JE VERIBIDM
u Ij kj Ij 111j
toelating Yan Kinderen
No. 93.
ff oensdag 4 Maart 1903.
18e Jaara.
Nieuws- e ii Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
BEKENDMAKING.
Buiteuland.
FEUILLETON.
Binnenland.
¥5
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Axel maken b kend, dat op Don
derdag den li Maart 1903, des voormid
dags ten 9 ure, ten raadbuize gelegenheid
zal worden gegeven tot
op de Openbare Lagere School.
Hiervoor komen in aanmerking alle
kinderen die geboren zijn in 1897.
gi4T Verder worden belanghebbenden er
op gewezen, dat da toelatiDg slechts
éénmaal per jaar plaats heeft.
Axel, 3 Maart 1903.
Burgem. en Weth. voornoemd'.
D. J. OGGEL, Burgemeester.
J. A. VAN VESSEM, Secretaris
BELGIË
Er schijnt sprake van geweest, dat
Koning Leopold in de Paaschweek naar
Amerika zou gaan, doch dit wordt tegen
gesproken en gezegd, dal Z. M. het vol
gend jaar de tentoonstelling te St. Louis
denkt te bezoeken.
ZUID AFRIKA.
Dat in Zuid-Afrika alles nog niet zoo
goed gaat als Chamberlain en de Engel-
sche kranten dat trachten voor te stellen
bljjkt wel uit hetgeen J. Du Toit in de
Petit Bleu schrijft. Du Toit had voor
den oorlog een kostbare bezitting iu het
Westen van Transvaal. Hij werd als
veldkoinet krijgsgevangen en keerde in
Aan het ontbijt verwittigde mevrouw
de Courtomer dat zij naar Condé vertrok
waar zij zaken had, en zij vro-g haar
zoon of by haar wilde vergezellen, maar
deze weigerdehjj had te schrijven en
zou te huis blijven.
„Ge zult vandaag alleen wandeler),
mejuffrouw," zei de markiezin tot He
lena.
„En waar wandelt ge vroeg de mar
kies.
Adelaide antwoordde
„We doen alle dagen een andere wan
deling; maar heden moeten we naar la
Pierre Levée gaan en langs de grenspaal
van Epad teiugkomen niet waar, mejuf
frouw.
„En wat doet gij heden, mijnheer de
markies? vroeg mevrouw de Courtomer
h tar man.
„Ik ga naar de vsrkooping in d- „Woes
tijn" om te ziep bop de arbpiders het
maken."
De „Woestijn" is een schifting van het
tegenover het oosch van Epard liggend
woud, en twee groote uren van daar ver
wijderd.
Terstond na bot ontbijt en van tafel
opstaande verwijderde ieder zich zijner-
het laatst van Dec. van de Bermuda's
terug.
„De Engelscheo (aldus schrytt hij)
pogen ons te smoren. Zij dwingen ods
door de ellende, waarin zij ons gebracht
hebben, alles te verkoopen wat zij ons
tijdens den oorlog niet hebben kunnen
ontnemen of konden verwoesten, met
name ons land. Honda» den Boeren lijden
honger. Lieden die gelukkig leefden Id
schoone woningen, zijn tot bedpeling ver-
vallen. Jonge meisjes, op goede scholen
opgevoed, hante9ren den ploeg. Da Boeren,
die nog geld hebben, moeten den Engel-
schen tusschen de 20 en 30 pond betalen
roor een stuk vee dat er maar 5 waard
is. Alleen de verraders onder de Boeren
en de Kaffers werden goed behandeld,
de vaderlanders gesmaad en genoond. En
de leugens duren steeds voort. De toe
juichingen, die hij met een duivelscben
glimlach aanhoort te midden der door
hem aangerichte verwoestingen, omstuwd
vaD een bende Engelsche journalisten,
die zijn reis in zpn geest moeten ver
halen, die beweeide toejuichingen zijn
kreten van ellende of van toorn zijner
slachtoffers.
Da Toit vond zijn vrouw in 't kamp
van Mafeking, een geraamte geworden.
Op Bermuda had hij nooit iets van haar
gehooid. En onze kind ren? vroeg ik.
Haar baud, doorsebgnend van magerheid,
maakte een gebaar in de richting van
het kerkhof. Wij gingen er samen heen.
Mijn drie kindertjes dood! Bij de kleine
teipen. waaronder zij rusten, stortte ik
de eerste tranen sedert het begin van
den oorlog. Vervolgens gingen beiden
naar hun vroegere woonplaats. Onderweg
zijdsde markiezin om in het rijtuig te
stijgen; de markies om te voet naar de
Woestijn te gaan, vergezeld van zgn ge-
liefkoosden hond, een praebtigen zwarten
patrijshondGuiscard om zich in zijne
kamer aan 't schrijveu te zetl6n en He
lena otn met Adelaide den weg naar la
Pierre Levée in te slaan.
Hoewel deze wandeling, die op het ont
bijt volgde, een ontspanning was, was het
toch stellig het oogenblik van den dag
wanneer Adelaide, als mevrouw Courto
mer niet meeging, de nuttigste diugen
leerdewant alles wat men ontmoette
gaf stof tot onderwijseen grasscheut,
oeu vogelnestje, een insekt, een wolk, een
tak; eu dat onderwijs was eenvoudig,
vriendschappelijk, vermakelijkHelena
zeggende wat zlj wisthet meisje vra
gende en opmerking makendhet onder
wijs onderbrekend om plotseling te gaan
loepen als de lust haar bekroop, en die
weldra hervattend.
Zy waien omstreeks te halverwege van
la Pierre Levée gekomen, en wel over
de weide, dat een omweg is, toen zij in
de verte onder een boom zittende, een
grooten jongeling zagen, dien zij zoowel de
een ais de andere voor Guiscard zoudeD
gehouden hebben, indien zij hem niet
schrijvend in hot kasteel achter gelaten
hadden.
„Hoe wonderlyk is die gelijkenis," riep
Adelaide.
Eenige schreden verder bleek het dat
viel de arme vrouw nu en dan flauw
van zwakte. Ter plaatse gekomen her
kenden zij niets meer. Geen huis, geen
heg. geen spoor van levenalleen bon-
dorden geraamten van dieren, een hoop
puiu en asch. Beste vriend, zoo eindigt
<1e brief, wij kunnen onder het Engelsche
juk niet blijven. Bij de nagedachtenis
onzer lieve kinderen hebben wg allen
gezworen weer vrij te worden en wg
zullen het worden.
VENEZUELA.
Dachten we eerst, dat de Venezuelaan-
sche quaestie uit de wereld was, thaus
vernemen we, dat het nog geen eind
genomen heeft. In een bericht uit
Washington, dat er heel officieus uitziet,
wordt namelijk gezegd, dat de onderhan
delingen, in de laatste dagen tusschen
Bawen en de gezanten, om bij minnelijke
schikking te geraken tot de verdei ling
der tweede rangsschadeloosstellingen mis
lukt zijn, zoodat de quaestie toch voor
het Haagsche Hof gebracht zal moeten
worden.
Volgens een ander bericht uit Washing
ton zouden de vertegenwoordigers van
Frankrijk, Spanje en België te Caracas
aan President Castro het plan voorgelegd
hebben van een schikking, onafhankelijk
van die, welke te Washington is opge
steld. Castro moet dientengevolge aan
Bowen te vei staan gegeven hebben, dat
het protocol liever niet moest worden
onderteekend, voordat de genoemde Mo
gendheden over de voortzetting der onder
handelingen hunnerzgds haddeD beslist.
Bowen zou de Fransche, Spaansche en
Belgische gezanten te Washington daarop
het geen ongewone gelijkenis, maar Guis
card zelf wa3 hij was opgestaan en ging
ongedwongen met haastige schreden de
dames te ge moetzijn gezicht was rood
als van iemand die snel geloopen had.
„Hoe zijt ge niet aan 't schrijven
riep Adelaide.
„Neen, ik kreeg hoofdpgn, en ben uit
gegaan om mij een weinig te verzetten
't is toevallig dat ik u ontmoet."
En oogenblikkelljk wandelde hij naast
Helena, zonder een woord te spreken,
zelfs zonder haar aan te zien, als of bet
voldoende was bij haar te zijn.
Helena scheen met op hem te letten,
en zette haar ondeihoud met Adelaide
voort,
Omstreeks tien minuten bad hg haar
zoo zwijgend vergezeld, het gras mer zijn
wandelstok geeselend, toen zij in het
bosch aan een kruisweg kwamen, waar
zg een pad moesten inslaan, 't welk recht
hoekig dat doorsneed, door hen tot hier
gevolgd.
Op dat oogenblik liep een zwarte pa-
trijshood, vroolijk blaffend hen te gemoet
en sprong legen Guiscard op.
„Ziedaar Black!" riep Adelude.
En daar zij eenige schreden voor Hele
na en Guiscard den viersprong om was,
slaakte zij een luiden kreet
„Oom
Het was inderdaad mgnbeer de Cour
tomer, die daar op een bauk zat als ie
mand die rust of wacht.
hebben laten weten, dat de verdere onder
handelingen te Caracas gevoerd zonden
worden, indien zjj niet voornemens waren,
het protocol te teekenen, dat hun is
voorgelegd.
President Castro is steeds ijverig in
het verhoogen van allerlei invoerrechten,
ten einde den vreemdeling, die het hem
zoo lastig heeft gemaakt, zooveel mogelijk
te laten betalen wat hij gedwongen werd
te betalen. Zoo is op het eiland Magarita
het patentrecht van de parelhandelaars
verhoogd.
Bericht werd, dat al de in beslag geno
men schepen door de blokkeerondo Mo
gendheden grootmoedig zyn teruggegeven,
behalve natuurlijk de half verrotte, welke
men heeft laten zinken. Een der terug
gegeven schepen is onmiddellijk in dienst
gesteld en naar Tucacas gezonden, waar
gewoonlijk de wapens voor de opstande
lingen worden ingevoerd.
De drie Ontwerpen.
Bij het iDdieuen van de drie ontwer
pen sprak Minister Kuyper het volgende
„Mijnheer de Voorzitter
De Regeering meent aan een bestaand
verlangen tegemoet te komen, door bij de
inbrenging van diie ontwerpen van wet,
die ik de eer had op uw tafel neder te
leggen, een korte mededeeliDg te voegen.
De stoornis, einde Januari in het spoor
verkeer teweeggebracht, overviel de Re
geering geheel onverhoeds. Niet het flauw
ste gerucht er van was vooraf tot eenig
Departement doorgedrongen. Geheel on-
Toen de markies zijn zoon ontwaarde
en Guiscard zijn vader zag, ontstond er
een soort van tooneelverrassing, en de
jongeling wien die tegenwoordigheid van
geest ontbrak welke ouderdom of wereld
kennis schenkt, stond versteld.
Mijnheer de Coutormer had zich spoe
diger hersteld en naderde, om van zijn
tegenwoordigheid te dezer plaatse, die
volstrekt op den weg naar de Woestijn
niet was, opheldering te gevenhg had
zich herinnerd te Epard te moeten zijn,
en op weg naar de Woestyn was hy van
richting veranderd.
Daar zg nu allen naar Epard gingeD,
waa het natuurlijk dat zij gezamenlijk
voort wandelden.
XXIV.
Deze dubbele ontmoeting was van te
veel beteekenis, om Helena nog langer de
illuziën te doen behouden, waaraan zy
zich den vorigen dag met geweld vast
geklemd had.
Was er een beschamender toestand dan
de hare
Het eerste oogenblik, toen zij dien toe
stand helder doorschouwde, hal haar in
een wanhopige ontsteltenis gebiecht.
Het was teneindezij was gedwongen
dit huis te ontvlieden maar was het laf
hartig zich aan wanhoop over te geven
waarom zou zij niet worstelen
Wordt vervolgd
