M 7EKLEMS.
'i9.
Woensdag 14 Januari 1905.
I8e Jaarg.
rl 1\ÏÏJ SJ io
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
FECILIiRTON.
COIittVT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
A X E< L.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag-en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Chamberlain heeft betgeen hg van be-
teekenis te zeggen had, niet gegeven in
zijn toosten op het groote feestmaal te
Pretoria, m»ar bewaard voor zijn antwoord
op het adres van de Boeienleiders over
de amnestie, den terugkeer van al de
Boeren en een paar andere punten.
In dat antwoord zeide Chamberlain n. 1.
dat het hem aangenamer zou geweest
zijn, als in het adres niet alleen was
gevraagd, maar ook was erkend, war, de
Britsche Regeering reeds voor da Boeren
had gedaan. Wat de vraag om amnestie
voor de rebellen betreft, zeide hij, dat de
bepalingen van bet verdrag van Vereeni-
ging loyaal waren aangenomen door de
Boerenleiders en deze bepalingen maak
ten geen melding van amnestie voor re
bellen. Laten de Boeren eerst vergiffenis
schenken aan bun eigen lacdgenooten.
die zich overgaven en de Britten steun
den. De verbannen Burgers zullen geen
verlof krijgen terug te keeren, indien zij
niet de bepalingen van het verdrag van
Vereeniging wilden aannemen. Omtrent
de Boeren in Europa zou elk geval op
zichzelf moeten worden beschouwd. Zij
konden hun loyauteit bewijzen door het
geld, dat naar Europa mee was genom ;n
af te dragen. De annexatie van Vrijheid
en Utrecht bij Nacal kan niet worden
ingetrokken, maar Chamberlain W6ea er
op, dat de inwoners onmiddellijk burger
rechten verkregen, gelijk aan die der
andere inwoners van Natal.
Wat de taalquaestie betreft, de regeering
zou eerlijk de vredesbepalingen te dezen
opzichte uitvoeren en aan het vraagstuk
Was zij bewogen geweest de eeiste
meal toen zij naar la Rouvraye giog, de
tweede maal daarheen gaande was zij dit
oog veel meer.
Ofschoon zij zulks als ongerijmd be
schouwde, stelde zij zich hierdoor toch niet
gerusten in stede 7an haastig voort te
schrijden, hield zij nu en dan plotseling
stand zonder te weten waarom.
Eindelijk kwam zij aan het paviljoen
van den concierge, vervolgens aaD het kas
teel, en oogenblikkelijk voerde men haar
in de wachtzaal, waar zij thans niemand
vond. wat haar in een zeker opzicht van
haar stuk brachtzij meende zich te moe
ten herstellen en gereed maken.
Maar zij had er den tijd niet toe nau
welijks was zjj binnen getreden of de graaf
Prétavoin-! opende de deur van de groote
zaal en ging haar glimlachend te gemoet.
Zij wis verstomd, ziende dat hij haar
de hand reikte. Wat mobst zij doen
Zij stak de bare uit; hij nam ze en
drukte ze lang, langer dan men zulks met
een vreemde doet.
„Kom toch binnen," zeide hij, „ik ver
wachtte u." En haar voor latende gaan,
voerde hij haar achter het tochtscherm,
haar aandacht wijden. De Kaffers zullen
gedwongen worden hun verplichtingen in
het oog te houden.
Chamberlain nam de uitnoodiging in
het adres gedaan aan, om eenige distric
ten te bezoekeD.
Na de aanbieding van het adres der
Boeren aan Chamberlain, zeide Schalk
Burger, in een onderhoud over d6 quaes-
tie van het naar Europa gezondeD geld,
dat het hem niet bekend was, dat groote
sommen naar Europa waien gezonden.
Hij geloofde, dat het geld. verkregen door
het commandeeren van goud uit de mij.
nen, besteed was voor oorlogsuitgaven-
Het was mogelijk, dat er nog een over
schot was en dan was hij bereid op elke
wijze mede te werken om bet terug te
nijgen. Chamberlain zeide te weten,
dat boeken, die aanwijzingen van dat
geld bevatten, naar Europa waren gazon
den of verdonkeremaand waren. Het was
niet bekend, aan wie bet geld gezonden
was en alvorens dit bekend was kon men
niet aandringen op afrekening. Botba
zaide, dat hij reeds stappen had gedaan
om het geld terug te krijgen.
Het is Jee dus nog altijd om het geld
te doen. Zijn antwoord maakt dan ook
een alles behalve gunstigen indruk.
Men zou kunnen zeggen, dat voor zoo
ver er nog eenige hoop wa&, iat Onam
berlain een ruimere opvatting zou huldi
gen dan Mi In er, deze nu wel vervlogen
zou zijn en men reden heeft te onder
stellen' dat Milner Chamberlain geheel
bekeerd heeft, voor zoover deze nu en
dan eenige neiging toonde de Boeren te
gemoet te komen. Eigenlijk mogen de
Boeren niet vragen, Engeland heeft reeds
waar hij haar op de kaoapé deed plaats
nemen.
„Ge moet verstijfd zijn van de kou in
dit gore weer." sprak hij, „nader dichter
en verwarm uw voeten vervolgens zul
len wij praten, want we hebben te pra
len."
En hij zette zich aan hare zijde neer.
„Mairge warmt u niet," zeide hij aan
dringend en als of hij er op gesteld was,
dat zij haar voeten zou naderen, wat haar
gedwongen zou hebben haar robe op te
tillen.
„Ik ben niet koud," zeide zij.
„Zeg liever dat ge ongeduldig zjjt te
vernemen wat ik u te zeggen hebik
begrijp zulks en ga er terstond toe over
Welnu, we hebben veel kans te slagen."
„O, mijnheer de graaf, hoe dankbaar
ben ik u"
„Wacht even we zijn nog niet zoover
en vooraf heb ik u eenige vragen te doen,
welke ik u verzoek oprecht te beantwooi-
den. Belooft gij mij dat
„Ik beloof het u."
Door uw verzoek te ondersteunen, be
grijpt ge, dat ik eenigerwiis borg voor u
blijf: het is dus billijk dat ik weet waar
toe ik mil ve: bind en hoever ik mij ver
bind Alzoo is het voornemen, a aan het
onderwijs te wijden, bij u een onwrikbaar
genomen besluit
„Een onwrikbaar besluit, ja, mijnhee
de graaf, en des te ontwrikbaardei daar
ik geen andere hulpmiddelen heb't is
zooveel voor ben gedaan en van dank
baarheid daarvoor is niets te merk n 1
Geen amnestie, want daarvan staat
immer niets in de vredesvoorwaarden?
Later hooren we misschien wel of de
indruk bij de Boeren even ongunstig is
als bij ons.
Op de vergadering, waarin het adres
aan Chamberlain weid vastgesteld, zeide
generaal Botha, dat krachtens de vredes
voorwaarden straffeloosheid aan alle bur
gers to velde was verzekerd met uitzon
dering van drieChamberlain had hem
ook in Engeland gezegd, dat de nieuwe
Regeering zorgen zou voor alle weduwen
en weezen. Tijdens de beraadslagingen
maakte een der sprekers een minachten
de opmerking over verraders, waarop
generaal De la Rey opstoof en zeide, dat
de vergadering het gaheele Afrikaander
volk vertegenwoordigde en men moest
werken voor de geheele natie. Diet voor
oen gedeelte.
De Boeren hebben behalve over het
adres aan Cnamberlain ook nog een ver
ering gehouden voor een adres a n
den Wetgevenden Raad, waarin o. a. ook
werd aangedrongen op handhaving van
den status quo ten a nzieu der inboor
lingen voor den oorlog in Transvaal, op
invoer van vee zonder tusschenpersonen
door de Regeeiing, af te staan tegen de
Kosten, en op bet leenen van geld boven
het maximum van 200 p. s.
In deze bijeenkomst heeft generaat Botba
meegedeeld, dat de rei3 dei generaals naar
Europa ten bate der noodlijdende Boeren
gezinnen 105.000 p. st. had op gebracht
dus niet alleen mgn wil, maar eene nood
zakelijkheid."
„Want ge moet begrijpen, dat ik over
u gesproken heb met verscheidene perso
nen, in staat mij goed in te lichten, en
deze personen maakten toespelingen over
zeker huwelijksplan. Bestaat dat plan?"
Zij was een oogenblik sprakeloos van
veilegenheidde eersto maal was het een
liehaamelijk onderzoek geweest, dat hij
haar liet ondergaan thans was het een
zedelijk onderzoek, dat niet minder hin
derlijk voor haar was en haar in verwar
ring bracht.
„Houd in 'toog, dat ik dat plan zeer
natuurlijk zou vinden, want niet natuur
lijk zou het zijn indien zulk een bekoor
lijke jonge vrouw als gij niet bemind
werd."
Deze woorden deden haar haastig ant
woorden
„Dat plan bestaat niet"
„Men heeft evenwel een leeraar van
het .college genoemd
„Indien ik een leeraar moest huwen,
zou ik geen scboolvrouw willen zijn."
„Ii afwachtirg."
„Ik behoef niet op een huwelijk te
wachten, dat niet voltrokken zal worJen?"
„Maar het is niet voltrokken moeten
worden
„Mijn vader had er aan g-dacht.
„En gij?"
Dit zeggende zag hij haar in net ga
zicht; toen sloeg zg stout de oogen op
dat is 1260.000 gld.
Hij sprak ztju blijdschap uit, dit ten
gevolge van zijn laatste onderhoud met
Chamberlain te Londen een betere ver
standhouding tusschen hen was omstaan.
De Minister had beloofd, dat ae Re
geering nieuwe kolouiën voor de we
duwen ctT weezen der in den strijd ge
vallen Boeren zorg zou dragen en Je ge
neraal raadde zijn hoorders aan, een
organisatie op touw te zetten, te-einde
de tegenwoordige Regeering te steunen.
De drie generaals drukten hun hoorders
di noodzakelijkheid op het hart, vaneen
gematigde houding te blijven aaimernen.
De Standard» geett meer uitvoerige
berichten over de vergadering, waariu de
generaals verslag gaven van hunne reis
naar Europa De Wet was daar tegen
woordig, en hij lichtte evenals Botha en
De la Rey, het rapport toe. Di Wat
raadde de Boeren aan, om bij hun terug
komst hun volk te zeggen, dat het ba-
boorde te gehoorzamen aan de vredes
voorwaarden. Er mo^st geen vijandig
heid zijn tusschen de Boeren die zich
onderworpen hadden vóór den vrede au
de anderen, want allen waren zij broeders.
Als iemand griaven bad, mocht hjj e«a
beroep doen op de Eagelscbe Regeering.
Zoodoende zou men bewijzen, dat men
zelfbestuur waardig was. De Wet voeg
de erbg, dat men hem in Europa gevraagd
hal, of er eenige hoop bestond, dat de
Boeren bun zelfstandigheid terug zouden
krggen. De Wet antwoordde toen Jawel.
Immers de Boeren zou leu zoo mooi ban
delen, dat de Engelschen ten slotte zelf
zouden verklaren We moeten aan deze
brave Boeren hun land teruggeven. De
en zag hem ook in het gezicht.
„Ik? neen", zeide zij.
Zij scheen opgemerkt te hebben dat
hij een beweging van tevredenheid bad
laten ontglippen maar zij bad zich waar
schijnlijk vergist
Welk belang kon mijnheer Prétavoina
hebben of zij al of niet aan een huwelijk
met Radou gedacht bad
Hij zelf aötwoordde op deze vraag, wel
ke zij zich zacht gedaan bad.
„Mejuffrouw, verwonder u niet over
deze ondervraging. Wij verdedigers van
den godsdienst en de zedelijkheid, hebben
in zake van opvoeding eiscben welke niet
die v n het algemeen zgn.
„Alzoo zal iD mijn oog een vrouw, die
een echtgenoot en kinderen beeft, nooit
een goede onderwijzeres zgn, want zij
zal niet die volstrekte en uitsluitende toe
wijding hebben, we'ke haar roeping vor
dert niet alleen voor den priester en de
geestelijke dochter is de belofte van kuis-b-
beid onmisbaar, maar ook voor allen, die
zich toewijden aan een werk van zelfver
loochening, waaraan zij zich geheel moe
ten overgevenen men geeft z.cü niet
geheel over, wanneer men een man beeft
om te beminnen en kinderen om op te
voeden. Nu begrijpt ge, niet waar wat
mij de vragen ingegeven beeft."
Zij boog bet hoofd, en bet v irtrouwo
'keerde in baar terug; waarom zou ztj
geen vertrouwen hebben in den man, dte
zulk een taal voerde?
