No. 1232.
Woensdag 22 Juni 1898.
Ile Jaarö-.
Nieuws- en Advertentieblad
voor
Zeeuwsch -Vlaanderen
F. MELKMAN,
AXEL.
Buitenland.
38 FEUILLETON.
DE WURGERS VAN PARIJS,
Binnenland.
AXELSCHE
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar nlaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Nog geen bericht, dat het Amerikaan
sche leger op de Cubaansche kust is aan
gekomen en zoolang dat niet het geval
is, zal de oorlog geen belangrijk karakter
krijgen. Want al dat schieten op de
Spaansche versterkingen en op de Ame-
rikaansche schepen baat weinig.
Er is wat schade aangericht aan de
kustversterkingen en aan de Massachu
sets, maar op den afloop van den strijd
heeft dit alles geen invloed.
Meer belangrijk daarentegen zijn de
berichten van de Philippijnen, welke alle
gewag maken van den treurigen staat
van zaken. Het jongste bericht is dat
van admiraal Dewey.
Deze seinde Zondag dat de opstande
lingen Manilla feiten hebben omsingeld
en 2500 Spaansche krijgsgevangenen heb
ben. Een aanval op de stad zal nog niet
plaats hebben.
Vele vreemdelingen en andere burgers
waren aan boord van koopvaardijschepen
gegaan en lagen in de baai onder be
scherming van de vreemde oorlogsschepen.
Veel uitvoeriger is Reuters bijzondere
correspondent, die een week vroeger den
toestand zeer ongunstig achtte.
Er was groot gebrek aan levens
middelen, en de uitgezonden kanonneer
boot, welke op de Lagunen voedsel zou
den gaan halen, kwamen onverrichter
zake terug, wijl de bevolking den Spanjaar
den vijandig gezind was.
De opstandelingen hadden zich meester
gemaakt van alle plaatsen in de provincie,
en daarbij moet erg gemoord zijn - zelfs
de soldaten, die zich overgaven, zouden
Jagon, als bemerkte hij Diets van dit
alles, bleef voor een paar uitstalkasten
staan en keek naai de waren. Hij trad
zelfs een tabakswinkel binnen, dat hij
spoedig daarop verliet, met vermaak een
sigaar rookende.
Aan het einde van de straat Venta
dour trad bij eene huispoort binnen
groette den concierge en liep eene huistrap
op. Bij de vierde verdieping aangekomen
opeDde hij een deur en trad zijne kleine
woning binnen.
Reeds na eenige seconden werd er ge
scheld.
Hij haastte zich de deur te openen.
Een fatsoenlijk gekleed neer, gevolgd
door twee andere fatsoenlijk gekleede
heeren, drong in de voonramer en vroeg
»Gij zijt immers de heer Jagon expe
diteur bij dr. Lavril
»Ja, mijnheer," antwoordde Jagon rus
tig. >Wat is er van uw dienst?"
»Ik ben de politie-commissaris dezer
wijk en heb krachtens dit bevel bij
eene huiszoeking te doen."
»Bij mij?" Ik begrijp u niet. Ik heb
ondertusschen ook niets te begrijpen
Wees zoo goed mij te volgen mijne
woning is tot uw dienst. De huiszoeking
dat lot hebben gedeeld. Deze mededee-
ling steekt scherp af bij een van admi
raai Dewey, dat de opstandelingen de
Spaansche gevangenen zeer menschlie-
vend behandelen.
De correspondent roemt de dapperheid
der Spaansche soldaten, maar acht de
officieren onbekwaam. De inlandsche
troepen waren niet vertrouwbaar, en dat
alles, gevoegd bij het toenemend gebrek
en de onmogelijkheid om voedsel te
krijgen, deed den bevelhebber in den
krijgsraad voorstellen te capituleeren.
Dit voorstel wekte algemeene veront
waardiging en de gouverneur droeg daarop
het bevel aan den in rang op hem vol
genden officier over. Deze laatste gaf
daarop bevel, dat de troepen zich niet
in de stad zouden terugtrekken, gelijk
reeds gelast was.
Ook deze correspondent acht de ver
dediging van de stad en van de citadel
niet mogelijk:
Maar ook hier heeft men eerst een
beslissing te wachten, als de Amerikaan
sche zijn aangekomen.
Uit Manilla woidt geseind: aan een
dejeuner met de Spaansche etatmajor,
zeide de commandant van het Duitsche
oorlogsschip Irene, dat de Vereenigde
Staten, zoolang Wilhelm keizer van
Duitschland blijft, nooit de Philippijnen
zullen annexeeren.
De waarde van deze mededeeling acht
ten wij niet groot. In de eerste plaats
klinkt het al zeer vreemd dat de gezag
voerder van een neutraal schip in een
geblokkeerde haven gaat dejeunneeren
met de officieren van een der strijdende
partijen. En nog onwaarschijnlijker lijkt
zal niet veel tijd wegnemen, want de
ruimte is niet groot. en ik heb niet veel
meubels."
En daar het donker werd, nam hij
eenen kandelaar, stak de kaars aan en
ging de drie heeren vooruit. Zij traden
eerst in eene soort toiletkamer.
Men zag daar eene houten tafel met
eene waschkuip, waterkruik en een scho
tel, waarin een spons was, beneveDS een
nagelborstel en zeep. Het venster was
zonder gordijn, aan den schoorsteen noch
spiegel noch horloge, slechts een pomma
debus, een kam en een schuier. De kast.
die de politie-commissaris opende was
geheel ledig. In de muren, die men on
derzocbt, vond men nergens eene ver
boigen plaats. Onder de haardplaat vond
men niets verdachts. De vloer klonk
overal dof. Toen men in de tweede kamer
trad om haar te onderzoeken, werd ge
beld. Een der beide agenten opende de
HOOFDSTUK XXXIV.
Asch.
Het was de veiligheidschef, die den po
litie-commissaris bij zijne huiszoeking
wilde helpen. Daar hij met de geheele
zaak vertrouwd was, kon bij op kleini
heden acht slaan, die den commissaris
het ons, dat een Duitsch officier, gesteld
al dat hij kennis dra'agt van de plannen
zijne reeging, deze zoo onomwonden zou
mededeelen.
In Amerika is men boos op Europa,
omdat men hier nog altijd twijfelt of
de groote expeditie nu werkelijk op weg is.
't Is zoo waar als iets, dat de vloot
van 50 schepen in zee is en met een
snelheid van 8 knoopen naar Zuid-West-
Cuba stoomt.
Deze geringe snelheid is een natuurlijk
gevolg van het feit, dat de vaart zich
naar de langzaamste schepen moet rege
len, terwijl door het groote aantal schepen
en bijzondere voorzichtigheid noodig is.
De vloot vormt natuurlijk een lange
lijn. De voorhoede zou, Daar men ver
wachtte, reeds hedenavond te bestemder
plaatse kunnen zijn.
Admiraal Sampson zou de vloot met
eenige schepen tegemoe't varen, zoowel
tot versterking van het convooi, als om
vooruit eens met generaal Schafter te
praten over de te nemen maatregelen
betreffende de landing.
Als voorbereiding hebben drie groote
schepen Cairmanera, aan de baai van
Guantanamo nog eens gebombardeerd en
de verdedigingswerken zwaar beschadigd.
De tijdingen van de Ph lippijnen luiden
voor de Spanjaarden hoe langer hoe on
gunstiger. De liberal verneemt datAgui
raldo en zijn scharen de Zapote zijn
overgetrokken, dat is de rivier welke de
provincie Cavite van Manilla scheidt.
Verder hebben zij met groote ovor
macht een daar gelegen stad aangevallen
en het Spaansche garnizoen genoodzaakt
af te trekken. Ook in andere gevechten
waren de Spanjaarden ongelukkig. Zij
lijden groot gebrek en hadden vele ge
wonden, die in kerken en kloosters wor
den verpleegd. De geestelijke orden zijn
reeds gevlucht en men meende dat de
stad zou moeten capituleeren.
De regeering heeft bericht ontvangen
dat nog twee provincies trouw bleven
aan het Spaansche gezag.
Nog steeds is geen bericht, dat de uit
San Francisco gezonden versterkingen
zijn aangekomen Men verwacht dit met
te meer ongeduld, omdat Dewey in den
slag bij Cavite zoowat alle zware projec
tielen heeft gebruikt.
wellicht ontgaan waren. Hij trad glim
lachend binneD, links en rechts groetende
als een gemoedelijke buurman, die liet
vragen, wat het hier gaf. Een weinig
buiten adem zijnde, ging hij in een fau
teuil zitten, den hoed op de knieën de
handen op zijDe stok en met zijne leven
dige, blauwe oogen de geheele ruimte
welwillend omvattende.
De kamer, waarin men zich bevond,
was ue woonkamer tan den expediteur.
Zij was even kaal als het toileteen oude
leuningstoel, vier primitieve stoelen, eene
kleine schrijftafel een ijzeren ledikant
met kussens en matras, kleine gordijnen
van katoen hiDgen voor het venster en
op den schoorsteen stond een pendule.
Het eeDige waardige in de geheele ka
mer was een prachtig karpet van een
leeuwenhuid en een karabijn naast twee
geweren aan den wand, uie deze huid
wel alö een persoonlijke buit van den be
woner verklaren konden.
De commissaris van politie begon zijn
onderzoek met groote zorgvuldigheid ;hij
opende de schuifladen van de schrijftafel
en vond eenige i ekeningen zonder belang
en eenige met Turksche en Egyptische
postzegels. Zonder ze te lezen, gaf hij
ze aan zijDen secretaris, die daarop de
volgende woorden schreef»Politie-com
missariaat Palais Royal 26 April 1875
contra Jagon. Papieren en brieven in
zijne woniDg gevonden." Daarop werd
het pakket met een zegel voorzien.
Pedir. Zaterdag is betrekkelijk de
Pedir expeditie het volgende officieele te
legram bij de regeering ontvangen
Don zestienden dezer had de spits
eener patrouille te Mehtareum een kle
wang-aanval van vijf Atjehers te ver
duren in het handgemeen werden vier
hunner gedood.
Onzerzijds een officier en twee militairen
beneden dien rang niet gevaarlijk gewond.
Colonne van overste Willems ging naar
het gebied van Toekoe Bintare Kemela
om over Tjot Moenroeng Didah en Ram-
bong naar Segli terug te keeren.
Den zeventienden dezer zou een ge
deelte der colonne van kolonel Van
Heutsz door het gebied van Toekoe Bin
tara Reubee naar de Moekims en de
rest naar Segli gaan."
Maandag is bij de regeeriug het vol
gende officieele telegram ontvangen
Den achtienden dezer is colondq van
Jagon had zijre gasten om de vergun
ning geviaagd, van zich een pijp te mo
gen aansteken, en rookte voor den schoor
steen als had hg in 't geheel niets met
de huiszoeking te maken.
De zekerheidschef wierp van tijd tot
tijd een blik op don expediteur en met
iederen blik werd hij vroolijker. Hij vond
dat zijn tegenstander een slimme gauw
dief was uit wiens nederlaag eer was te
behalen. De heer Claude was een lief
hebber van zijn vak. Hij haatte de mis
dadigers, die "dadelijk bij het eerste ver
hoor bekennen. Een sluwe misdadiger
daarentegen verjongde hem geheel en hij
bad voor hem al de achting, die een kun
stenaar voor den anderen koestert.
De politie commissaris vervolgde onder
tusschen zijne huiszoeking, bij list het
bed uit elkaar leggen, de matras stuk
snijden en den vloer onderzoeken. De
veiligheidschef glimlachte daarbij. Hij
dacht wel, dat zulk eene huiszoeking bij
Jagon vergeefsche moeite was. Stroo-
zakken, vloeien, schoorsteenen worden
altijd onderzocht - en eeD misdadiger
van een weinig verstand wacht zich wel,
daar iets te verbergen.
Nadat hij alles doorgezocht had, naderde
de commissaris zijn collega en fluisterde
bem in het oor.
»Niets, volstiekt niets!"
»Dat liet zich verwachten," hernam de
heer Claude.
»Wij kunnen dus weggaan
