wegen is aangericht,
beloopt meer dan 700.000 mark. In den
kreits Leobschuts zijn vele bruggen en
woonhuizen weggespoeld en zeer vele ge
bouwen beschadigd. In den kreits Fal-
kenbuig zijn in zeven plaatsen gebouwen
ingestort. Overstroomd werden 7000 HA.
akkei- en 1800 HA. weideland.
Naar aanleiding van de waarschuwin
gen uit Chicago betreffende een tegen het
leven van Wilhelm II beraamden anar-
chistiscben aanslag is de Berlijnsche po
litie, in zenuwachtigen haast aan het
onderzoeken en opsporen gegaan. De
uitkomst van het onderzoek is echter,
dat er geen reden is, aan het bericht
uit Chicago geloof te hechten.
Van der Bilt, de Amerikaansche spoor
wegkoning, 'He onlangs den keizer aan
boord van zijn jacht te gast heeft gehad,
is op diens bevel overal waar hij in
Duitschland geweest is, met haast vor
stelijke eerbewijzen ontvangen. Te Dant-
zig was een regeeringsraad aan hem toe
gevoegd. De commandant van de lijfhu-
zuren, generaal von Mackenzen, liet zijn
kaartje aan boord van het jacht afgeven
en aan een lunch aan den vasten wal
ter eere van Van der Bilt zaten aan de
regoeringspresident en de opperburgemees
ter, terwijl de kapel van het regiment
artillerie speelde. Van der Bilt bracht
ook een bezoek aan de Marienburg en
stak 's avonds weer in zee. Te Dantzig
heeft Van der Bilt, evenals elders in
Helena deed niets om baar tot spreken
te brengen.
Eindelijk besloot de oude vrouw er toe.
„Wat ik u te zeggen heb en mij ten
zeerste bedroeft, want ik heb eigenlijk
niet over u te klagen, is (zij aarzelde)
is, dat we moeten scheiden.*
„Scheiden, grootmoeder 1"
„Het moet!*
„Wat heb ik tegen u misdaan, groot-
moeder Waarover bebt ge te klagen
„Ge hebt mij niets misdaan."
Waarom dan?"
»Mijn geweten verbiedt mij mij met u en
uw werk te vereenigen."
Tot nu had Helena niets begrepen van
't geen haar grootmoeder haar zeide.
Nu was alles opgehelderd: wat haar
grootmoeder wilde of, beter gezegd, wat
men haar wilde laten doen, en wie degenen
waren wie er haar toe dreven. Deze
woorden alleen, herhaald door een mond,
die ze niet. begreep, droegen den stempel
van hun auteurhet was niet de natuur
lijke taal eener boerin.
Daar Helena niet antwoordde, voer de
grootmoeder voort
„Ik ben vijf en zeventig jaar oud en
kan elk oogenblik in Gods teg nwoordig-
heid opgeroepen worden. Ik voel 't mijn
dochter, mijne gezondheid is niet meer
als vroegerik zeg niets, maar iedere
dag verminder ik, en snel ook. Indien
de dood mg treft, wil ik in vrede met
den goeden God sterven.*
Duitschland, weer veel last gehad van
verzoekschriften, anders gezegd bedeU
brieven.
De Duitsche pers stelt tusschen de
regels door de vraag, of zulke groote eer
bewijzen als Van der Bilt heeft ontvan-
hen niet meer in evenredigheid met zijn
mammon dan met zijn verdiensten zijn.
Er worden thans maatregelen genomen
om Helgoland op de plaaisen die gevaar
loopen, tegen de zee te beschermen. Op
een plaats in het zuid-westelijk godeelfe
van het eiland, waar de afbrokkeling der
rotsen gaandeweg toeneemt, bouwt men
tusschen twee vooruitspringende rotswan
den een muur, 65 M. lang en 2.50 tot
4 M. dik. Da door verweering afbrokke
lende steenen zullen naar men verwacht
de ruimte tusschen den muur en de rot
sen langzamerhand vullen, de thans stei
le wanden zullen begroeid raken en zoo
doende zal het weerstandsvermogen der
rotsen tegen de zee versterkt worden.
Als deze zeewering voldoet, denkt men
alle gevaarlijke plaatsen op dezelfde wijze
te beschermen. Dit werk kan in drie of
vier jaren voltooid zijn.
ITALIË.
Ofschoon het publiek eerst Donderdag
morgen om zes uur in St. Pieter werd
toegelaten om het lijk van den Paus te
zien, begon de Italiaansche overheid om
half vier 's ochtends op het plein vóór
de basiliek al maatregélen tot handhaving
der orde te treffen. Dit was geen over
bodig voorzorg, want tusschen zessen en
achten waren reeds een 15,000 personen
langs het lijk getrokken.
En Vrijdag was de toeloop om het lijk
„Maar, grootmoeder, heb ik u hierin
ooit tegengestreefd
»Ik kan bij u mijn zaligheid niet be
werken."
„Waarom niet
„Ik kan niet."
Helena drong aan, haar grootmoeder
bepaalde er zich bij lieihaaldelijk te ant
woorden „Ik kan niet."
Ofschoon tot het uiterste bedaard wil
lende blijven, verloor Helena evenwel
haar geduld.
»'t Is de kapelaan Périchard, die u dat
gezegd heeft!" riep zij uit. JSiedaardus
waarom ge sedert eenigen tijd'zoo dikwerf
naar de keik gingthij weigert u uw
Paschen te doen houden, niet waar
De grootmoeder antwoordde niet, maar
zag, hoofdschuddend, treurig haar klein
dochter aan.
„'t Is zonde, zooals ge van de heeren
geestelijken spreekt!* riep zij uit.
Nu was de beurt aan Helena om niet
rechtstreeks te antwoordenwaarom zou
zij beproeven zich te recntvaardigen
»En waarheen wilt gegaan?" vroeg zij
»Naar de dames van St. Jozef, waar
men mij op de linnenkamer zal gebruiken
zooals men mij heeft voorgesteld daar
er gewerkt moet worden is het beter
daar dan elders.*
»Zult ge daar de verzorging en genegen
heid vinden welke gij hier vindt, groot
moeder
»Dat zeg ik niet, wunt het is waar d it
