II
de moras VAAS.
No. 1377.
Woensdag 22 November 1899.
I5e Jaarg-.
Beloonen of Straffen
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaandereu
F. DIELEMAA,
FEUILLETON.
AXELSCHE
COURANT.
Dit, Blad verschuilt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar olaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Volbloed voorstander als wij zijn van
de muziek en al wat met de beoefening
der edele toonkunst in verband staat,
trof ons een artikeltje in het laatste
nummer der Muziekbode, uitgegeven bij den
heer Kessels te Tilburg, den welbekenden
eigenaar der eenige Nederlandsche fabriek
van muziekinstrumenten, waarvan wij
den inhoud onzen lezers willen mededeelen.
Wij doen dit met des te meer vrij
moedigheid, omdat in onze gemeente en
hare omgeving menig muziekgezelschap
bestaat, tal van muziekliefhebbers worden
aangetroffen. Want hoe kwijnend het
bestaan van sommige liefhebberijgezel
schappen ook moge genoemd worden, zij
zijn toch de sprekende bewijzen van de
liefde van het volk voor de muziek. Hoe
zou men immers een gezelschap kunnen
oprichten zonder geldelijken steun aan
de eene en werkelijke beoefenaars der
toonkunst aan de andere zijde. Blijven
die twee factoren hand aan hand gaan,
blijft de offervaardigheid met den ijver
en de toewijding gelijken tred houden,
dan is de bloei van een gezelschap ver
zekerd. Maar want er is een maar
bij, hoe dikwijls ziet men het tegenover
gestelde Hoe dikwijls gebeurt het niet,
'dat de geldelijke bijdragen voortdurend
mild blijven vloeien, terwijl daarentegen
de liefde van vele dilettanten aanmerke
lijke verkoeling ondergaat en, dan wordt
het huilen. Dat dergelijke verschijnselen
niet tot de zeldzaamheden behooren, be
wijzen de volgende regelen, aan boven
genoemd blad ontleend.
Terwijl jong en oud te Napoule zich met
de jonge Mariette verzoend had en zich vol
medelijden aan haar aansloot, was Colijn
ae eenige, welke zonder mededoogen voor
het lieve kind bleef. Bracht men hbt ge
sprek op Mariette, dan werd hij zoo sto m
als een viscb. Ontmoette hij haar op straat
dan werd hy rood en bleek van toorn, en
wierp haar ter zijde glooiende blikken toe.
Wanneer de jonge lieden zich aan den
oever van de zee verzamelden om den avond
in gezang en dans door te brengen, ont
brak ook Colijn niet, Zoodia echter Ma
riette verscheen, werd de booze Colijn stil
en zong niet meer, voor al het goud der
wereld. Jammer om zijne schoone stem.
Ieder hoorde hem gaarne, en hij was on
uitputtelijk in liederen.
Alle meisjes zagen den boozen Colijn
gaarne en hij was vriendelijk tegen allen.
Hij had, zooals ik reeds gezegd heb, eenen
schel mach ti gen oogopslag, welken de jonge
meisjes vieezen en beminnen, en wanneer
hij lachte, had men hem wel willen uit
schilderen. Maar, zooals natuurlijk is, de
beleedigde Mariette zag hem volstrekt niet
aan, en daar had zij ook groot gelyk in.
Of hij lachtte of niet, was haar onver-
De oorzaak van den kwijnenden toe
stand van vele muziekgeschappen is bui
ten kijf het ontrouw bezoek der repetities.
In elk reglement komen strafbepalingen
voor tegen de achterblijvers, doch veel
tijds zijn deze boeten niet bij machte
om de onverschilligen, de lauwen naar
het repetitielokaal te jagen. Wat de
straffen niet vermogen, zouden wellicht
de belooningen kunnen doen, vooral in
klinkende munt Een Fransch spreek
woord zegt„Avec un marteau d'or,
on brise les portes defer", of „Hetgeld
vermag alles."
Te Parijs bestaat een muziekgezelschap,
waarin het beginsel toegepast wordt, dat
zij die de repetities bijwonen een beloo
ning verdienen. De heer Janiaud, een
bekend handelaar dier stad zag als pre
sident der Fanfare Parisienne, met leed
wezen dat de repetities al slechter en
slechter bezocht werden. Hij had geen
moeite en kosten gespaard bij de oprich
ting, en de bloei van het gezelschap ging
hem zoozeer ter harte, dat hij op mid
delen zon, om uit dien kwijnenden toe
stand te geraken en hij kwam toen op
het vernuftig denkbeeld aan het reeds
bestaande reglement met zijn boetebepa
lingen een reeks van artikelen toe te
voegen, waarin het systeem ten grond
slag lag van belooningen te schenken
voor trouwe opkomst. Bedoelde artikelen
hebben zeer veel tot den bloei van het
gezelschap bijgedragen, daarom zullen
we in plaats van het volledige leglement
ter wille van de plaatsruimte daaruit de
voornaamste bepalingen aanhalen.
Ten voordeele van de werkende leden
der Fanfare Parisienne wordt een kas
schillig. Wanneer hij iets verhaalde, en
hij wist altijd veel, plaagde zij hare buur
meisjes, en wierp nu deze, dan gene met
bloemen of kruiden, en lachte en praatte
doch luisterde niet naar Colijn. Dit ver
oorzaakte deD trotschen man veel verdriet,
en dikwijls eindigde hjj te midden van een
verhaal, en verwijderde zich somber.
Wraak is zoetde dochter van vrouw
Manon 'had dan wel kunnen zegepralen,
maar het meisje was te goed en haar hart
te week. Wanneer bij zweeg deed het
haar leedwanneer hij treurig was, had
zij geen lust meer tot lachen. Verwijder
de hij zich, zoo wilde zij ook niet lang
meer blijver?, en was zij te huis gekomen
zoo weende zij schooners tranen van be
rouw dan Magdalena, en bad evenwel zoo
zwaar niet gezondigd.
DE VAAS.
De geestelijke van La Napoule vader
Jerome, een grijsaard van zeventig jaren,
bezat al de deugden van eenen heilige en
een eenig gebrekhij was zeer bardhoo-
rend doch hij predikte zooveel te sticbte-
lijker voor zijne doop- en biechtkinderen,
en ieder hoorde hem gaarne. Hij predikte
steeds over twee onderwerpen, uit welke
zijne geheels godsdienst scheen te bestaan
»kinderkens hebt elkander lief," of»k'm
derkens de schikkingen des hemels zijn
wonderbaarDoch waariyk, hierin ligt
ook zoo veel geloof, liefde en hoop, dat
men het hiermede ver zou brengen. De
opgericht onder den naam: „Ter aan
moediging der trouwe opkomst". De
gelden worden verkregen uit particuliere
giften en uit de opbrengst van een jaar
lijks opzettelijk daarvoor te geven feest,
een concert bijvoorbeeld. Elk werkend
lid krijgt een zakboekje waarin het re
glement is afgedrukt en alles wordt op-
geteekend. Het tegenwoordig zijn op de
repetitie geeft recht op 71/2 cent, bij een
uittocht 15 cent en bij een concert 30
cent. Aan het eind bij elke maand wordt
verslag uitgebracht over het aantal ïepe-
tities dat elk lid heeft bijgewoond; het
verslag kan in het repetitielokaal worden
opgehangen. Is er 200 francs in kas, dan
worden door den Staat gewaarborgde
loten gekocht Valt op zoo'n lot een
premie, dan wordt deze verdeeld onder
de werkende leden naar evenredigheid
van het aantal bijgewoonde repetities.
Het tegoed wordt in het zakboekje op-
geteekend Na vijf jaar werkend lid te
zijn geweest, wordt men eigenaar van
het op het boekje ingeschreven tegoed
De werkende leden die binnen de vijf
jaar het gezelschap vrijwillig verlaten of
ontslagen worden, verbeuren al hunne
rechten. Hun tegoed wordt onder de
werkende leden verdeeld. Voor het ver
vullen van militairen plichten, ziekte of
familie-omstandigheden wordt een zeker
verlof toegestaan. Bij overlijden van een
werkend lid krijgen de erfgenamen het
tegoed tegen afgiite van kwitantie. Elk
lid, dat vijf jaar werkzaam is geweest,
kan onmiddeiijk de betaling van zijn
tegoed in de kas eischen en dit moet
hem dadelijk worden uitbetaald.
Ziedaar in hoofdtrekken de voornaam-
kinderkens beminden elkander zeer gehoor
zaam er, hoopten op de schikkingen des
hemels. Alleen Colijn met het steenen
hart wilde hier van niets weten. Wanneer
hij vriendelijk was, had hij er een slim
doel mede.
De inwoneis van Napoule helpen gaarne
de jaarmarkt vieren in de stad Vence. Het
is daar vrolijk, en al heeft men weinig
geld, er is toch veel te koop. Nu gebeur
de het dat Mariette met moedei Manon
zich op die jaarmarkt bevonden, Colijn was
er ook. Hij kocht vele versnaperingen en
kleinigheden voor zijne vrienden - maar
voor Mariette besteedde hij geenen stuiver
en evenwel was hij overal, waar zij heen
ging. Men kon het hem wel aanzien, dat
er iets kwaads in zijn hart omging.
Moeder Manon Dleef voor zekere kraam
staan: »0 Mariette, zie eens welk eene
fraaie vaas. Eene koningin behoefde zich
niet te schamen dezelve met hare lippen
aan te raken De ran I is geheel van goud
en in den tuin bloeien geene fraaiere bloe
men, dan die welke er op geschilderd zijn.
En in het midden is het paradijs zie eens
Mariette, hoe die appelen ons van dien
boom tegenlachen men zou er van water
tanden. En Adam kan de verzoeking niet
wederstaan, door do schoone Eva hem er
een aanbiedt. En ziet, hoe lief dat lam
metje dartelt met dien ouden tijger, en hoe
die wilde duif bp dien gier zit, als wilde
zij hem trekkebekken.
Mariette kon de vaas niet genoeg aan
ste bepalingen van hetbeloonings-systeem.
Het moet gezegd worden, dat er wel wat
vóór is te zeggende vraag rijst evenwel
Waar moet het geld allemaal vandaan
komen? Men is in den regel al blij een
zoo groot aantal contribueerende leden
te bezitten, dat de gewone uitgaven uit
hunne contributies kunnen bestreden wor
den en wie zal dan boven zijn gewone
jaarlijksche bijdrage nog idem zooveel
gaan geven voor belooningen aan trouw
opkomende werkende leden.
Wij beschouwen de zaak zóó Men
is voorstander van de muziek. De om
standigheden of wat dan ook laten niet
toe om werkend lid te zijn, daarom be
taalt men een jaarlijksche contributie om
alzoo toch een gezelschap te steunen en
men veronderstelt daarbij tevens dat
zij, die als werkend lid vrijwillig tot de
vèreeniging zijn toegetreden, hun plicht
doen en uit liefde voor de muziek al
datgene zullen in het werk stellen wat
strekken kan om zich zooveel mogelijk
in de toonkunst te bekwamen, om in
ruil voor den geldelijken steun de resul
taten van hun arbeid bij alle daartoe
strekkende gelegenheden ten gehoore te
brengen.
Dat is naar onze meening een zuivere
toestand en wanneer de zaken aldus staan,
is van beloonen of straffen geen sprake.
Bovendien meenen wij, dat het met
de liefhebberij van werkende leden die
voor de dubbeltjes naar de repetities
komen, geen zuivere koffie is.
A.
N.
schouwen. »Zulk eene vaas moest ik heb
ben, moeder," zeide zijz\j is veel telraai
om er uit te drinken ik zou er myne bloe
men in plaatsen, en steeds het paradijs
beschouwen. Wij zijn op de markt te
Vence, maar zie ik de vaas, zoo is het,
als ware ik in net paradijs
Zou sprak Mariette, en riep al hare vrien
dinnen om de vaas te bewonderen, en
spoedig stonden bij de vriendinnen ook de
vrienden en ten laatste was byna geheel
Napoule voor de fraaie vaas vergaderd. De
vaas was ook werkelijk wonderschoon, van
het kostbaarste, doorschijnende porselein,
met gloeiende kleuren en vergulde hand
vatsels. Schroomvallig vraagde men den
koopman: »boe veel kost zij, mijnheer
en deze antwoordde >zij is vijftig gulden
waardig. Allen zwegen en gingen weg.
Toen er niemand meer voor de kraam
stond, trad ColyD nader, wierp den koop
man vijftig gulden toe, liet de vaas zorg
vuldig inpakken, en nam haar mede. Nie
mand kende zijn boosaardig voornemen.
Niet ver van La Napoule ontmoette hij
op zijnen terugtocht den oude Jaques, den
knecht van den rechter, Jacques was een
goed mensch, doch vreeselijk dom.
»Jacques" zeide Colijn, „wilt gij een
drinkgeld verdienen, zoo bieng deze doos
in het huis van vrouw Manon, waar gij
haar voorzichtig nederzet. En wanneer u
iemand omtmoet, die vraagt>hoe komt
gij aan die doos zoo antwoordeen vreem
deling heeft my dezelve gegeven. Maar
