TWEE HUWELIJKEN.
No. 89.
W oensdag 12 Februari f902.
17e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Z ee u wsch - V I a a n d ere n.
F. DIELEMAfl,
AXEL.
Bnitcnland.
FEUILLETON.
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor Bblgië 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters wordei
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE aren.
De heele geschiedenis van de Neder-
landsche nota behooit weer tot het ver-
ledene. De Engelsche premier Salisbury
heeft haar tot afscheid een flinken nijdi-
gen schop gegeven en zij ruste nu in
vrede, de oorlog wordt voortgezet.
De Engelsche kranten vinden dat heel
prettig, met uitzondering van de „Daily
News" en een paar andere, die niet met
het Jingosop zijn overgoten. De nijdige
speech van Salisbury vergelijkend mee de
officieuse meedeeling van Boerenzijde,
merkt de „Daily News" op „Een onover
komelijke kloof van rassenstrijd, dat is
de uitslag van twee jaren oorlogvoerens.
Waant Salisbury, dat nog twee jaren
oorlogens meer die kloof zullen dempen
Zoo niet, waarom werpt hij dan minach
ting en bitterheid op hen, die om vrede
strijden
En hoe denken de Boeren nu over de
voortzetting van den oorlog? Afgaande
op de Engelsche leugenachtige berichten,
is men hier en daar gaan meenen, dat
de zaken slecht staan voor de Boeren en
de strijd daarom een wanhoopsdaad is
geworden. Dat is volstrekt onwaar wat
wij zoo dikwijls gezegd en met feiten
bewezen hebben, wordt telkens van Boe
renzijde bevestigdhet staat goed en er
is nog volstrekt geen vrees bij de Boeren.
Men leze bv. wat Leyds zeide aan een
correspondent van de Belgische „Petit
Bleu"„de oorlog zal, als het noodig is,
nog tien jaar duren". En om de Engel
sche berichten van gevechten gaf Leyds
niets en hij beriep zich daarbij op be
richten van Boerenzijde ontvangen.
«Ik beloof nooit iets zonder bet aan
Edward te vertellen.*
»0, dat moogt ge doen, want hij moet
het toch eigenlijk doen. Hij kan en zal
het doen.*
Wat is het dan Ik bid U, spreek
viij uit.«
»Gij hebt gehoord wat mijn echtgenoot
zeide. Nu moet uw man, oDverschillig
onder welk voorwendsel, zelfs een leugen,
als dit noodig is, het zal een leugen om
bestwil zijn, maar hij moet er voor zorgen,
dat zeker iemand, ge weet wien ik bedoel,
niet in Liverpool terugkomt
»Ik begrijp U volkomen.*
«Hij mag met komen, zeg ik u,« ver
volgde zij met een stem waarin de vrees
doorschemerde »Want ik ben een zwakke
vrouw. Ik weet dat ik dit meermalen
getoond heb. Ik ben nu veilig en rustig,
en wensch dit te blijven. Ik bemin hem
nu niet meer, nadat hij mij heeft ver
laten doch houd hem om Godswil ver
van mij verwgdeid. Laat de zee honderd,
duizend mijlen tusschen ons blijven Laat
mij de zekerheid bezitten dit ik nooit
meer zijn gelaat zal aanschouwen, of zijn
stem hooreD, zelfs zijn voetstap niet
Komraandant Jooste, die naar Neder
land kwam om met Kruger te spreken,
hield in Duitschland een rede over den
stand der zaken en verklaarde, dat de
leiders der Boeren in Europa zich door
het afslaan der vredesbemiddeling niet
van de wijs hebben laten brengen Kru-
ger's vertrouwen, dat de Boeren den
moeilijken strijd tot een goed einde zullen
brengen, was onwrikbaar gebleven.
In gelijken geest lieten zich twee Boe-
renofficieren uit, die te Marseille aan
kwamen Roerend is bij al de Trans-
valers en Vrijstaters het onwrikbaar ver
trouwen op President Kruget en de flauwe
praatjes over den President van zekere
zijde uitgestrooid zullen noch bij zijn land-
genooten. noch hier wortel schieten Ty
pisch kleingeestig waren die praatjes, te
laf om er in een tijd als deze notitie van
te nemen.
Uit de verlieslijst blijkt, dat in de
afgeloopeu maand ziekte wederom bijzon
der hevig heeft gewoed onder de Britsche
troepen Tien officieren en 526 man zijn aan
ziekte, meest dessenterie. bezweken. Voor
December bedroeg het totaal 351, en voor
Januari 1901. van dat jaar de ongunstige
maand 608 Verder ziin gesneuveld 6
officieren en 82 man. aan verwondingen
bezweken 5 officieren en 62 man, tenge
volge van een ongeluk om het leven
gekomen 1 officier en 35 man. terwijl
vermist worden 21 man en 67 officieren
met 1937 man als invalide naar Engeland
zijn teruggekeerd. Het totale verliescijfer
voor Januari bedraagt alzoo 87 officieren,
en 2663 man, waarbi] nog gevoegd moe
ten worden 32 officieren en 387 man. die
gewond zijn. Het totaal der gesneuvelden
of gestorvenen, vermisten, gevangenen
en invaliden, die ongeschikt zijn ver
klaard voor verderen dienst, bedraagt
voor den geheelen veldtocht 25 305.
Volgens een Reutertelegram, dat ons
niet werd gezonden, zou Lourens Erasmus,
bekend als kommandant Marais en zooge
naamd hoofd der rebellen, 31 Januari ge
vangen genomen zijn.
De Iersche afgevaardigde Dillon heeft
in het Lagerhuis den Minister gedwongen
te erkennen, dat de vrouw van generaal
De Wet in een concentratiekamp is opge
sloten. Het feit was ons reeds bekend
en ook de reden, die er aanleiding toe gaf.
Oorlog is oorlog, maar zulke dingen noemt
men fielterige streken.
Chamberlain zeide in het Lagerhuis in
antwoord op een vraag van Black, dat de
Regeering niet van plan was de aan Kit
chener op 19 April gegeven instructies te
wijzigen, waarbij hem verboden werd,
eenige meening uit te spreken over mon
delinge mededeelingen, die Botha of andere
Boerenaanvoerders hem mochten doen.
Men herinnert zich, dat dadelijk na
den moord van President Mc. Kinley in
de Vereenigde Staten stemmen zijn op
gegaan voor krachtige maatregelen tegen
anarchistisch gevaar. Er is toen het plan
geopperd een anarchisten wet uit te vaar
digen en thans is door de justitieels
commissie uit het Huis van afgevaardig
den daaromtrent rapport uitgebracht.
Daarin wordt gezegd, dat het doel der
anarchistenwet is den president, den
vice president en de bij de Vereenigde
Staten geaccrediteerde gezanten te be
schermen, te beletten, dat naar de Ver
eenigde Staten menschen komen of zich
daar laten naturaliseeren, die verderfe
lijke leerstellingen verkondigen verder
te beletten, dat in de Vereenigde Staten
samenzweringen worden gesmeed tegen
het leven van heerschers over andere
Rijken en te zorgen, dat zulke misdaden
waar ze ook bedreven zijn, in geheel
Amerika streng zullen worden gestraft.
Of dit helpen zal?
LONDEN, 10 Febr. Aan de Telegraph
wordt uit Wolvehoek geseind
De Wet is ontsnapt uit de blokhuizen-
linie ten ZuidOosten van Heilbron inde
richting van Lindley. De Engelsche
troepen zetten de achterblijvers achter
na, doch de groote jacht is geëindigd.
Gisteravond heeft Kitchener het terrein
bezocht. Verscheidene honderden Boeren
zijn nu ten Noordoosten van Heilbron
bij de Vaalrivier.
Aan «Standard" wordt uit Pretoria
geseindDe beweging der Engelschen in
de Oranjerivierkolonie had plaats overeen
oppervlakte van 100 mijlen lang en 70
breed, waarbinnen 2000 Boeren bevonden.
De «Standard" heeft redenen om te
gelooven, dat de drie Boerengedelegeerden
pogen langs niet-officieelen weg zekerheid
te krijgen onder welke voorwaarden zij
naar Zuid-Afrika zouden kunnen terug-
keeren.
BLOEMFONTEIN, 5 Febr. - Eenige
landbouwers hebben veldkornet Combrinb
en 9 mannen van Dutoit's commando
genomen. Dutoit zelf werd in de vorige
maand gewond en stierf den 30 Jan.
achtig en werd weer dezelfde vrouw van
John Bowerbank van te voren.
«Haat ge hem nog daarom?" vroeg
mevrouw Knowle met afgewend gelaat.
«Volstrekt niet." Hij was in alle opzich
ten zoo tegengeweikt, Jat het mij niet
verwonderde dat zijn sterke arm de wapens
had opgenomen, ik was niet belangrijk
genoeg om zooveel moeite voor mij te
doen wellicht had hjj ook iemand gevon
den die hem meer liefde inboezemde. De
Liverpoolsche meisjes zijn zoo vroolgk,
zoo schoon en ge weet boe hg mooie
meisjes altijd bewonderde," voegde zg er
met een teeder glimlachje bij. «Ik oen
nooit mooi geweest, en wellicht was hg
daarom bang dat de menschen zouden
zeggen dat hij mg alleen uit geldzucht
trouwde."
«Neen," riep mevrouw Knowle uit,
«dat zal ik nooit gelooven, zoo was hij
niet."
«Wat de reden ook geweest zg, doet
hier niets ter zake. Hij bekommerde zich
niet om mg verlaogde niet meer naar
mij en anderen W6l, met wie mijn
valer positief wilde dat ik zou trouwen.
Ik kon er zelf niets tegen doen, waarlijk
niet" voegde zij er handenwringend
bij. «Ik was in den volsten zin des wouids
uitgeput, mijn hart was verscheurd en
toen huwde ik met Mr. Bowerbank."
Een lange pauze volgde. De groote klok
tikto aitgd maar onverdroten door, onver-
andorlyk als de tgd zelf en door het
ge weet dat ik die zeer goed ken. Ik
moet hem niet meer zienDooit, nooit
meer I*
«Neen, als ik er iets tegen do9n kan
zal dat nooit gebeuren,c^zeide^mevrouw
Knowle, de weenende, snikkende vrouw
in hare armen houdende, en zelf eenige
tranen stortende, en met zeker gevoel
van vrees, ze wist zelf niet voor wien.
Zij hi9ld er zich echter van overtuigd, dat
er biei of daar een "vreeselijke misdaad
geschied was, en hoewel niet Depaald
nieuwsgierig, wist ze toch gaarne alles
haarfijn en wilde niet in 't donker rond
tasten.
«Wel vertel me eens mevrouw Bower
bank,* vroeg ze toen ze beiden een wei
nig bedaard waren «ik vraag bet niet
uit louter nieuwsgierigheid, maar omdat
mijn man en ik zulke Jgoede vrienden
van hem zijn. Zeg mij eens met een
enkel woord, waarom gij niet met John
Stenhouse gehuwd zyt.«
„Omdat hg mij nooit gevraagd heeft,
dat wil zeggen, niet ten tweede maal,
zooals hij beloofd had. Zooals gij weet
beloofde hg mij plechtig dat hij mij, als
ik meerderjarig weid, zou vragen en mij
huwen.*
„Met of zonder toestemming van Uw
vader
„Juist. Hij zeide dat hg zijn wil zou
doorzetten. Als hij het beleefde, zou hg
op mgn verjaardag schrijven of overko
men. Doch hij schreef nooit en is niet
meer overgekomen.*
„Hoe zondeiling!* zeide mevrouw
Knowle. „En nu weet ik ik ben er
bijna zeker 7an
Plolseling hield ze stil want zij voelde
aan de hand van mevrouw Bowerbank
haren trouwring, die vervloekte ring.
«O, welk een dag heb ik doorleefd, die
geboortedag," vervolgde Emily haar, lang
benauwd hart uitstortende.
«Wg gaven een bal; ik verlangde dit
niet, doch papa stond er opik gaf er
weinig om, ik gevoelde mij te gelukkig
want toen ik 's morgens ontwaakte, wist
ik dat ik hem bepaald dien dag zou zien
ik hield me toch overtuigd dat hij zou
overkomen en niet schrijven, omdat hij
mij in twee jaren niet gezien had. Uur
op uur verwachtte ik hem tevergeefs. Ik
danste mg zelt half dood, omdat papa
maar niet zou bomerken dat, ik me onge-
lukkig gevoelde. Alle dagen koesterde ik
dezelfde hoop. Week aan week verbeidde
ik iedere post en ik was nooit uitgegaan,
of kwam in gespannen verwachting thuis
hopende een brief te vinden. Doch hij
schreef nooit en kwam zelf evenmin.
Eindelgk hoorde ik dat hij naar Indië
gegaan was en begreep dat ik toen alle
hoop moest opgeven."
Emily liet het hoofd op de borst zinken,
terwijl het vuur dat eenige oogenblikken
in hare oogeo had geblonken, weer ver
doofde, zij zonk neer, bleek en zenuw-
