BEKENDMAKING.
JE VERLEIBIW.
No. 86.
Zaterdag 7 Februari 1905.
f8e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. MELEMAfl,
een ONDERWIJZER,
Itaitenland.
FËtlli I, E T 0 N.
wiisciii;
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag:- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 00 cent
voor België 70 cent. Afzonder!. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Burgemeester van Axel. Provincie
Zeeland, brengt ter kennis van belang
hebbenden, dat van heden af ter secreta
rie dezer gemeente kosteloos verkrijgbaar
worden gesteld Formulieren ter mede
deeling van den wensch om gebruik te
maken van de gelegenheid tot het doen
onderzoeken van voor uitvoer bestemd vleesch.
(Art. 2 van het Koninklijk besluit van
21 November 1902, Staatsblad No. 199)
en dat de aanvang van den keurings
dienst nader zal worden bepaald en
bekend gemaakt.
Axel, 3 Februari 1903.
De Burgemeester voornoemd,
D. J. OGGEL.
Aan de Openbare Lagere School te
Axel wordt GEVRAAGD
met bevoegdheid voor vak j, op eene jaar
wedde van 500.
Indiensttreding 1 April e.k.
Stukken franco afn den Burgemeester
vóór 25 Febrnari e.k.
DE VEXEZUELA.VNSCHE QUAESTIE.
De Venezuelaanscbe quaestie duurt nog
steeds voort, ja tot vervelens toe zelfs
en dat zou een vrij onverschillige zaak
Z(jn, indien de blottkade er niet was.
Deze is kwaad voor Venezuela en ook
„Was het doze weg, dien ge volgdöt,
toen ge den jongen Gniscard les gingt
geven vroeg Helena.
„Ja, maar in rijtuig."
„Dat was jammer.''
„Men ziet wel, dat ge onder djn io-
vloed der lente zijt en niet aan winter
dagen, aan regen en sljjk dankt. Geluk
kig kwam men mij met rijtuig halen
op het kasteel van Courtomer is men
niet zoo spaarzaam met paarden ook
is het eigenlijk wat den markies grooten-
deels geholpen heeft zyn vermogen klein
te maken."
„Nu, heden is deze weg alleraange
naamst, en mij dunkt, dat deze fraaie zon,
deze zachte lucht, dit heldere weer mq
veel geluk voorspellen."
„Betwijfel het niet, mijn kinduw
slechte dagen zullen een einde nemen, en
zoo ge niet voor uw grootmoeder alles
kunt doen wat ga wilt, zult ge tenmin
ste de zelfvoldoening hebben baar voor
gebrek te behoeden en baar een te moei
lijken arbeid te besparen dal wil wat zeg
gen men moet zich weten tevreden te
stellen."
Zij waren op een plek gekomen, waar
de- hagen, die den weg omzoomden, ont-
voor hen, die er handel op drijven- Voor
zichtig is het gescharrel niet, want met
een man als PrnsideDt Castro staat men
eiken dag bloot voor invallen of uitvallen,
die mei een slag vernietigen al het voor
deel, dat men tot dusver verkregen heeft.
Hij kan zich natuurlijk niet lang stil boa
den en moet reeds hebben gezegd, dat
het bespottelijk was van de drie verbon
denen, om niet gelijk op te willen deeleu,
met de anderen.
Tegenover het voorstel van Bowen
dat ook de toestemming van Castro heeft,
om met de opbrengst van de 30 pCt.
inkomende rechten gelijk op te laten
deelen, heeft Engeland voorgesteld, dat
de verbondenen 20 pCt. overlaten voor
de anderen. Bowen heeft echter dit te
genvoorstel terstond verworpen en gezsgd,
dat de preferentie-vraag dai maar naar
het Haagsche Arbitragehof moest. Het
is de vraag, of do drie hierin zullen toe
stemmen, want daar is wel eenig bezwaar
legen. Vooreerst houdt niet éen van de
drie groote Mogendheden erg veel van
bet Hof van Arbitrage, dat zij alleen
mee hebben beipen oprichten, omdat zy
er eigenlijk niet uit konden. Tweedens
wordt de beslissing weer voor een gerui-
raen tijd uitgesteld. Met bet recht toch
van bet Hot zal het wel zyn als met
alle officieels rechtlangzaam, duur en
onzeker- Men zou in afwachting alvast
kunnen beginnen mot de 30 pCt. inkomen
de rechten te innen om later af te reke
nen. Doet men dit niet, dan loopt de
rente der schuld weer aardig op.
Het pr iatje, dat Dimscbland heeft mee
gesleept in de quaestie, is langzaam
uitgestorven. De zoon van Chamberlain,
braken en men aaD beide zyden een on
belemmerd gezicht had op verre weilan
den, die bier en daar door groepen hoo
rnen afgewisseld werdenop die weiden,
liepen ot graasden merries met haar veu
len, die springend hare moeders omgaven.
,,'t Is het park van het kasteel," zei
de oude leeraar, „en deze merries zijn
paarden van zuiver ras, wier jongen te
Parijs op de wedrennen groote schatten
voor hun meester zullen gaan winnen."
„Voor den markies?"
„Neen, mijnheer de Courtomer kan
geen stal met wedrenpaaiden meer on
derhouden hij verkoopt zijn veulen aan
een maatschappij van Parijscbe gentlemen
en heeit voor zich zeiven nog slechts eeni-
ge paarden ten dienste der kleine wed
rennen in de provinciën; maar indien het
berekend plan der markiezin gelukt, dat
is, wanneer Guiscard uw leerlinge huwt,
dan zullen we vader en zoon zich op
nieuw zien overgeven aan de verlusti
gingen van de sport, die voor ben een
hartstocht is"
„Dan zal het arme meisje geruïneerd
worden zooals baar tante."
„Waarschijnlijk zal deze, door ervaring
geloerd, een Kortrakt doen opmaken, dat
aan hare nicht het lot bespaart, hetwelk
zij zelve heeft ondeigaan, en voor baar
kleinkinderen het vei mogen der Calipets
zal behouden."
Reeds zag men den rooden en grijzen
voorgevel van het kasteel, dat bekroond
Austen, heeft in een rodevoering te Bir
mingham voorgoed daaraan een einde
gemaakt. Hij deelde o. a. mee, dat bq
het optreden van Engeland tegen Vene
zuela niet not innen van een schuld werd
beoogdhet was noodzakelijk gemaakt
door de wijze, waarop Venezuela aan
Britscbe schepen en Britsche onderdaneu
zich vergrepen had. De Regeering had
leeds het besluit genomen, om deswege
voldoening te eischen, toen Duitscbland
bij den Minister vaD Builenlandscbe Zaken
Landsdowne stappen deed om samenwer
king te verkrijgen. Dat deze samenwer
king in Engeland met leede oogen gezien
werd, erkende Chamberlain, maar, zeide
hij, bet Staatsbeleid kon niet uitsluitend
een zaak van gevoel zyn.
Over de Fransche vordering zijn nadere
bijzonderheden bekend geworden en wel
door President Castro in eigen persoon,
door middel van een interview mbt een
correspondent van de New-York Herald
te Caracas. Cistro zeide, dat de Vene
zuelaansche Regeering een gelijae behan
deling wenschte van aile crediteuren. De
Fransche vordeiing is 4 millioen frs. groot;
zij dateert nog van den tjjd toen generaal
Gusman BUdco President van Venezuela
was. Deze trok de concessie in voor den
bouw van den M iracaibespooi weg verleend
aan don Franschman Fablfni. De quaestie
werd aan arbitrage onderworpen en de
arbiter, de Piesident van het Zwitserscb
eedgenootschap, kende een schadeloos
stelling toe 7au 4 millioen frs. President
Castro erkende deze vordering en merkte
op, dat de verbonden Mogendheden deze
nu waardeloos wilden maken, wat bij een
vreemde houding noemde. Toch was de
werd door zijn peperbusvormige torenda
ken, wier leien met mos en varen be
dekt. in de verte een gelen tint vertoonden.
Maar wat meer dan bet kasteel zelf
Heiena's. opmerkzaamheid trok, waren de
boomen van het park. die, alle eiken, beu-
Ken, platanen, linden-, moerbeziën-en vij-
gabooman nauwkeurig denzelfden vorm
hadden, namelijk dien van een kegel, en
alzoo die houten groen geverfde en opge
krulde boompjes der kinderspeeldozen ge
leken.
„Ik zie wat u verwondert," zei de oude
leeraar, „'t is de vorm dezer boomen."
„Juist. Hoe komt bet dat zij alle een
der zijn?"
„Omdat zij door der. markies vesnoe'd
zijn, en deze vorm door kunst en niet
door de natuur zijn ontslaan. Mijnbeer de
Courtomer, die een origineel is, heeft zich
verbeeld dat de vorm van alle boomen
de kegelvorm is, of zulks tenminste moest
zynhij heeft dat denkbeeld als een
schoonheidswet toegelicht ineen biocbure
welke hij u zal doen lezen en ik u aan
raad te begrijpen, als ge kuntbij noemt
ze„Canon Sylvestre."
„Canon Sylvestre
„De titel is tenminste kurieusmaar
zoekende begrijpt men dien eindelijk, voor
al als men weet dit Canon kegel bitej
kent. Mijnheer de Courtomer heeft zich
niet bij de theorie gehouden na dezen
schoonheidsregel gefoirauleerd te hebben,
beeft hij hem in uitvoering gebracht, en
President nog hoopvol en verwachtte bq
een oplossing.
Frankrqk beeft aan de Venezuelaanscbe
Regeering kennis gegeven, dat het voor
nemens is aan te dringen op wedei toe
passing van het oude tractaat van 1887,
waarbjj Frankrijk het recht heeft aandeel
te hebben in de Venezuelaansche douane
rechten.
RUSLAND.
Door den Peterburgschen correspondent
van da N. R. Cé. wordt melding gemaakt
van een vreeselijke geschiedenis, waarover
bij het volgende mededeelt
In de Peterb. Wed. stond verleden jaar
Juni een correspondentie uit Tsaritsyn,
waarin een afschuwelijke misdaad werd
medegedeeld, die een onderzoekingsrechler
aan een achttienjarig meisje, een ambte-
naarsdocbter zou hebben begaan. Het
was de onderzoekingsrecbter van Ticho-
letskaja geweest, een klein plaatsje in
bet Koobangebied op 't kruispuut der
spoorwegen Rostof Riflis en Tsaritsyn
Noworossisk, die zich vergrepen had aan
de achttienjarige Tatjana Kolotowa in een
spoorwegwaggon, waar hij zich alleen
met haar bevond. Om het gevaar te
ontgaan, dat het meisje bem zou aangeven,
liet hij haar gevangen nemen, voorgevend,
dat zij onder de verdenking stond een
diefstal te hebben begaan. Nadat zy in
het arrestlokaal was gevangen gezet,
werd zij prijs gegeven aan de ruwe
politie-manschappen, allen halt-wilde ko
zakken uit dat gebied, die haar op de
schandelijkste wijze mishandelden. Na
een paar dagen, had het arme kind zich
uit wanhoop met carbol vergiftigd.
door middel van het snoeimes aan de
boomen van zijn park den kegelvormge
geven; die hem niet hebben zijn een
soort van verstootenen, bestemd om te
toonen boe leelijk de natuur, aan zich
zelve overgelaten, is."
„Moet men deze zoo gemartelde boomen
bewonderen
„Zekeilijk."
„Dat is moeilijk, als men niets anders
west Le zeggen, dan wat men denkt."
„Ik was het vergoten u er van te ver
wittigen, dat waarlijk zeer onachtzaam
van mg is."
Ofschoon Heiena's gemoed niet gestemd
was voor snakerijen, en zij niet gezind
er om te lachen, kon zjj toch niet nala
ten zich zelve te vragen, toen zij door
mevrouw de Conrtomer ontvangen werd,
of de markiezin ook den kegelvorm aan
genomen bad, om des te beter baar echt
genoot te behagen. Zij was een vrouw
van omstreeks veertig jaar, blond en blo
zend, ongemeen vet, maar welk vet zich
zoodanig verspreid had, dat wanneer men
baar aanschouwde en daarbq aan den
„Canon Sylvestre" dacht, men lust ge
voelde de verklaring van den kegelvorm
op baar toe te passen een rondvormige
bazis uitloopend in een punt, want ter-
wql de heupec en de buik aanzienlijke
verhoudingen hadden, waren da scboud irs
smal en het hoofd was zeer klein.
In weerwil van deze zonderlinge ge
stalte, lag er toch in geheel haar persoon
