DE VERLOVING.
No. 1345.
Woensdag 2 Augustus 1899.
15e Jaarg.
i
Nieuws- en Advertentieblad
voer Zeeuwse h -Vlaanderen
F. DIELEMAA,
1.
DUPE.
FEUILLETON.
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor B e l o i 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters wordei
naar olaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Burgemeester der gemeente AXEL
maakt bekend, dat de stukken bedoeld
bij art. 6 en ter voldoening aan art 7
der wet van 28 Augustus 1851 (Staats
blad no. 125), betreffende de verbetering
van het kanaal Gent-Ter Neuzen, voor
zooveel dit in de gemeente is gelegen,
ter Secretarie dier gemeente ter inzage
van een ieder zullen worden nedergelegd
van 2 Augustus tot en met 5 Septem
ber aanstaande, en dat belanghebbenden
binnen dien termijn, hunne bezwaren,
mondeling of schriftelijk moeten opgeven
aan het college van Burgemeester en
Wethouders.
Axel, 29 Juli 1899.
De Burgemeester voornoemd,
D. J. O G G E L.
Liberaal en Vrijhandelaar zijn twee
mooie woorden 6n de zaken die zij noe
men, zijn ook heel mooi, zoolang zij niet
ontaarden in een stelsel, waarvap noch
ter rechter noch ter linkerzijde mag wor
den afgeweken.
Daarover zou heel veel te zeggen zijn,
maar wij vatten dat alles te zamen, in
twee uitspraken:
Wie liberaal genoeg is om zijn eigen
glazen te laten ingooien is een gek-en
wie free-tradervrijhandelaar is in merg
en been - quand-même, zooals de Fr an schen
zeggen, vermoordt alle eigen nijverheid
OPOFFERING.
De moeder onderwierp zich aan beider
wensch, doch met een beklemd gemoed
Ook deed het baar leed om Elsje, die in
het huiselijk verkeer menig woord opving
dat over Jacob's vertrek gewisseld werd,
voor wier rust en stil geluk dit eene
grootere stoornis was dan voor alle anderen.
Zij mocht het niet tegenspreken, en al
had zij dit mogen doen, zoo zou zij liever
gestorven zijn, dan datgeen openbaren,
wat zij gevoelde en zelve niet begreep. Zij
vermeed angstig iedere ontmoeting met
den zoon des huizes, tot wien zij zich ge
heel voelde heengetrokken waar zij tot
hem in tegenwoordigheid der ouders moest
spreken, sprak zij zacht en slechts enkele
woorden. En toch was het haar, als moest
haar geheele lichaam tegen hem eene stern
zijn. Maar wanneer zlj toevallig hare
oogen op hem vestigde, las men daarin
eene vei borgen klacht, en daarentegen
wanneer zijn blik de hare ontmoette
liefde, troost en hoop.
Hetgeen geen ander oor van dit zielen'
gesprek vernam, ging niet verloren voor
de fijnere opmerkzaamheid van moeder
Anna. Zij gevoelde het heimelijke leed van
Men moet zich wachten doctrinair te
worden in beide stelsels; zoowel het libera
lisme als het vrijhandelstelsel hebben veel
aanleg om den mensch doctridair te maken.
Bij alles moet men practisch blijven.
Een voorbeeld kan men nemen aan den
Brit. Die is vrijhandelaar in merg en been,
altijd volgens zijn eigen zeggen endaar-
om te gelooven, voor zoover een Brit
geloofbaar is.
Nauwelijks krijgt hij voor den vrijen
handel van het een of ander te veel, bv.
Hollandsch vee, zwarte bessen, wat dan
ook, of
wegens gezondheidsmaatregelen
wordt de invoer verb >den.
Het beginsel van vrijen handel blijft
ongerept 'en van hetgeen men niet heb
ben wil, Jcomt niets binnen.
De eenvoudigste oplossing van een
economisch vraagstuk!
Ter schole gingen bij de Britten en
zij zijn oplettende leerlingen geweest -
onze Zuiderbroeders, niet naar den vlee-
sche, maar naar de tale.
Wij hebben er herhaaldelijk op gewe
zen, hoe de intermitteerende d.w.z. tel
kens afgebroken opening en sluiting van
de grenzen in België niet afhing van de
ziekte vau het vee, maar van het bon
plaisir van de Belgische argariërs.
Wij hebben luide verkondigd, hoe de
Nederlandsche regeering zich door een
kluitje in het riet liet sturen wij
hebben met al onze beweringen, die we
door bewijzen staafden, geklopt aan doo-
vemansdeuren.
In het Belgische blad Les Intéréts Bel-
Jccob en Elsje als haar eigen. »A1 doet
mij uw vertrek leed, zeide zij tot haar
zoon, toen zij in de gelegenheid was hem
eenigen tijd afzonderlijk te spreken, »en
al smart het mij, dat ik u voortaan slechte
zelden meer zal zien, al jaagt de gevaar
volle baan die gij betreden zult, en waar
aan gif vaderland en aangename vooruit
zichten opoffeit, mij vrees aan, ik ver
trouw op Godzoo moet ik u bekennen
dat mij van al uwe opofferingen, die het
meeste verheugt, door welue gij u zei ven
en Elsje die zielrust wedergeeft, die gij
door uwe nabijheid vernietigt. Uw geluk
zoo wel als bet hare, ligt mij na aan het
hart. Alleen daarom valt uw vertrek naar
een onstuimig, naar een ongelukkig land,
mij minder hard. Elsje is een kind en
hare liefde een duistere droom, waaruit gij
haar niet tot een helder bewustzijn wek
kei moogt, wanneer gij haar werkeljjk
bemint. Ga, kind, wees gelukkig. De
macht der omstandigheden te trotseren
is dwaasheid, en het vasthouden aan wen
schen, welker vervulling buiten ons ver
mogen ligt, is het gewone ongeluk der
menscben. Ga, en God zij met uVer
geet alles, slechts u zei ven, en hetgeen
gij u zeiven verschuldigd zjjt niet."
Jacob zag haar bij deze toespraak vrien
delijk in de oogen, nam hare hand en zeide
»neen, lieve moeder, dat is ugeen ernst
zou ik alles vergeten, ook u, vader en de
goede Elsjedan zou ik eerst mij zeiven
en hetgeen ik mij zeiven verschuldigd ben
ges komt over de sluiting der grenzen
een stuk voor van den volgenden inhoud:
In de vergadering van de provinciale
staten van de provincie Antwerhen, werd
door onderscheidene leden geklaagd over
de willekeurige wijze, waarop het gou
vernement de grenzen opent of sluit voor
den invoer van het Hollandsche vee, tel
kens wanneer juist de groote veehouders,
door de regeering hierin bevoorrecht, het
noodig achten te verkoopen of te koopen.
Het kunstje is eenvoudigmaar onbe
schaamd. Zoodra de beesten onzer vee
houders goed zijn voor den verkoop en
zij die voor de hoogste prijzen van de
hand willen doen, wordt fluks het ge
rucht verspreid, dat het Hollandsche vee
besmet is; men sluit de grenzen, en de
veehouders,, door de regeering begunstigd,
zijn verlost van een hinderende mede
dinging. Wanneer nu de veehouders alles
verkocht hebben en het noodig achten
om hun veestapels weer van beesten te
voorzien, dan houdt de ziekte van het
Hollandsche vee eensklaps op (dit werd
door ons reeds voor drie jaar aangetoond)
en de veehouders doen door den mi
nister de grenzen openen. Sommigen van
de meest bevoorrechten worden zelfs ten
aanzien van die heropening gewaarschuwd
vóór dat de Moniteur gesproken heeft,
waardoor zij in de gelegenheid zijn, om
tegen lagere prijzen ook hunnen Belgischen
collega's de loef af te steken. De klachten
van de verbruikers, zoowel als die der
slagers zijn talrijk en waarlijk niet zon
der reden, aangezien onder dit willekeu
rig beheer minstens 25 pet op het vreesch
meer moet betaald worden dan vroeger
door een huishouden werd besteed, ter
vergeten zoo lang mijn geheugen mij ge^
trouw is, leeft gij daarin. Maar matig
uwe bekommernis omdat ik heiligheid
en onschuld bemin, bemin ik ook dezen
engel vol onschuld. Of zij ooit mijne levens
gezellin zal worden, weet ik nietmaar
mijne gedachten zullen bij haar zijn zoo
lang ik denken kan. Houd mij daarom
niet voor een 7aö die verwijfde weeke^
lingen, die in hunne Wether-kooits het
verstand kunnen verliezen. Ik bemin met
opene oogen en omdat ik zoo bemin, is
het geluk van het beminde voorwerp mij
dierbaarder dan het mijne. Daarom, ge
loof mij, indien een and6r dan ik Elsje
waardiger ware, indien hij haar gelukki
ger kon maken, zoo zou ik zeif haar met
een bloedend hart hem te gemoet voeren."
Getroffen omarmde hem zijne moeder,
Met den avond kwam ook het uur van
afscheid. Ouders, broeders en zusters riepen
welgemoed den vetrekkende hun vaarwel
toe. Maar in de deur van hel huis stond
Elsje bloode en verlegen in zich zelve ge>
keerdzwijgend reikte hij haar in het
voorbijgaan de hand. Beidei oog «cheen
in dit oogenblik eene vraag te doen, die
haar antwoord ia een opwellenden traan
vond.
Elsje ijlde naar haar kamertje. De jonge
predikant begaf zich in allen haast doo
den tuin naar den weg, en weinige dagen
later bevond hij zich in den aangrenzen
den staat, te midden van burgerlijke ve
warring en paitijschap, en was mul vast
wijl de handel der slagers wordt bena
deeld, nu zij niet vrij meer zijn in hun
ne inkoopen.
Die telkens wederkeerende vertoonin
gen door het gouvernement gespeeld, zijn
des te ergerlijker, daar het Hollandsche
vee door de geheele wereld beroemd is.
Al onze landouw- en handelsboeken spre
ken ei met den grootsten lof overmaar
volgens den minister De Bruyn, zouden
er elk oogenblik allerlei besmettelijke
ziekten ontstaan.
De wijze van bescherming en bevoor
rechting is schandelijk.
Niet alleen wordt het Belgische volk
op rantsoen gesteld, ten voordeele van
enkele veehouders, maar zij stelt den weg
open voor huichelarij, leugen en laster.
Al wie de bewonderenswaardige Holland
sche pachthoeven heeft gezien, weet hoe
veel zorg er aan het vee besteed worlt. Het
is dus schandelijk om de Hollandsche vee
houders te belasteren door te doen ge
looven, dat men er den invoer van vee
moet verbieden.
Om de grenzen te sluiten weet men
zeer afzonderlijke gevallen op te duike
len. zooals overal voorkomen, die men
overdrijft en vermenigvuldigt.
Het is wel degelijk het eigenbelang
dat het masker der gezondheidsleer
voordoet.
Om nu de grenzen weer te openen
laat men diezelfde gevallen onbesproken
en wordt zoogenaamd gehandeld volgens
de gewone voorzorgsmaatregelen.
Maar altijd komt dat openen en slui
ten toevallig op de tijden van koop en
verkoop, dat is te zeggen het regelt zich
naar het belang der door de regeering
schreden de nieuwe, vrijwillig gekozene
baan ingetreden.
Zijne komst in bet vaderlijke huis werd
van toen af eene zeldzaamheid. Vele
brieven getuigden echter van zijnen op-
geruimden geest te midden van het on
gastvrije land. Een klein dorp bad bi) zich
tot hoofdkwartier gekozen, van waar b(j
wijd en zijd in de kerkelijke behoeften dei-
verlatene gemeenten trachtte te voorzien.
Gedurende de week reisde onze jonge leeraar
met vroolijke schreden van dorp tot dorp
om zijne verstrooide gemeenten met het
goddelijke woord te verkwikken, met ster
venden te biddeD, huwelijken te sluiten,
scholen te herstellen, zuigelingen te doopen.
Een leeg huis, van alle gemakken ontbloot
was zijne woningnaauwelijks bezat hij
het onontbeerlijksle huisraad.
Doch alle ontberingen, alle moeiten deden
den jongen man niet terugkoeren van het
raoeielijkste pad van plicht, dat hij vrij
willig, zonder een dweeper te zijn, met
den moed eens dweepers zich had afge
bakend en nu bewandelde zonder hoop op
vergelding, maar veeleer onzer berisping,
laking en waarschuwing van velen zijner
bekenden.
Ook vader Danielis ontging de beris
ping dergenen niet, die eene gemakkelijke,
voordeelige en zekeie betrekking boven
datgeen stellen, wat God en de mensch-
heid van hen kunnen vorderden. Hp liet
zich echter niet verontrusten en menige
bitteie aanmerkiug, dat hij zijn zoon bij
