J)E VERLEIDING.
So. 78.
Zaterdag 10 Januari 1905.
18e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
F. DIILOIW,
AXEL.
Bij deze Conrant behoort een Bijvoegsel.
Buitenland.
FEUILLETON.
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numra. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De onderhandelingen over db Venuzae
laansche regeling duren nog altijd voort,
terwijl de ontknooping van de opstanden
zich ook nog laat wachten. Het schijnt
zoo te staan: Duitschland wil waarbor
gen hebben voor de uitvoering van de
besluiten van het Hof van Arbitrage.
Te Washington is men daar niet voor
omdat hierdoor de afdoening der zaak
weer op de lange baan geschoven wordt.
En dit wil men in Amerika niet, omdat
de handel daardoor schade lijdt en de
zaak iedereen verveelt. Ook zou men
te Berlijn hopen, dat men door vertraging
den val van Castro zal bewerken en met
een anderen President beter zal slagen.
Te Washington is men ook op dit punt
van een ander gevoelen en oordeelt men
dat men tyj eene nieuwe Regeering in
Venezuela weer van voren af zal moeten
beginnen.
De Engelsche „Daily MaiU, die anders
niet altijd even geloofwaardig is, geeft
een overzicht van den loop der zaken,
dat over het geheel wel juist kan zijn
Het blad werpt de verantwoordelijkheid
op Duitschland, dut Engelaud zou hebben
meegesleept Uit officieele stukken zou
blijken, dat de Duitscbe schuldhouders
met de Venezuelaansche opstandelingen
onderhandelden en deze laatsten toezeg
den bij bun komst aan de Regeering
volledig herstel van grieven te zullen
geven. Er zou een Engelach-Duitsche
oommissie van onderzoek worden benoemd
De schuldeischers wisten den Keizer warm
te magen voor dit plan en deze haaide
lord Londsdowne tot medewerking over.
De Keizer wist Engeland te overtui
Het was niet" de eerste maal dat Hele
na een compliment werd gemaakt, maar
het verbaasde haar. Hoe Was het hier
aan dat deze ernstige man dacht, in wien
zy alle hoop had gesteld!
Zij antwoordde niet, niet wetende, wat
te zeggen, of liever niet durvende te zeg
gen wat haar op de lippen kwam.
Hy hernam
„Wees verzekerd, mejuffrouw, dat ik
genegen ben alles te doen wat u aan
genaam kan zijn, en opdat wij sla
gen mogen want uwe zaak wordt de
mijne ik tijd, möeite, stappen, noch den
invloed, dien ik hebben kan, sparen zal."
Zij verademde en haar oogen opheffen
de, toonde zij haar door een glimlach van
dankbaarheid verhelderd gelaat. Hoe op
lettend moest zij voortaan zijn, zich niet
wegens nietigheden te verontrusten!
„Maar opdat deze stappen de verlang
de uitkomst mogen hebben," hernam graal
Prétavoine, „zou ik ze gaarne op iets
stoffelijks gronden, dat mijne aanbeveling
rechtvaardigde. Als de dochter van een
gen, dat de zaak heel eenvoudig was.-
Een demonstratie, een beetje bangmakerij
en Venezuela zou zich onderwerpen. De
gemengde commissie zou dan de vrije
hand hebben tot groote vreugde der schuld
houders. Het ultimatum werd daarna
op Zondag overhandigd en de gezanten
voltrokken zonder een termijn testellen,
maar generaal Castro liet zich niet bang
maken en het plan mislukte.
Uit Pretoria wordt gemeld, dat aldaar
een vergadering is gehouden van de lei
ders der Boeren en de voornaamste bur
gers, waaronder Botha, De la Ray, Cron
jé en Smuts, ter bespreking van een
ontworpen adres, dal Chamberlain zal
worden aangeboden. Schalk Burger pre
sideerde. In het ontwei p-adres wordt
gevraagd de amnestie uit te strekken tot
allen, die aan den oorlog deelnamen en
verlof tol terugkeer te geven aan alle
oud-burgers, ook aan de leden der deputa
tie, die mar Europa werd gezonden na
den val van Bloemfontein. Verder wordt
de verzekeiing gegeven van trouw en van
de oprechtheid der onderwerping aan de
Regeering maar tevens gezegd, dat er
weinig kans op samenwerking bestaat,
zoo lang mede-landgenooten in verban oiüg
zich bevinden en anderen in de gevange
nis zitten.
Het adres, dat dus uitgaat van de
voormannen der Boeren, is overigons in
zeer gematigde termen gesteld. De korte
inhoud ervan is dus te beschouwen als
een herhaling van de bolofte van trouw
aan Engeland, terwijl er de nadruk nog
eens op gelegd worat, dat men geen ge-
heele verzoening kon ver wachten, zoolang
de vonnissen over de rebellen blijven en
de terugkeer van al de Boeren niet wordt
toegestaan. Behalve dit wordt nog eens
in de herinnering gebracht dat Kitchener
vader gelijk de uwe, kunt ge stellig de
beste aanspraken doen geldenmaar Ik
wilde nog meer, eigenlijk dat stoffelijke,
waarvan ik sprak
Zij zag hem aan, niet begrijpende wat
hjj wilde zeggen
„Ge hebt gedacht u met uw verzoek,
regelrecht tot mij te moeten wenden, en
ik kan niet anders dan den hemel din-
ken voor deze gelukkige ingeving, die mij
de vreugd scheukt kennis te maken met
een zoo bekoorlijke jonge dame als gjj."
Opnieuw sloeg zij de oogen neder,
maar evenwel minder verlegen dan de
eerste maalwant die vleitaal scheen dui
delijk een aanwensel te zijn, waarop men
niet letten moest.
„Ik zou," zeide bij, „gaarne een brief
van u willen hebben dien ik toonen
kon en die een soort van getuigschrift
zou zijn wilt go zulk een brief schrij
ven?"
Ik zal de eer hebben hem u te zen
den."
„Waarom te wachten; kunt ge hem
niet dadelfjk en zelfs hier schiijven?"
„Maar ik vrees van uw tijd misbruik
te makener zijn personen, die u wach
ten."
„Stoor u met aan die mensohen zij
mogen wachten mijn tijd behoort u, he
in tegenwoordigheid van Milner heeft
beloofd zijn best te zullen doen voor de
algemeene amnestie bij gelegenheid van
de kroning, en eindelijk wordt in het
adres nog opgemerkt, dat toen bekend
werd, dat Chamberlain naar Zuid-Atrika
zou komen, de zending naar de vreemde
Mogendheden werd gestaakt.
Dinsdag had te Pretoria het groote
feestmaal plaats, aan Chamberlain aan-
gebolen. Do generaals Botha en De la
Rey waren er, De Wet niet.
Uit Pretoria zelf zouden er niet veel
geweest zyn meer uit het omliggende
platteland. De toost van Green lees op Mil
ner heeft iets van afgesproken werk.
Milner zei niet veel tot antwoord, Cham
berlain nog minder. Joe zeide, dat hij er
nog eens over denken moest, want dat
bij er nog niet genoeg van wist.
Dit is tegen de gewoonte van Joe, die
gewoonlijk er alles van weet en ook al
les van zegt, nog voor bij gedacht beeft.
Dit feestmaal was een uitstekende gele
genheid geweest om een woord van te
gemoetkoming te doen hooren. Of is Joe
door het adres over de beloofde amnes
tie in de war gebracht
Opmerkelijk is, dat de »Daily News
steeds twijfelend blijft in de verwachting
van Chamberlain's reis. Het blad blijft
blijkbaar van meening, dat Chamberlain
en Milner een firma blijven en dit weinig
goeds voor de toekomst vooi spelt. Waar
bet op aankwam, merkt het blad op,
was de Boeren in staat te stellen bun
landbouwbedrijf in herbouwde hoeven
weer op te vatten. In plaats van daar
aan al zijn krachten te wijden, heeft Mil
ner een reusachtig kolonisatie-plan voor
de Engelschen op touw gezet, waarmee
het frouwens in het verwoeste land alles
behalve voorspoedig gaat. De kolonisten
hoort u geheel. Nader, als ik u verzo. ken
mag."
En met de hand wees hij haar een stoel
aan de tafel.
Helena nam er plaats op, doch zonder
haai voile op te lichten.
Middelerwijl was de graaf Prétavoine
om de tafel gegaan en had zich neerge
zet tegenover de plaats welke Helena zou
bezetten, zoodat hg haar voor zich onder
zijn oogen had.
Met bandschoenen aan had zy de pen
opgenomen.
,,'tls eenigerwgs een soort van schrijf-
exemplaar," zeide hij glimlachend; „zoudt
ge uw handschoenen niet uittrekken? 't
Zou u gemakkelijker zijn om ie schrijven."
Zonder te antwoorden trok zij den hand
schoen vaG haar rechterhand af.
„Slechts weinige iegels," zeide hjj; „ge
verzoekt mjj uw aanvraag te ondersteu
nen, en dat is voldoende."
Dit zeggende had hij zich over de ta
fel heen gebogen en beschouwde de hand
welke zij op de schrijfmap had gelegd
't was eeu hand met spitse en zachte vin
gers, de huid een weinig rood, eene rood-
he,d welke het kenteeken van jeugdig, rijk
bloed, en tevens elegant is.
„En zoudt ge uw voile niet oplichten
Hij zal u hinderen."
bijvoorbeeld, na het sluiten van den vrede
in allerijl in Thabantsjoe gevestigd, zijn
grootendeols weei verdwenen. Hoe lang
zoo vraagt genoemd blad, zal Milner op
deze wijze liet geld der belastingschuldi
gen veikwisten? Zijn voornaamste taak
krachtens de vredesvoorwaarden is den
Boer weer in zjjn land te brengen.
Maar Milner is met de vredesvoorwaar
den weinig ingenomen.
Hij heeft zijn uiterste best gedaan om
lie op alle punten te niet te doen. Nu
beproeft hij het ondeiwijs in het Hol-
landsch op de scholen uit te roeien, of
schoon het vredesverdrag dat waarborgt
aan alle ouders die het verlanhen. Hij
heeft Transvaal een dwangwet opgelegd,
die al zeer weinig verschilt van de krijgs
wet. Het is duidelijk, dat de geheele
uitslag, van Chamberlain's reis er van
afhangt, in hoever hij Milners beleid ver
anderd kan krijgen.
Aan de „Standard" wordt uit Pretoria
gemeld, dat Botha, De laRey, Smuts en
Burger aan bet feestmaal deelnamen,
dauk zy Botha's verzoeningsgezinde aan
beveling. Er aan vooraf ging een verga
dering van burgers, belegd tot aanhooring
van bet verslag der generaals over hun
Europeescbe reis. Schalk Burger presideer
de de vergadering, waarop een Nationale
Verkenner, die tegenwoordig was, on-
heusch werd behandeld. Do vergadering
benoemde een commissie om Chamberlain
zekere voorstellen te doen. De correspon
dent der „Times" komt al bij voorbaat
tegen de aanneming daarvan op. Op de
vergadering werden de Nationale Ver
kenners bitter aangevallen, terwijl ei over
Milner gezwegen werd.
De Engelsche Koning en Koningin gaan
m bet begin van Maart een kruistocht
maken op de Middellandscbe Zee.
Zij aarzelde een oogenblik maar meen
de evenwel dat dooi te weigeren wat haar
verzocht werd, zij aan dat verzoek een
dwaas gewicht zou hechten, eu zij nam
haar voile en schoof dien ter zijdedaar
op begon zij dadelijk te schrjjven.
Maar boe groot haar aandacht was,zij
kon niet anders dan de oogen, die nu op
haar gezicht, dan op haar haar en han
den rustten, in baar binnenste te voelen
branden als waren het de stralen van een
brandspiegel.
Zij haastte zich door eenige zoo kort
mogelijke regels er een einde aan te ma
ken.
„Is 't zoo goed?" zeide zij, haar brief
onder de oogen van den graaf leggende.
Voorover gebogen nam hij den brief,
las, onderzocht en bewonderde bem.
„Volkomen!" zeide hij, „allerliefst; ik
had u een scbryfvoorbeeld, geen voorbeeld
vaD stijl verzocht."
Toen stond zij op.
„Hoe! sprak hij, „wilt ge reeds heen
gaan
Maar oogenblikkelijk verbeterde hij wat
deze weinige woorden te krachtig maakte.
„Indien ge aanstaanden Zaterdag zoudt
willen terugkomen, zal ik u het antwoord
mededeelon, dat ik dan waarschijnlijk ont
vangen zal hebben."
