Binnenland.
hebben aangenomen, is een goed teeken
voor de toekomst. Wij hebben veel ge
daan om bet Rijk krachtiger te maken.
DURBAN, 10 Juni (Standard).
Schalk Burger deelde aan de pers mede
den tekst der resolutie door de burgeis
aangenomen te Vereeniging op 31 Mei.
De resolutie betreurt dat de voor
waarden der Britten moeten worden aan
genomen zooals ze zijn ot niet; zij be
treurt verder dat de weigering der Brit
ten om te onderbandelen op den grond
slag van onafhankelijkheid en met raad
pleging der gedelegeerden in Europa. Er
wordt vervolgens gezegd, flat er geen re
delijke grond is om nog langer te ver
wachten, dat de vooitzetting van den
oorlog de onafhankelijkheid zal verzekeren
en dat hierin geen rechtvaaidiging is ge
legen voor de verlenging der vijandelijk
heden. Daarom worden de vredesvoor
waarden aangenomen en de hoop uitge
sproken dat de toestand spoedig verbe
leren zal en bet volk het volledig genot
zal krijgen der vrijheden waarop het
i echt heeft.
DANKBETUIGING.
De directeur van het kabinet der Konin
gin heeft van H. M. het volgend schryven
ontvangeD, dat hjj in de »St. Crt." in zijn
geheel bekend maakt
Het Loo, 9 Juni 1902.
Gedurende Mijne ziekte mocht Ik zoo
tallooze blijken van deelneming ontvangen,
dat het Mij niet mogelijk is geweest aan
een ieder afzonderlijk Mijnen dank te
doen overbrengen.
Ik verzoek U Hoogwelgeboren daarom,
langs dezen weg, aan allen, die in de
droevige dagen Mjjner ziekte en bij Mijn
aanvankelijk herstel van hun deelneming
hebben blijk gegeven. Mijn oprechten dank
over te brengen en Mijne diepgevoelde
erkentelijkheid te betuigen.
Dit hernieuwd bewjjs van de liefde en
gehechtheid van Mijn Volk heeft Mij diep
getroffen.
fget.) WILHELMINA.
Vertrek uit Apeldoorn. Het onder de
hooge boomen van de Paleislaan gelegen
perron van het Loo was Dinsdagmorgen,
reeds lang vóór het uur, bestemd voor
bet vertrek van den koninklijken trein,
door een dichte menscbenmassa omgeven,
en voortdurend stroomden nog uit al de
op dit punt saraeuloopende lanen, nieuwe
meDschendrommen toe. Er waren stellig
wel drie duizend personen bijeen.
als hij maar weet hoe goed zij is. Als
Keith thuis is zal alles lerrecht komen.*
Toen Charlotte weer binnenkwam liet
hy haar dadelijk zijn werk zien.
»Knap bè? Met de volgende mail zal
ik hem zelf weer kunnen schrijven. Maar
we zeggen niets. Het moet een verras
sing voor hem zijn. Hoe oud ben je,«
zeide hij toen Charlotte na den brief te
hebben gesloteb en verzegeld, bij het
vuur hurkte om haar handen te war
men. Waarom bleef je zoo lang in die
vochtige kamer, dwaas meisje, denk je
dan nooit aan je zelve?*
>0 neen Het is de moeite niet waard.*
Meteen omustig gevoei keek mijnheer
Garland naar het bleeke gezichtje maar
de gedachte dat hij dooi dag op dag een
regeltje met zijn linkerhand te schrijven,
den brief aan Keitb gereed zou hebben
vóór de volgende mail vertrok, stemde
bem weer vroolijker
Het was een mooie lente en de oude
man met zijn schoondochter maakten sa
men groote wandelingen. Een enkele keer
ontmoetten zjj de familie Crux en dan,
werd van weerszijden beleufd gegroet.
„Als zij beleefd zjjn, dan zullen wij
het ook wezen, niet waar Charlotte,* zei-
de de dominé, »al was het alleen maar
ter wille van Keith.*
Onwillekeurig begon hij weer over de
terugkomst van zijn zoon te spreken en
plannen te maken voor bet geval dat
Keith zich in Engeland wjtoo vestigen.
Het perron zelf was door maréchaussee
te paard afgezet.
H. M de Koningin-Moeder was reeds
eenigen tijd van te voren op het perron,
en ging met bet zorgvolle oog van een
moeder na, of alles in het salonrijtuig in
orde was.
H. M. de Koningin maakte ditmaal de
teis met den salon wagen van hare moeder,
omdat baar eigen waggon, een twee-assig
rytuig, Diet voldoet aan de eischen van
de nieuwe spoorwegwet iD Duitscbland,
die voorschrijft, dat alleen vierassige rijtui
gen in sneltreinen mogen worden opge
nomen.
Van het voorste gedeelte van dezen
salon waggon waren de wit satijnen gordijn
tjes alle neergelaten, zoodat er reden
bpstood om te vermoeden, dat deze helft
van bet rijtuig er geheel op was ingericht
om H. M. de gelegenheid te verschaffen,
bet zich daar zoo gemakkelijk mogelijk
te maken.
De hofarts Pot, versierd met zijn nieuwe
decoratie, was aanwezig en overtuigde
zich dat in dit ziekencompartiment alles
in orde was. In den salonwagen bevoud
zich een ziekenverpleegster, die. evenals
de heer Pot, de reis meemaakte.
Ongeveer tien minuten vóór den tijd
van vertrek reed het koninklijk rijtuig
van het paleis af. H. M. de Koningin was
daai benoedzaam van het hooge bordes
in het rytuig gediagen.
Een oogenblik later reed het open
rijtuig, waarin de Koningin gezeten was
naast den Prins der Nederlanden, bet
perron op, on onmiddellijk steeg er uit de
menscbenmassa een luid gejuich op, dat
zich over de geheele lengte der bijeenge-
st roomde menigte voortplantte.
Do Koningin zag er goed uit. Zjj is wat
bleeker geworden en ook iets magerder.
Maar haar veiscbyning maakte in geen
enkel opzicht den indruk van het vervoer
eener zi<-ke. Een zwak blosje kleurde hare
wangen, er. zjj beantwooidde het gejuich
glimlacheail en buigend.
Ook aan haar toilet waren alle ap- en
en dependentiën van zieken ver voer geheel
vreemd. Zij droeg een grijs costuumpje,
en oen zwart noedje met grys en wit
gegarneerd.
Neen, dat was gelukkig, niet meer een
zieke I Wie haar vroegei niet dikwijls van
nabij hadden gezieD, konden zelfs denken,
dat zij niets veranderd was. Ook de levens
lustige tinteling van hare oogen sprak van
nieuwen levenslust en levensmoed.
De Prins beantwoordde de toejuichingen
door het afnemen van zijn hoed.
Het, rjjtuig reed tot vlak voor het balkon
van den s donwagen. Zoodra het stil stond
jEn als hij dan een echt gezellig thuis
heeft - als zijn vrouw het zoo aange
naam maakt als zy het myne heeft ge
daan, waarom
Hij keerde zich o.n en zag het doods
bleeke gez'cht van Cu u lotte.
>0. zeg dat niet,* hijgde ze. „Z^g dat
Diet mijnbeer Garland.*
Teleurgesteld zweeg de oude man. maar
een onnoemelijke angst begon bem lang
zamerhand tj overmeesteren. Van week
tot week, van maand tot maand was zjjn
medelijden mot haar grooter geworden
en eindelijk toegenegenheid, achting en
liefde ontstaan. Van dag tot dag bewon
derde hij haar meer en meer en was
overtuigd dit Keith evenveel van Char
lotte zou houden als zijn vader nu deed.
Was de jongen maar thuis.
»Zou er werkelijk kans op zijn terug
komen zijn vroeg hij aan zyn dochter
verlangend om iu baar dezelfde hoop op
te wekken die hem bezielde.
»0, zeker* zeide zij beslist. Hij zal
komen. Woes overtuigd dat uw zoon
terugkomt.*
In zijn blijdschap over dat beerlyk
vooruitzicht bemeikle hij niet dat Char
lotte geregeld van »uw zoon* spiak en
nooit van »myn eebtgenoot.*
XII.
De mail bracht als altijd een brief van
Keith. De toon van den brief was met
bijzonder opgewekt tocb bevatte de in-
werden met groote behendigheid de paar
den afgespannen. Ver.olgens werd tus-
scben liet rytuig en het balkon een loop
plank gelegd, zoodat de Koningin, zonder
dat zij een trapje op of èf hoefde, zich
op het balkon kon begeven.
Deze zorgvolle handeling die het publiek
zoo duidelijk volgen kon, lokte opnieuw
luide toejuichingen uit. Men kon het zoo
bemerken dat het publiek meeleefde met
al die maatregelen van liefdevolle voorzorg.
Voor de Koningin in den salonwagen
verdween, keerde zij zich nog eenmaal
om, 6D neigde vriendelijk naar alle kanteD
het publiek toe. Daarna verdween zij
achter de neergelaten goidijntjes vaD het
ziekencompartiment.
Voor de portierraampjes van het achter
ste gedeelte van het salomijtuig zag men
nog enkele oogenblikken den Prins der
Nederlanden en de Koningin-Moeder. Deze
laatste kwam nog weer eens op het balkon
om nog wat tegen dezen of genen te
Zbggen, en om afscheid te nemen van
den burgemeester,
Het gevolg stapte in, de heer Pot begaf
zich in zijn coupé, Daast die vaD de trein-
ingeDieurs.
En onder het vernieuwde gejuich van
het publiek door den Prins, staande in
den waggoD met buigende groeten beant
woord zetle de trein zich in beweging.
Hare Majesteit reist in streng incognito
onder den naam Gravin van Buren.
Het personeel van den trein had opdracht
gekregen om door de wissels zoo zacht
mogelijk te rijden, teneinde het schokken
te voorkomen, en in bet algemeen alles
te vermijden, wat de rust van H.M. zou
kunnen storen. ZutphCrt.)
Na een zeer goede reis zijn HH. MM.
de Koninginnen op Schaumburg aange
komen.
Omtrent de aankomst van H. M. de
Koningin op Schaumburg, schrijft men
van daar aan het »N. v. d. D.« o. a.
het volgende
De trein komt precies te 5 uur binnen.
Alle hoeden gaan af. De Koningin-
Moeder versedijnt op het balkon. Haar
broeder, de Vorst van Waldeck, snelt op
H. M. toe, verwelkomt en kust haar en
biedt haar een bouquet van donkerroode
rozen aan met afhangend breed oranje
lint.
De Vorst van Waldeck begroet nu ook
Koningin Wilhelmina en heet haar wel
kom met lichtroode rozen, door breed
oranjelint saamgebonden. Onder diepe
stilte zet Koningin Wilhelmina zich op
den draagstoel. Voorzichtig wordt H. M.
uit den wagen getild. Op het perron gaat
houd veel goed nieuws. Keith schreef
over een groote onderhandeling die, als
alles goed meeliep, een groot geldelijk
voordeel zou bezorgen, maar hij moest
daarvoor een reis naar 't zuiden maken
eu de mogelijkheid bestond dat hij geen
brief kon zeüden.
»Misscbien word ik nog eens een rijk
man,* schreef hy. „Het is my tot heden
zeer goed gegaandie gedwongen reis
naar Canada was, uit een maatschappe
lijk oogpuni, het beste wat mij kon ge
beuren. Het klimaat bevalt me even goed
ais bet land, en niets geeft me aanlei
ding om bet te verlaten. Ik zou er niets
om geven al zag ik Engeland nooit weer
en als ik overkom is net alleen om injjn
besten ouden vader te zien
Altijd zijn vader, nooit zijn vrouw.
Charlotte luisterde, nog wat bleeker en
stiller, maar zy klaagde niet.
Hoe zwakker dominé Garland werd
hoe meer by over de terugkomst van
zyn zoon sprak en telkens vroeg hij aan
Charlotte wat zy er van dacht.
»0 zeker, uw zoon komt naar duis.
Wees gerust, hy zal komen. Misschien
niet onmiddellyk maar tocb spoedig.*
»Denk je dat werkelijk? Nog vóór den
winter
»Ja; nog voor den winter,* zeide Char
lotte zich afwendend.
De volgende mail bracht geen blief. Al
had Keitb er bem op voorbei eid toch was
de oude man zeer teleurgesteld.
H. M. uit den draagstoel en haar oom
de Vorst van Waldeck biedt haar den
arm. En nu gaat Koningin Wilhelmina
langzaam door de ontvangkamer naar het
opeD rijtuig. Voorzichtig w. rit ingestegen
en dan klinkt van de bergen en uit de
dalen een welgemeend Hoch De voor
rijder zei zyn paard in beweging en iet
wat in draf gaat het door het dorp naar
den Schaumburg. Overal weerklinkt het:
Hochen daar, waar zich vele Hollan
ders uit Eras en Nassau opgesteld heb
ben. een allerhartelijkstHoera
De Koningin ziet er buiten verwach
ting goed uit en heeft een weinig kleur.
In het eerste rijtuig, met vier paarden
van den bok gereden, namen plaats Ko
ningin Wilhelmina en Koningin Emma;
in het tweedegraaf Du Monceau met
freule van Ittersumin het derdede
lijf irts Pot met twee hofdamesin het
vierdekamerheeren in het vijfde de
lectrice van H. M de Koningin en dan
volgen nog veel rijtuigen met dienstper
soneel.
AXEL, den 13 Juni 1902.
In de op Woensdag 11. alhier gehou
den vergadering van Stembevoegde In
gelanden van den polder Beoosten- en
Bewestenblij werd tot gezworene herbe
noemd de heer C. N Jansen van Roo
sendaal. Nog werd besloten aan het co
mité tot liet leggen van een tramweg
Hontenisse Selzaete een jaarlijksche bij
drage te verleenen van 200 gedureu-
de 20 jaar onder voorwaarde dat een
zijtak naar Sas van Gent wordt gelegd
indien binnen 2 jaar door het Rijk de
bruggen in voldoenden staat worden ge
bracht.
In de gisteren in „Het Gulden Vlies"
gehouden vergadering van stembevoegde
ingelanden van den polder „Catharina" is
met algemeene stemmen herbenoemd tot
dijkgraaf de heer W. Scheele en tot ge
zworen de heer B. C. Ysebaert.
Aan het verzoek tot het verleenen van
subsidie aan de ontworpen stoomtramlijn
Hontenisse-Selzaete is in zooverre gehoor
gegeven, dat men besloten heeft, gedu
rende 20 jaren jaarlijks 45 te ver
strekken.
Toen de landbouwer M. Moes deze
week met zijn rund, dat hem verleden
week was ontstolen, maar dat hij zooals
we meldden, gelukkig op 't spoor was,
naar huis wilde keeren ging dit niet
zoo gemakkelijk als men oppervlakkig zou
vermoeden. Aan de grens gekomen gaf
hij zijn koe aan, maar moest van daar
zonder het beest huiswaarts keeren. Na
dat de ODtvanger de noodige inlichtingen
gezonden heeft aan den Minister of den
commissaris der Koningin zal de eigenaar
na verkregen toestemming zyn rund weer
mogen halen.
De gedachte echter dat de brief, die bij
met zijn ünkeihand had geschreven, door
Keitb bij zijn terugkeer uit het Zuiden
zou gevonden worden, stemde bem wat
kalmer. Had hy dien brief' gelezen dan
zou alles veranderen, peinsde de domiDé.
„Verbeeld u eens dat hij hem niet
krijgt* zeide Charlotte den brief dichtma
kende. „Verbeeld u eens dat hy op de
terugreis is.<
>0 Deen dat is onmogelijk 1*
Onmogelyk, had de heer Garland ge
zegd maar weldra vergat hij die onmo
gelijkheid en zelfs zijD telemstelling bij
het illusies maken van de terugkomst
van zijn zoon.
Op een helderen zonniger, zomermor
gen zat de oude dominé alleen in zyn
tuinCharlotte was een zieke gaan be
zoeken die aan bet andere einde van de
gemeente woonde. Langzamerhand had
zy ook die plicht op zich genomen en
Charlotte de nieuwe Charlotte die
niets geleek op Lolty Deau was wel
dra de lieveling van de gam«entenaien.
De oude man keek haar met een tee-
deren blik na eu trok zijn horloge uit
zyn zak om te berekenen hoeveel uren
zy wel zou wegblyven
(Slot volgt.)
