JONATHAH_PRODK.
No. 1365.
Woensdag 11 October 1899.
IS* Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad l/^\ voor Ze euwsch -Vlaanderen
F. DIELEMAN,
AXEL.
B E ROE MI) Z IJ i\.
FEUILLETON.
Buitenland.
COURANT.
Dit, Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A B 0 N N E M E N T S PR IJ S
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor Belgis 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar nlaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De lust om beroemd te zijn, al is het
dan maar in kleinen kring, zit er al
vroeg in bij den mensch.
De sterkste te zijn onder de school
jongens, de slimste in het uithalen van
guitenstreken, het hardst van allen te
kunnen loopen en ook te kunnen weg
loopen, als deze of gene je op de hielen
zit. het hoogst te durven klimmen, ook
al wordt de broek er bij gescheurd,
's winters het eerst en het verst te
durven op het broze ijs alles zóó,
dat de andere jongens tegen je opzien
zie, dat en nog veel meer van die din
gen is het ideaal der jeugd.
Het knapst te zijn in het leeren, No.
1 te zijn der klasse, nooit strafwerk op
te loopen, zoet te zyn in huis
dat maakt een jongen nog niet beroemd
onder zijn makkers; daarmede zullen
enkelen spotten, de meeste zeggen er
niets van; in alle gevalle, dit is, hoe
aangenaam ook voor ouders en onderwij
zers, voor een jongen niet iets om er
beroemd door te worden onder zijne
kennissen. Diezelfde lust om beroemd
te worden zit er ook nog later in, en
wel op dezelfde wijze.
Tegenwoordig zoekt men de roem in
de jongelingsjaren b. v. op de fletsbaan.
Zooveel kilometers in zooveel tijds te
kunnen afleggen, het record te slaan,
het kampioenschap te verdienen van eene
provincie of een land, als het kan, van
de geheele wereld, dat maakt iemand
beroemd, en hoevele jonge menschen,
die pas het wiel bestijgen, droomen
wellicht van de lauweren, op deze wijze
(Slot.)
Onder aan den brief en aan de omme
zijde, had Leonore de volgende regelen
geschreven
»Ach mijne lieve mijnheer Frock, gij
hebt ons eenen verschrikkelijken nacht
veroorzaakt. Ik zou nooit meer eenen der-
gelijken willen beleven. Mocht gij dooi
uwe godsdienst zoo bedaard en gelaten
zyn, als myne Josephine dit is. Daaraan
kan men de waarde der godsdienst erken
nen. Josephine heeft slechts eene begeer
te, u nog eenmaal ie zien en te spreken.
Wat ik u bidden mag, blijf in 's hemels
naam niet weg, wanneer gij nog den ge-
ringsten prijs op onze vriendschap stelt.
Ik zou u nog veel, u zoo veel te zeggen
hebben, doch ik mag niet. Dat alles zult
gij te Axfeld vernemen.
Uwe getrouwe Vriendin,
Leonore van Tulpen.
Deze brief kwam te laat aan, zoodat
er geen tijd te verliezen was, om op den
bepaalden dag te Axfeld te zijn.
Frock met de akte van afstand in de
hand, verkreeg hiervoor het geteekecd ba
wys, van allen, die de erfenis betwist
hadden, en de gerechtelijke volmacht van
te behalen, van het handgeklap der
menigte. Een 25-tal jaren geleden, toen
de fietsen nog niet zoo algemeen waren,
zocht men het in andere dingen, in de
rederijkerij b. v., maar al zijn er nog
Kamers in menigte, de sport is nu de
aangewezen weg om beroemd te worden.
Onder de jongelingen zijn er ook nog
wel, die een zekere beroemdheid in hun
kring pogen te verwerven door veel uit
te geven, veel goede sier te maken, maar
die leggen het al heel spoedig af.
Poch, al die roem, op deze wijze ge
zocht, gaat ras voorbijals de jeugd
voorbij is, wordt er door de menschen
haast niet meer aan gedacht, en zelfs
lacht men er wel eens om. Doch de
zucht naar roem sterft niet; de bakens
worden verzet, naarmate het getij ver
loopt, men zoekt het op ander terrein.
Lid te worden van het bestuur der
vereeniging, waarbij men zich hoeft aan
gesloten, der sociëteit, der kiesvereeni-
ging, straks misschien te komen in hoo-
gere Colleges, zoodat de naam op aller
lippen zweeft, ligt in veler bedoeling.
Toespraken te houden tot eene groote
schare bij bizondere gelegenheden, zijn
naam in de krant te zien en te lezen van
de toejuiching der menigte, lijkt velen
iets wonderschoons, wat men ijverig zoekt.
Nu, een oogenblik beroemd te zijn in
het leven, in eigen kring, dat is geen
heksenwerkwe dragen allen wel in ons
om de herinnering van zoo'n »dag van
glorie*, en toch zijn wij teruggekeerd
in de stilte van ons huis, degelijk over
tuigd, dat er niet zooveel kunst in stak,
die oogenblikkelijke beroemdheid te ver
krijgen.
den heer van Tulpen, om de goederen te
kunnen aanvaarden. Hiervan voorzien snel
de hy naar de voor do laatste samenkomst
bestemde plaats.
Deze reis was nog treuriger voor hem
dan toen hij de beminde familie verliet.
Hij kende nu gedeeltelijk Josephine's lij
den en de smartelijke redenen, die haar
bewogen zich aan de wereld te ontrek
ken. Hij zag een nog smartelijker afscheid
te gemoet dan de eerste maal. Doch dit
alles verhinderde hem niet aan het ver
langen van Josephine te voldoen, al had
bij er het leven bij moeten opofferen. Ja,
dit zou hij wel gewenscht hebben
Reeds was de avondschemering geval
len, toen hij voor de herberg stil hield.
Hij hoorde, dat de majoor met zijne fa
milie des morgens waren aangekomen, en
zich naar den leeraar bij het stift van
Maria begeven hadden. Aldaar zouden zy
den heer Frock verwachten. Zijne komst
moest den majoor op staanden voet door
eenen renbode gemeld worden het door
den bode terug te brengen antwoord zou
beslissen, of Frock nog dezen avond naar
de stift moest komen, dan of de majoor
hem te Axfeld zou verwelkomen.
Met het heen en weder breDgen dezer
belichten, ging een geheel uur voorbij.
Frock had bijna de koorts van ongeduld.
De bode verscheen met de uitnoodiging,
dadelijk naar het Maria-stift te komen.
Frock klom in het rijtuig, Hoe klopte zijn
hart, toen hij bij het onzekere schijnsel
Maar blijvend beroemd in het oog van
tijdgenoot en nageslacht, zijn naam ge
schreven te zien in de annalen der historie
van stad of land. dat overkomt maar
weinigenhet zoover te brengen is niet
ailemanswerk. Ruim negen en negentig
percent der menschen gaat heen zonder
zooiets te verkrijgen en de meesten. dat
wetende, haken er dan ook niet naar.
Gelukkig, dat er voor den degelijken
mensch één middel is om wat meer
blijvend roem zich te verwerven, heer
lijken naam te maken in eigen kring
Dat middel, hoe probaat ook. wordt he
laas, te weinig te baat genomen. Hoe
jammerEr zit in den mensch nu een
maal een zucht om boven anderen uit
te steken, welnu, dat wy het ons
dan door dat middel verwerven. Het
voedt geen lage ijdelheid, het brengt
stillen vrede Dat middel is zede
lijk goed en gioot zijn in den kleinen
kring, waar ons leven valt. Uit te mun
ten boven anderen door den adel onzer
gedachten en stemmingen, die zich in
onze woorden en ^aden vertolkt, uit te
munten boven anderen door de warmte
van sns liefhebbend hart, door ons ijveren
voor waarheid en recht.
Dat geeft niet aanstonds den lof der
menigte, misschien zelfs wordt men aan
vankelijk niet begrepen of gehoord, maar
de invloed van ons leven is groot in
onze omgeving, er zijn er, die met be
wondering en dank onzen naam noemen,
die ons zich tot voorbeeld stellen; dat
is een roem, die zelfs blijft na onzen
dood en een traan van dank te voor
schijn roept. Zouden wij het »beroemd
zijn* daarin zoeken willen? (N.v.N.)
der maan, de uitgestrekte muren, de ge
bouwen en torens van de stift gewaar
werd: toen hij door eene lange, lommer
rijke laan van oude olmboomen heenreed
en het rijtuig vervolgens voor een huis,
dat tot het stift behoorde, stilhield
Hij klom uit het rytuig. In dit oogenblik
luidde de klok van Jen kerktoren. Het
was een dot, huiveringwekkend geluid. De
majoor trad het huis uit. Eene dienst
maagd lichtte bijeen knecht droeg eene
lantaarn. De majoor omhelsde diep ge
loerd zijnen Jonathan. Deze kon van droef
heid niet spreken.
»Niet waar, Jonathan 1" zeidede majoor
»mijne Josephine is u nog dierbaar?"
Frock kon niet antwoorden. Hij drukte
zwijgend den grjjsaard de hand.
»Ga vooruit," zeide de majoor tot den
knecht met de lantaarn, »en licht voor
Geef mij uwen arm, Jonathan, wees de
steun van mijnen ouderdom. Wij gaan nu
naar haar toe."
Zij gingen met elkander het eenzame
kloosterplein over, en door de stille dood-
sche kruisgangen. De knecht deed de deur
der kerk open.
Do Leeraar stond, flauw verlicht door
het schijnsel der altijd brandende lamp,
biddende voor het altaar. In de kerk lagen
biddende eenige boeren en boerinnen ge
knield. Terwijl de majoor op den arm van
Frock leunende door de kerk ging, kwam
Josephine op Leonores arm rustende met
een gebogen hoofd hen te gemoet. Zij
De heer Schneider, directeur der fabrie
ken te Creusot heeft een langdurig onder
houd gehad met den Franschen minister
president. den heer Waldeck-Rousseau,
waarvan het gevolg was, dat de heer
Schneider de bemiddelende tusschenkomst
van Waldeck-Rousseau, in zake de werk
staking, aanvaard heeft. Zaterdag over
reikte Schneider den minister de geschre
ven verklaring, waarin gezegd wordt,
dat hij zich vol vertrouwen neerlegt bij
de scheidsrechterlijke uitspraak van den
minister-president en zich verbindt zich
te voegen naar deze uitspraak. Zondag
morgen ontving de minister der commissie
der werkstakers.
Dienzelfden avond nog overhandigde
Waldeck-Rousseau de uitspraakwaarmee
de arbeiders zeer tevreden waren.
Maandag is het werk hervat.
Weldra zal de vrede tusschen de con
servatieve partij en de Kroon in Pruisen
hersteld zijn. Er worden tenminste po
gingen in het werk gesteld om den
Keizer te vei zoenen met de agrarische
en andere reactionaire parijen, die steeds
den hechtsten steun van den Kroon vorm
den Zoowel de Keizer als de regeering
schijnen daar ooren naar te hebben, onder
conditie, dat de kanaalwetten worden
aangenomen. Doch de conservatieve
partij stelt daartegen over de voorwaarde,
dat het ontwerp-wet op werkstakingen
oftewel „de tuchthuiswet" zal worden
ingediend.
Trouwens het is te verwachten, dat
dit wel gebeuren zal, daar de Keizer
reikte den sidderenden Frock bevende de
hand. Zij stonden voor den leeraar die met
luider stem bad en de trouwplechtigheid
aan hem voltrok. Erock wist niet wat
hen overkwam. Hij had bijna zijne be
wustheid verloren.
Nadat de plechtigheid geëindigd was,
ging men langs denzalfden weg uil de kerk
terug, alleen met dat onderscheid, dat
Frock in plaats van met aeD majoor, met
zijne dochter ging. Doch, toen zy den
kruisgang iu traden, zonk Frock, door het
geen gebeuid was overweldigd luid snik
kende voor Josephine's voeten neder, ter-
wyl hu de handen tot haar ophief. Allen
weenden. Zulke vreugdetranen waren in
dit gebouw, sedert deszelfs stichting, wel
nooit gestort
Josephine drukte den geliefde aan hare
borst en fluisterde hem toe»gy zjjt de
mijneIn deze woorden rees voor
Jonathan een nieuw zalig leven op. Hij
gevoelde zich op denzelfden oogenblik door
de 8rmen van den majoor en van Leo
nore vurig omstrengeld. De grijze leeraar
stond naast hen, zonder dat zij hem ge
waar werden. Hij was een oud vriend van
den majoor, en had gaarne het zijne tot
dit feest bij gedragen. Ook vergezelde hij
hen naar de herberg, waar hen het brui
loftsmaal wacbte want alles had de ma
joor zelf geschikt en gewild.
»Nu hooi eens," zeide hij tot zijnen ge
lukkigen schoonzoon, gij halve Christen
Meent gy, dat gij christelijker denkt dau
