IV U Lï ti No. 98. Woensdag 20 Maart 1901. 16e Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch -Vlaanderen. F. DIELEMAN, AXEL. Buitenland. FEUILLETON. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per 3 Maanden 50 cent; franco per post 60 cent voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct. DRUKKER UITGEVER Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 oent voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worde» naar olaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. - Voornamelijk in de Engelsche kranten leeft de hoop op den vrede door de onderhandelingen met Botha nog altijd voort. De Daily News" houdt vol, dat de door haar meegedeelde vredesvoorwaar den niet ver van de waarheid zijn en acht de kansen op het sluiten van den vrede bemoedigend. Ook liep te Londen het gerucht, dat de Regeering bevel ge geven had om geen gevangenen naar St. Helena of Ceylon te zenden. Wat de mensch wenscht, dan ziet hij liclit komen en de Engelschen zijn ook menschen Na de milliarden die de oorlog gekost heeft en de waarschijnlijkheid, dat er nog meer milliarden bij moeten, is het verlangen naar den vrede zeer ver klaarbaar. Men spreekt ook van een andere reden De met spoed bijeengeroepen Ministerraad waaraan Reuter seinde, dat er voorname lijk ook zou gesproken worden over de onderhandelingen met Botha, of met an dere woorden over gunstiger vredesvoor waarden aan de Boeren, zou een andere oorzaak hebben gehad en wel de gespan nen verhouding tot Rusland. Wellicht heeft men te Londen er de lucht van gekregen, dat China de overeenkomst aangaande Mandschoerije heeft goed ge keurd en daarmee aan Rusland ongeveer het protectoraat over Mandschourije is opgedragen. Wanneer Rusland tractaten sluit, bedingt 't voordeelen voor zich niet voor anderen en Noord-China zou met zulk een tractaat niet alleen voor andere Mogendheden gesloten zijn maar China ook een groote veer uit zijn staart ge- 18) WAT MOET HIJ WORDEN? Lezers kent gij nu het dorpje Groeneioal? Neen, want gij hebt het gezien in den tijd toen de heer Van Willigen daar burge meester werd, 6D wanneer gij het thaDs weder zaagt zouden weinig meer dan de kerkspits en de pastorij u herinneren dat het dezelfde plaats is van voorheen. Zelfs de vriendelijke natuur, de omstrekeD zijn veranderd de graan- en boekweitvelden hebben geheele heidevlakten verdrongen. Wel mocht men het in Groenewal voor een teeken van vooispoed houden, dat ten tijde van de benoeming des nieuwen burgemeesters twee ooievaren klepperend kwamen aanvliegen, en hun nest maakten op het lievo kerkje, waar toch de domine reeds sinds lang eene plaats voor hen had bereid, zonder gevolg. Het bloeide sedert dien tijd dat plekje door eensge zindheid en liefdeHoe dankbaar was die geme nte gehecht aan burgervader en i predikant! en Van Willigen, die uit de koopstad gekomen was, riep van daar diirwijls zijne talrijke betrekkingen en viienden naar het oord des vredes. dat allengs meer en meer belangstelling op wekte. Landhuizen werden opgericht, lan- rukt om aan de groote geldeischên der Mogendheden te voldoen. Dat Rusland om zich bij China aange naam te maken de Mogendheden steeds den voet dwars zet, kan men aannemen omdat Rusland gewoonlijk dubbelzinnig handelt. De spanning met Engeland laat zich das verklaren. En op een bepaald punt zou die spanning zelfs op 'toogen- blik groot zijn De Russen hebben bij Tientsin een stuk land bezet, dat zij beweren dat hun eigendom is. De En gelschen beweren hetzelfde. Russische cn Engelsche militairen staan daar ge wapend tegenover elkander in afwachting van de beslissing te Petersburg en te Londen Volgens de laatste berichten wierpen de Russen verschansingen op en hebben de Engelschen de bajonet op 't geweer Hoe 't af zal loopen weet men niet, maar is de spanning werkelijk zoo groot als gezegd wordt, dan zou het niet zoo vreemd zijn, dat Engeland vrede wil maken met de Boeren. Zoolang de Zuid-Afrikaansche oorlog duurt, is Engeland tegenover Rusland vrij wel machteloos. Aan niet-Engelsche zijde is de vrede- hoop in dezelfde mate aan het dalen als die aan de Theems rijst. De onderhands lingen duren t§ lang en men begrijpt eigenlijk niet, waarom Botha zoo lang onderhandelt, tenzij de Engelschen die onderhandelingen aanhonden omdat zij belangrijke concessies willen doen, Botha is niet ingesloten door de zeven kolon- nes en de Engelschen hebben op hun tocht veel verliezen geleden, niet het minst aan zieken. den ontgonnen on ieder jaargetijde bracht nieuwe zegeningen aan. Doch te gelijk met hel schijnbaar weg sterven der natuur, en met het wegtrek ken der ooievaars sloot de brave burger vader voor altijd zijne oogen en de ge meente betreurde haren weldoener. Mön vreesde dat van dezen slag het dorp nooit zoude opkomen men vergat dat met het sterven van den zaaier de in de aarde gestorte zaden niet versterven, dat het goede achter blijft als Deerlijke nalaten schap, en voor dat nog de vroolijk klep perende trekvogels terug kwamen, was men reeds overtuigd, dat dezelfde eens gezindheid en liefde, dezelfde welvaart niet meer afhankelijk konden zijn van een' persoon, daar een ieder doordrongen was geworden van de noodzakelijkheid om zamen te werken tot hetzelfde doel. Jaren zijn verloopen sedert het afster ven des vredestichters. De predikant Bondt is reeds een zestigjariger geworden en wij zien met genoegen, dat die zilveren kruin overal eerbied vergt, als hij nog tamelijk recht met zijn stokje door het dorp wan delt, terwijl eenvoudigheid en liefde op zijn wezen staan uitgedrukt. Hij heeft zich nooit over talrjjke bezittingen te ver heugen gehad, hoewel het vermogen van zijne vrouw, gezamelijk met zijn tracte- ment, hem in staat stelden om onbezorgd te leven. Hij was slechts korten tjjd ge trouwd geweest, en, ofschoon zjjne gade hem verscheiden kinderen had geschonken Het eenige voordeel van de Engelschen is, dat zij het land ten Oosten van Pre toria geheel hebben verwoest, daarbij veel vee buit gemaakt en bij toeval ka nonnen en munitie opgegraven. De trei nen van Lorenzo Marquez zijn echter daarom niet veilig, getuige de aanval bij Bplmoral, op omstreeks 50 mijlen afstands van Pretoria. De Engelschen troosten zich altijd gemakkelijk en verheugen zich dat de goederentrein werd verbrand en niet de trein met geld. Botha heeft zich kunnen redden en met verlies van een paar honderd gevan genen is hij geheel buiten het bereik van de Engelsche troepen. Last heeft hij van French in de laatste dagen volstrekt niet, want er valt veel regen en de Engelsche soldaten loopen niet door het nat. Waar om zou Botha dus de wapenen neerleg gen. tenzij op zeer gunstige voorwaarden waarvan niet te denken is, dat de En gelschen nu reeds zullen toestaan, De Wet weigert beslist; hij is weer in de buurt van Senekal en er moeten weer nieuwe kolonnes gemaakt worden om hem in te sluiten of althans zijn hielen te vinden. Over 't geheel zijn de Boeren in het Oosten van den Vrijstaat weer zeer ac tief Tusschen Harrismith en Albertina hebben zij de spoorlijn vernield. Een af- deeling Engelsche troepen, kwam weer te laat om dat beletten. In het Westen van Transvaal is De la Rey steeds meester van het land en valt zoo nu en dan een van de Engel, garni zoenen aan. Men ziet, het een bij het ander geno men is de toestand van de Boeren vol- had hij alleen zijne twee jongste zonen mogen behouden. Langen tijd heeft hij reeds als weduwenaar geleefd, en de zorg over het tweetal toevertrouwd aan juf- lrouw Van Solmen eene oude, goede een voudige, op sommige punten zelfs simpele ziel. Deze beide menschen, in den avond huns levens de blikken ten hemel gesla gen als de plaats hunner hope, hadden slechts getracht de harten der zonen met vroomheid te vervullen. De jongste Bou- dewijn genaamd, ondervond echter vooral de liefde van de oude juffrouw Van Sol- men, zoo zelfs, dat er heel wat te doen was, toen domine Bondt verklaarde, dat zijn oudste zoon Karei het predikambt zou bekleeden maar dat hij met zijn tweeden zoon andere plannen had. Juffiouw Van Solmen, die in vele andere zaken nog al naar zin kreeg en (altijd vol chris telijke liefde) vrij despotisch in huis den schepter zwaaide, kon hier domine niet tot andeie gedachte breDgen. En lochals men de karakters der twee jongens naging, zoo moest men erkennen, dat, hoezeer de reden ook daarin bij de juffrouw niet mocht gelegen zijn, Boude wijn oneindig moor geschiktheid voor het predikambt had dan zij" oudere broedei. Karei toch was in den volsten zin des woords een woesteling, een speelsche jon gen, een deugniet, zooals men wil dat domine's kinderen meestentijds zijn. Leven dig van aard, klom hij over muur en schutting, plunderde de arbrikozen-boomen strekt niet van dien aard, dat zij den guerilla moeten opgeven, vooral met nu zij in de pest zulk een krachtigen bond genoot hebben gekregen. Te Kaapstad eergisteren 4 nieuwe pest- gevallen onder blanken en 8 onder kleur lingen, 37 personen zijn overleden. De overheid te Kaapstad heeft bijeenkomsten van meer dan 25 personen verboden, ten einde protestvergaderingen te voorkomen. Tweeduizend kleurlingen zijn tegen de pest ingeënt. Te Malmesbury is een ge val aangegeven. Aan boord van het trans portschip „Antillan", dat te Sydney ligt, is weer een geval van pest voorgekomen. Een der twee personen, die te Perth aan getast zijn, is een lid van het Parlement van West-Australië. De Boeren hebben bij Venstersburg Road (tusschen Kroonstad en Smaldeel) den spoorweg vernield. Zij doen dagelijks aanvallen op de veewachten en hebben reeds veel buik gemaakt. Zeerust blijkt nog steeds belegerd en de belegerden smeeken om voorraad. Wat nog voorhan den is raakt snel op, zegt het telegram en weldra zal aan alles gebrek zijn. Aard appelen worden met een schilling per vier stuks, uien met een shilling per twee betaald zeep doet een shilling per pond. Men kan zoo merken, dat Methuen die streek heel slecht heeft »schoongewas- schen". Uit de Kaapkolonie is er nage noeg niemendal. De colonnes van kolonels Scobell en Colenbrander zijn te Graaff Reinet aangekomen en bereiden zich daar voor op een gezamelijke achtervolging van de invallers. De colonnes Crewe en Herbert zijn te Cradock aangekomen. De Boereü hebbeD de telegraaflijnen tusschen ranselden de honden en was de grootste plaag van het dorp. Boudewijn, daaren tegen, was van zijn vroegste jeugd af al »een zoete jongen" geweest, die graag in den bijbel las, liefst in de schemering wandelde, lang op zijne lessen moest blokken en ze toch alt(jd goed wist op te zoggen, die voor een balletje uit juf frouw Van Solmens trommeltje altijd een versje wou opzeggen, ook als Karei er de wip van gaf, en alleen maar het ge brek had van vreeselijk driftig te huilen en te schreeuwen als Karei hem plaagde. Dan kreeg de oudste knorren en somtijds straf, en men trachtte den hartlap van onze huishoudster met een koekje den mond te stoppen, hetgeen echter niet alf tijd gelukte. Boudewijn kende de vier Evangeliën bijna van buiten Karei had nooit een tekst woordelijk in zijn hoofd kunnen krijgen Boudewijn zou niets liever wenschen, nu hij wat ouder is ge worden, dan het zijae te mogen bijdragen tot instandhouding der rechtzinnigo Gere formeerde leer, waaraan toch domine Bondt zelf zoo innig gehecht was, Karei daarentegen had wel aanleg om een vrij geest te worden, hij ging zelfs nu al bij verkiezing met Adriaan Bolcken, om, die Roomsch was, hetgeen juffrouw Van Sol men vooral schrikkelijk hinderde, hij sloeg de middagbeurt meestal over en gaapte onophoudelijk bij het voorlezen van de formulieren als er kinderen weiden ge doopt. Wat mocht toch de roden z(jn dat

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1901 | | pagina 1