BEMDJUKING. No. 55. Woensdag 15 October 1902. I8e Jaarg. Bekendmaking. Nieuws- en Advertentieblad voor Z e e u wsc h - V I a a ii d er e n» F. DIELEMAA, AXEL. Herhalingsonderwijs, I.5000 K.G. prima Belgische Anthracit, II, 8000 K.G. Mechanisch geklopt, ge sorteerd en gezeefde Cokes No. 1 FEUILLETON. De verdwenen Erfgenaam. Buitenland. Zuid-Afrika. AXKLSCHE Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag:- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per 3 Maanden 50 cent; franco per post 60 cent voor België 70 cent. Afzonder 1. numm. 5 ct. DRUKKER UITGEVER Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlgk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. ^BURGEMEESTER en WETHOUDERS i van Axel, maken bekend, dat zij die wenschen deel te nemen aan het met 1 November a. s., aan te vangen zich daartoe tot en met 25 dezer ter Secretarie kunnen aanmelden. Axel, den 14 October 1902. Burgemeester en Wethouders voornoemd, D. J. OGGEL, Burgemeester. J. A. VAN VESSEM, Secretaris. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Axel. maken bekend, dat op Maandag den 20 October aanstaande, des voor- middags te 9 uren, ten raadhuize, zal worden aanbesteed de levering van grootte o M.M. Axel, den 14 October 1902. Burgemeester en Wethouders voornoemd, D. J. OGGEL. De Secretaris J. A. VAN VESSEM. (Slot.) „Ik heb u smart veroorzaakt, sprak hij zacht. Dat wil ik niet. Moet ik heengaan - vooi eeuwig heengaan?* Zij zweefde nog altoos. Vervolgens sprong zjj uvereind en zeide fier»Ik wil gaan." Haastig verwijderde zij zich nu, terwijl hij met een uitdrukking van ontsteltenis op haar gelaat en haar nastarend op de bank achterbleef. Toen zij van de open plek waar de linde boom stond het voetpad betrad dat verder door het boscb liep, bield zij verschrikt standzij zag den pachter Jochmaring met zijn torscbe gestalte, de armen over elkander geslagen, tusschen de groote boomeo staan. Toornig en somber de wenkbrauwen fronsjnu, richtte bij zijn blik op haar. De pachter moest op weg naar Idar zijn en scheen reeds een poos bespiedend daar gestaan te hebben. Prinses Elizabeth bleef voor hem staan trots haar inwendige opgewondenheid en ontsteltenis toch getroffen door de ver schijning van deu ouden man die, zonder zich te bewegen, strak en misnoegd op baar Dederzag. Turvergeefs zochten we in groote bla den tiaar «enige toelichting over de mis lukte audiëntie van zijne Keizerlijke Hoog heid Wilhelm te Berlijn. Wel 'heeft De Wet zich over de zaak te Utrecht uitge laten, maar meer ontwijkend dan verdui delijkend. Hij ontkende dat de generaals geweigerd hebben den Duitschen Keizer te ontmoeten en voegde er by dat de Keizer hen ook niet heeft uitgmoodigi. (Zie zijne toespraak in dit nummer.) Men ziet, op die manier wordt de ge schiedenis nog mysterieuser inet het ge wone gevolg, dat iedereen vrij is er van te denken wat hij wil. De »Westminster Ga- zette" is wellicht hot dichtst bij de waar heid, waar zij de zaak dus voorstelt Nooit en aan niemand hebben de generaais een audiëntie bij den Keizer gevraagd uit par ticuliere bron vernemend, dat de Keizer hen wenschte te zien, antwoordden de ge neraals, dat zjj gevleid waren door de eer en zich zouden onderwerpen aan alle vor men, die de hoofsche gebruiken vereisch- ten, Had de Keizer hun door een adju dant of secretaris laten weten, dat hij een voorstelling van de generaals door den En- gelschen gezant wenschte, dan zouden de generaals dien wensch van den Keizer aan den gezant over gebracht hebben, maar vragen om ontvangen te worden, dat heb ben de generaals nooit gedaan ze nemen de uitnoodigingen aan van al wie hen wil helpen in hun liefdewerk. Het zon zich zoo wel kunnen hebben toegedragen en in dat geval is de onhan digheid aan den kant van Keizer Wilhelm en zyn omgeving de Keizer zal verlangd -.Gij hier, pachter Jochmaring zeide zij, toen hij niet de minste beweging maakte om haar bet pal vtij te laten. „Hebt ge mij iets te zeggen?* „Ja, prinses,* antwoordde bij, »ik ge loof u iets te zeggen te hebb6n. Want het is niet lang geleden, toen g(j zelve mij gezegd hebt, dat uw vorstelijk huis van Wittekinds tijd af, zoo zeidet ge. meen ik eensgezind was met pachter van de Jochmaringer hofstede, en de een den anderen bijstond in goede en slech te dagen Daarom, denk ik, zou heden de pachter geen oprecht en getrouw mau zijn, zoo hij zich niet tot den vorst be gaf om hem te waarschuwen en hem te zeggen Heer vorst, onder de marga- retbalinde in het eenzame bosch had uw dochter neden morgen vroeg, achter uw rug een samenkomst met den vieemden man, en beide spraken daar heimelijk over hun liefde. Niemand zou het van prinses Elizabeth uwe dochter geloofd heb ben, dat zij zich zoo wegwierp en een vreemd man rendez-vous in het bosch gaf. PriBses Elizabeth was bij deze verras sende toespraak van den pachter in een zonderlingen, wezenloozen toestand ge raakt. Zy staarde hem bij zijn eerste woorden als versteend aan. Vervolgens stampvoette zij, donkerrood wordend van toorn, en daarop met bevende handen haar zakdoek verkreukend en trekkend, als wilde zij hem in kleine stukken scheu ren, riep zij hebben, dat er formeel om een audiëntie gevraagd werd en de generaals zullen ge antwoord hebben, dat zij dit niet konden doen, orndut zij nooit eD nergens audiën ties vragen. De audiëntie bij Koning Ed ward is immers ook geschied op uitdruk kelijk verlangen van Z. M. Wellicht meen de men te Berljjn, dat zoo iets niet strook te met de Keizerlijke waardigheid en woidt de geschiedenis ten slotte een geschikt onderwerp voor een kleine opera comique Daar Keizer Wilhelm, specialiteit in alles, ook componeert, kon men hem eerbiedig vragen de muziek er voor te maken. Het bljjft er dus bijde Boerengene raals gaan te Berlijn niet op audiëntie. Zjj vragen nergens audiëutieverlangt men hen te zien of te spreken, dan zyo ze be reid zich aan de vormen te onderwerpen, en zij kun en dit te gemakkelijker doen, omdat zij niet gewoon zijn aan zulke din gen waarde te hechten. Te Berlijn kan men zich dit niet begrjjpen en het beste zou zijn de groote quaestie te verklaren voor een misverstand. Wie verliest nu bjj de uiet-audiëntie, de Keizer of de generaals Tusschen 20 en 25 dezer zullen de Boo- rengeneraals te Londen zjjn, hun bedel tocht voortzettend. De secretaris van het Boerenhulpfouds heeft hiervan kennis ge geven aan de Engelsche kranten. De „Stan dard Bank of St Africa* publiceert, dat zij bijdragen voor de Boeien in ontvangst neemt. Botha erj De la Reg woonden Zondag jl. te Brussel de godsdienstoefeniug by in de Nederlandsche Kerk. De predikant sprak lof over de Boeren, die algemsen bewon dering heeft gewekt, Eenmaal, zei hg, zal het uur der bevrjjding van Z. A.. slaau. „Hamel, wat denkt ge, pachter? Ge hebt bet recht niet mij zoo toe te spre ken - ge hebt dat recht niet want ge moet weten, dat zy zweeg eendogen- blik en voer vervolgens, als met heldhaf tige iospanDiog van zelfbeheersching, be raden en trotsch zich oprichtend voort „dat Elizabeth van Idar geen man rendez vouz geeft, zoo deze man niet haar man is. zoo zij hem niet voor altoos behoort. Weet, pachter Jochmaring, dat deze vreem de man eerlijk aanzoek om mij gedaan heeft en ik ben zijn bruid. Ga nu, en zeg bet wien ge wilt „Ha!« zei de pachter, is het zoo ge steld, neem hot mij dan niet kwalijk. Ik zeide u wat ik geloofde u te moeten zeg gen, opdat ge later niet zoudt zeggen, pachter Jochmiring heeft achter mijn rug voor verklikker gespeeld. Maar is het zoo gesteld, dan wensch ik u hartelijk geluk en wil u niec verder lastig zijn, want bij hetgeen ge hier hebt af te doen, is een derde onnoodig. Ik wensch u geluk, prinses en mijo- het>r daar." Tegelijkertijd greep de pachter aan zijn hoed, knikte ernstig met het hoofd en ging met zware voetstappen verder het hout in. Uffeln was inmiddels haastig genaderd en stond naast Elizabeth. Toen zij het woord»Ik ban ziju bruid* luid en be iaden gezegd had, had hij als door een olektiieken vonk getroffen haar hand ge^ Het „Utr. Dagbl.* geeft als volgt de woorden weer door President Kruger Za terdag in de Domkerk te Utrecht gespro ken. „Vrienden, broeders en zusters, ik moet beginnen met te zeggen, dat ge mij mis schien niet goed verstaan zult. Ik spreek niet Hollaudsch, maar Hollandsch -Afri- kaansch en ik ben ook geen taalkundige geen letterkundige en ik ken geen on derwerp of lijdend voorwerp en andere dingen. Maar ik zeg u dan ooklet niec op de taal. maar let op de zaak waar over ik spreek. „In de eerste plaats wil ik iets zeggen omtrent onze kommandants-generaal, die tot het uiterste v"or vrijheid en recht hebben gevochten. De oorzaak waarvoor ze de wapenen hebben neergelegd, is de wensch tot behoud van ons geslacht dat niet mag worden uitgeroeid. „Zij komen hier als bedelaars, heeft een der sprekers gezegd. Zeker, zij komen in Europa om steun te vragen voor vrou wen, kinderen en gebrekkigen. Zij heb ben niet geaarzeld bedelaars te worden, opdat de gevangenen kunnen worden op gezocht, de hongerigen gespijzigd en den dorstige kan worden te drinken gegeven. »En voorwaar, zegt de Heere, wie net doet, heeft het aan Mij gedaan,* »Generaals. arbeidt in uwe vernede ring tot bedelaars, arbeidt om uw plicht te doen, en handelt in alles naar het woord van God, die u dan zal bijstand geven. »Gij Nederlanders hebt steeds voor ons de beurs geopend gehouden, hebt steeds grepen en in da zijne gehouden nu liet hij ze weder neerzinken en met een angstigen blik op haar gelaat sprak hy Mijne bruid Ier wille van uw trotsch- heid, opdat niemicd van de prinses zou kunnen zeggen Elizabeth wendde zich heftig, bai tstoch- telijk, diep ademend tot hem. »Ja daarom,* riep zij, ien ook wijl dezen man mij beduidde, wat het rechte het eenige waardige voor eene vrouw is die bemint. Ge hebt nu eenmaal mijn hart, mijn ziel neem nu ook mij Zij sloeg beide armen om zijn hals, ten einde haar geweldige ontroering aan zijn borst uit te weenen. Neem nu ook mij had zij in den storm van haar gevoel uitgeroepen, maar daarbij uit bet oog verloren dat een prin ses toch niet zoo zonder eenige omstan digheden baar hand mag weggeveD. De vorst van Idar had voor zijn geliefde dochter een schitterender levenslot in het oog, en zijn aanvankelijk verzet tegen een huwelijk van zijne dochter met een eenvoudig edelman te overwinnen, was geen lichte taak. Elizabeth was te trotsch haar vader om zijne toestemming te sinee- ken. Terwijl Uffeln zich veiligbeidshaivo verwijderd had en in een andere land streek verborgen leefde, poogde zij door kalme vertogen op haar vader te wer ken. Aanvankelijk zonder resultaat, tot eindelijk Uffeln met de voorwaarts ruk-

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1902 | | pagina 1