1.
No. 29.
Woensdag 16 Juli 1902.
I8e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
E. DIELEMAA,
AXEL.
Buitenland.
FEUILLETON.
De verdwenen Erfgenaam.
■mpusatte-
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 8 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonder!. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Koning Edward verlaat morgen het pa
leis om op zjjn jacht meer verscbe lucht
te hebben, - een inderdaad koninklijke
verbetering, want de lucht van Londen
is als die van alle groote steden slecht.
Het uur van vertrek wordt zeer ge
heim gehouden Z. M. wordt getranspor
teerd in een gesloten rijtuig om alles zoo
stil mogelijk te doen plaats hebben. Men
is nu te Londen weer vol hoop op het
kroningsfeest; de gt-peesheeren hebben
verlof daaitoe gegeven altijd behoudens die
onzekerheid, welke aan elk menschehjk
weten kleeft. Officieel wordt bekend ge
maakt, dat de kroningsplechtigheid zal
plaats hebben tusschen 8 en 12 Augustus
Je juiste datum zal binnenkort vermeld
worden.
Het feest zal nu maar een dag duren;
de kroning zelf niet langer dan een uur.
Veel tijd wordt uitgespaard door het weg
blijven van de gebruikelijke precidicatie,
geen groot gemis, men zal dat artikel
kunnen laten drukken, dan kan iedereen
het lezen, die het wil. De optocht bekend
onder den naam van bezoek aan de City,
dm volgt op den dag der kroning, blijtt
ook weg, maar overigens, zeggen de Engel-
scbo kramen, zal er niets aan den luister
der plechtigheid worden veranderd,
wat zooveel zeggen wil als dat er bonte
kleuren en goud en pruiken genoeg zullen
zijn.
Eindelijk hebben de Engelschen genadig
besloten de censuur in Zuid-Afrika op te
hellen. Brieven en telegrammen kunnen
dus weer gewoon worden verzonden. Tot
oader order blijft echter voor telegrammen
7)
De advocaat schudde glimlachend het
hoofd, terwijl op het gelaat der anderen
iets als een trek van misnoegdheid te
zien was. Want hoezeer de zaak een
zeer aangename huivering beloofde, en
ook de dalende avondschemering in den
verborgen hoek van den toren donkere
schaduwen wierp, welk een en ander een
diepen indruk maakte, dien Runkelstein's
geschiedenis op de bovredigendste wijze
versterken kon, was het toch duidelyk
dat zijne verzekering een halfdozijn dood
kisten gezien te hebben, de uitwerking
van zyn verhaal geweldig verzwakte.
Zonder zulks te vermoeden bedierf de
opperhoutvester het effect, dat hij wilde
maken, nog meer dooi er bij te voegen
»Daar konden er ook acht of tien zijn
geweest, want de laatste verdwenen
de duisternis van het groote eenzame
vertrek, dat slechts in het midden door
een op een tafel staande lamp verlicht
word. Do doodkisten warea niet groot,
niet voor volwassenen, maar voor kin
deren. Hei veitiek was zeer verwaar
loosd. Ik zag gioote hoopen kalk, die van
de zoldering en de muren gevallen was,
op den vloer liggen en, door de lamp be-
scheneD, z»g ik
aan de kranten de censuur gehandhaafd.
Over eenigen tijd kunnen wij dus vrije
brieven uit Transvaal en Oranje verwach
ten. Het is echter de vraag, of wij er in
den eersten tyd veel aaD zullen nebbeh.
Er zull6n komen persoonlijke indrukken
van menscben, wier gemoed nog gebeel
verbijsterd is door hetgeen zij ouder den
oorlog gezien en geleden hebben. Er zal
een betrekkelijk nog lange tijd noodig zijn,
om ben tot rust te laten komen en in
staat te stellen met eenige kalmte te oor-
deelen. Die indrukken zullen van plaat-
selljken aard zijn, terwyl zij, die weten
wat er eigenlijk omgaat, die een blik
hebben ruim genoeg om anderen in te
lichten, waarschijnlijk do pen niet zoo
spoedig zullen opvatten.
Ot alles zoo vlot zal gaan in de oude
republieken ais de Engelsche pers, in na
volging van de groote Engelschen-terstond
na deu viede heeft uitgebazuind, wellicht
om het verbaasd Euroop wat te kalmeeren,
mag betwijfeld worden. Verzoenmg dei-
rassen werd nummer een vaD het offici-
eele piogram. In den strijd om de Kaapsche
grondwet hebban wij reeds een voorproef
van die verzoening. Z >ker, de Engelsche
Regeering heeft zich flink gebonden door
de schorsing der grondwet te weigeren
het Kaapsche Parlement zal de volgende
maand worden geopend en Gordon Sprigg
is reeds met bet oog daarop naar Kaap
stad vertrokken zonder verder aan de
bijeenkomsten van de koloniale premiers
te Londen deel te nemen. Daar ginds
geeft 010D echter den stryd niet op, vooral
nu men weet, dat Milner ook in dit op
zicht een volslagen Rbodesiaan is. Te
Johannesburg zijn de bekende stokebran-
De opperhoutvester streek met de band
over zijn gezicht en hield de oogen dicht
toen bij ze weder opende schudde hij,
als wilde bij het vizioen verwijderen, het
grijze hoofd en zeide „'t Was afgrijselijk
Allen zwegen, de oogen vol spanning
op den verhaler gericht. Deze hernam
eindelijk
»Uit den vloer, achter in de kamer,
kwam door de lamp beschenen een hoofd
te voorschijn hut hootd vao een mensch
met groote oogen en een snorbaardde
groote oogen staarden mij strak aan, als
of zij den muur en de vensterluiken kon
den doordringen, en toen deze oogen de
mijne ontmoetten, kon ik niet langer tu
ren, maar steeg van het houtblok en be
gaf mij huiswaarts.*
Hebt ge bet hoofd gezien, Runkel-
stein?* riep nu de heer Vod Mansdorf
»maar als men een hoofd ziet, ziet men
ook een mensch?"
»Er was geen mensch bij het hoofd,*
antwoorde de opperhoutvester met de diep
ste overtuiging.
»Ocü gekheid had nu de auvokaat
knnnen uitroepen, maar hy zweeg, om
zich niet een algerneene, onherroepelijke
ongenade op den hals te halen, en bepaal
de zich er bij, zijn meening over deze
ongelooflijke geschiedenis te kennen
te geven door spottend glimlachend het
hooid te schudden.
Was er geen mensch bij het hoofd?'
herhaalde inmiddels de gestrenge edele
den de »Star" en de »Leader", begonnen
de Kaapsche loyalen een handje te helpen,
hooge woorden spuwend tegen de Kaap
sche grondwet.
Ook in ander opzicht begint al het
geharwar. Men weet, dat in de vredes
voorwaarden staat, dat EngelaGd drie mil-
lioen p. s. zal geven voor het opbouwen
der Boerenwoningen. Elk eerlijk man zal
dat dus opgevat hebben, dat Engeland
die som geeft, omdat het in stryd met
het rechtsgebruik have en goed van de
Boeren op kannibaalsche wijze heeft ver
nield. Die gewone opvatting schijnt echter
niet de ware te zijn. Reuter, die meer
malen voor de Engelsche Regeering offi-
cieuse diensten verricht, meldt thans "uit
Bloemfontein" dat er redenen zijn om te
gelooven, dal m&n de nieuwe kolonies
zal vragen een gedeelte van deze som uit
eigen inkomsten te bestrijden, zoodat de
Boeren, inplaats van bet geld als een
geschenk te ontvangen, verplicht zullen
zijn het als belastingbetalers zelf op te
brengen. Dit wekt verbittering, zoo zegt
Reuter, en maakt, dat de Boeren zeggen
dijt de vredesvoorwaarden geschonden
zijn. De Daily Mail" voegt hierbij, dat.
de opvatting van de Boeren onhoudbaar is.
Zal dit weer een vau de Engelsche streken
zijn
Volgens een telegram uit Pretoria heeft
het Hooggerechtshof uitspraak gedaan, dat
de mynmaatscbappijen verplicnt zijn de
mijnrechten te betalen voor den duur van
den oorlog. Let op, de internationale geld
wolven zullen nog tranen storten over bet
vertrek van Kruger.
De overgave van de BoereD is nu volle
dig. Het juiste cijfer is nog niet bekend,
vrouw en daarop met peinzenden blik
den verbaier aanziende zeide zy »Wat
was het dan 't Was toch geen bloedend
afgehouwen hoofd
•Neen, meviouw, dat was het niet,*
antwoordde de opperhoutvester, »bet stond
zeer natuurlijk op den grond, als ware
het uit den vloer gegroeid
»Als een paddestoel,* zei de advocaat
half luid.
Een lange pauze ODtstondmen gaf
zich zoo geheel aan da. door deze feiten
ontstane mdrukken over, dat, toen nu
mijnheer Von Mansdorf met de vuist op
de tafel sloeg, allen verschrikt opspron
gen.
»Wie zal nu zeggen, dat dit niet de
wonderbaarste geschiedenis is, welke ooit
bestaan heeft 1" riep de heer Von Mans
dorf, zich gedrongen voelende op zulk
een heftige wijze zijne meening ter be
krachtiging der zaak uit te biengen.
»Ja,« zei de opperhoutvester, »en daar
om juist had ik gaarne den rentmeester
bij mij gehadhij zou de doodkisten en
het hoofd gezien, en my uitgelegd hebben,
wat een en ander beduidde. Maar hij wil
er niets van hooren en houdt zich alsof
hij my niet gelooft."
»Ja,« nam nu de advokaat het woord
»ge moogt u met zijn handwerk niet in
laten ook de geestenziener blijft mensch
en hou it niet van concurrenten die
's avonds zeer laat van een vrooiijke
partij uit ldar naar huis gaan en daarbij
maar het totaal gaat da 20.000 te boven,
juist zooalc het op bet vasteland altyd
berekend is tegen de officieele cyfers der
Engelschen in.
Het bekende Dordtsche bureau zond aan
Het Vad.« den officieelen tekst van bet
besluit, genomen op bet Volkscongres te
Vereeniging Zaterdag 81 Mei, welk besluit
de voorlooper was van den vrede. Dit
besluit is te merkwaardig om bet niet in
zijn geheel te kennen. Het luidt aldus:
Deze vergadering van volksvertegen
woordigers voor beide de Z, A. R. en O.
V. S. gehouden te Vereeniging van 15
Mei tot 31 Mei 1902, heeft met leedwezen
kennis genomen van het voorstel, door
Z. M. Regeering gedaan in verband met
het beëindigen van de bestaande vijande
lijkheden en van hare mededeeling dat dit
voorstel onveranderd moet goed- of afge
keurd worden.
Zij betreurt het dat Z. M. gouvernement
absoluut geweigerd heeft met de regee
ringen der republieken te onderhandelen
op de basis onzer onafhankelijkheid of
onze regeeringen toe te laten met onze
deputatie in communicatie te komen. Ons
volk toch heeft steeds gemeend dat niet
alleen op grond van recht maar ook van
de groote stoffelijke en persoonlijke op
offeringen, voor zjjn onafhankelijkheid ge
bracht. bet eene gegronde aanspraak op
die onafbankelijkbeid heeft.
Deze vetgadering heeft den toestand
van ons land en volk ernstig overwogen
en heeft vooral op de volgende feiten
gelet
L. Dat de krijgspolitiek, door de Britsche
militaire autoriteiten gevolgd; geleid heeft
tot algebeele verwoesting van het grond-
van den weg af aan het oude boschkas
teel komen.*
Er ontstond nu een algerneene stilte
en allen verdiepten zich in hunne ge*
dachten over hetgeen uit deze zonder
linge en tragische geschiedenis in het ver
volg van tijd gebeuren kon, daar de op
perhoutvester het toch blijkbaar slechts
als een vizioen gezien hadimmers in
bet oude, onbewoonde buis kon tocb niets
dan een soort van vizioen geweest zijn
»Zie daar komt waarachtig,* riep ein
delijk mijnheer Von Mansdorf, de hand
naar het oor zijner kruik uitstekend, om
de glazen zijner gasten te vullen »daar
komt waarachtig de rentmeester maar
waarom stapt hij zoo langzaam. Ik zla
het aan zijn tred, dat hem iets ernstig
bezig houdt.*
Inderdaad, de rentmeester naderde met
zeer langzame schreden. De groote, een
weinig voorovergebogen, gezonde maD,
wiens helder glinsterende oogen in zijn
avontuurlijk hoofd strak in het lucht
ruim staarden, kwam onder de poort te
voorschijn en trad regelrecht op het ge
zelschap toe.
»Hij scbynt zaken voor u te hebben,
Leopold*, zei de dame des huizes tot haar
echtgenoot, «anders zou bij ons dadelijk
kunnen zeggen wat bij eigentlijk van
Runkelstein's geschiedenis denkt en of
hij iets meer van het oude kasteel weet.*
•Faustelmann hebt ge iets voor my?*
riep de heer Von Mansdorf hom toe.
