i
Jjmjjtpm
No. 84
Zaterdag 51 Januari 1905.
!8e Jaarg,
Nieuws- en Advertentieblad
voor Z e e u wsc h - V I a a n d ere ik
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
F U I Ij L T 0 N.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
BELGIË.
Ook in de Belgische Kamer is een
ongevallenwet ingediend. Het ontwerp
bepaalt den onvoorwaardelijken plicht van
den werkgever tot het betalen van scha
deloosstelling bij een ongeluk, zelfs in
geval van schuld bij den arbeider. Het
recht op schadevergoeding ontstaat eerst
veertien dagen na het ongeluk. Bij voort
durende ongeschiktheid krijgt de ver
minkte 50 pÓt. van zijn loon als levens
lang pensioen. In geval van overlijden
krjjgen de erfgenamen 35 pCt.
FRANKRIJK.
Wat niet gebeurd is, kan nog gebeu
ren zoo ook in de Frunsche Kamer.
Jaurès oen socialist presideerde Wel heeft
er vroeger reeds een socialistische Mi
Dister in de Fransche Kamer gezeten,
maar iemand als Jaurès nog niet.
Men weet, dat de verkiezing van Jaurè
lot vice-President eenige moeite heeft
gekost, en wellicht wilde men nu eens
probeeren, of het gaan zou met zoo
iemand, of de rechterzgoe en de gema
tigde republieken het uit zouden houden
Eg het gioger hadden geen standjes
plaats.
In den regel neemt men geen socialist
voor president, niet omdat hij socialist is,
maar omdat heeren van die kleur gewoon
lijk te hartstochtelijk van aard zijn om
onpartijdig naar de discussies te kunnen
luisteien en des noodig politietoezicht uit
te oefenen. Jaurès is echter geen socialist
van het gewone soort, iedon w.iarom hij
„Dat heb ik gedacht, en daarom zeg
ik u dat ik iets heerlijks voor u heb. Ik
wil u niet doen smachtenhet betreft
ooderwjjzeres te zijn bij mijnheer den
markies de Coui tomer om zijn nichtje, (le
jongejuffrouw Calipet op te ieiden n hon
derd vjjftig franks 's maands te verdie-
den."
En met hoogmoedige tevredenheid zich
de handen wrijvend, voer hij voort
„Dat is mijn nieuws,«'t is iets, wat
„Het zou, zooals ge zegt, hee lijk zijn,
too ik grootmoeder niet had."
Bjj het binnentreden van den leeraar,
die in haar oogen een voornaam perso-
naadje, schier de gelijke van haar zoon
was, had de goede vrouw de aandacht
op haar arbeid verdubbeld eu haar zoo
ijverig de breinaalden tus«,cben haar vin
gers ziende be weg n, zou meu geloofd
beoben dat zij onverschillig was voor het
geen om zich heen plaats liad en gezegd
Werd maar zulks was volstrekt niet zoo.
De woorden van hare kleindochter
«Zoo ik m|jn grootmoeder niet had hoo-
rende, hief zij het hoofd op.
Ik.zeide z|j, „tel niet mede."
„Maar. grootmoeder
,Moet ik u verhinderen uw brood te
door een deel van zijn partij niet voor
vol wordt aangezien.
Jauiès is iemand in de kracht van zijn
leven, 44 jaar. Hij studeerde in wijs-
begeerte en geschiedenis en werd hoog
leeraar te Toulouse. Met de politiek begon
hij zich te bemoeien in 1889; bij was
toen gematigd republikein en protectionist,
Hij scheen echter toen reeds bestemd
naar links af te zakken. Hij sloot zich
aan bij Ferry en werd later socialist,
maar met zijn nieuwe overtuiging bleef
hij toch de betrekking met zijn vroegere
vrienden onderhouden en werd op die
wijze een brug tusschen de bourgeoisie
om dat lieve woord kortheidshalve te
gebruiken en de socialisten. Men
vindt bij hem dan ook nooit de groote
woorden, waarmee de meeste socialisten
gewoonlijk schetteren. Jaurès is te weten
schappelijk ontwikkeld, kent de gescbie-
denis te goed om heil te verwachten van
een revolutie of eiken gezeten burger voor
een reactionair uit te maken. Zio iemand
dan was Jauiès diep overtuigd van het
gevaar, dat de Republiek bedreigde, toen
het den schijn nam, alsof de geestelijken
en militairen de overmacht zouden krijgen,
en aan het verbond van de radicalen met
de socialen heeft niemand zoo ijverig
gewerkt als hij. Ouder Waldeck-Rousseau
kwam dat verbond tot stand en Jaurè3'
vrieod, Millerand, werd in het Ministerie
opgenomen. Daar dit het gros der socia'
listen te veel aanstoot gaf, werd bij het
Mimsterie-Combes in gemeen overleg be
sloten geen socialist meer in het Kabinet
op te nemen.
verdienen, als ge met my niet werken
kunt. We wilden te samen blijven, maar
als dat niet mogelijk is, ruoeten wij wel
scheiden. Ik vrees niet alleen te zijnwe
hebben goede buren."
„Dat is waardiglijk gesproken," zeide
bij, „als een verstandige en goedhartige
vrouw. Ware ik slechts zeker, dat gij bij
de eerste benoeming aangesteld zoudt
worden, zou ik u zeggen tot zoolang te
wachten. Maar die zekerheid heb ik niet,
en zaifs heb ik eenige vrees daarom
trent."
„Ik bid u, wees duidelijk," riep Helena.
„Dat is moeilijk want ik weet niets be
paalds mede te deelen. Alies wat ik u
kan zeggen is, dat do neef van mijne
vrouw, die, zooals ga weet, kommies-in-
spekteur in de hoofdplaats is en als zoo
danig belast rast het schrijfwerk der di
rectie vau het onderwijs, ziet, weet of
vermoedt, in allen geval, vele dingen.
Door hem nu hebbeo wij vernomen dat
uwe aanstelling tegenstand ontmoet. Vau
welke zijde? Dat weet ik niet."
Helen i ooi deelde het onuoodig te zeg
gen dat zij het wist.
Kortom," hernam hij, „deze tegen
stand bestaat, en kan dus b'letten dat
ge benoemd wordtik vind derhalve d it
ge de betrekking moet aannemen, welke
mijnheer de rairkias of liever meviouw
de markiezin met behagen, wat mij ver-
wouderen zou, dan zou 't nog tijd zijn
tot het lager ouderwijs over te gaan."
Ook was de discussie over de begro#
ting van eeredienst een bijzonderheid in
de Fransche Kamer te noemen. Dat io
een struikelblok in de meerderheid. De
flink radicalen en socialen dringen aan
op de scheiding van Kerk en Staat, wat
vroeger het algemeens doel der liberalen
was.. Wilde men dit doorzetten, dan
brak da meerderheid ras uiteen en men
kreeg weer de republikeinsche conceu
tratie naar rechts. Daarom wil ook dit
Ministerie van de Scheiding van Kerk en
Staat en daarmee opheffing van de be
grooting van eerodienst niet weten.
Berthelot had voorgesteld door een
volksstemming te laten uitmaken of de
Staat van de Kerk zou wordbn gescheiden
en dit voorstel diende bij de begrootiog
van eeredienst besproken. De Minister
President, Combes, bestreed zoowel de
zaak als het voorstel en pleitte voor de
handhaving van het Concordaat.
Sterk waren de argumenten van den
Premiei niet, maar hij werkte op het
gevoel en wat meer zegt, hij stelde de
quaestie van vertrouwen, wel een
bewijs, dat het by de tegenwoordige
meerderheid begint te nijpen met de ou le,
duizendmaal besproken vraag.
Nu was men echter van de zaak nog
niet af, want Breton stelde eenvoudig
voor alle hoofdstukken van de begrooting
van eeredienst op te heffen. Dit voorstel
werd verworpen met 328 tegen 200 en
toen ging de begrooting van eeredienst
terstond door.
DE VENEZUELAANSCHE QUAESTIE.
Met genoegen zal men vernemen, dat
de Venezuelaansche quaestie werkelijk
„Mijnheer Bonjean heeft gelijk," zeide
grootmoeder, „ee moet niet aao mij den
ken, lieve dochter."
Helena bleef eenige oogenblikken zon
der te antwoordan, niet, wetende wat te
doen. Haar eerste gedachte wis geweest
haar grootmoeder niet te verlaten maar
in de wanhopige omstandigheden, waarin
zij zich bevonden, was het juist door
zich te verwijderen dat zij haar dat rus
tige opbezorgde ieven verzekerde, 't welk
zij voor haar gewild hadzou de arme
vrouw met honderd francs, welke zq zou
nemen van de honderd vijftig die men
haar voorstelde, niet een geheel ander
leven hebben, dan dat hetwelk zij thans
leidde
Juist dit deed vader Bonjean opmer
ken met een zekere bitterheid, als van
iemand die zich gekrenkt gevoelt dat men
niet met losbarstingen van vreugd en
dankbaarhoid het onverwacht geluK, dat
hij brengt, ontvangt.
„Ik bid u," riep Helena, „geloof niet
dat ik ongevoelig ben voor al hetgeen ge
voor ons doet; maar ik nad Diet gedacht
edwongen te kunnen zijn, mq van mijne
arme grootmoeder te scheiden, en dit
is het wat mij in deze ontsteltenis brengt."
„Hoe ge haar net nuttigst kunt zijn,
is hel eeDige wat ge meet onderzoeken."
„Precies," zei de grootmoeder.
„Door bij haar te blijven zoudar iets
te verdienen, of door haar te verlaten
en honderd vijftig Iranks 'a maands te
de oplossing nabij is. Men kan dat weten
uit de Norddeutsche AU. Zeit, die voor het
eerst inlichting geeft, zeker om de ge
moederen hier en over de zee te kal-
meeren. De meedeeling luidt aldus:
Bowen heeft namens de Regeering van
Venezuela, aan de Mogendheden als waar
borg aangeboden een gedeelte der douane
ontvangsten van La Guayra.. Hq heeft
zich eerst gewend tot den Engelsehen
gezant, die het aanbod voorwaardelijk
heeft aangenomen, evenzoo heeft Duitscb -
land gedaan en Italië is Zaterdag gevolgd.
Engeland, Duitschland en Italië dragen
thans kennis van de aangeboden waar
borgen en voordat deze definitief aange
nomen kunnen worden, gaan de Mogend
heden zorgvuldig de waarde na der in
komsten. door Venezuela bedoeld, terwijl
nog eenige andere bijzonderheden het
onderwerp vormen van een onderzoek.
Een deskundig onderzoek is noodzakelijk,
want een groot deel der Venezuelaansche
douane-ontvangsten strekt reeds tot onder
pand ten dienste van buiteclandsche
schuldeischers. Maar indi6n men vindt,
dat het aaugeboden bedrag voldoende is,
en Duitschland helt tot die meening over,
daD zullen de Mogendheden gemeenschap
pelijk het ondeipaod aanvaarden, en
daarna wordt de blokkade onverwijld
opgeheven. De Mogendheden hebben
onderhandelingen geopend, om na te gaan,
of zij een flnaQcieele commissie behooren
te benoemen of enkel een agent aanstel
len om de ontvangsten te innen. Waar-
schijnlqk zal tot dit laatste besloten wor
den en men denkt, dat Bowen met deze
opdracht zal worden belast. De eischen
aan de Regeering van Venezuela gesteld
verdienen, welke som ge met haar kunt
deelen. En houdt in 't oog, dat Courtomer
slechts twee uren van Condé verwijderd
is, zoodat deze scheiding eigenlijk geen
scheiding is ge kunt haar bezoeüeu wan
neer ge wilt; is zij ziek dan kunt ge in
weinige oogenblikken bjj haar zijn."
,Ik heb nooit als grootmoeder gespro
ken," zei de ozde vrouw, „omdat ge een
verstandig joug meisje zijt, veel verstan
diger en beter ondei wezen dan een boerin
zooals ikmaar is men niet onderwezen
men heeft toch gezond verstand, en dat
is het wat mij drijft u die betrekking te
doen aannemen."
„Dat beet spreken," zei mijnheer Bon
jean, „ik besef dat het u moeite kost
deze opoffering in deze wereld? Waar
zyn degenen die slechts doen wat hun
aangenaam is of wat zij vooraf besloten
hebben te doen Het leven is een be
stendige teleurstelling onzer hoop of on
zer begeerten Overigens moet ik zeggen
dat, op zich zelf, de scheiding daargela
ten, deze opoffering niet zeer smartelijk
zal zijn- De Courtomers zijn brave meD
schen."
„Kent ge hen
„Ik heb den zoon les gegeven, en daar
om heeft de markiezin er aan gedacht
zich tót mij te wendeD, nu zij een on-
derwijzeies vóórhaar nicht noodig heeft."
„En wat is dat nichtje
„Een dertienjarig meisje, dat, ouder
loos, door üaar tante de markiezin de
