No. 1245.
Zaterdag 6 Augustus 1898.
4e Jaai'g',
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse h-Vlaanderen
F. DIELËMAN,
AXEL.
Uitsluitend yoor de Abonné's v/d blad.
SIBISIPWAÏ
Buitenland.
si FEUILLETON.
^WÜRGËRSJAN PARIJS.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. nutnm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar nlaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Met het oog op het aanstaande Kronings
feest, heeft de Uitgever van dit Blad het
in hel belang van zijn lezers wenscheüjk
geacht een
voor zijne abonné's verkrijgbaar te stellen.
Deze plaat is zeer mooi afgewerkt en
heeft eene afmeting van 63 bij 78 c. M.
In het midden der plaat bevindt zich
het zeer gelijkend Portret van H.M. de
Koningin, met den Kroningsmantel om
hangen en met de eene hand rustende
op de Grondwet, terwijl daar naast de
Kroon is nedovgelegd. Boven aan de plaat
bevinden zich de Portretten van H.H.M.M.
Koning Willem I en Willem II, van on
deren de Portretten vnn H.H.M.M. Koning
Willem III en Koningin Emma. Tusschen
beide laatste Portretten bevindt zich de
Nieuwe Kerk van binnen gezien, waar
H. M. gekroond wordt.
Tegen afgifte van achterstaande Bon
kan men aan ons Bureau deze Plaat voot
den prijs van f 0,20 bekomen. Voor buiten
de stad is de prijs met bet oog op de
emballage en franceerkosten t 0,35.
De naaste aanleiding tot den dood van
Bismarck wordt gezocht in het gebruik
van een paar glazen champagne op Vrij
dagochtend, waardoor het wat sneller
vloeiende bloed, geronnen bloed uit de
beenen in het lichaam, vooral in de lon
gen, deed doordringen
Na de ontvangst der doodstijding zond
HOOFDSTUK XLVIII.
Hij is herkend.
Florine wachtte niet tevergeefs. Hel
i duurde niet lang, of uit een huis op de
Rue Cbateaudum trad een jong man van
tusschen 20 en 30 jaar, met eene siei lijke
houding en gekleed naar de laatste mode.
Hij was bruinharig en speelde met veel
welgevallen met zijn glanzend zwarten
bakkebaard. Ja, dat was de markies
Lorenz José de Ribas y Castello dit maal
in zijne natuurlijke grootte, zooals Florine
hem in Saint Augustin bij bet trouwen
gezieD bad.
Hij ging baar voorbij en zij kon de
schoonheid zijner oogon bewonderen en
den glaDs van zijn blik. Overtuigd, dat
ieder, die hem had kunnen volgen, zijn
spoor bijster was, was hij weer aan zich
zelf gelijk geworden en bad zijn jeugd,
schoonheid en ijdelheid teruggekregen.
Hp reed uu direct huiswaarts, Florine
dacnt er volstrekt niet aan, hem verder
te volgen. Waartoe ook? Zijne identiteit
was vastgesteld, zijne woning was haar
bekend.
Ook zij begaf zich naar hare wouing,
Rue de la Suresnes.
Nadat zij eenige vei sterking bad ge-
de keizer aan graaf Herbert het volgen
de telegram, dat Maandag is openbaar
gemaakt in den Reichsanzeiger, welk blad
in een rouwrand verscheen
„In diepe droefheid, deelend in de smart
die u allen heeft aangegrepen om den
dierbaren groote doode. betreur ik het ver
lies van Duitschland's grooten zoon, die
door zijn trouwe medewerking aan het
werk der hereeniging van het vaderland
voor gansch zijn leven de vriendschap
had verworven van mijn in Gode rustende
grootvader, den grooten Keizer, en voor
eeuwig den onvergankelijken dank van
het geheele Duitsche volk.
„Ik zal zijn stoffelijk omhulsel een
laatste rustplaats bereiden te Berlijn in
den Dom naast mijn voorvaderen."
Giaaf Herbert antwoordde dat de over
ledene uitdrukkelijk een begrafenis op
Friederichsruhe had verlangd. Zonder dat
zou 's keizer wensch voor de familie wet
zijn geweest.
De keizer deed de vlag van zijn jacht
halfstok dalen, gelastte dat de Zondag-
sche scheepsparade niet zou plaats heb
ben en zond aan den commandant van
Altona zijn bevelen betreffende het zen
den eener eere wacht naar het sterfhuis.
Verder verordende hij een rouw van
tien dagen voor het- hof, van acht dagen
voor het leger- De vlaggen op alle ge
bouwen in den rijks- of staatsdienst moe
ten tot na de begrafenis halfstok hangen.
Het lijk is Zondagavond gebalsemd.
De keizer had een plechtige begrafenis
gewild met een groote lijkplechtigheid
op de monumentale trappen van het
rijksgebouw, dat is bij- de Victoriazuil.
Daar zou een katafalk verrijzen en
bruikt, ging zij in een leuningstoel zitten
en liet aan baren geest de gebeurtenissen
van dezeD dag voorbijgaan.
In de eerste plaats hielden bare ge
dachten zich bezig mot den markies de
Ribas. Zij moest bekennen, dat deze
maikies een grappig en beneridig man
was, van wien do beste comedianten en
de bekwaamste agenten nog konden
laeren.
Welk eene kunst en volmaking in de
maskerade. Zijne eerste, n. m. do advo-
katenkop was, tot in de kleinste bjjzon
derheden van eene volmaakte fijnheid on
geheel en al een vindingrijk beeld geweest
dat alle bewondering van den kenner vei-
diende.
En ten tweede nog, de verkleeding.
Aan dezen gezétten burger merkte men
juist het fijne zijner rechtsgewoonte. En
welk een voorzichtigheid en voorzorg 1
Zich tweemaal in een uur geheel veran
deren, om onder een nieuwen vorm het
waarnemend oog te ontgaan, dat misschien
tegen den eersten argwaan bad kunnen
koetsteren.
Eu dan nog naast le verkleeding
welken rijkdom aan woningeD en welke
bekwaamheid in de keus der huizen.
En dat zou de edele markies de Ribas
v Castello zijn, eerst sedert drie maanden
in Frankrijk, die zich zoo kleedde zoo
laliijke pleisterplaatsen had, zoo dikwijls
van gelaat veranderde en het groote Parijs
zoo door en door kende t
daar zouden de geheele keizerlijke familie,
de Duitsche bondsvorsten en alles wat
in 's keizers oogen hoog genoeg was in
den lande, een laatste hulde brengen,
voor de kist naar den Dom ging.
Ma,ar deze plechtigheid, waarvoor de
keizer reeds alle bevelen had gegeven,
komt nu te vervallen.
Alles zou zich nu bepalen tot een een
voudige plechtigheid in de kerk welke
ter eere van Willem I is opgericht.
Maar de keizer, die veel van praal houdt,
en gevoelt dat het Duitsche volk ver
wacht hem te zien voorgaan, laat zich
door dit alles en door den pijnlijken in
druk van de bekende onthulling, geen
duim breed afvoeren van den weg, dien
hij meent te moeten volgen.
Te Kiel werd hij Maandagavond op
gewacht door de keizeriü, die in zware
rouw was gekleed. Na te Kiel te hebben
overnacht, begaf dé keizer zich met de
keizerin en Yon Bülow en zijn gevolg
naar Friederichsruhe, waar men des mid
dags te zes unr aankwam.
Een eerewacht was opgesteld en de
zoons van Bismarck ontvingen de keizer
lijke bezoekers. Wilhelm kuste prins
Herbert 00 beide wangen en liet zich
daarop naar de sterfkamer brengen.
Deze was met rouwlaken behangen
om de kist stonden zuilen met 48 kaar
sen en aan het hoofdeinde een kruisbeeld.
Het voetstuk was onder bloemen begraven
De dorpspredikant hield een toespraak
door den Bismarck zelf aangewezen tekst.
Alles ging zeer vlug en de bezoekers
vertrokken reeds een half uur na hun
aankomst.
Waarom niet. Florine was dan ook
niet zoo argeloos, ook maar een seconde
daaraan te twijfelen.
Maai welk doel had hg, deze valsche
markies Wat voor beroep had hij Wat
fabriceerde hij zoo in het donker
Want Florine geloofde evenmin, dat
hij zich al deze woningen uitgezocht ge
huurd en terecht gemaakt had, alleen om
een proces onbekend bjj te wonen.
Dit woord „proces" verwekte een an
deren gedachtongang in haar en nare
opmerkingen namen nu 69n andere meer
juistere richtingdeze markies was
immers de echtgenoot van Mathilde Si-
monnet.
Zoo was het dan toch niet geheel zonder
grond, dat de veiligheidschef haar eens
opgediagen had, Mathilda Simonnet te
bewaken. Deze jonge dame was alzoo
eenigermato in de zaak betrokken, uie
zoo pas afgespeeld was, omdat het proces
haar echtgenoot zoo bijzonder veel belang
inboezemde.
Toen overdacht Florine dit geheele
proces nog eenmaaldaar was voor alles
de jonge advokaat uit Toulouse, zoo onbe
weeglijk, opmerkzaam, zijn bril stijf op
de beschuldigden gericht misschien
op een hunner.
En dan de ^bijzonderheden van het
proces. Da bewering van den verdedi
ger, dat Blanchard het slachtoffer van
eene sluwe kuipeiij was, dat hij voor een
ander boeten moest, die zyne gedaante
Men schijnt te Madrid geneigd de vredes
voorwaarden aan te nemen. Het meest
verzet wekt de bepaling, dat Spanje be
last blijft met de schuld der af testane
koloniën.
Een later telegram van de Temps meldt
echter dat de pers te Madrid zich tegen
den onvoorwaardelijken afstand van Cuba
en Porto Rico gaat verklaren.
Men verwacht echter een brief van
Castelar aan de Spaansche jongelingschap
waarin hij verklaart dat Spanje behoefte
heeft aan den vrede, maar dat men een
voortzetting van den oorlog boven een
niet eervollen vrede moet verkiezen.
Van de Philippijnen zijn voor Amerika
weer ongunstige berichten ontvangen. De
regeering weigert den juisten aard daar
van op te geven. Men weet echter, dat
generaal Merritt geseind heeft, dat de
houding der opstandelingen dreigt aan
leiding te geven tot een openlijke breuk
met de Amerikanen.
Andere telegrammen houden in, dat
generaal Merritt gevraagd heeft om aan
vulling van zijn strijdkracht tot ten minste
50,000 man, voornamelijk wegens de
houding der opstandelingen.
Merritt zal zijn best doen de burgers
te beschermen tegen de losbandigheden
dezer laatsten. Hij zal met dit doel te
zamen met admiraal Dewey een aanvraag
zenden tot capitulatie van Manilla.
In het Lagerhuis heeft Curzon mede
gedeeld dat er geen onderhandelingen met
Amerika worden gevoerd ten aanzien van
de Philippijnen. Hij weet echter dat de
Australische kolonies veel belang stellen
in deze zaak en zal daarom het verloop
der zaak met aandaent volgen. Dat
haè trachteo aan te nemen En
dan de beweringen van den beschuldigde
zeiven en zijn blik zijne oogen vol
bete. keDis waaraan alle getuigen hem her
kend hadden.
De markies had ook zulke levendige
oogen oogen, die men niet vergat
en die Florine niet vergeten had.
Zij zweeg, zij bbval hare phantasie,
niet verder te gaan zij wilde niet op
het eindelooze veld der gissingen ver
dwalen.
Wat zij echter tot nu toe aan feiten
ontdekt had, had waarde genoeg wanneer
zij op den volgende dag naar den veilig
heidschef ging en het hem mededeelde
was zij zeker zeer welkom en kon op
de gunst der politie rekenen.
Wanneer ik denk," zeide zij meteen
ironiscben glimlach, dat de beer Claude
mij gezegd heeftGa, mijn waarde, ga
gij verstaat uw werk niet!" Ondertusschen
versta ik het beter dan de gestrenge heeren
zeiven, geloof ik, en heb heden in eenige
uren meer uitgevoerd en vernomen dan
zij in drie maanden.
Zou zij hun echter werkelijk haar ge
heim verkoopen
Welk armzalig voordeel was daarvan
te wachten Welk eene kleine voldoening
voor hare ijdelheid Was het dan wer
kelijk} zoo aanlokkelijk, »een duurzame,
bezoldigde en officiëeie agent te worden
Waarachtig, zij was ecöter tot iets hoo-
gors geboren Wordt vervolgd.]