No. 73.
Woensdag 18 December 1901.
I7e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
FEUILLETON.
P 0 Y E RIH A.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van ltot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters wordei
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De berichten van het oorlogstooneel in
Zuid-Afrika zijn van zoo weinig beteekems,
dat wij de kennismaking aan den lezer
kunnen overlaten. Als men zich maar
niet laat leiden door de vaak zoo nood
lottige suggestie van hetgeen gedrukt is,
of zooals men 't ook wel noemt, om<dat
het in de krant staat. Men is al te dikwijls
opgelicht door de Engelsche berichten dan
dat wij altijd onze waarschuwing zouden
moeten herhalenwees toch heel zuinig
met uw geloof, want het is meest kaf,
dat als koorn voor wordt gezet. Als er
nog wat gebeurt van eenige beteekems,
dan wordt het zoo mogelijk verzwegen,
doch in elk geval verdraaid, want het
hoofddoel van de heeien aan de Theems
is stemming te maken en dat zal uog
wel een maand zoo duren met het oog
op de opening van het Parlement.
En als er een doel bereikt moet worden,
zijn de Engelschen, zooals men weet grof,
lomp en dikwijls ook gemeen. Als zoo
danig qualificeeren wij het publiceeren
door het Departement van Oorlog van een
rapport over de slechte behandeling, die
de soldaten van de verongelukte colonne
van Benson bij Bakeniaagte van de Boe
ren zouden hebben ondervonden. Majoor
Young, die het rapport opmaakte, heeft
93 gewonde officieren en minderen ge
hoord, die in handen van de Boeren waren
geweest. Van dezen hadden 18 over niets
te klagen, terwijl 75 zich bezwaarden over
mishandeling van meer of minder ernsti-
gen aard. Bijna al deze gewonden waren
beroofd van hun geld, horloges en parti
culiere papieren. Een groot gedeelte had
ook zijn schoenen, en het meerendeel van
zijn kleeren in handen van de Boeren
moeten laten. Gebroken armen en beenen
werden bij de ontkleeding verdraaid en
verwrongen op onmeedoogende wijze. Het
schijnt geen twijfel te lijden, zegt majoor
Young, dat, ofschoon de Boeren-comman-
danten er den wil toe hebben zij niet
langer de macht bezitten om wandaden
en moorden van den kant van hun onder
geschikten tegen te gaan.
Opmerkelijk is de woede van het Rus
sische volk tegen de Engelschen, wat wel
daaraan moet worden toegeschreven.dat
er toch reeds een eeuwenoud antagonisme
tusschen Russen en Engelschen bestaat.
In verschillende Russische havens worden
de Engelsche schepen geregeld geboycot
en moeten de havens weer verlaten. Te
Petersburg zijn de Engelsche winkels in
den ban gedaan. Zij moeten sluiten bij
aebrek aan klanten of uit vrees voor ge
welddadigheden In de groote avenu-
Norskaja liep een volksmenigte te hoop
voor een Engelsch magazijn, dat nog open
was. Leven de Boeren, weg met de
broedermoorders 1 werd geroepen. De
winkelbedienden moesten zich haasten om
de luiken te sluiten en de deuren te
vert
geri
onv
30)
Zij volgde hem, nog steeds in hare
mijmering verzonken, en dacht er zelfs
niet aan hem naar zijne bedoeling te
vragen, toen hij op eens voor een huis
stil hield. Neri schelde, en een voornaam
voorkomen aannemende, vroeg hij aan den
dienaar, die de deur opendeed
»Is de directeur der muziekschool te
huis
De dienaar zag hem aan met wantrou
wende blikken.
»Hlj is niet te huis, en men geeft bier
geene aalmoezen dan op Zaterdag."
»Ga hem zeggen, dat de ragazza, die hij
te Viareggio beeft hooien zingen, hier is,"
zeide Neri met waardigheid.
Juist op dat oogenblik kwam de direc
teur, vergezeld van den impressaiio teru~
van de kathedraal.
»Ah 1 daar is mijne diva 1" riep de
Franschman. Gjj hebt mij beloofd deze
onderhandelingen te zullen leiden, ik zal
intusschen den monnik wachten.
De directeur voerde Neri en Rosina in
zijn salon, Zij, niet begrijpende, wat men
van haar wilde, antwoordde met vrees en
verbazing op al de vragen, die tot haar
gericht werden. Die antwoordon waren
onveranderlijk denzelfden,
- In den Duitschen Rijksdag had on
langs een onaangenaam incident plaats
Bebel was aan het woord over het tol
tarief en schilderde, met schrille kleuren
de armoede hij sprak o a. van een kind,
dat op school had gezegd, dat het graag
in den hemel wilde zijn, dan behoefde het
geen honger meer te lijden. Toen riep
graaf Arnim, zeer hoorbaarDan heeft
de vader zeker alles verzopen. Een kreet
van verontwaardiging ging op van den
kant der sociaal-democraten en terecht.
Graaf Arnim trachtte zijn uitroep te ver
draaien en te verzachten en beweerde
gezegd te hebbenmisschien heeft de
vader het geld verdronken. Door dat
draaien maakte hij de zaak nog erger.
Het geval met het kind moet hebben
plaats gehad te Keulen en de „Köln. Volks
zei t. heeft nu een ingezonden stuk,
waarin het geval in bijzonderheden wordt
meegedeeld door den onderwijzer. Een der
schooljongens was gestorven. Den vol
genden dag behandelde de onderwijzer in
die klas de bijbe'lsche vertelling: Jezus
zegent de kinderkens. Bij de woorden
Laat de kinderkens tot mij komen, want
hunner is het hemelrijk, deelde hij zijn
leerlingen het sterfgeval mede en zeide,
dat de kleine H. nu in den hemel was.
Ten slotte vroeg toen de onderwijzer
Wie zou er ook graag in den hemel zijn
Op deze vraag gaf een knaap het bekende
antwoord. Toen de onderwijzer een onder
zoek ging instellen naar het gebrek van het
gezin, vond hij dit inderdaad in eentreurigen
toestand. Op een vlieringkamertje vond hij
een vrouw en zes kinderen. De vrouw was
ziek, de kinderen waren zwak en hon
gerig. Twee kleinen konden nog niet
loopen. Het beddegoed was een geheel
onvoldoende beschutting tegen de koude.
Het loon van den man was klein en on
voldoende om in alle behoeften te voor
zien. Van de veronderstelling van graaf
Arnim, dat de man waarschijnlijk alles
verdronken had. bleek niets. De openbare
liefdadigheid heeft zich het gezin nu aan
getrokken.
»Hoe oud zij was, waar zij geboren was?
Of zij kon lezen Of zij de toonschaal
inde
»Non so, ik weet het niet.
Met hare gedachten bevond zij zich nog
in de kathedraalhare verbeelding zweefde
tusschen de wolken der wierook en de
stroomen der harmonie. Wat wilde men
van haar Neri en de directeur verwij
derden zich en spraken zacht met elkan
der. Toen ging Neri tot haar, zjjn oog
schitterde, zijn gelaat blonk.
„Rosina zeide hij, ik heb u niet bedro
gen, toen ik u zeide, dat wij nog eens
rijk zouden worden, en dat gij een koets
en zooveel goud zoudt hebben als u maar
wilt.
Deze hsereD zijn zoo vriendelijk van
voor u te willen zorgen. Zjj zullen u
leeren lezen en zingen.
»Dank u,« zeide zjj eenvoudig.
Plotseling bloosde zij.
»En gij zeide zij.
»Ik, ik blijf hier op u wachten, want
deze heeren zullen u medenemen, en gij
moet eenige jaren bij hen blijven. Daarna
zullen wij rijk zijn, en dan zullen wij
elkander nooit weer verlaten.
Rosina opende verschrikt de oogen. Hel
was haar alsof zij de wjlluidende stem
hoorde van Padre Romano, die haar zoo
als vroeger op den weg van Santa Maria,
zeide: »Als gij luistert naar hen, die u
zeggen, dat gij rjjk kunt worden door te
zingen, dan zijt gij verloren, verdoemd 1
En toen dacht zij er aan. dat de engelen
tot haar hadden gesproken, als zij deze
zelfde stem de hartroerende melodie had
hooren zuchten.
»Neii, zeide zij, toen wij trouwden, heeft
de priester toen niet gezegd, dar niets ter
wereld ons voortaan mocht scheiden
»Zeg toch geene dwaashedenriep
Neri ongeduldig. Ziet gij dan met alle
dagen, dat mannen van vrouwen weggaan
om in Amerika geld te verdienen? Gij
zijt het, die mij verlaat, opdat wfj rp
kunnen worden. Dat is alles. Gjj zult
toch wel zoo dwaas met zijn van te
weigeren
Zij aarzelde.
»Toen ik Daar den bergtop ging bij uwen
vader, zeide zij met zachte stem, hebt gij
mij gezegd, dat gij niet meer alleen kunt
leven, dat gij u van het leven zoudt be-
rooven, indien ik niet bij u bleef, en ik
ben bij u gebleven. Er kwam een
hartverscheurende glimlach op haai gelaat.
- Het schijnt, dat gij thans geleerd hebt
zonder mij te kunnen leven, Neri.«
Hij nam hare handeD met de liefkozende
teederheid der Italianen
„Maar Carina gij ziet wel, dat ik mij
voor u op ofier. Gij hebt Diet begiepen
dat men u het geluk aanbiedt; slechts
eenige jaren geduld en daarna zult gij
zoo rijk zijn als een koningin en zoo
elegant als een groote dame en dan zul
len wij elkaDder nooit verlaten. Iedereen
LONDEN, 16 Dec. Aan de Times
wordt uit Pretoria dd. 15 dezer geseind
dat de blokhuizen thans zoo goed als
alle beschikbare mannen in beslag nemen
zoodat er dringend behoefte is aan infan
terie Er staan bijna duizend Boeren ten
Noorden van den Delagoaspoorweg, die
daar heel rustig voortleven, omdat de
beschikbare Engelsche troepen elders ge
bruikt worden.
Jack Hindon, de bekende treinenver-
nieler is ten Zuiden van Pan den spoor
weg overgetrokken en weer teruggekeerd
met een grooter aantal volgers
Er is geen reden om er aan te twijfe
len dat onder het groepje van 30 Boeren
die 3 Dec. de spoorlijn overtrokken, ge
durende de gecombineerde demonstratiën
ten Noorden en ten Zuiden van de lijn,
ook Schalk Burger en de andere Regoe-
ringspersonen waren. Schalk Burger heeft
een groote bijeenkomst geleid vier mijlen
ten Zuiden Carolina en heeft de burgers
aangemoedigd stand te houden omdat
binnenkort een buitenlandsche interven
tie te verwachten was.
Hij is nu in de nabijheid van Pelgrims -
vest, waar een 400-tal Boeren gekam
peerd zijn wegens ziekte van hun paar
den. Thans is die stad verlaten, maar
ruwe woningen zijn opgetrokken op den
top van den Pelgrimsheuvel, vijf mijlen
ten Westen van de stad.
Louis Botha is nog met de comman
do's onder Opperman, Engelbrecht en
Britz ten Zuiden van Ermelo.
LONDEN, 16 Dec. Tot heden kwamen
499 gevallen van pokzieute voor
zal ons benijden en wij zullen gelukkig
zijn
Zij zuchtte,
Hjj werd ongeduldig.
»Gij ziet wel dat deze heeren op uw
antwoord wachten.
Iedere andere vrouw, die zich in uwen
elleDdigeD toestand bevond zou buiten
zich z*rive van vreugde zijn bij zulk een
voorstel. Weet gij dan niet, dat wij van
hoDger zullen sterven, als gij hun voor
stel niet aanneemt? Ik eiscb dat gij ja
zegt ik wil het, verstaat gij?
Op dat oogenblik vertoonde zich door
de half openstaande deur het vreedzame
kalme gelaat van Padre Romano.
Gij hebt mij laten roepen mijnheer de
diiecleur, zeide hij binnentredende, ver
geef mij zoo ik u stoor.
Rosina gaf een schreeuw, en naar den
monnik toeijlende, wierp zij zich voor hem
op de knieën.
»Padre Romano,* riep zij, wat moet
ik doen Zeg het; u zal ik gehoor
zamen.
De monnik zag rond met verbaziDg,
en begreep niets van hetgeen daar
voorviel.
»Acb! Gij herkent mij niet U zeide
Rosina. Ik ben bet herderinnetje, dat gjj
te Santé Maria hebt ontmoet en thuis
hebt gebracht bij de Strega van Vicope-
lago, hei is ook al lang zeer lang geleden.
Pad re Romano zag haar zwijgend aan
en zuchtte.
