No. 1302.
Zaterdag 25 Februari 1800.
14® Jaarg'
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen
F. DIELEMAN,
AXEL.
liniienland.
FEUILLETON.
TANTETJE ROSMARIN,
AXELSCHE
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor öüiGiï 80 cent. Afzonderl. numin. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters wordei
naar nlaatsruimte berekend. Plaatsing 8/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Dinsdag is de boodschap van Loubet
bij de kamer ingekomen.
De president vangt zijn woord aan met
een beroep op de medewerking van senaat
en Kamer, hem noodig bij de vervulling
van zijn taak. Hij vraagt dus daarom
en acht zich verzekerd, dat deze hem
niet onthouden zal worden.
»Gij, mijne heeren, kunt rekenen op
mijne vastberadenheid. Al mijn krachten
zal ik aan het vaderland wijden, mijn
onveranderlijke toewijding aan de repu
bliek is u daarvoor borg.
De regelmatige overdracht van het
gezag, in enkele uren, na den plotselin-
gen dood van den waarden en betreurden
president Faure is voor de oogen van
geheel Europa een bewijs geweest van de
trouw van Frankrijk aan de republiek
op een oogenblik, waarop enkele ver
dwaalden trachtten het vertrouwen van
het land in zijn instellingen te schokken.
De nationale vergadering van 18 Fe
bruari heeft duidelijk zijn wensch geuit
Daar verzoening der geesten en naar her
stel van de eendracht onder de repu
blikeinen.
Zeer gehecht aan de beginselen der
Fransche revolutie en aan de vrijheid,
zal ik mij tot taak stellen het parlement
voortdurend te steunen bij zijn streven
naar verdraagzaamheid en eendracht.
Te midden van de moeilijkheden, welke
wij te boven zijn gekomen, heeft Frank
rijk door zijn koelbloedigheid, zijn waar
digheid en door den vaderlandslievenden
steun van het parlement de achting van
de wereld vermeerderd.
OP ALLES VERKEERD.
Terwql zij zich over het gezegde ver
klaaide, viel zij plotseling zich zelve in de
rede. Met een gefronsd voorhoofd, schit
terende oogen, met eenen scherpen blik
op den rentmeester, met haren wijsvinger
in de hoogte, alsof zjj de gansche wereld
riep om te luisteren, met eene onderdrukte
stem, waarin toch iets verschrikkelijk
vroolijk lag, zeide zij»ik ben geheel
buiten mij zelve Die gedachte komt van
boven. Hoor kind, wanneer gij misschien
juist heden indruk op zijn hart gemaakt
hadt, wanneer de woesteling u indei
daad lief gekregen had dan ik beef
van vreugde 1"
Wat dan tantetje?" vraagde de jonge
barones, die verschrikte, en die een roode
gloed over het gelaat vloog.
»En wanneer het niet zoo ware, het
kostte u eenen vriendeljjken blik, en de
gek lag aan uwe voeten dan scheiding
en hem den bons gegeven dan waren wy
voor de wereldschitterend gerechtvaardigd
>Neen, tantetje, tot zulk een sp6lleen
ik geenen vriendeljjken blik."
Getroffen en met berouw over bare over
ijling, drukte de tante hare nicht de hand
pn zeide: >gij hebt gelijk."
Waarom zouden wij niet kunnen hopen,
dat dezelfde geest van samenwerking
zou kunnen voorzitten bij de behandeling
onzer binnenlandsche aangelegenheden?
Of bestaat de samenwerking niet in
ons land
Is er de minste twijfel aan de nood
zakelijkheid om gelijkelijk te eerbiedigen
de onmisbaie organen der maatschappij:
de Kamers, die rijpelijk beraadslagen over
de wetten, de magistraten, die haar toe
passen, de regeeringen, die er de uitvoe
ring van verzekeren, en het nationale
leger, bestemd om de onafhankelijkheid
en ongeschondenheid van het vaderland
te verdedigen, het leger, dat door het
volk terecht wordt geliefd, wijl de geheele
natie daarin denzelfden plicht van zelf
verloochening en discipline vervult, en
weet dat het daarin zal vinden den trou
wen wachter voor zijn eer en zijn wetten.
Zeker van zichzelf, zal Frankrijk met
kalmte kunnen arbeiden aan de oplossing
der vraagstukken, die het zedelijk en het
materieel welzijn der burgers betreffen,
en zal het kunnen voortgaan aan zijn
vreedzamen arbeid, zoowel op het gebied
der beschaving, wetenschap en kunst, als
op dat van den economischen arbeid in al
zijn vormen, landbouw, handel en nijverh.
Laten wij tegenover ons zei ven recht
vaardig zijn en laat ons niet vergeten,
dat Frankrijk steeds getoond heeft de
zelfde liefde voor den vooruitgang, de
rechtvaardigheid en de menschelijkheid.
Zijn glorierijk verleden is een erfdeel dat
wij moeten behouden en doen toenemen.
De republiek heeft Frankrijk vrije
instellingen gegeven en het land verze
kerd van de onwaardeerbare zege van
Onder zulke gesprekken leed de wagen
in Nedervaren binnen. Daar waren met
bloemen omwondeneeerepoorten gebouwd
gasten uit Waiblmgen, zonder Suusjes
medeweten, door de tante op ha; en eere
dag, namelijk ter viering des gewonnen
rechtsgedings, genoodigd alle familiën uit
Opper varen in Zondagsdosch, met den heer
predikant aan bet hoofd.Gelukwenschingen
links en rechtseen kostelijk gastmaal
in het huis der tantein hel park open
tafel voor boeren en boerinnen muziek
en dans derzelven tot in den laten nacht.
OVERLEGGINGEN VANEENEN ANDEREN AARD,
De baron van Malzen daarentegen bracht
den dag treurig door. Hij reed naar Mal
zendorp terug met gebogen hoofd. Ge
durig zweefde Suusjes gedaante voor zijnen
geestgedurig herhaalde hjj, en dik
werf met luider stem: »een hemelsch
schepsel, nooit leide ik eene andere vrouw
naar het altaar dan dezeHjj hoorde
den zilveren toon harei stem, zag haren
welsprekendeD blik vol tranen, bare schit
tering in het blozen. »Mijn God, en deze
heilige mijne vrouw, en ik mag haar niet
de mjjne noemen 1" riop hij daD weder,
De hoop om haar ta mogen wederzien
verrukte hem. Hjj deed afstand van hare
hand, maar niet van het geluk haar t6
mogen aanbidden. Liefde kon hij van haar
niet hopen, maar toch verdraging om des
zoon wille. Hij zonk weg in weemoedig
heid, en steeg uit de zoete smart weder
een onafgebroken vredezij heeft de
wonden geheeld, leger eD vloot hersteld,
een groot koloniaal rijk gesticht, het on
derwijs in de verschillende graden gere
geld, verbonden en kostbare vriendschaps
verdragen geslotenzij gaf een toenemen-
den bloei aan ae werken der weldadig
heid, onderlinge hulp en voorzorg, die
alle tot doel hebben op te heffen of te
verminderen het onverdiende lijden.
Zetten zij dien arbeid voort, die de
eer van ons land is.
Ik zal mij gelukkig achten, indien ik,
door een onvermoeiden ijver, dank zij de
eendracht waarnaar ik met al mijn krach
ten hoop te streven, binnen de grenzen
der bevoegdheid, welke ik aan de grond
wet ontleen, en die onder mijn handen niet
zullen verzwakken, mag bijdragen tot de
verwezenlijking van onze gemeenschappe
lijke hoop en de bevestiging der republiek
Een vreemd incident In alle verhalen
over den dood van Faure las men, dat
terstond om den pastoor van de Madeleine
was gezonden, maar dat deze weer heen
ging om, waar men geen gevaar ver
moedde, den zieke niet te verontrusten.
Te kwart voor tienen was daarop een
tweede bode naar den pastoor gezonden,
doch deze kwam juist te laateen op
straat aangehouden geestelijke had juist
bij tijds de absolutie gegeven. Maar nu
is een briefje verschenen van den chef
van het kabinet van Faure, die verklaart
dat de president ruim twee uur vóór zjjn
dood, geheel bij kennis, om een priester
gevraagd heeft, 't Wordt nu een vreemde
zaak, want als Faure zelf om een priester
had gevraagd, en deze aan het paleis
is geweest, waarom zou Faure dan niet
lot woede op, wanneer hij dacht aan het
proces, aan de oorzaak daarvan, en zijne
beleedigende lasterlijke brieven.
Zijn arm paard moest elk gevoel, dat
hem afwisselend aangreep, misgelden. Met
vertwijfeling reed hjj in eenen halsbre-
kendeu galop bjj de herinnering zijner be
vallige gemalin met langzamen tred in
snellen dral ging het, bij vrees en hoop
Zoo kwam hjj voor zijn vaderlijk slot
aan, zonder te weten boe. Daar was hem
alles woest en ledig. Hij wilde lezen ver
zen maken, teekenen, wandelen, den pre
dikant bezoeken, of oeneD naburigen edel
man verrassen van dat alles kwam
niets. Zjjn hart riep hem naar de scboooe
gedaaute, die hem verschenen wasbjj
wenschte Nedervaren uit de verte te mogen
zien.
De koorts werd, zoo als iedere koorts,
met h9t vallen van den avond heviger
hij liet niemand bij zich, maakte plannen,
vei zen, en schreef brieven aan de geliefde
die weder verbrand moesten worden.
Men moet eerst zijne zaak eens beslapen,
wanneer men die recht overleggen wil.
De goede Pompejus vond den volgenden
morgen, toen bij ouchteren geworden was,
alles andersde geheele wereld, die den
vorigen dag uit haar verband gerukt scheen
was weder in haren ouden stand gebracht,
Hij verwonderde zich inderdaad over zjjnen
roes van gisteren en schaamde zich daar
over.
»Wat bedrytt gij," dacht bjj en ver
ten volle zijn bediend?
Uit de Versailler congres-zaal wordt
nog het volgende verhaald
Toen na de tweede hoofdelijke oproe
ping de bus gesloten zou worden, vroeg
Loubet nog eenmaalis er nog iemand
die niet gestemd heeftNa een oogen
blik van stilte klonk het: »Ja, het Fran
sche volk." - Bij de loting voor de
naamsafroeping werd de letter D. getrok
ken. Ah, cette canaille, riep een der
leden en een ander: Laat Dreyfus dan
voorgaan. De 12 van onwaarde verklaarde
briefjes droegen, volgens de Figaro, den
naam van Henri Orleans, die om zijn
afkomst door de wet niet verkiesbaar
is verklaard.
De Soir deelt mede dat de heer Manou
tegen het einde van de week zijnrequistoir
zal indienen, strekkende tot vernietiging
van de veroordeeling van Dreyfus, zonder
verder beroep.
Volgens het H. v. A. is nog niets be
kend over de plannen der regeering met
betrekking tot de kieswet. Vandenpeere-
boom heeft de verschillende groepen ge
hoord, maar niets losgelaten. Het blad
vernam dat goed ingelichte personen
het ontwerp eerst naPaschen verwachten.
Woeste heeft bij de Belgische kamer
een voorstel ingediend tot verhooging van
de jaarwedde der geestelijkheid. Het
meest opvallende is, dat de heeren onder
pastoors tot hun zestigste jaar op het
minimum blijven, 700 frs.,) dan krijgen
zij er 100 frs. bij en na hun 70e jaar
nog eens 100 frs.
Dat menschen na hun 70e jaar meer
behoeften hebben dan voor hun 60e ziedaar
een vreemd iets.
scheurde mot onwil de verzen, die nog
op de tafel lagen. Waart gij krankzin
nig 1" nu ja, uwe zoogenaamde gemal
in is aardig, maar welk eene dwaasheid,
daarover te tobben - welk een dolle
roman zou dat zjjn zich eerst door een
proces een meisje van de hals te schuiven,
der wereld ten spot worden, zich door eene
plechtigheid te laten verbinden om de zoo
genaamde eer te herstellen en dan op
haar te verlieven God lof, Pompejus, dat
gij uwe oogen weder hebt. Ieder mensch
mag wel eens in zijn leven eenen aanval
van verdwaasheid hebbengij hadt gis
teren, en gedroegt u in de herberg als een
joDgen.
Hjj ging aan zijne landhuishoudkundige
bezigheden, was werkzaam den eenen dag
Da dan anderen, als te voren, en om zich
zeiven te overtuigen, dat hij naar den
geest volkomen gezond was, besloot hjj
in de eerste veertien dagen niet naar
Nedervaren te gaan om zijn zoon te zien
en hij hield woord, zonder dat het hem
overwinning kostte.
DE BARONESSE
Te Nedervaren was echter in de ge
wone orde van huishouding veel veran
derd. Zoo had het tantetje gewild: alles
moest met behoorlijke deftigheid geschieden.
Der jonge mevrouw de barones was een
bijzondere vleugel in het heerschappelijk
gebouw iageruimdzij had het vrije be
heer over de renten van haar vermogen
