i\ i]J U
poy:ëbTnX
No. 51.
Woensdag 2 October 1901.
17® Jaai'g.
Nieuws- eu Advertentieblad
voor Zeeuwse h -Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
FEUILLETON.
Binnenland.
LaDdbouw en, Veeteelt,
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A B 0 N N E M E N T S PR IJ S
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonder!, numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentien van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worde»
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlgk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Kitchener meldt, dat twee forten aan
de Natalsche grens zijn aangevallen, maar
de Boeren werden, natuurlijk met zware
verliezen teruggedreven. Daar zulk een
bericht niet pakkend genoeg is, voegt
Kitchener er bij, dat de Boeren weer ver
raderlijkeen Engfelsch officier hebben dood
geschoten. Niet van Kitchener, maar geheel
passend in hetzelfde kader is het telegram
uit Pretoria over het groot aantal vluch
telingen, dat naar den Rand is terugge
keerd en gevolgd zal worden door de ge-
heele bende.
Dit laatste bericht spant zeker de kroon
Het is een reclame zoo stout als Barnum
en Bailey kunnen verzinnen. De lieden
terugkeeren naar den Rand Daargelaten
dat de omtrek van den Rand volstrekt
niet veilig is, hoe kan in het geheel ver
woeste land gewerkt worden, waar de
Engelsctien reeds veel moeite hebben hun
soldaten behoorlijk van voedsel te voor
zien, daar de Boeren nog telkens proviand-
treinen in de lucht laten vliegen.
De bedoeling van de reclame ligt voor
de hand. Zij moet den Jingo's het idee
geven, dat alles goed gaat. Milner is immers
druk bezig om het bestuur van het land
in orde te maken en troont als koning te
Johannesburg, de nieuwe hoofdstad van
TransvaalEn de Jingo's hebben al zoo
veel bewijzen van domheid gegeven, dat
z\j ook dit wel zullen slikken. Leve het
Engelsche common senseLeve de
evolutie
Vrijdagavond werd door Reuter offici-
eus-Engelsch geseind, dat Kitchener niet
aftreedt, zooals de Daily News" zei.
De »Pall Mail" heeft een artikel
over dat aftreden waarin de reden
wordt opgegeven, die trouwens voor de
hand ligt. De »Pall Mali'' voegt er bij,
dat Koning Edward een langdurig onder
houd had met den Minister van Oorlog
over »doortastende hervorming" van het
leger. Ook al weer reclame. Die hervor
ming is zeker dringend noodig, maar ook
een leek begrijpt, dat zulk een hervorming
niet in een veertien dagen tot stand
komt en voor den Zuid-Afrikaanschen
oorlog geen vruchten meer kan afwerpen,
tenzij men aanneemt, dat die oorlog min
stens nog een jaar of twee duurt.
Wat het altreden van Kitchener betreft,
voor zijn reputatie had hij veel vroeger
moeten weggaan nu helpt hem dat niet
meer.
Over de nederlaag van majoor Gough
wordt nog medegedeeld, dat 400 Boeren
van een afstand van honderd yards de
Britsche colonne chargeerden. Zij vielen
in de flank en verzekerden zich dadelijk
het bezit van twee kanonnen en een
maxim, die tot dusver nog niet onder de
Britsche verliezen zijn vermeld. De Boeren
ontnamen den Britschen officieren hun
jassen en schoehen, zelfs majoor Gough
werden schoenen en helm ontnomen,
zoodat de ongelukkige bevelhebber barre
voets 25 mijlen ver moest gaan naar De
Jager's Drift. Bij de Britsche verliezen in
dit gevecht moeten nog gevoegd worden
negen vermisten die nog niet zijn opge
geven
Uit de officieele opgaaf van sterfte in
de vluchtelingenkampen in Zuid-Afrika
blijkt, dat in Transvaal van 58 515 blan-
»U houden Zeide de dikke vrouw,
geroerd door de liefkozende uitdrukking
op dat jeugdig gelaat. »En waarom niet
Gij zult mij helpen om koffie te zetten
en wijn te schenken. Wat zegt gij er van,
padre Romano Ik ben niet meer zoo vlug
ais vroeger, ik begin oud te worden, en
zulk een dienstmeisje, zou zeker niet over
bodig zijn.<
De monnik beschouwde aandachtig het
jonge meisje, haalde zijne snuifdoos voor
den dag, en nam eeo snuifje eer hij ant
woordde. Vervolgens schudde hij het hoofd,
zooals hij gedaan h«d, toen men hem aan
bood om Romeo of Don Giovanni te
worden.
„Ik denk, dat het hier de plaats niet
is voor deze pecorella (schaapje,)" zeide
hij langzaam. „Zij is te jong om in eene
osteria (herberg) te dienen. Bij wien hebt
gij den winter door gebracht, figlia mia
„Bij de Strega van Vicopelago."
Padre Romano sprong op.
„Wel, waarom gaat gij dan niet terug
tot haar Waarom zijt gij vau haar wegge
gaan Zij is bet toch zeker niet, die u
heeft weggezondene
»Ik heb haar verlaten, omdatomdat
ik weg wilde met Fido. Ik heb geloopen
zonder te weten waarheen, en nu zou ik
nooit meer naar de Strega terug durven."
»Waarom niet
»Tonina had mij hare roode kousen ge
leend, en haren gebloomden halsdoek, en
bare zoccoli, en zie eens!"
De zoccoli waren verdweneneenige
flarden was alles, wat van de roode kousen
was overgeblevenen van den halsdoek
was niets meer te zien. Padre Romano
lachte.
„Kom het is een ODgeluk. De Strega
die ik goed ken, en die una donna del
paradiso is, zal u vergiffenis schenken,
daar sta ik voor in, en gij moet het maar
zien bij te leggen mei Tonina. En wacht
eens, ik moet Vicopelago voorbij, om naar
Lucca terug te gaan, en ik zal u zelfbij
de Strega brengen. Zoo zal ik mijn ochtend
niet verloren hebbenwant ik zal een
afgedwaald schaapje weder naar de schaaps
kooi hebben teruggebracht. Niet waar,
madre mia Kom, laat ons gaan Maar
eerst den zegen.
Het was een aandoenlijk tafereel. De
moeder knielde eerst neder voor haren
zoon, die over haar gebogen hoofd de
formule van den liturgischen zegen flui
sterde toen was het de beurt van den
monnik om zich ootmoedig aan de voeten
der heibeigisrster neder tb buigen. Ge
heel bewogen en ontroerd zegende zij
hemtoen richtte padre ftomano zich op
wierp den bedelzak over zipien schouder
ken in die maand 1231 stierven, waarvan
1014 kinderen, terwijl in den Vrijstaat
van 43 622 kampbewoners 622 omkwa
men, waarvan 510 kinderen. Van de
Kaffers in de kampen 32 000. stierven
er 567. In de groote kampen heerschte
een ernstige mazelen-epidemie.
In Europa geen nieuws van eenige
beteekenis Men spreekt te Berlijn veel
over een nieuwe botsing tusschen den
Keizer en het gemeentebestuur der hoofd
stad. Dit bestuur besloot drie nieuwe
fonteinen op te richten in het park Frie-
drichshain. De plannen waren ontworpen
door den gemeente architect Hoffman. De
Keizer, die reeds meer bewijzen gaf, dat
hij dezen verdienstelijken architect niet
lijden mag, buitendien zelf veelkucstenaar
vond de plannen niet naar zijn zin en
verbood de oprichting. Er is nu sprake
van een proces of de Keizer recht heeft
tegen het gemeentebestuur in de versie
ring van gemeenteparken te verbieden.
Er is een grens.
ÜE NIEUWE MILITIE WET.
Het plan bestaat die wet zoo moaeljjk
uiet 1 Januari a. s. in werking te brengen.
Bij het departement van binnenlandsehe
zaken is in bewerking een geheele lurziemng
van de kon. besluiten van 1861 en 1862,
mei de daarmede in verband staande wijzi
gingen en aanvullingsbesluiten en de bij een
en ander gevoegde modellen betreffende de
tegenwoordige militiewet, ten einde die in
een besluit samen te vatten met bijvoeging
en vertrok. „Goede reisTot weerziens,
een gelukkig Paascbleest.c
Aan de deur van ieder huis in het dorp
opende padre Romano zijnen bedelzak, en
de arme menschen, in wier midden hij
was opgegroeid, gaven hem al lachende,
de een eene snee polenta, de ander eene
haDdvol kastanjes. Vroolijk nam hij afscheid
van bloedverwanten en vrienden, betuigde
ootmoedig zijn' dank aan de hem onbe
kenden en vervolgde zijn weg. Daar die
weg lang, de bedelzak welgevuld, eD de
frate tamelijk zwaarlijvig was, was deze
genoodzaakt om van tijd tot tijd eens te
rusten om adem te halen. Hij ging op
een' steen zitten, terwijl Rosina die met
Fido hem van verre was gevolgd, heen
en weer liep en in de struiken snuffelde
waar de nachtegalen en basterdnachiegalen
bezig waren hare nestjes te bouwen.
Het getjilp en geklapwiek der vogelen
stemden haar blijmoedig en haren reis
makker geheel vergetende, begon zij uit
volle borst te zingen. Zij had ergens in
den hoek eener weide een beekje ontdekt
geheel omzoomd met tijloos en wilde
narcissen. Met de voeten in het water
was zij ijverig aan het plukken, terwijl
Fido jacht maakte op kikvorschen. Toer,
zij bloemen genoeg had naar haar zin,
keerde zij terug naar de frate denkende
dal zij zich nu weder op weg zouden
begeven. Maar padre Romano vei roerde
zich niet. Eene vreemde uitdrukking schit
terde in zijne zwarte oogen, eene soort
van de nieuwe modellen, vereisebt voor de
uitvoering der wet van 24 Juni 1901
(Stbl. no. 159).
In zijne memorie van toelichting op zjjne
begrooting voor 1902 zegt de minister van
oorlog dat bij al dadelijk een aanvang heeft
doen maken met het ontwerpen van eene
legerorganisatie, zooals die bjj geheele door
voering der militiewet 1901 Daar zijn oordeel
zal moeten worden ingericht. Daarbij zal
tevens worden overwogen en vastgesteld,
hoe die organisatie door hetachtereenvolgens
oprichten van nieuwe onderdeden, het beste
geleidelijk zal kunnen worien tot stand
gebracht. Voor het verhoogde militie con
tingent in 1902 voor soldij, kleeding en uit
rusting. voeding, enz., wordt gevorderd een
bedrag van 1.060.400, waaronder echter
begrepen een som van 76 000 voor nacht
leger, die als uitgaaf voor eens is te be
schouwen. Wordt met dit bedrag van
1 060 400 rekening gehouden, dan blijkt
dat de begrooting voor 1902 in vergelijking
met die voor 1901 32.274.40 lager is
geraamd.
BEMESTING VAN WINTERGRANEN.
Een enkel voorbeeld willen we nog
geven ten bewijze dat Thomasphosphaat,
kalizouten en Chilisalpeter met voordeel
bij de bemesting van wintergranen kunnen
worden aangewend.
Bij een bemeslingsproef, genomen door
den heer Freytagte Spremberg, bleef één
perceel rogge onbemest, terwijl een ander
(perc. 19) een volledige bemesting ontving,
n.l. 600 K.G, slakken meel, 800 K G. kaaniet
van zachte teedere gemoedsbeweging ver
stoorde de blijmoedige kalmte van zijn
gelaat.
»Kom hier, figlia mia, zeide hij met
ontroerde stem.»
Zij giDg voor hem staan met de handen
op den rug, geloovende beknord te zullen
worden wegens de bloemen, die zij geroofd
bad.
»Zing nog eens, zooals daar straks, zeide
padre Romano.* Zij zou dus wegens haar
zingen beknord worden. - »0 vergeef
mij, zeide zij zacht, ik zal het niet weer
doen. Ik dacht niet oneerbiedig te zfiD.
Padre Romano werd een weinig onge
duldig.
»Het heeft niets te doen met eerbied
ik zeg dat gij zingen zult.«
Niets liever dan dat, en Rosina verhief
hare st9m die heinde en ver weerklonk.
Zacht watZacht wat 1 niet zoo luid 1
zeide de frate.
Trapsgewijze matigde zij hare stem,
zooals wanneer het gekir eener duive
ophoudt. Met luisterend oor en in het
ledig starend oog dronk padre Romano
de zoete tonen in.
Zij zouden nog lar.g daar gebleven zfjD,
zij al ziDgende, en hij al luisterende, indien
niet een ander toehoorder zyne luide, doch
weinig welluidende stem bij de hare ge
voegd had. Fido, wiens zenuwen geprikkeld
werden door dat concert, dat op een flink
ontbijt gevolgd was, bief met den kop in
de lucht, en gestrekte pooten een vervaar-
