Hl
n
TWEE HUWELIJKEN.
18e «faarg.
!\o. 15.
Woensdag 28 Mei 1902.
Nieuws- e ii Advertentieblad
fkn i
voor Zeeuwse li-Vlaand ere ik
F. DIELEllAX,
AXEL.
Bericht aan onze Abonne's
GEÏLLUSTREERD zondagsblad.
Buitenland.
FEllLliETOiY.
i
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
.ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
OP HET
Wij deelen bij deze mede dat het
formulier, hetwelk aan nummer 22 van
het Geïllustreerd Zondagsblad was toege
voegd en dat, na behoorlijke invdliug
en toezending als Bew\js van Aandeel
strekt in de Gratis-Verloting van
1000. -ook kan worden ingeleverd
ten kantore van ons blad.
Onze abonnés, die er dus de voorkeur
aan mochten geven om hetzelve even bij
ons aan te reiken, dan wel per post aan
het opgegevene adres in te zenden, kunnen
daarmede even goed volstaan.
Voor onze stads-abonnés is dat wellicht
gemakkelijker.
Niemand verzuime om van deze waarlijk
fraaie kans, welke geheel gratis geboden
wordt, gebruik te maken.
DE UITGEVER.
De vraag was allereerst, of de onder
handelingen der Boeren te Pretoria seri
eus waren, of dat het hun er voornamelijk
om te doen was de Engelschen te polsen,
hoever zij eventueel wilden gaan, om dan
weer op het oude standpuntonafhanke
lijkheid terug te treden. Te oordeelen
naar de berichten, is het eerste het geval
en daaruit zou voortvloeien, dat de Boeren
de onafhankelijkheid hebben prijsgegeven
zonder met de gedelegeerden in Europa
Si)
VIII.
De dominé vergiste zich in zijne be
rekening. Het diner was niet het ein
de maar het begin. De geheeie familie
Crux, aangeveerd door Mejuffrouw Bea
trice die allen regeerde, kwam dagelijks
in de pastory en voerde Charlotte
in een maalstroom van genoegens
mede. Het onverwaebtte overrompelde
mijnbeer Garland en voor hij over mo
gelijke maatregelen had nagedacht was
bet te laat. Charlotte liet zich gewillig
meenemen en sprak als altijd heel wei
nig. Ze namen haar overal mee naar
toe, kibbelde over haar schoonheid en
toonden haar aan hun gasten als »de
mooie dochter van den predikant," ze
lachten om haar caucheries die zij rp
rekening stelden van haar dorpsopvoe
ding. In hun woelig leven te Londen
hadden ze geleerd wonderlijke wezentjes
vast te houden en zich met hen teainu-
seeren zoolang tot ze weet een ander
speelpopje hadden gevonden. Zij behan
delden haar als de een of andere tijde
lijke lieveling, als of ze een vogel, een
eekhorentje of een Oost-Indische rat
was, die hen de lange winteravonden
te spreken, wat hun trouwens door de
Engelschen. kleingeestig als immer, werd
belet. Uit de verscnillende meedeelingen
maakt men op. dat de Engelschen, zoodra
het onafhankelijkheidsbeginsel was opge
geven door de Boeren, zich bereid toonden
om in alle opzichten zooveel mogelijk
toe te geven. De rebellenquaestie is geen
vraag meerhet opbouwen der verbrande
hoeven en het geven van geld om vee
te koopen, het behoud van wapenen
levert geen moeilijkheden meer, Over de
zelfregeering loopen voornamelijk nog de
onderhandelingen en ook in dat opzicht
schijnen de Engelschen water in hun wijn
te doen, hetzij door den Boeren terstond
adviesrecht toe te kennen, hetzij door
zeer spoedig van Zuid-Afrika een federa
tieven bond te maken, zooals met Canada
en Australië het geval is. Men zou zelfs
in die richting reeds zoover gevorderd
zijn met de onderhandelingen, dat het
zeer onwaarschijnlijk is. dat de vrede
daarop nog zou kunnen afspringen.
Er zijn redenen waarop wij aan deze
berichten van de Engelsche bladen meer
gewicht hechten dan gewoonlijk. Vooreerst
zijn zij vrij eenstemmigsommige, ook
de »Times", houden uit voorzichtigheid
nog een slag om den arm, maar zoowel
«Standard" als «Daily News" b.v. houden
de zaak voor zoo goed als uitgemaakt en
deelen bijzonderheden mee van de onder
handelingen.
In de tweede plaats heeft de Minister
van Oorlog Brodrick in een rede te Londen
zich optimistisch uitgelaten en gezegd,
«wij allen hopen, dat de onderhandelingen
het voorspel zijn van de overgave der
Boeren te velde Die inkieeding is, zooals
kon helpen doorbrecgen. Telkens kwa
men ze haar halen, om te wandelen, te
rjjden, te dineeren en aan verschillende
feestjes deel te nemen.
Twee ék drie weken gingen voorbij
zonder dat mijnheer Garland veel van
die groote vriendschap bemerkte ofschoon
Charlotte, als hij er naar vroeg, altijd
vertelde dat. ze met de jonge dames van
Cruxham-üall was uitgeweest.
«Je schijnt van de familie Crux te
houden," zeide hij op een namiddag haar
in den tuin alleen latende waar zij met
haar hoed in de hand op Beatrice wacht
te om te gaan wandelen.
«Ja,"zeide ze op haai' eigenaardige
zachte en rustige wijze «Ja, iK houd
van hen, ze zijn zoo heel liel voor mij
De dominé lachte en liet alles zijn gang
gaan.
De gedachten van den ouden man
toefden vaak bfj zijn zoon en steeds
inniger werd het verlangen om hem
terug te zien. Waarom zou Keith niet
terug komen? Was het zijn plicht niet
om zijn vrouw te h den En, wie weet
als hij de nieuwe, zoo zeer veranderde
Charlo'te weer zag, zou hij op zijn jong
vrouwtje verliefd worden en het plan,
om zich voorgoed in Amerika te vestigen
laten var^n. Misschien kwameu zo wel
te lmmeridge wonen, zijn kinderen zou
den gelukkig zijn en hij niet minder.
Met dankbaarheid in het hart dacht hij
er aan dat noch Keith, noch Charlotte
men ziet, weer officieel Engelsch, maar
dat zal men nog lang zoo hooren en men
kan de heeren den bluf gunnen, wanneer
de zaken zelf maar zoo goed gaan, als
men naai omstandigheden vooi de Boeren
moet wenschen.
Naast de uitlating van den Minister
Brodrick staat een telegram van Reuter
ovei de onderhandelingen, dat eveneens
gunstig is voor den vrede en voornamelijk
schijnt gepubliceerd, om er op voor te
bereiden, dat de onderhandelingen nog
wel eenige dagen kunnen duren. De
Boerenleiders zullen naar Yereeniging
terugkeeren en het zou nog onzeker zijn,
of zij na nieuwe beraadslagingen naar
Pretoria zullen terugkeeren of per telegraaf
aan Kitchener zullen melden, dat de zaak
in orde is Een zooeven ontvangen tele
gram van de «Standard" uit Pretoria
bevestigt, dat de zaken goed staan en het
slotprptocol werd opgesteld. Al hecht
men nu niet zoo heel veel waarde aan een
telegram, men moet hier in aanmerking
nemen, dat de censor dit bericht heeft
doorgelaten, wat niet het geval zou zijn,
indien de onderhandelingen niet goed
stonden.
Reuter verneemt dat de beraadslaging
over de vredesvoorwaarden tusschen de
vertegenwoordigers der Engelschen te
Pretoria en de zes afgevaardigden van de
Boeren spoedig tot een resultaat zal leiden.
Alle hoofdpunten moeten geregeld zijn
maar er zjjn punten van detail, die aan
het oordeel van het, Ministerie zijn onder
worpen Het antwoord zal aan de Boeren
afgevaardigden worden gegeven, die dan
naar VereenigiDg terug zullen keeren, ten
einde de vredesvoorwaarden aan hun
zich een hard woord of een onrechtvaar
dige daad van hun ouden vader zouden
herinneren. Hij was zoo verdiept in zijn
scboone illusies dat het onverwachts
binnenkomen van Jeane hem boos maak
te, wat nog verergde toen hij hoorde
dat er een bezoeker was.
«Zeker een van de familie Crux
„Ja, de jonge h9er Crux die al meer
dan een half uur met mevrouw Keith
zit te praten," zeide Jeane op een toon
die duidelijk bewees dat het haar niet
aanstond.
Mijnheer Garland begreep onmiddel
lijk dat aan een jonge man als mijnheer
Charles Ciux geen tête-ü tête met de
vrouw van Keith mocht worden toege
staan. Hij rees op en ging naar de ont
vangkamer. Niemani was er. De be
zoeker was vertrokken en hij hoorde
zijn schoondochter op haai kamei heen
en weer loopen.
«Zeker 6en misverstand.* dacht hg,
«ik zal er Charlotte straks naar vragen.*
Toen ze beneden kwam bespiedde hg
haar oplettend ze was wat bleek9r dan
gewoonlijk maar zacht en lief als altijd
en wanneer hij haar iets vroeg ant
woordde ze zonder aarzeling of verwar
ring.
„Ja, Mijnheer. Mijnheer Charles Crux
is er geweest.*
„Wat had hij te zeggen?"
«Hij kwam excuus maken voor zijn
zuster"
medebestuurders te onderwerpen. De eind-
beraadslaging, welke wel eenigen tijd zal
duren, zal daar gehouden worden en een
definitief besluit van al of niet aanvaar
ding der voorwaarden zal er worden ge
nomen. Het is onzeker, of de afgevaar
digden naar Pretoria zullen terugkeeren,
maar het eindbesluit der Boeren kan ook
per telegraaf aan Kitchener worden mede-
De «Standard" verneemt, dat de toe
stand gunstig is. De Boerengedelegeerden
stelden geen eischen, die zouden leiden
tot het prijsgeven van eenig vitaal begin
sel, waarop de Britsche Regeering zich
heeft geplaatst. De voorwaarde van onaf
hankelijkheid is als hopeloos prijsgegeven
en de gedelegeerden stelden zicli tevreden
met het opwerpen van de quaesties der
amnestie, schadevergoeding en vertegen
woordigende regeering. Verscheidene be
langrijke punten in verband met deze en
andere minder urgente aangelegenheden,
werden, naar wij vermoeden, aan het
oordeel van het Kabinet onderworpen en
dit oordeel neergelegd in het telegram,
dat door het bureau van het Kabinet is
opgesteld. De quaestie van de amnestie
is feitelijk aan den Koning overgelaten.
Wat de quaestie der zelfregeering aangaat,
het is onwaarschijnlijk, dat te dezen aan
zien iets kan worden beslist, alvorens
stappen zijn gedaan in de richting van
een federatieven bond der Z.-A. koloniën.
Het blad zegt, dat er geen enkel detail
is in den afloop der zaak, dat een onover
komelijke slagboom schijnt voor een spoe
dige vredesverklaring.
De «Daily News" verneemt, dat de
Boeren aandrongen op het onmiddellijk
«Is zij dan niet gekomen
«Neen.*
«Hoe lang bleef de jonge man.?"
«Een half uur."
Het zou dwaas zijn haar te wantrou
wen en nog langer het verhoor voort
te zetten 't Werd bijna een beleediging
en op zjjn eenvoudige manier zeide hij:
„Laat een volgende keer door Jeane
zeggen dat ik niet thuis ben. Het De-
zoek van heeren geldt altijd den beer
des huizes".
Charlotte zweeg.
Het thee uurtje was bij Da voorbij
toen Jeane twee brieven binnenbracht
voor ieder een.
„Natuurlijk van de Cruxze laten je
ciet met rust." zeide de dominé lachend.
Nauwlijks bal hij zijn brief geopend
of de lach verdween.
Mevrouw Crux die hem altijd de
vriendschappelijkste briefjes zond, vroeg
nu aar. «den Eerwaarden William Gar
land om de eer van een gesprek onder
vier oogen.*
De brief viel uit zijn hand. Mevrouw
Crux had zeker het geheim ontdekt.
Jeane wachtte, haar onderzoekenden
blik nu op den een dan op den ander
vestigend, maar Charlotte zat onbewe
gelijk met den ongeopenden brief naast
haar.
«Zeg aan Mevrouw Crux neen
wacht," ik zal het antwoord schrijven.
„De eerwaarde William Garland hoopt
