n
No. 97.
Zaterdag 16 Maart 1901.
U kl \i I I IJ
JN i e u w s- en Advertentieblad
voor Zeeuwse li -Vlaanderen.
F. DIELEMAA,
AXEL.
0 uiten land.
FEÜIL LETON.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar olaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Maandag zou Botha de wapens neer
leggen. Nu is het Vrijdag en wij weten
er nog niets van Kitchener seint wel,
dat hij meent het spoor van De Wet
weer gevonden te hebben, maar niets van
Botha. De onderhandelingen schijnen dus
tot geen resultaat te hebben geleid. Of
zij uitgegaan zijn van Kitchener of van
Botha, daarvan weten wij ook nog niets
en, als de Engelsche kranten wisten, dat
van Botha het initiatief was uitgegaan,
zouden zij 't wel zeggen het algemeene
zwijgen is bedenkelijk; begrijpen zij dat
wel? Do „Daily News" dringt nog eens
aan in een flink artikel, dat aan de Boeren
voorwaarden moeten worden gesteld,
waarover zij als mannen van eer kunnen
onderhandelen. Het blad noemt als zoo
danig lo. volledige amnestie voor allen,
die de wapenen opnamen 2o. voldoende
vergoeding voor alle eigendommen, die
zonder militaire noodzakelijkheid verpield
zijn 3o. een mate van feitelijke onaf
hankelijkheid voor de inwoners der gean
nexeerde landstreken.
Zoover is men aan de Theems nog niet,
maar het wordt waarschijnlijker dat het
er toe komen zal. Men is den oorlog zeer
moe en praktisch als de Engelschen van
aard zijn, moeten de cijfers hen wel tot
nadenken brengen, of de imperialistische
politiek wel zoo voordeelig is als men dat
heeft voorgespiegeld. Wil men die politiek
volhouden, dan moet Engeland een mili
taire natie worden en dat kost jammerlijk
veel geld, meer wellicht dan ooit de
Transvaalsche goudmijnen kunnen ople
veren.
Korten tijd na de benoeming, was Edu-
ard met Mina gehuwd. Het engagement
vooral had nog al moeite gekost, want
terwijl Warenveld het heel gaarne zag,
kwam de oppositie juist van den kant
van het meisje, die begrepen had aan haar
vader alleen niet de zorg ovor het talrijk
gezin te mogen overlaten.
„Hou je van den jongen V' vroeg de
dokter. Ze gaf geen antwoord. „Begrepen!"
riep hij en des middags aan tafel zei
hij „Mien, ik heb nicht Klaar geschre
ven, dat ze maar hier moet komen om
het sprot" ('t waren de kin Ieren) „op te
passen, dan is dat schepsel geholpen, jij
en ik ook."
„Wat meent u vader
Dat ik bij Van Willigen ben geweest,
om te vertellen dat de zaak geklonken
is", en hij kuste zijn dochter dat het
klapte.
Eer.igen tijd daarna trok de parel van
het dorp met Eduard naar de stad diep
heschreid door haar vader en de goed"
Suze hartelijk gezegend door den dominé
Met de Schooneveldens was het minder
goed gegaan. De burgemoester had zijne
bij zjjn dood reeds niet meer als weleer
bloeiende financiën toevertrouwd aan een
Woensdag werd in het Lagerhuis de
Marine-begrooting aangeboden. Zij beloopt
nu 308,755,000 pd, st. of 2 millioen pond
hooger dan de vorige. Meer schepen, meer
mannen, maar waar moeten die man
nen van daan komen Zooveel vrijwil
ligers èn voor leger en voor vloot heeft
Engeland niet. Later zullen nog kredieten
worden aangevraagd voor maritieme wer
ken, want met het oog op den overal toé-
nemenden haat tegen de Engelschen,
vreest men aan de Theems voor een inval
in Engeland Geen prettig vooruitzicht
als men van aard toch al zoo zenuw
achtig is.
Laat Joe met zijn groote politiek dus
nog eenigen tijd vjortwerken. dan zullen
wij eens zien, of de Engelschen op een
oogenblik niet den kabel van het sleep
touw afhakken. Waarschijnlijk was dit
reeds gebeurd, indien er nog een man was
als Gladstone, die door zijn vurige wel
sprekendheid vertrouwen inboezemde.
Om tot het oorlogstooneel terug te
keeren, de Engelsche telegrammen en de
Engelsche kranten hebben 't weer druk
over de enkele Boerengevangenen, en over
de toenemende impopulariteit van De
Wet, omdat hij zich niet wil overgeven.
Bennet Burgleigh schrijft daargver in de
„Daily Telegraph" zoo gemoedelijk, dat
men bijna kan begrijpen, dat de Engel
schen 't gelooven, indien 't niet zoo kin
derachtig was.
De pest te Kaapstad breidt zich steeds
uit. Maandag werden vijftien nieuwe
gevallen geconstateerd en moesten 79
personen in afzondering worden gebracht.
Twee Kaffers vielen dood op straat neder,
een Europeaan stierf tijdens de overbren-
ellendeling, die de weduwe bedroog, zoo
dat, toen ook zij overleed, niets meer
overbleef. Deze ramp trof vooral Suze
diep. Mevrouw Schoonevaiden namelijk
had altijd in den reuk van zeer rijk te
zgn geleefd.
Weldra kwam er iemand uit de stad,
om de hand van Suze, die echter weigerde.
Hij wist zich daarin te schikken, vroeg
Ant ten huwelijk, en het lukte. Ik geloof
dat, niettegenstaande den ommekeer van
zaken, dat paar juist niet ongelukkig is
te noemen, maar ik weet zeker dat Suze
met zulk 6en lage ziel nooit zou hebben
kunnen leven. Ant was blij, dat ze in
de stad woonde, en dat verzoette veel.
Naderhand stierf mevrouw, en werd ge
trouw, tot het laatste oogenblik, opgepast
door de overgeblevene dochter. De arme
Suze, alleen, geheel alleen op de wereld
zonder middelen 1
Kaatje Van Willigen werd ook ten
huwelijk gevraagd en wel door Van Spaan.
Ze werd heel verliefd, maar de oude heer
mocht dien man niet, en had er veel
tegen. Eduard echter wist de toestemming
door te drijven.
»Muar papa," zei hij, »wat is er tegen
u houdt niet van den man ik ook niet,
maar wat zijn zijne gebreken Van on
zedelijkheid kan niemand hem beschuldi
gen. Hij praat graag - dat doet Kaatje
ook, htj heeft geen fijn gevoel, maar
is dat dan hier juisf' eene reden
zonder dat ik nu juist zeggen wil dat
ging van zijn woning naar het hospitaal
De ziekte slaat nu over naar de welge
stelde klassen Een Europeescb gezin
moest ter verpleging worden opgenomen.
Woensdagochtend werd een met spoed
belegde buitengewone Ministerraad gehou
den. Men beweert dat een der redenen
van de bijeenkomst is de staat der onder
handelingen tusschen Kitchener en Botha,
Was het bovenstaande telegram over
den onverwachten Ministerraad, vermoe
delijk om te spreken over de onderhan
delingen tusschen Kitchener en Botha
officieus? Wij weten 't niet. Aan den
vorm zou men 't niet zeggenzulke be
richten worden ook niet gegeven, wan
neer nog niets heeft plaats gehad, dat
na een beslissing lijkt. Geheel zonder
grond zal het bericht wel niet zijn en
men kan er dus alleen uit opmaken, dat
de onderhandelingen tusschen Kitchener
en Botha nog niet zijn afgesprongen.
Daarmee blijft de hoop, dat Engeland,
met het oog op zijn positie in Zuid-Afrika
in verband ook met de pest, zooveel
water in zijn wijn zal doen, dat er vre -
desonderhandelingen kunnen komen.
Zooals wij vroeger reeds opmerkten,
de onderhandelingen met Botha alleen
beteekenen niets voor den vredewan
neer Botha om welke redenen dan ook
de wapenen neerlegt, blijft de positie der
Boeren nog dezelfde, de guerilla kan met
hetzelfde succes nog maanden en maan -
dee worden voortgezet. Op de vraag of
Botha in overleg handelt met den waar-
nemenden President Schalk Burger, krij
gen wij natuurlijk geen antwoord In de
omgeving van President Kruger te Utrecht
weet men ook niets van de onderhande
lingen mèt Botha.
Het blijft dus raden en gissen.
Even weinig hechten wij aan een be
richt uit Standerton of dat heet uit
Standerton te komen, waarin gezegd
wordt dat Botha op de komst van De
Wet wacht, voordat hij een beslissing
neemt omtrent zijn overgave.
Deze, zoo luidt het verder, wordt over
eenige dagen verwacht en in verband
daarmede is tegen Vrijdag een krijgs
raad van de Boeren generaals bijeen
geroepen.
In China komen de zaken ook niet
vooruit, 't Is wellicht onverstandig zoo
iets te verwachten. De wijze gezanten
zijn, om toch iets te doen te hebben,
bezig een nieuwe lijst van strafwaardigen
op te maken, meer dan honderd in getal,
voor wie zij verbanning, degradatie en in
acht gevallen onthoofding verlangen. Onder
die acht is ook de militaiie gouverneur
van Moekdeu. Tevens eischen zij degra
datie van Joel Loe, voormalig Onderkoning
van Tsji-li, ofschoon deze lang dood is.
Aan de eerste lijst ontbreken er nog altijd.
Prins Toean, generaal Toeng-foeh-siang en
nog andere schuldigen moeten op de grens
van Mongolië zijn, gereed alle pogingen
tot inhechtenisneming te wederstaan. De
generaal heeft twintig, de prins tiendui
zend man achter zich Een keizerlijk
commissaris is er heen getogen om den
schuldigen hun vonnis over te brengen
en hen tot gehoorzaamheid aan het kei
zerlijk edict te vermanen, wat niet veel
helpen zal.
Kaatje zoo Papa zuchtte even en
zei»je hebt gelijk jongen."
De oude heer bleef nu evenzeer alleen
zitten als Suze wat wonder dat hjj
besloot zich barer aan te trekken.
Het huis van Schoonevelden, veel rijker
dan dat van den koopman, moest ver
kocht worden. Van Willigen werd kooper.
Men lachte in het dorp over zijne dwaas
heid, om zulk een hoogen prijs daarvoor
te betalen, 't Was echter vreemd dat uit
de koopsom juist alle schulden van de
familie Schoonevelden konden betaald
worden. Bolcken die dieper zag, lachte
niet.
»Lieve Suze, ik ga hier wonen, wil je
me een pleizier doeg
»Ja mijnheer, heel graag, snikte ze.
>Blijfdau bij mij, want ik sta zoo alleen."
Ze was getroffenen de betrekking
van die twee menschen werd zoodanig,
dat beiden meenden aan elkander erken
telijkheid verschuldigd te zijn.
Bolcken is meer en meer in achting
gestegen, van Vliezen de oude knecht
gebleven, de verachtelijke meester, zonder
Fransche school, ellendig voorzanger en
lezer in bef Nut, als men pret wil h bben.
Het is zes jaren lateischreven wij bij
den aanvang van dit hoofdstuk, en nu
wfj den Lezer op -de hooete gebiacht
hebben, gaan wij verder. Van Willigen
was jarig, en ofschoon eenige jaren ou Ier
geworden, bleef hij een krachtig man
vroolijk in den omgang en werkzaam als
voorbeen, 'c Was op een Zondagde
preek van Bondt was toepasselij op het
feestze w'as zoo goed en hartelijk,
dat de Burgervader somtijds een traan
moest wegpinken. Iedereen getuigde, dat
de domine nooit mooier gepreekt had.
Bij 't koffiedrinken kwamen de dokter
de domine, de ontvanger met zijn vrouw
die een kindje op den arm had, Eduard
en Mina met twee allerliefste cherubyntjes,
bij den jarigen, terwjjl Suze in rouwge
waad de honnear's waarnam.
Een groote wagen kwam voor, en allen
werden er in gepakt. Men reed naar den
Kiezelberg, een logement op een heuvel,
waar men een overheerlijk gezicht had.
Daar gekomen dartelden de jongeren en
redeneerden de oudeien. Van Willigen
bedankte Bondt wel zes maal voor de
mooie preek de man scheen zenuwachtig
van genot.
Toen men moe van het wandelen was,
ging men aan tafel. Er heerschte onver
deelde vrooltjkneid. Aan het dessert nam
Eduard h9t woord
Dierbare vader," sprak hjj »uwa kin
deren danken u hartelijker dan ik het
uiten kan voor het goede aan ons ge
daan hjj was te zeer aangedaan
om meer te zeggen. Toen nam Bondt het
woord op
»Waurdige man, met innig gevoel van
vreugde neem ik het glas op, oin u een
dronk te brengen. Gij zi't ons allen om
u. Als bode des vredts verschijnt gij
