de mmi vaas.
No. 1378.
Zaterdag 2o November 1899.
I5e Jaarg.
IN i e ii w s- e ii Advertentieblad
voor Zeeuwse h - Vlaanderen
F. DIELEMAN,
Buitenland.
FEUILLETON.
WliLSCIII!
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per S Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar olaatsmimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlgk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
ig zoo begint de mi
litaire medewerker van de Westminster*
zijn artikel brengt ons sensatiewekkend
nieuws, gewoonlijk door kafferloopers ge
bracht, van hevige gevechten rondom
Ladysmith, waarbij honderden Boeren
gedood en gewond worden en van het
uiteenjagen van den vijand door onze
troepen, alsof het een kudde schapen was.
Deze opgewonden en opgesmukte verha-
ien worden erg verkleind door de geloof
waardige berichten uit een verantwoor
delijke bron, zooals die in de »Times«
van Dinsdagmorgen gepubliceerd, welke
den 16en Nov. per looper uit Ladysmith
zijn verzonden.
Volgens deze correspondentie zijn de
Boeren sedert den 9en zoo weinig han
delend opgetreden, dat de meening thans
algemeen is, dat het kamp van Sir George
White nu slechts door eene kleine macht
wordt ingesloten en dat de hoofdtroep
der Boeren naar het Zuiden is vertrokken.
Ofschoon dit bericht de aanwezigheid
van het groote aantal Boeren nabij Es-
court zou bevestigen, zegt de medewer
kor, aarzelen wij er aan deze mededee-
liug te gelooven. Hij kan niet geiooven,
dat de Boeren zoo blind zullen zijn, om
'niet de noodzakelijkheid in te zien van
hun standpunt uit om Sir George te ver
nietigen. De sterkte van de belegerings
troepen kan in een bergachtig land alleen
i Uitgemaakt worden door een verkenning
met groote troepenmacht, een operatie,
die de Engelschen wel niet zullen onder
nemen vóór de ontzettingstroepen in de
'turnt, b. v. te Colenso ziin
16
Ook moest men toestemmen dat hij geen
gebrek had aan zijn geheele lichaam, en
hoewel Colfjn de schoonste mar. uit de
geheele plaats mocht genoemd worden, had
de rechter twee dingen op hem voorna
melijk zijne meerdere jaren en een grooten
neus. Ja, deze neus was als die van eenen
olifant onder de andore raenschelijke
neuzen.
Met zijn goed voornemen en de vaas
ging de rechter den volgenden dag naar
het huisje tusschen de olijfboomen en de
accasia's.
>Voor de mooie Mariette," zeide hij, »is
mij niets te kostbaar. Gij hebt de vaas
gisteren te Vence bewonderd. Sta mij toe,
lieve Mariette, dat ik dezelve benevens
mijn hart aan uwe voeten nederleg."
Vrouw Manon en Mariette waren opge
togen van verbazing toen zij de vaas aan
schouwden. De oogen der moeder vonkel
den van vreugde, maar de dochter wendde
het gelaat af en zeide »ik mag noch uwe
vaas, noch uw hart aannemen." Toen werd
vrouw Manon boos en zeide
>Maar ik neem het hart en vaas aan
o zottin, hoe lang zult gij uw geluk ver
smaden Op wien wacht gjj Denkt gij
De schrijver acht intusschen de Boeren
best in staat hun belaugeu te behartigen
en zich van dit feit rekenschap te geven.
Indien zij dus Sir George in den waan
kunnen brengen dat slechts een kleine
macht aanwezig is, voldoende om hem
bezig te houden en daardoor te beletten
een aanvallende beweging te maken, dan
hebben zij reeds iets gewonnen. En het
is duidelijk, gaat de schrijver voort, dat
eeu dergelijke overtuiging wel eens zou
kunnen leiden tet een andere ramp voor
de Engelschen. Ten eerste door generaal
White te verlokken een aanval te doen,
vertrouwende dat hij slechts met een
kleine macht te doen heeft en ten tweede,
doordat de voorzorgsmaatregelen niet zoo
juist meer in acht zullen worden geno
men in het kamp en de omliggende
hoogten minder goed bewaakt, zoodat de
Boeren de stelling wel eens onverwacht
zouden kunnen nemen.
Om deze redenen gelooft de schrijver
dan ook niet, dat de hoofdmacht van
Ladysmith is weggerukt. Hij hoopt, dat
Sir George evenzoo denkt en gelooft niet,
dat deze een daad zal doen, waardoor
hij zich zeer ernstig in gevaar zou begeven.
Wat Estcourt betreft, meent de mede
werker, dat de Boeren zich zullen beper
ken tot pogingen om de vele duikers, die
onder den spoorweg doorloopen en de
bruggen bij Weston en over de Bosch
man rivier, nabij Estcourt, te vernielen.
Deze punten worden ongetwijfeld door
de Engelschen bewaakt en van daar ver
wacht hij dan ook bericht van gevechten,
aaogezien de ontzettingstroepen wel trach
ten zullen de verbindingslijn vrij te houden
en de Boeren van hun flank te verjagen.
dat een graaf van Provence u tot echt
genoot zal kiezen, dewijl gij den rechter
van Nanoule versmaadt Ik zal echter
beter voor u zorgen, Mijnheer Hautmar-
tin, ik reken het mij tot een eer, u mijnen
schoonzoon te mogen noemen.
Toen ging Mariette da kamer uit, en
weende bitterlijk, en had eenen afkeer van
de schoone vaas.
De rechter streek met de vlakke hand
over zijnen neus en zeide zeer wijselijk
Moeder Manon, gij moet nietao^erhjden.
Het duifje zal wel makker worden,wan
neer het mij leert kennen Ik ben zoo on
stuimig niet. Ik W69t hoe men met vrou
wen mo9t omgaan en voor dat het vierde
deel van een jaar voorbij is, zal in haar
hartje wonen."
Daartoe is uw neus te grootzeide Ma
riette, welke buiten aan de deur was blij
ven luisteien, bij zich zelve. Ook '.varen
er werkelijk drie maanden verloopen, toen
de heer Houtmartin, zelfs nog niet met de
punt van zijnen neus, ia haar hart was
doorgedrongen.
DE BLOEMEN.
Maiiette bad gedurende dien tijd nog an
dere bezigheden De vaas veroorzaakte
haar veel verdriet en moeite, en behalve
dat ook nog iets anders.
Veertien dagen lang sprak men in la
Napoule over niets anders d in over de vaas.
Een ieder zeide het is een geschenk van
den rechter en de bruiloft is reeds bepaald.
Wat betreft het bericht, dat 6000 Boe
ren in uitgehongerden toestand door het
Greytown district trekken, dit beschouwt
hij als een kaffermop, een Engelsch offi
cier, die op grooten afstand der Boeren
bleef om niet gevangen genomen te wor
den, op de mouw gespeld. Waarschijn
lijk is deze troep Boeren bezig levens
middelen bijeen te brengen, daar vroe
ger reeds van een troep, die levensmid
delen opcommandeerde met wagens,
sprake was.
Het verhaal omtrent het bevel van
generaal Joubert, dat gewapende Boeren
om het kamp stonden om den Transvalers
ts beletten te deserteeren, wordt even
eens door den medewerker met wantrou
wen ontvangen Wij mogen evenzoo goed
- zegt hij den jnisten toestand on
der de oogen zien en deze is, dat wij
van aangezicht tot aangezicht staan met
een gewapende natie een kleine natie
weliswaar, maar een ras in welks aderen
het bloed vloeit van een der meest hard
nekkige volkereD van het Noorden, die
na het zwaard te hebben getrokken en
de scheode te hebben weggeworpen, thans
met opeen geklemde tanden, de ruggen
tegen de muur hebben gezet en grimmig
zich voorbereiden voor hetgeen een ver
delgingsoorlog zal zijn.
De toestand aan de Zuidelijke en
Westelijke grens wordt nu van gewicht.
De Boeren schijnen in groote getale bij
een te zijn gekomen nabij Aliwal Noord,
Colesberg en Fauresmith, terwijl de En
gelschen van hun kant met spoed de
troepen concentreeren die bestemd zijn
voor een inval in den Oranje Vrijstaat
De medewerker gelooft niet, dat een
Toen Mariette echter aan hare speelgenoo-
ten verklaard had, dat zij liever hare toe
vlucht nam lot den bodem der zee, dan
met den reenter te huwen, plaagden die
meisjes haar slechts zooveel te erger, zeg
gende »hoe zalig zal zij rusten in de scha
duw van zijnen langen neus Dit was
het eerste verdriet.
Moeder Manon dwong Mariette met een
wreed genoegen, iederen morgen de vaas
bij do bron te reinigen en van versohe
bloemen te voorzien. Hierdoor hoopte zij
Mariette aan de vaas en het hart des ge
vers te doen gewennen. Maar zij ging voort,
de gift en den gever te haten, en de arbeid
aan de bron was eon ware straf voor haar
Tweede verdriet.
Wanneer zjj des morgens bij de bron
kwam, lagen er tweemaal in de week rui
kers van de schoonste bloemen, als het
ware voor de vaas geschapen, op de rots
gereed. Om de strengels was altijd een
strooaje papier gewonden, waarop geschre
ven stond Lieve Mariette. De kleine Ma
riette wist wel dat de tijden der toover-
godinnen voorbij waren, derhalve konden
de bloemen en 'de lieve woorden van nie
mand anders komen dan van den rechtei
Hautmaitin. Mariette wilde niet aan de-
zelven ruiken, dewijl de adem van den
rechter er over was gegaan. Evenwel,
zij nam de bloemen, dewijl zij oeter w iron
dan de anderen, die in het wild groeiden
verscheurde het strookje papier en strooide
de stukjes op de piaats waar de bloemen
ontzetting van Kimberley via Belmont
wordt voorbereid. Want dan zouden de
autoriteiten in de Aar niet toestaan, dat
de dagbladcorrespondenten de juiste sterk
te en alle bijzonderheden omtrent deze
colonne overseinen aan hunne bladen.
Hij wijst er dan ook op, dat er nog andere
wegen zijn om Kimberley te redden uit
de verdrukking. Een spoedig oprukken
der troepen acht hij echter waarschijn
lijk evenals de spoedige ontzetting van
Kimberley, maar dat de troepen langs
den spoorweg en over de Modderrivier
zullen oprukken, gelooft hij, om boven
genoemde redenen niet.
Yan Mafeking werd sedert eenige dagen
niets meer vernomen. Thans is er weer
een weinig nieuws omtrent den toestand
aldaar bekend geworden. Het bericht,
dat van Reuter's correspondent is, kwam
per kafferlooper den 12en Nov. te Ma-
chudi aan en werd van daar via Beira
en Lorenzo Marques naar Londen over-
Niets van belang is er gebeurd zegt
de correspondent sedert kolonel Wal-
ford's nappere verdediging van Kanon
Kopje, die Dinsdagmorgen (7 Nov.) plaats
had. De Boeren openden om vijf uur
het vuur, zij waren onder bevel van Piet
Cronjé, den zoon van den commandant,
die op zich had genomon Mafeking te
nemen, hetgeen zijn vader niet was mo
gen gelukken. Hij werd echter door een
Engelschen kogel getroffen en is sedert
overleden.
Een telegram uit Pretoria, meldt, dat
de Engelschen den 18en Nov. in den mor
gen de stellingen nabij Mafeking, door het
RusteDbtirg-commando bezet, aanvielen.
gelegen hadden. Maar dit ergerde den
rechter Hautmartin volstrekt niet, dewijl
zijne liefde even oneindig groot was als
zijn neus. Derde verdriet.
Eindelijk ontdekte zij in een gesprek
met den heer Hautmartin, dat hij eigen
lijk de gever der bloemen niet was. Wie
zou het dan zijn Mariette was zeer ver
wonderd over die ontdekking. Zij nam na
dien tijd met genoegen de bloemoc. welke
óp de rots lagen, ja ook zelis aan dezel-
ven, maar wie legde ze daar neder Ma
riette was, hetgeen de meisjes anders vol
strekt niet zijn, zeer nieuwsgierig. Zij
giste wel van dezen en genen jongeling
uit Napoule. Maar dit bleef slechts gissen.
Zij bespiedde en luisterde tot laat inden
nacht ot stond zeer vroeg op, Maar zij
hoorde of ontdekte niets, en evenwel la
gen tweemaal per week de raadselachtige
bloemen op de rots en op het omgewon
den papiertje las zij steeds de woorden
Lieve Mariette 1 Zoo iets moet zelfs de on
verschilligste menscb nieuwsgierig maken
en nieuwsgierigheid veroorzaakt een bran
dende pijn. Vierde verdriet.
BOOSHEID BOVEN BOOSHEID.
Vader Jerome had des Zondags weder
gepredikt over het onderwerpde schik
kingen des hemels zijn wonderbaar, en de
kleine Mariette dachtdan zal de hemel
het ook wel zoo schikken, dat ik ten laat-
sten den onzichtbaren bloem in ver kwitser
ontdek Vader Jeromi bid nooit ougeltjk