i:
No. 1271.
Woensdag 16 November 1898.
14* Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
FEUILLETON.
DE WURGERS VAN PARIJS,
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters wordei
naar nlaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De brief, welke voor Esterhazy zoo ver
pletterend bewijs is, blijkt geen nieuw stuk
te zijn. Reeds voor ettelijke weken hebben
wij er over gelezen. Maar toen vooral in
verband met het feit dat, treffende over
eenstemming met het bordereau, Esterhazy
eindigde met de woorden Je pars pour
le camp de Chalons. Destijds zijn deze
woorden aangehaald als bewijs dat Ester
hazy in zijn verhoor heeft gelogen.
Waar nu de brief uit denzelfden tijd
stamt als het boidereau, is het Je pars
en manoeuvres, aan het slot van het bor-
derau, voldoende verklaard.
Het is zeker opmerkelijk dat Esterhazy,
die, gelijk nu blijkt, erg door de schuld-
eischers werd geplaagd, op eigen kosten
naar het kamp ging en nog opmerke
lijker is dit alles als de Volonté gelijk
heeft en de brief een belofte bevat, om
alles te betalen als hij uit het kamp terug
keert. Dat wijst er dus op dat Esterhazy,
die vóór de kampdagen geen geld had,
na dien tijd bij kas zou zijn.
Terwijl de Fransehe pers de rede van
Salisbury gunstig beoordeelt, omdat deze
de vrees voor een Engelsch-Russischen
oorlog wegneemt, hebben de Russische
bladen een ongunstige meening. Zij wenden
de onrustbarende zijde naar voren. De
Novoie Wremja zegt dat, de rede de on
gerustheid niet wegneemt, welke door de
wapening van Engeland is ontstaan. Ver
der beweert dat blad, dat de Engelsche
regeering bedoelingen heeft, welke niet
zijn overeen te brengen met de levens
belangen van de mogendheden op het
vasteland, vooral met die van Frankrijk
HOOFDSTUK LXXVIII.
Hendrik twijfelt.
»Gij vergist u," zeide Hendrik van Meil
lant tot Sophia Blanchard, nadat bij den
brief gelezen had, dien zij op den salon
tafel gevonden hadden. »Deze bl ief is niet
aan mij. Hij kan niet aan mij zijn
Pardon, geachte heer, juffrouw Jeanne
heeft mij uitdrukkelijk gezegd»Over-
handig deze brief aaD mijne neef, als hij
van avond komt."
Tegelijkertijd ging zij Hendrik van Meil
lant de stukken toonen, die hij verscheurd
had, en waarop hij nog duidelijk kon lezen
»Den Heer Hendrik van Meillant."
Hij beschouwde het schrift langhet
was werkelijk dat van zijne nicht.
Toen las hij nogmaals den brief. Eene
plaats er van, de plaats waarin zy hom
zeide, dat zjj zijner onwaardig was, dan
zij een ander beminde, daarover kon hij
zich niet bedriegen.
»En dat schreef Jeanne hem'.Jeanne
zijn bruid, zij, tot wie bij heden had wil
len zeggen
Alles is nu gereed, voor onze bruiloft,
alle papieren zijn klaar, zij kan plaats
hebben, zoo spoedig gij wiltIk wilde er
en Rusland. Men moet daarom waakzaam
zijn.
De Novosti ziet in de rede een waar
schuwing aan het adres van de mogend
heden, die niet aanstonds bereid zijn toe
te geven aan de Britsche aanmatiging.
In Amerika, bv. de N.-Y.H., ziet men
in de wapening een maatregel welke ver
band houdt met de Philippijnsche kwestie,
en een daaruit voortvloeiende heropening
van de Oost-Aziatische kwestie.
Engeland zou het met de Ver. Staten
eens zijn om weerstand te bieden aan
Rusland en Duitschland, die op de Phi-
lippijnen kolenstations willen aanleggen.
Men zou die alleen willen toelaten op
eilanden van minder belang.
Ook in Amerika vindt men dat het be
zoek van keizer Wilhelm aan Spanje wel
iets van een anti-Amerikaansche betoo
ging heeft.
Zou het daarom zijn, dat men in offi
cieele kringen tracht den indruk der be
richten over dat uitstapje te verzwakken
De Reichsanseiger meldt, dat er nog
niets bekend is van de door de keizer te
nemen route. Men weet niet of de keizer
naar Madrid gaat. Andere berichten ge
wagen van het voornemen om in Italië,
in Portugal en in Spanje even aan te
leggen. Wat Carthagena betreft is dit
volgens bericht uit Madrid officieel.
Vermoedelijk zal de keizer den 28en
terug zijn, dat is den dag na de begra
fenis van Bismarck en dien vóór de opening
van den Rijksdag.
Te Parijs beweert men uit Petersburg
bericht te hebben, dat de sultan deed
weten dat hij wel bereid is Frankrijk en
Rusland te steunen in het Egyptische
u niet over spreken om de droevige ge
dachten niet te ontwijden, die den ver
jaardag van dat ongeluk in u wakker roe
pen moet. O hoe zwaar viel het mij, den
dag van bet geluk wegens deze droefheid
uit te stellen Want het verlangen naar
uw bezit verteert mij. Ik waagde het
niet meer uwe hand te grijpen, u aan
mijn bart te drukken, maar nu behoort
gij aan mijJa
Zoo wilde hij haar toespreken, zoo be
minde hij haar. En zij 1 Zij was weg en
zeide hem een zoo schandelijk vaarwel
Zij zeide hem niet alleen ronduit, dat zij
hem voor den gek gehouden en hem nooit
bemind had, maar ook dat zy een ander
lief had. met wien zij ontvluchtte welk
eene liefde 1
Wie kon dien andere zijn
Hij herinnerde zich dat bij in den laat-
sten tijd van vrpemde lieden zeldzame
gesprekkon gehoord had, die op Jeanne
betrekking schenen te hebben, maar waar
bij bij tot zich zeiven zeide: Dat is im
mers onmogelijk, zij spreken niet van
haar Maar deze brief, deze schande
lijke briefWas bij dan werkelijk
van haar Hij vergeleek hem met
de brief, dien zij hem naar de koloniën
geschreven had. Er was wel groot on
derscheid tusschen het schrift het
kon van een vervalsching komen, maar
ook van den tijd, vair de stemming De
hoofdtrekken waren gelijk. En dan, had
Joanne niet zelve den brief aan juffrouw
vraagstuk, maar met Fashoda en Bahr-
el Ghazal wilde hij zich niet inlaten, tenzij
men hem wederkeerig voordeelen bood.
Vóór het vertrek van keizer Wilhelm
was natuurlijk gezorgd, dat alle periodieke
werkzaamheden voor geruimen tijd waren
verricht, zoodat Z. Ms. afwezigheid geen
storing in den gang van zaken zou brengen.
Maar men heeft niet gedacht aan de bij
zondere verhouding, waarin de keizei tot
het Rijksland staat, en zoo kan daar de
landdag niet worden gesloten, wijl de kei
zerlijke sanctie ontbreekt.
De bekende woeste tooneelen in de Oos
tenrijksche kamer hebben -een der afge
vaardigden, Treuenfels, aanleiding gegeven
om voor te stellen een raad van eer te
benoemen, welke beslist over alle belee-
digingen, welke men elkander in het par
lement naar het hoofd werpt.
De maand September heeft twee Euro
peesche volken een belangrijk succes ge
bracht. Ondanks het meest ongunstige
weder, dat voor de expeditie een onover
komelijk beletsel scheen, heeft een Fran
sche kolonne den ouden vijand Samory
gevangen genomen.
Een Engelsch-Egyptisch leger heeft den
dood van Gordon gewroken, door de her
overing van Karthoem.
Beide expedities hebben medegewerkt
om wat meer licht te doen opgaan over
de toestanden, welke men vindt in het
land, dat niet ten onrechte het zwarte
werelddeel is genoemd. De Fransehe ex
peditie toch kreeg zekerheid, dat maar al
te veel waarheid ligt in de verhalen, dat
in de binnenlanden van Afrika nog men
scheneters wonen.
De sergeant Dratières deelt dienaan-
Blanchard overhandigd voor hem
Hij wendde zich tot Sophie, die ver
ward verschriktzwijgend aan de tafel stond.
►Jeanne heeft u dezen brief voor mij
gegeven
«Ja, mijnheer. Nog op den spoorweg
waarheen ik haar vergezeld had."
►Op welk station
►Zij vertrokken naar Havre. Ik zelve
droeg de reistasoh."
»En zij vertrokken alleen
Sophia aarzelde met het antwoord.
»Nu vroeg hij barsch.
»Ja," zeide zij hsastig. »Zij vertrokken
alleen."
Hij wierp een wantrouwige blik op haar.
Hij wilde nog twijfelen. Instincmatig nam
hij de kaars op, en ging naar de kamer
zijner bruid. Wilde bij het dierbaie ka
mertje nog eens zien Ach, hoe was het
veranderd De schuifladen opengetrokken
alle zaken door elkaar geworpen in de
haast van het inpakken. Te midden daar
van lag een vergeten brief. Hendrik nam
hem op, naderde de kaars die hij op eene
tafel geplaatst had en las, hij bad immers
onder deze omstandigheden wel het recht
hem te lezen.
Het was een liefdebrief aan Jeanne. Men
herinnerde haar daarin aan geheime za-
menkomsten, aan de zalige uren van het
genotmen bezwoer haar een besluit te
nemen, den gekken, gehaten bruidegom
te ontvluchten en in den arm der liefde
gelukkig te zijn.
gaande het volgende mede
Den dag na de gevangenneming van
Samory kwamen de lieden in ons kamp
om den luitenant te begroeten.
Nauwelijks waren zij heengegaan, toen
in de buurt een schot weerklonk. Bevreesd
dat men een aanval zou doen, sprong ik
op, maar de commandant van een der
kleine posten deelde mij mede, dat een
der stammen, de Guerses, met geweld de
vrouwen wegvoerde. Ik ging terstond op
de vervolging uit, waarop de roovers bij
onze nadering vluchtten.
Toen wij de plaats bereikt hadden, van
waar het alarm was gekomen, zagen wij
een vreeselijk schouwspel. Drie pas af
gehouwen hoofden lagen voor ons en twee
lichamen. Het derde was door de vluch
telingen meegenomen. De twee achter
gebleven lijken waren vreeselijk verminkt,
het eene miste een arm, het andere ver
toonde vreeselijke wonden in de vleezige
deelen. En men zag nog verschrikkelijker
dingen, een nog levenden man wien men
den rechterwang had afgesneden, een even
eens levende vrouw, wien men in den rug
een insnijding had gemaakt.
Minder erg, maar toch treurig was de
ervaring, welke de Engelschen te Khar
toum opdeden, waar zij, de Christenen
bevrijdden, die door Mahdi gevangen waren
genomen en jaren in de macht van dezen
heerscher waren geweest. Allen Chris
tenen was door den Mahdi de plicht op
gelegd den Islam te omhelzen en te hu
wen. Deden zij dit niet, dan werden zij
eenvoudig ter dood gebracht. Onderwerping
was dus noodzakelijkmaar alleen in
schijn gaven zij toein werkelijkheden
bleven zij Christenen en den godsdienst
Hij las den brief niet uit, en ging terug.
In het salon nam hij zyn hoed op groet
te juffrouw Blanchard en zeide tot haar
met een vroolijke stem Adieu. Ik kom
hier nooit weer terug.
HOOFDSTUK LXXIX.
Hendrik dcet zijn plicht als
bloedverwant.
Op straat aangekomen, ging Hendrik
rechtuit zonder te weten waarheen.
Terwijl hij zoo liep zonder doel, de wan
hoop in het hart de verachting in de ziel
kwam hij, als een waanzinnige of bescbon-
kene in den donkeren nacht in de Rue
Monceau aan.
Daar werd hij door een voorbijganger
herkend door de markies de Ribas.
De markies was uit zijn paleis geko
men, na een hevig toooeel met Mathilda.
Haar huwelijk was zeer droevig en ver
stoord sedert eenigen tijd. Hij wilde in
de frissche lucht adem scheppen. Hoe
zeer geleek zijn zielstoestand op dien van
dao jongen Kreool. Zyne vrouw scheen
hem zat te zijn, en hij beminde haar vu
riger dan ooit. Hjj kon de reden harer
koelheid niet vinden. Hij verdacht haar
van eene zekere geheimzinnige liefde
waarvan hij echter geen bewijs had.
In het begin van den winter, had Ma
thilda hare salons willen openen, later had
zij ze weer gesloten, werd menschenschuw
dulde nauwelijks de bezoeken van hare
oude, beproefde vrienden.
