JONATHAN PEÖCL
No. 1352.
Zaterdag 26 Augustus 1899.
I5e «Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse h - Vlaanderen
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
FEUILLETON.
AXELSCHE
EÖERANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
A BONNEMENTS PR IJ S
per 3 Maanden
50 oentfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worde»
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De ongeregeldheden hebben zich te Pa
rijs gelukkig niet herhaald. Er moeten
Zondag niet minder dan 71 politieagenten
gekwetst zijn. De St. Josefskerk is niet
ontwijd en dus weder geopend, de daarin
aangerichte schade bedraagt 20,000 francs.
Het gebeurde is natuurlijk sterk af te
keurenmaar het. is niet anders te be
schouwen dan als een gevolg van de toe
nemende verbittering van het volk tegen
de geestelijkheid, welke blijkbaar in den
strjjd om het recht de zijde van het on
recht kiest. De voornaamste schuldige
is echter bekend Het is niet Sebastien
Faure, de anarchist, maar de regeering,
die een week lang de anti-semitische
anarchie heeft geduld, en, die nu naar
het schijnt zelfs nog niets gedaan heeft
om de orde te herstellen
Wat Sebastien Faure betreft, hij zal
kras worden aangepakt en vervolgd we
gens oproer en poging tot moord. Ook
vier andere raddraaiers zullen worden
vervolgd wegens misdrijven tegen het
gemeene recht, zooals diefstal in een
kerkgebouw, verbreking van afsluiting
poging tot brandstichting, beschadiging enz,
Uit Fransche bladen blijkt nog. dat bij
het station van den Oosterspoorweg twee
schoten zijn gelost op den profeet van
politie Lepine, die zelf de leiding op zich
had genomen en later op den onderchef
van de gemeentepolitiemaar alle schoten
misten. Voor het uiteendrijven der me
nigte iD dat deel der stad zijn ook ge
regelde troepen gebezigd, wat slechts
zelden voorkomt. Het waren toevallig
twee compagniën van het oude regiment
HET SPOTSCHRIFT.
Zoo verliepen voor den armen Frock jaar
en dag. Wat moet ik van zijn eenvoudig
leven verhalen, dat rjjk aan arbeid en
vreugde was? Iedere dag keerde hetzelf
de vermaak, hetzelfde werk terug. Hij
was tevreden. Hij bemi de. Hjj had weder
een wezen op de wereld waaraan hij zich
verbonden gevoelde. Een ding echter be
hoorde daarbij tot de onbegrijpelijkheden
namelijk dat hij uit zonderlingen eigenzin
zich nooit de moeite gaf de verwster eens
van nabij te bewonderen, of wel zelfs
hare oplettendheid op zich te vestigen, want
dat zij door den verrekijker dagelijks be
spied en bemind werd, kon haar in hare
droomen zelfs niet invallennog veel
minder zou zij op de gedachten gekomen
zijn, ook van hare zijde een verrekijker
in de handen te nemen, un met gewapend
oog den man op het observatorium te
zoeken. Hij bleef dus voortdurend bij haar
onbekend, en het lijdt geen twijfel, hij
wilde het zoo. Misschien bad hij ook reeds
de opmerking gemaakt, dat zekere schoon
heden slechts op eenen afstand moeten
gezien worden, om beminnelijk te blijven,
Sin veel, dat in de verte gezien bemin
van Esterhazy. Datzelfde regiment heeft
ook Maandag manschappen moeten le
veren voor de bewaking van de Rue
Chabrol. Guérin liep 's middags op het
platte dak van zijn fort naar de soldaten
te kijken. Yreemd genoeg, dat niet eens
de een of ander probeerde dien oproer
kraaier neer te schieten.
En terwijl dit alles in Frankrijk voor.
valt en de gemoederen opgewonden zijn
door al wat gebeurd is en nog dagelijks
voorvalt, komt een bericht uit het Zwarte
Werelddeel, dat niet weinig indruk maakt.
In 1896 werd door de Fransche over
heid in Afrika een kleine expeditie uit
gezonden, welke in opdracht had van dq
Senegal, dwars door Fransch Soudan, naaf
het meer Tschad te trekken.
Deze tocht werd geleid door twee ka
piteins, Voulet van de mariniers, en Cha-
noine van de infanterie. Deze laatste isj
een zoon van den generaal, dieverledeii
jaar minister van oorlog was.
Reeds voor eenige maanden kwamen
in de voor de generaals vijandige per$
allerlei onbestemde geruchten en vragen
voor betreffende deze expeditie, waaruit
bleek, dat er iets was dat de regeering
geheim wilde houden, terwijl de toon de|
bladen bewees, dat de beide officieren
zich nu juist niet door hun braafheid
hadden onderscheiden.
Een hunner luitenants Peteau legde
hun onmenschelijke wreedheid ten laste,
zoodat zij hun weg door Soedan teeken
den door gruwelijke moorden.
Het kabinet Oupuy heeft daarop dep
overste Klobb uitgezonden om een onder
zoek in te stellen en de noodige maat
regelen te nemen. De overste zou zich
nelijk schijnt, houdt op van nabij ons ge
lukkig to maken.
Zelfs het matige geluk, hetwelk hij thans
genoot, duurde voor hem niet lang.
Op zekeren avond weid er nog laat ge
klopt. Hij stond op, kleedde zich aan eo
opende op verzoek van eene beleefde maar
di innende stem de deur.
Een heer in eenen gi ijzen overrok m9t
een degen op zijde trad binnen, achter hem
stonden gewapende soldaten.
»Zijt gij de heer Jonathan Frock was
de vraag.
»Zonder twijfelantwoordde deze zeer
verwonderd.
»Het doet mij leed, u te moeten aan
kondigen, dat gij op bevel van den direc
teur der geheime koninklijke politie in ver
zekerde bewaring wordt genomen, en mij
na uitlevering van alle uwe papieren, zult
moeten volg6ii, waarheen ik u voeren zal
Frock geloofde niet wel gehoord te heb
ben. Hij was in zijne eenzaamheid zich
geene andere zonden bewust, dan dat hij
de scboone wascnvrouw te hartstochtelijk
met den verrekijker gevolgd had. Int us
schen gold hier geen tegeustreven. Twee
stevige gerechtsdienaren tiaden binnen
hielpen inpakken en alles verzegelen,
Erock, zonder verlegenheid en overtuigd
dat men zich ia zijnen persoon vergiste
kleedde zich meer welvoegelijk, dan an
ders; en stak met toestemming van den
commissaris van politie, zijn geringen
voorraad geld en zjjDen kijker bij zicb.
met het bevel over de door genoemde
officieren geleide expeditie belasten en
als daarvoor termen bestonden, beiden
naar de kust brengen om voor den krijgs
raad te verschijnen
Toen nu de geruchten over de ver
keerde handelingen waarheid bleken, trok
de overste met het in Afrika gebruikelijke
sterke geleide de expeditie Voulet-Cha-
noine tegemoet. Toen de beide officieren
echter de nadering van hun chef bemerk
ten, brachten zij zich in staat van
verweer en verboden den overste met
zijn troep te naderen Klobb deed antwoor
den, dat hij weigerde te schieten, en kwam
met zijn luitenant Meunier naar voren.
Oogenblikkelijk daarop gaf kapitein
Voulet last het vuur te openen. Bij het
eerste salvo viel luitenant Meunier en
een gedeelte van het escorte, terwijl de
overste Klobb gekwetst werd, maar nielj
zoo. of hij kon voorwaarts gaan. Daarop
deed Voulet een tweede salvo geven,
waardoor Klobb werd gedood.
In het geheel zijn door de expeditie
Voulet-Chanoine drie salvo's gelost, daarna
werd nog wat los vuur gegeven en ten
slotte een aanval met de bajonet gemaakt,
zoodat behalve Klobb en Meunier 9 per
sonen werden gedood en 8 gekwetst.
De rest van de expeditie, welke thans
var. haar beide officieren was beroofd,
stoof daarna uiteen. Alle bagage en voorraad
is verdwenen en vermoedelijk in handen
van de beide oproerige kapiteins gevallen.
De overlevenden kwamen te Dasso aan,
waar zij den ondergang van de expeditie
mededeelen. Het eenige wat zij terug
brachten was eenige brieven van Voulet
aan Klobb, waarin de overste werd mede-
Waartoe juist den laatste, valt moeilijk
te raden. Misschien hoopte hij op een ge
vangentoren te geraken, een vergezicht
te vinden en met behulp van zijne verre
kijker, ook zijne gezellin met de gouden
lokkeD.
Hij ging des nachts tusschen ZLjne ge
leiders naar de plaats zjjnsr bestemming
Hij was een groot, hoog gebouw, met
tnsscbenpleiuen, kruis en dwarsgangen,
Een zwaar gegrendelde deur werd voor
hem ontsloten. Men bracht hem in een
klein vertrek, in hetwelk zich een bed uit
een matras en deken bestaande, eerie
tafel en een houten zitbank bevonden. Men
wenschte hem eene aangename nachtrust
sloot en grendelde de deur en liet hem
in de duisternis alleen. Na lange over
denkingen sliep hij tegen den morgen in
doch dan des te vaster en zoeter. Men
wekte hem eerst laat en bracht bem het
ontbijt, dat eene smakelijke, krachtige
soep was Hij was tot hiertoe slechts ge>
woon een schralen maaltijd met water en
brood te doeo. Ook beviel hem de nieuwe
woonkamer wegens de groote zindelijkheid
doch des te slechter het uitzicht door het
getraliede venster op een kale, ledige door
doodsche gebouwen omringden binnen
plein.
Weg was nu de voorstad, het huis van
den verwer en de waterdraagster. Hij had
wel willen scbreijen, doch zijn geweten
stelde hem gerust. Hij twijfelde er niet
aan, het misverstand, hetwelk hem in deze
gedeeld, dat hij als vijand zou worden
behandeld, zoo hij verder oprukte.
Oogenblikkelijk is aan een andere ex
peditie bevel gegeven uit te trekken om
de expeditie Voulet-Chanoine te vervolgen.
Den diep treurigen indruk van deze
tijding op dit oogenblik kan men zich
wel voorstellen.
Toevallige samenloop van omstandig
heden. Op hetzelfde oogenblik dat de
Fransche overheid in Afrika door renboden
bericht krijgt van het gruwelijk verraad
van den jongen Chanoine, stond diens
vader voor den krijgsraad te Rennes een
onschuldige verraad te betichten, hij, de
man die zelf nog geen jaar te voren een
parlementair verraad had gepleegd, zoo
groot als in de geschiedenis der consti
tutioneel rijken niet bekend is
Het hoofdpunt van de zitting te Rennes
is, dat Labori is teruggekeerd, en daar
door een nieuwe geest in de debatten is
gekomen De belangstelling van het pu
bliek is nu ook weer veel grooter, de
zaal is stampvol. Bij het uitstappen uit
zijn rijtuig deelde een journalist aan
Labori mede, dat Roget papieren van
Esterhazy ontving en werkelijk hield de
generaal bij het binnentreden een groote
verzegelde enveloppe in de hand. Labori
heeft verdachte pakketten ontvangen
men dacht aan een aanslag, maar het
onderzoek heeft aan het licht gebracht,
dat de pakketten niet anders inhielden
dan wondzalf.
Dreyfus moet door de verschillende aan
doeningen der laatste dagen, eenigszins ge
leden hebben. Nu, dat is ook geen wonder na
de nieuwe marteling welke hij in de onaf
zienbare reeks beschuldigingen ondergaat.
eenzaamheid gebracht had, spoedig op le
helderen. Des middags verscheen er een
voedzaam gerecht uit brood, vieesch en
groente bestaande vervolgens versch wa
ter om zijnen dorst te lesschen. Zoo goed
had hij het in lang niet gehad: en het
uitzicht, en de verveling er af gerekend,
leefde bij kostelijker als koninklijk ge
vangene, dan eertjjds als copist.
Na den middag werd hij in verhoor ge
nomen.
Hjj stond voor eene met zwart laken
bedekte tafel, aan welke eenige gestren
ge beeren der hooge politie zaten. Nadat
men hem over zijne afkomst, naam, ou
derdom en beroep ondervraagd had, legde
men hem een gedrukt werk voor, en vraag
de hem, of hij er de schrijver van was?
Hjj zag het boek in. De iüboud scheen
hem niet onbekend te zijn doch hij kon
dadelijk en met vertrouwen antwoorden,
dal hij de schrijver niet was, want hjj
had nog nooit van zijn leven iets laten
drnkken. Men diong ernstig bjj bem aan,
de waarheid te zeggen, hij bleef bij zjjne
getuigenis volharden.
Nu kreeg de voorzitter eenige beschre
vene papieren voor den dag, reikte die
Jonathan over en vroeg: »kent gij dit
schrilt Frock herkende het dadelijk.
Het was het zijne het was hetzelfde af
schrift, hetwelk hj) eens van eene staat
kundige verhandeling van den raadsheer
von Schwarz had moeten maken. Zonder
zich te bedenken, bekende hjj dat het zijn
