No. 1301.
If oensdag 22 Februari 1899.
14® Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh-Vlaanderen
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
FEUILLETON.
TANTETJE ROSMARIN,
ÏLSCIIE
C0UR4IVT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonder!, numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Adrertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters wordei
naar olaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Felix Faure is Donderdagavond te 10
uur overleden. Een hartkwaal maakte
een einde aan het leven van den zesden
president der Fransche republiek.
Zelden zal een plotselinge dood meer
ongelegen zijn ingetreden.
Ongelegen voor de Fransche republiek,
die zich te midden van zoo geweldige
crisis als zij doorleeft, een nieuw hoofd
zal hebben te kiezen, waarbij alle harts
tochten der laatste tijden op geweldige
wijze dreigen uit te barsten. Maar ook
ongelegen voor de reputatie van den
overledene. Tot den laatsten ochtend
zijns levens had men niet opgehouden
hem aan te vallen, en zijn naam in
verband te brengen met zaken, welke
het licht niet mogen zien.
En zoo kan het niet anders, of er zal
alom twijfel rijzen of de toedracht der
zaak wel zoo is, als officieel wordt mede-
De een zal denken aan de omstandig
heden waaronder een Lemercier Picard
en een kolonel Henry om het leven
kwamen; een ander zal vermoeden, dat
de president zelve een uitweg heeft ge
zocht uit de moeilijkheden, waarin hij,
naar beweerd werd, is gekomen, nu zijn
voorganger voor het hof van cassatie
heeft gesproken en daarbij niet onaan
geroerd liet de wiize waarop het kabinet
van 1894 het Dreyfus-proces behandelde.
In hoever voor dergelijken twijfel grond
bestaat, is nog niet te bepalen. Zeer
onvoorzichtig is het zeker, dat men zoo
geheimzinnig te werk ging, in plaats van
terstond naar de grootst mogelijke pu
bliciteit te streven, gelijk bij voorbeeld
bij den dood van Jules Ferry, toen nog
geen twee uur na den dood het meest
volledige bericht afdoende zekerheid bracht,
dat dit sterven geen verband hield met
de toen woedende Panama-crisis.
De president, die gelijk o. a. uit zijn
beweeglijke levenswijze en groote jacht
partijen bleek, zich in een goede gezond
heid scheen te verheugen, gevoelde zich
Donderdag ochtend minder wel. Hij
klaagde over pijn in de beenen en lietzijn
gebruikelijk toertje te paard achterwege.
Toch gevoelde hij zich nog in staat
den ministerraad te presideeren, welke
in de namiddag afjiep.
Omstreeks zes uur, en nadat hij de
zoo pas genomen besluiten had on der-
teekend, riep hij generaal Gall toe
„Kom spoedig. Ik voel mij onwel."
Doctor Parant en majoor Humbert
verzorgden den president.
Reeds spoedig liet de toestand zich
zoo aanzien, dat de omgeving het noodig
oordeelde den minister-president met het
gebeurde in kennis te stellen.
Dupuy begaf zich onmiddellijk naar
het Elysee, waar voor en na hem ook
de andere ministers samenkwamen.
De toestand bleef den geheelen avond
ernstig.
Op Faures verzoek kwamen zijn vrouw
en kinderen, van wie de stervende een
hartroeiend afscheid nam.
Daarna sprak hij eenige vriendelijke
en hartelijke woorden tot de heeren van
zijn huis.
Tevens werd een geestelijke ontboden
die den stervende van de H. Sacramenten
voorzag.
Hij verloor te 9 uur het bewustzijn
en overleed te 10 uur.
Twee geestelijke zusters bewaken het
lijk dat gebalsemd werd.
Vooral mevrouw Faure moet door den
dood zeer smartelijk getroffen zijn.
Aan het Elysee werden des avonds
geen inlichtingen gegeven over den dood
van den president der republiek. De
deuren bleven gesloten. Alleen werd
door een o'Beier van het militair huis
het bericht van het overlijden bevestigd.
De rouwzaal in het Elysee was reeds
Vrijdag middag te 3 uur gereed. Ter
zijde van de katafalk staan vier soldaten,
aan het voeteneinde twee officieren met
getrokken degen.
Faure wordt begraven in het familie
graf op Père Lachaise, met een eenvou
dig Gothisch gedenkteeken versierd.
Sedert den dood van Faure's vader, nu
tien jaar geleden, was het niet geopend.
Volgens de Figaro waren Faure's laatste
woorden: »Ik vraag allen vergeving, die
ik gekrenkt heb." Maar volgens de Petit
Parisien schonk hij allen vergeving die
hem gekrenkt hadden.
De bloemen, namens het Russische
keizerspaar op het lijk gelegd, vertoonen
de opdracht aan »den bondgenoot en
vriend!* Wat zal daarover gesproken
worden, nu de president en niet Frank
rijk «de bondgenoot* van den Czaar heet.
Zeer opvallend is de hartelijke deel
neming van de Duitsche officieele wereld
Zoo was het Duitsche gezantschap te
's Gravenhage het eerste, dat de vlag
half stok liet dalen.
De Duitsche kolonie te Parijs zond een
adres van rouwbeklag aan mevr. Faure.
De Temps bevat telegrammen over de
deelneming in alle landen, zelfs uit
Zwitserland, Roemenië, en Griekenland.
Uit Nederland geen letter.
In Italië is een driedaagsche rouw voor
alle openbare gebouwen en oorlogsschepen
uitgeschreven. In België hofrouw voor
OF ALLES VERKEERD.
Zoo eerlijk Pompejus bij deze woorden
er uit zag, zoo hatelijk kwam de tante
deze rede voor, waarin zij verborgen, of
zoo als zjj zich uitdrukte, duivelschen spot
vond.
«Heer baron, zeide zjj, ik heb lust uwe
woorden voer zuiveren ernst aan te nemen
inderdaad kan het berouw van uw ge-
heele leven de vlekken van uw schande
lijk gedrag niet uitwisschen, en wanneer
gij eenmaal inderdaad iets van wanhoop
gevoelt, wil ik zelfs gelooven, dat gij nog
niet geheel bedorven zijt. Voor het oveiige
verzoek ik u het gesprek af te breken
gij kondet bij oude misdrijvenslechtsnieuwe
beleedigingen voegen. Vergeet den eerbied
niet, welken ook de ruwste man aan het
vrouwelijk geslacht schuldig is."
»Mevrouw Rosmarin, gij heb gelijk mij
zoo te behandelenslechts eene bede, de
eerste ev de laatste voor onze scheiding
Veroorloof mij mijne, durf ik haar zoo
noemen, gemalin voor een oogenblik
alleen te spreken
«Heer baron, het doet mjj leed, onze
tyd is kort - er is aangespannen.
«Slechts voor eer. vluchtig oogenblik,
bid ik gehoor bij haar."
Het kan niet zijn 1"
Mag ik, wat ik verzoek, niet als ge
maal met recht vorderen
«Zij is reeds thans als eene van u
scheidene te beschouwen.
«Zoo moet ik haar beschouwen. Juist
daarom, en welligt bevordert het mijne
ust en den vrede van deze mijne gemalin
vordei ik voor een oogenblik een vrij
onderhoud met haar."
Zij heeft daarover te beslissen" zeide
de tante.
De baron trad eerbiedig voor zijne uit
verkorene, reikte haar zwijgend, met eenen
treurigen blik, de hand, en leidde haar
zonder vragen uit de kamer in eene andere.
Suusje ging onwillekeurig, schoorvoetende.
Zij wist zelve niet, wat zij deed of had
moeten doen. Hij sloot het kamertje waarin
zij stonden en keerde tot de vreesachtige
terug. «Mevrouw de oarones
zeide hjj tegen haar met eene onvaste
stem.
Suusjes gelaat kleurde zich by deze aan
spraak hoogrood van schaamte. «Noem
mij zoo niet, heer baron, ik blijf in mijnen
stand. De plechtigheid, die ons vei bond,
geeft u geene plienten, mij geen recht."
«En mijn misdrijf verleent mij niet eens
de bevoegdheid u den zoeten naam te
geven, waarop mij de kerk ïecht geeft."
«Heer baron, onze tyd is kortzou het
u behagen mi) te zeggen, waarom gij my
alleen wildet spreken."
«Hebt gij, mevrouw de barones, maar
ik bezweer u oprecht te zijn, slechts dit
maal oprecht! Hebt gij door mij het ge
loof aan de menschheid nog niet geheel
verloren
«Ik geloof aan het hart desmenscben
dewijl ik aan God geloove."
Toen stortte de baron voor hare voeten
neder, en liep met natte oogen tot baai-
opgeheven »o, zoo geloof mij ook in dezen
oogenblik ik was een misdadiger om
trent u, en toch was en ben ik geen boos
wicht. Haat mij, heb een afschuw van
mij, ik heb het verdiend, maar geloof het
ik was en ben geen booswicht."
•Wat hielp u mijn geloof, heer baron
►Tot eenige rust, tot veel rust. O gij
hebt veel geleden, maar ik ik heb meer
verloren dan gy."
►Sta op heer baron, en laat ons terug
keeren."
►Neen wees heden nog geheel engel,
Sta mij nog eene bede toe."
Zij zweeg.
Hij kuste met hartstogelijkheid hare
handdie hij niettegen staande baar weigeren
genomen had, en zeide, met nedergeslagen
oogen, want hij waagde bet niet haar aan
te zien, en met eene onderdrukte stem
«gij zijt moeder, ik ben vader
smeek om de gunst mijnen zoon slechts
eenmaal te mogen zien."
Zy antwoorde nietook kon zy het
niet, want zij schreide luid.
«Ik ben bet niet waardig den zoon te
zien, wiens moeder ik mishandelde
Faure was hier te lande, vooral te
Amsterdam, geen onbekende. In 1883
was hij voorzitter van de Fransche af-
deeling op de groote koloniale- en uit
voerhandel tentoonstelling, en vertoefde
veel in onze hoofdstad.
Zeer toevallig werd Donderdagavond
6 uur te Brussel algemeen het bericht
verspreid, dat Faure zijn ontslag had
genomen. Enkele bladen sprake dit
praatje in haar nachtexpeditie tegen en
hadden een weinig verder onder de
laatste berichten de doodstijding.
Tot president der republiek is gekozen
Loubet, voorzitter uit den Senaat, met
483 stemmen.
Méllne had er 271.
Het zetten en drukken van de dossiers
van het revisie-proces zal een belangrijke
arbeid zijn, wijl alles zoo snel en tevens
geheim moet gaan.
Van de 330 zetters der nationale druk
kerij zijn de 150 meest vertrouwde
mannen uitgezocht, en daar het werk
1200 bladzijden bevat, krijgt ieder hunner
dus 8 bladzijden groot kwarto te zetten.
Vrijdagochtend zou men de copy ont
vangen, terwijl het werk uiterlijk gis
teren tegen het middaguur gereed moest
zijn. Met het toezicht zijn belast 8
meesterknechts en 4 commissarissen. Het
personeel zal in de drukkerij moeten zijn
voer by na eene poos met eene
keDe stem voort, en de tranen vloeiden
hem langs de wangenIk ben bet niet
waardig; maar uw hart, mevrouw de ba
rones is de grootmoedigheid jegens eenen
ongelukkigen waardig. Mag ik op eenen
dag, weikeu gij wilt naar Nedervaren komen
en mijn kind vol berouw aan het hart
drukken f"
Wanneer gy wilt." zeide de jongge
huwde snikkend en ijlde naar de deur.
Tantetje Rosmarin zette groote oogen op
toen zij beiden hand in hand met wee-
nende oogen zag aankomen.
Hij heeft verzocht," zeide Suusje, «onzen
kleinen Pompejus eens te zien."
«En mevrouw de barones beett het toe
gestaan," voegde bij ei schielijk bij.
Tantetje zetie een koud gezicht. Het
rijtuig was ingespannen, op men plaatste
zich in den wagende baron hielp de
vrouwen zij reden af. De vrijheer zag
hen door het dorp na, ook toen hjj hen
niet meer zag,
OVERLEGGINGEN.
«Afgedaan rieptantetie, t06n de wagen
buiten het dorp was«geheel afgedaan,
mijne lieve barones 1 ik ben verrukt."
«Ach tantetje," zeide Suusje, noem mij
toch zooals altijdhet klonk mij als een
schimpwoord toen de baron my zijnen
titel gal,"
«Het was zjjn schuldige plichtgij heet
thans barones, en zijt met hem getrouwd.
