mimm.
TWEE HUWELIJKEN.
I8e Jaarg.
No. 4.
Woensdag 16 April 1902.
Nieuws- en Ad verten tiebla d
voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
F. DIELEMAA,
AXEL.
aanbesteden:
Buitenland.
FEUILLETON.
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag:- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentie'n van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/ 2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlgk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Axel, zullen op Dinsdag 29 April
1902, des voormiddags te elf uren (stads-
tijd) in het Raadhuis
Het leveren, stellen en plaat
sen van
SCHOOLMEUBE-
LLN voor de in aanbouw
zijnde o. 1. s. alhier, alsmede
het vermaken vau de aan
wezige SCHOOLBANKEN.
Bestek en teekening zijn tegen betaling
ad 0,50 te verkrijgen ter Gemeente
Secretarie te Axel.
Plaatselijke aanwijzing op Dinsdag 22
April e. k. des voormiddags te elf uren
(stadstijd.)
Inlichtingen te bekomen bij den archi
tect J. Wisse Jz. te Zaamslag.
Axel, 8 April 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
D. J. OGGEL.
De Secretaris,
J. A. VAN VESSEM.
De strijd voor algemeen kiesrecht
in België.
Nog een enkel woord over de onge
regeldheden van Donderdagavond.
33)
Met een luchtiger hart vroeg Mijnheer
Garland, het adres van een hotel daar hij
een paar dagen te Cambridge wilde biy Vbn
om zijn oude vrienden op te zoeken.
Waai om neemt Mijnheer de kamers
van zijn zoon niet in gebruik ?c vroeg
de portier. »Zal ik om de sleutels vragen,
dan kunnen wij de kamers in een paar
uur op orde maken.
Na even nagedacht te hebben stemde
de dominee toe. Hij was zoo moe en
hulpeloos en eenzaam. Kod hij rusten
en slapen, dan zou bij den volgenden
morgen beter kunnen oordeelen en be
slissen hoe te handelen. Met zeker wel
gevallen bekeek bij de kamers van Keith
wier beschrijving hij vaak had gehoord.
Ze waren nog kleiner en eenvoudiger dan
hij had vermoed. Geen weeldeartikelen,
geen gravures, geen portretten van ballet
danseressec of iets dergelijks waren te
vinden, niets van die vele kleinigheden
waarmee een student zijn kamer versiert.
De jongen had het geld, dat zijn vader
moeielijk kon rfiissen, niet nutteloos uit
gegeven.
«Arme, arme jongen,* prevelde Mijn
heel Garland in de armstoel van zyn zoon
Wij hebben gemeld, dat de betoogers
die van het Noorderstation wilden weg
trekken, poogden zich te splitsen, doch
dat beide groepen op de politie stuitten.
Een deel raakte in de Rue Royale slaags
met de politie en er vielen gewonden.
Het gros der bende brak echter door het
politiecordon en bereikte hard loopend de
Schaerbeeksche poortverscheidene scho
ten werden gelost op de politiemaar
om 10 uren kwam de bende terug aan
het Noorderstation en trok zingende terug
naar het Volkshuis. Een deel der bende
had daarna, op de Place Rouppe, een bot
sing met de politie, er vielen een twintig
tal gewonden en de troep werd uiteen
gejaagd. Afzonderlijke troepen trokken
nu naar het Volkshuis. Om bij twaalven
braken de betoogers de heining af om de
in aanbouw zijnde Duitsche school. Met
die planken en met steenen en keien
wierpen zij een barricade op. midden in
de straat en wilden toen den bouw in
brand steken. Toen dit niet gelukte, draai
den zij de lantaarns uit en namen de
vlucht, bij het naderen der gendarmes.
Dezen met keien aangevallen, antwoordden
met geweerschoten. Het schuim had de
straat opgebroken om keien te hebben.
De bende, op de vlucht gejaagd in de
Miniemenstraat, begaf zich naar het Ka-
pelleplein. waar zij. beneden aan de Joseph
Stevensstraat, op de hoek der Steen poort,
een nieuwe barricade opwierp. Ook hier
braken zij een houten schutsel af en
braken de straatsteenen opook met
tramrails werd de barricade versterkt.
Doch van drie kanten tegelijk kwamen
nu de politieagenten aangesneld en vree-
zende ingesloten te worden, grepen de
betoogers hun revolveis en schoten op de
politie. In enkele seconden werden hier bij
de 100 revolverschoten op de politie gelost.
Ten slotte leden de oproerlingen toch
de neerlaag en vluchtten in het Volkshuis.
Eerst toen de gendarmen ook het vuur
openden trokken zij af In het verband-
lokaal van het Volkshuis, waar zich drie
geneesheeren bevonden, zijn meer dan 30
gewonden verzorgd, waaronder verschei
den vrouwen en kinderen. Al de straten
in den omtrek werden afgezet
Daarmede was 't niet uit Op verschei
dene andere plaatsen werd nog gevochten
en tegen 12 uur, nadat nog een barricade
in de Steyensstraat was veroverd, werd
het Volkshuis ontruimd.
Eerst tegen halftwee 's nachts konden
politieagenten, gendarmes en schutters
inrukken.
De politie had Donderdagavond 8 ge
wonden. Acht arrestaties werden gehand
haafd.
Vrijdagmiddag ging de burgemeester
van Brussel er toe over een verbod tegen
samenscholingen uit te vaardigen en ook
werden alle schutterskorpsen opgeroepen
en geconsigneerd.
Ter handhaving van de orde op Vrijdag
waren voorts verschillende maatregelen
genomen. In openbare gebouwen, scholen
enz., waren detachementen van 100 tot
300 man geconsigneerd. Alle politieposten
waren verdubbeld.
Tot halfacht bleef het Vrijdagavond
kalm te Brussel. Men vreesde manifes
taties na de woelige Kamerzitting, maar
er gebeurde niets.
Om halfacht waren er meer dan 3000
menschen in het Volkshuis en begonnen
de redevoeringen.
Buiten groeide intusschen de menigte
aan. Charge met de blanke sabel door de
politie om de straat vrij te krijgen. Revol
verschoten. Een werkman werd zwaar
gekwetst opgeraapt. De aangrenzende
straten worden al vechtende ontruimd en
militair bezet. De Grand-Sablon lijkt wel
een militair kamp.
Tegen halftien een charge in de Rue
Haute. Een grijsaard die een koffiehuis
uitkomt, krijgt een sabelhouw die hem den
schedel klieft. Men brengt hem naar het
Volkshuis waar een ambulance gedurende
den avond nog 8 gewonden te verplegen
krijgt.
Binnen in het Volkshuis bemerkt men
het vechten op straat. Met Vandervelde
aan het hoofd stort men zich naar buiten.
De menigte wordt door de politie terug
gedrongen naar de place de la Chapelle,
waar Vandervelde tot kalmte aanmaant.
De politie doet een charge Vandervelde
wordt door een agent aangegrepen en
door elkander geschud. Er wordt geschoten.
Gelukkig komen de wisselpaarden van
de tram het plein op. Hot volk vermoedt
gendarmen te hooren komen en gaat aan
den haaler wordt in het wilde geschoten.
De politie pakt arrestanten op, ook in
het wilde.
Terzelfder tijd ongeveer wordt de politie
op het plein van de Oude Korenmarkt
uitgefloten door de daar bijeen zijnde
menigte Tegen tien uur wordt een charge
gesimuleerdhet publiek wijkt eerst in
de aangrenzende straten als de sabels
getrokken zijn. In een dier straten, de
Montagne-des-Géants, worden alle lan-
plaats nemend. Den volgenden morgen
besloot hij op de terugkomst van zijD zoon
te wachten. Nu hopend eu kalm, dan
vreezend en onrustig bracht de oude man
die veertien dagen door. Eindelijk was
die laatste dag gekomen en zou hij zyn
zoon zien. Hij kon eten noch slapen,
keek aanhoudend op de kloK en luisterde
angstig naar iederen voetstap, maar nie
mand kwam. Laat op den avond, toen
hij bijDa de hoop op Keith's terugkomst
had opgegeven, verscheen zijn zoon.
De een of ander moest den jongen man
op de hoogte van het gebeurde hebben
gesteld want zonder eenige verrassing te
toonen kwam hij binnen. Zonder aarzelen
ging hij naar zyn vader toe die opstond
en hem eenige passen tegemoet kwam.
Zwijgend stonden ze tegenover elkander.
Beiden voelden dat hit beslissendoogen-
blik was aangebroken, misleiden noch uit
stellen of verbergen was meer mogelijk,
alles moest opgehelderd worden.
Beideü zwegen tot dat Keith iets pre
velde over «het onverwacht bezoek.*
«Ik weet dat het onverwacht is. In
je afwezigheid nam ik de vrijheid je kamers
te betrekken en je terugkomst af te
wachten."
»De vrijheid o! Vader!"
«Zwijg," zeide mijnheer Garland. »Je
moet me eerst eenige vragen beantwoor
den. Waar ben je geweest?"
«Te Ely."
»Niet verder?"
»Neen. Ik had geen geld om te reizen."
«Ben je al den tijd te Ely geweest?"
Keith knikte toestemmend.
»Tot heden heb je nog nooit tegen mij
gelogen, mijn zoon, zeg me nu de waar
heid, de eenvoudige waarheid," zeide bij
op smeekenden toon, «Wasje daar alleen?"
»Neen, niet alleen."
De dominé deinsde terug en hard en
bitter klonken de volgende woorden.
«Wees niet lafhartig maar antwoord
mij eerlijk en onmiddellijk. Ben je ge
trouwd
De jonge man boog het hoofd op de
borst maar zeide zonder aarzelen, »ja
Vader,"
Zonder te spreken of zijn zoon aan te
zien stapte de vader ernstig en vastbe
raden naar de deur. Toen nam hij zijn
hoed, jas en stok.
«Vader 1 Waar gaat u heen
»Volg me niet, je hebt het i echt daartoe
verloren" klonk het gestreng.
«Geen recht meer daarop?"
»Neen,"
Mijnheer Garland keerde zich om en
zag zijn zoon aan. Angst, schrik, droefheid
woede wat niet al was op zyn gezicht te
lezen.
«Neen geen enkel recht. Ik heb geen
zoon meer." Zonder iets meer te zeggen
trok de oude man de deur achter zich toe
en ging in den kouden donkeren avond
naar buiten.
IV.
Een uur later besloot Mijnheer Gailand
naar zijn zoon terug te keeren. Hij bei-
innerdo zich, wat hij in zyn verontwaar
diging had vergeten, dat hij Keith niet
kon veroordeelen voor hij alles wist. On
danks zijn adelijk bloed in opstand kwam
door dat huwelijk met 9en boerenmeisje,
begreep hij toch dat een man die zijn
leven verbindt aan dat van een vrouw,
die in ontwikkeling en beschaving verre
beneden nem staat, zich zeiven het meest
benadeelt Hij was toch zyn zoon, zyn
jongen dien hij zoo liefhad I Keilh had
zijn veel belovende toekomst verwoest,
zijn vader bedi iegelijk neen, met open
hartig behandeld, maar hij zou niet onge
hoord veioordeeld worden. Waar anders
dan bij zijn vader zou hij strikte recht
vaardigheid vinden Zonder een besluit
genomen te hebben keerde de oude man
terug. Hij opende zoo zacbt de kamer
deur dat zijn zoon die somber en mis
troostig bij het vuur zat hem niet bemerkte.
Keith.*
«Mijnheer. Wilt u plaats nemen
Zonder op te staan trok hij een stoel
bij den haard.
»Ik ben teruggekomen om eenige vragen
te doen waartoe een vader alleen bet
recht heeft. Ik wil weten hoe alles ge
beurd is, hoe je zoo ver hebt kunnen af
dwalen en zoo dwaas handelen. Weet je
myn jongen —«onwillekeurigsprakMgn-
