de mmi vaas. No. 1378. Zaterdag 2o November 1899. I5e Jaarg. IN i e ii w s- e ii Advertentieblad voor Zeeuwse h - Vlaanderen F. DIELEMAN, Buitenland. FEUILLETON. WliLSCIII! Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per S Maanden 50 centfranco per post 60 cent voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct. DRUKKER - UITGEVER AXEL. Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar olaatsmimte berekend. Plaatsing 3/2 maal Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlgk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. ig zoo begint de mi litaire medewerker van de Westminster* zijn artikel brengt ons sensatiewekkend nieuws, gewoonlijk door kafferloopers ge bracht, van hevige gevechten rondom Ladysmith, waarbij honderden Boeren gedood en gewond worden en van het uiteenjagen van den vijand door onze troepen, alsof het een kudde schapen was. Deze opgewonden en opgesmukte verha- ien worden erg verkleind door de geloof waardige berichten uit een verantwoor delijke bron, zooals die in de »Times« van Dinsdagmorgen gepubliceerd, welke den 16en Nov. per looper uit Ladysmith zijn verzonden. Volgens deze correspondentie zijn de Boeren sedert den 9en zoo weinig han delend opgetreden, dat de meening thans algemeen is, dat het kamp van Sir George White nu slechts door eene kleine macht wordt ingesloten en dat de hoofdtroep der Boeren naar het Zuiden is vertrokken. Ofschoon dit bericht de aanwezigheid van het groote aantal Boeren nabij Es- court zou bevestigen, zegt de medewer kor, aarzelen wij er aan deze mededee- liug te gelooven. Hij kan niet geiooven, dat de Boeren zoo blind zullen zijn, om 'niet de noodzakelijkheid in te zien van hun standpunt uit om Sir George te ver nietigen. De sterkte van de belegerings troepen kan in een bergachtig land alleen i Uitgemaakt worden door een verkenning met groote troepenmacht, een operatie, die de Engelschen wel niet zullen onder nemen vóór de ontzettingstroepen in de 'turnt, b. v. te Colenso ziin 16 Ook moest men toestemmen dat hij geen gebrek had aan zijn geheele lichaam, en hoewel Colfjn de schoonste mar. uit de geheele plaats mocht genoemd worden, had de rechter twee dingen op hem voorna melijk zijne meerdere jaren en een grooten neus. Ja, deze neus was als die van eenen olifant onder de andore raenschelijke neuzen. Met zijn goed voornemen en de vaas ging de rechter den volgenden dag naar het huisje tusschen de olijfboomen en de accasia's. >Voor de mooie Mariette," zeide hij, »is mij niets te kostbaar. Gij hebt de vaas gisteren te Vence bewonderd. Sta mij toe, lieve Mariette, dat ik dezelve benevens mijn hart aan uwe voeten nederleg." Vrouw Manon en Mariette waren opge togen van verbazing toen zij de vaas aan schouwden. De oogen der moeder vonkel den van vreugde, maar de dochter wendde het gelaat af en zeide »ik mag noch uwe vaas, noch uw hart aannemen." Toen werd vrouw Manon boos en zeide >Maar ik neem het hart en vaas aan o zottin, hoe lang zult gij uw geluk ver smaden Op wien wacht gjj Denkt gij De schrijver acht intusschen de Boeren best in staat hun belaugeu te behartigen en zich van dit feit rekenschap te geven. Indien zij dus Sir George in den waan kunnen brengen dat slechts een kleine macht aanwezig is, voldoende om hem bezig te houden en daardoor te beletten een aanvallende beweging te maken, dan hebben zij reeds iets gewonnen. En het is duidelijk, gaat de schrijver voort, dat eeu dergelijke overtuiging wel eens zou kunnen leiden tet een andere ramp voor de Engelschen. Ten eerste door generaal White te verlokken een aanval te doen, vertrouwende dat hij slechts met een kleine macht te doen heeft en ten tweede, doordat de voorzorgsmaatregelen niet zoo juist meer in acht zullen worden geno men in het kamp en de omliggende hoogten minder goed bewaakt, zoodat de Boeren de stelling wel eens onverwacht zouden kunnen nemen. Om deze redenen gelooft de schrijver dan ook niet, dat de hoofdmacht van Ladysmith is weggerukt. Hij hoopt, dat Sir George evenzoo denkt en gelooft niet, dat deze een daad zal doen, waardoor hij zich zeer ernstig in gevaar zou begeven. Wat Estcourt betreft, meent de mede werker, dat de Boeren zich zullen beper ken tot pogingen om de vele duikers, die onder den spoorweg doorloopen en de bruggen bij Weston en over de Bosch man rivier, nabij Estcourt, te vernielen. Deze punten worden ongetwijfeld door de Engelschen bewaakt en van daar ver wacht hij dan ook bericht van gevechten, aaogezien de ontzettingstroepen wel trach ten zullen de verbindingslijn vrij te houden en de Boeren van hun flank te verjagen. dat een graaf van Provence u tot echt genoot zal kiezen, dewijl gij den rechter van Nanoule versmaadt Ik zal echter beter voor u zorgen, Mijnheer Hautmar- tin, ik reken het mij tot een eer, u mijnen schoonzoon te mogen noemen. Toen ging Mariette da kamer uit, en weende bitterlijk, en had eenen afkeer van de schoone vaas. De rechter streek met de vlakke hand over zijnen neus en zeide zeer wijselijk Moeder Manon, gij moet nietao^erhjden. Het duifje zal wel makker worden,wan neer het mij leert kennen Ik ben zoo on stuimig niet. Ik W69t hoe men met vrou wen mo9t omgaan en voor dat het vierde deel van een jaar voorbij is, zal in haar hartje wonen." Daartoe is uw neus te grootzeide Ma riette, welke buiten aan de deur was blij ven luisteien, bij zich zelve. Ook '.varen er werkelijk drie maanden verloopen, toen de heer Houtmartin, zelfs nog niet met de punt van zijnen neus, ia haar hart was doorgedrongen. DE BLOEMEN. Maiiette bad gedurende dien tijd nog an dere bezigheden De vaas veroorzaakte haar veel verdriet en moeite, en behalve dat ook nog iets anders. Veertien dagen lang sprak men in la Napoule over niets anders d in over de vaas. Een ieder zeide het is een geschenk van den rechter en de bruiloft is reeds bepaald. Wat betreft het bericht, dat 6000 Boe ren in uitgehongerden toestand door het Greytown district trekken, dit beschouwt hij als een kaffermop, een Engelsch offi cier, die op grooten afstand der Boeren bleef om niet gevangen genomen te wor den, op de mouw gespeld. Waarschijn lijk is deze troep Boeren bezig levens middelen bijeen te brengen, daar vroe ger reeds van een troep, die levensmid delen opcommandeerde met wagens, sprake was. Het verhaal omtrent het bevel van generaal Joubert, dat gewapende Boeren om het kamp stonden om den Transvalers ts beletten te deserteeren, wordt even eens door den medewerker met wantrou wen ontvangen Wij mogen evenzoo goed - zegt hij den jnisten toestand on der de oogen zien en deze is, dat wij van aangezicht tot aangezicht staan met een gewapende natie een kleine natie weliswaar, maar een ras in welks aderen het bloed vloeit van een der meest hard nekkige volkereD van het Noorden, die na het zwaard te hebben getrokken en de scheode te hebben weggeworpen, thans met opeen geklemde tanden, de ruggen tegen de muur hebben gezet en grimmig zich voorbereiden voor hetgeen een ver delgingsoorlog zal zijn. De toestand aan de Zuidelijke en Westelijke grens wordt nu van gewicht. De Boeren schijnen in groote getale bij een te zijn gekomen nabij Aliwal Noord, Colesberg en Fauresmith, terwijl de En gelschen van hun kant met spoed de troepen concentreeren die bestemd zijn voor een inval in den Oranje Vrijstaat De medewerker gelooft niet, dat een Toen Mariette echter aan hare speelgenoo- ten verklaard had, dat zij liever hare toe vlucht nam lot den bodem der zee, dan met den reenter te huwen, plaagden die meisjes haar slechts zooveel te erger, zeg gende »hoe zalig zal zij rusten in de scha duw van zijnen langen neus Dit was het eerste verdriet. Moeder Manon dwong Mariette met een wreed genoegen, iederen morgen de vaas bij do bron te reinigen en van versohe bloemen te voorzien. Hierdoor hoopte zij Mariette aan de vaas en het hart des ge vers te doen gewennen. Maar zij ging voort, de gift en den gever te haten, en de arbeid aan de bron was eon ware straf voor haar Tweede verdriet. Wanneer zjj des morgens bij de bron kwam, lagen er tweemaal in de week rui kers van de schoonste bloemen, als het ware voor de vaas geschapen, op de rots gereed. Om de strengels was altijd een strooaje papier gewonden, waarop geschre ven stond Lieve Mariette. De kleine Ma riette wist wel dat de tijden der toover- godinnen voorbij waren, derhalve konden de bloemen en 'de lieve woorden van nie mand anders komen dan van den rechtei Hautmaitin. Mariette wilde niet aan de- zelven ruiken, dewijl de adem van den rechter er over was gegaan. Evenwel, zij nam de bloemen, dewijl zij oeter w iron dan de anderen, die in het wild groeiden verscheurde het strookje papier en strooide de stukjes op de piaats waar de bloemen ontzetting van Kimberley via Belmont wordt voorbereid. Want dan zouden de autoriteiten in de Aar niet toestaan, dat de dagbladcorrespondenten de juiste sterk te en alle bijzonderheden omtrent deze colonne overseinen aan hunne bladen. Hij wijst er dan ook op, dat er nog andere wegen zijn om Kimberley te redden uit de verdrukking. Een spoedig oprukken der troepen acht hij echter waarschijn lijk evenals de spoedige ontzetting van Kimberley, maar dat de troepen langs den spoorweg en over de Modderrivier zullen oprukken, gelooft hij, om boven genoemde redenen niet. Yan Mafeking werd sedert eenige dagen niets meer vernomen. Thans is er weer een weinig nieuws omtrent den toestand aldaar bekend geworden. Het bericht, dat van Reuter's correspondent is, kwam per kafferlooper den 12en Nov. te Ma- chudi aan en werd van daar via Beira en Lorenzo Marques naar Londen over- Niets van belang is er gebeurd zegt de correspondent sedert kolonel Wal- ford's nappere verdediging van Kanon Kopje, die Dinsdagmorgen (7 Nov.) plaats had. De Boeren openden om vijf uur het vuur, zij waren onder bevel van Piet Cronjé, den zoon van den commandant, die op zich had genomon Mafeking te nemen, hetgeen zijn vader niet was mo gen gelukken. Hij werd echter door een Engelschen kogel getroffen en is sedert overleden. Een telegram uit Pretoria, meldt, dat de Engelschen den 18en Nov. in den mor gen de stellingen nabij Mafeking, door het RusteDbtirg-commando bezet, aanvielen. gelegen hadden. Maar dit ergerde den rechter Hautmartin volstrekt niet, dewijl zijne liefde even oneindig groot was als zijn neus. Derde verdriet. Eindelijk ontdekte zij in een gesprek met den heer Hautmartin, dat hij eigen lijk de gever der bloemen niet was. Wie zou het dan zijn Mariette was zeer ver wonderd over die ontdekking. Zij nam na dien tijd met genoegen de bloemoc. welke óp de rots lagen, ja ook zelis aan dezel- ven, maar wie legde ze daar neder Ma riette was, hetgeen de meisjes anders vol strekt niet zijn, zeer nieuwsgierig. Zij giste wel van dezen en genen jongeling uit Napoule. Maar dit bleef slechts gissen. Zij bespiedde en luisterde tot laat inden nacht ot stond zeer vroeg op, Maar zij hoorde of ontdekte niets, en evenwel la gen tweemaal per week de raadselachtige bloemen op de rots en op het omgewon den papiertje las zij steeds de woorden Lieve Mariette 1 Zoo iets moet zelfs de on verschilligste menscb nieuwsgierig maken en nieuwsgierigheid veroorzaakt een bran dende pijn. Vierde verdriet. BOOSHEID BOVEN BOOSHEID. Vader Jerome had des Zondags weder gepredikt over het onderwerpde schik kingen des hemels zijn wonderbaar, en de kleine Mariette dachtdan zal de hemel het ook wel zoo schikken, dat ik ten laat- sten den onzichtbaren bloem in ver kwitser ontdek Vader Jeromi bid nooit ougeltjk

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1899 | | pagina 1