UUO«ui
No. 1205.
Woensdag 16 Maart 1898.
13e Jaari»
"dë würgers van parijs."
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse h-Vlaanderen
F. ÜIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
io FEUILLETON.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor Bklgië 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar olaatsvuimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Bij het voortgezet debat over de wet-
Coremans-Devriendt, stelde Van Cauwen-
bergh, voor den duur der redevoeringen
op 30 minuten te bepalen.
De stemming daarover vinden wg nog
niet vermeld.
De socialist Vandervelde hield een rede
ten gunste van het ontwerp en zeide daar
in de ongelukkige scheiding van Noord
en Zuid-Nederland te betreuren.
Zola en de uitgever van de Aurore ko
men in hoogev beroep van de bevoegd
verklaring van het Hof.
De Aurore spot met dat vonnis en
zegt dat het Hof heelt uitgemaaktdat
de experts opdrachten krijgen van de jus
titie maar niet met een openbaren dienst
zijn belastdat zij helpers der justitie
ziin maar particulieren blijven dat zij
materieele feiten constateeren on deze
aan de rechters mededeelen, maar toen
geen getuigen zijn al welke tegenstellin
gen aan het vonnis ontleend zijn,
Laat ons hierbij voegen, dat zelts de
Figaro, die gelijk men weet o zoo
bang is de openbare meening te misha
gen het vonnis heel gek vindt.
Uit een nader schrijven van de getui
gen van Esterhazy blijkt, dat het de be
doeling is dat de door hen aangewezen
voorzitter van de jury, generaal Dufaure
de Bessol, alleen de debatten zal leiden
en niet mede zal stemmen. Zijn benoe
ming tot voorzitter is. zoo schrijven de
getuigen, door de openbare meening goed
sckourdf
De vorige week had de Pargsche ge
meenteraad een voorzitter to kiezen. Dit
leit kreeg een bijzondere beteekenis, daar
met 41 van de 69 stemmen een Jood,
dr, Navarre, werd gekozen, en dat al»
eene manifestatie tegen de anti-semietische
beweging.
Het oudste lid in jaren, Viguier bad
de veigadering geopend met eene toe
spraak, waarin hij verklaarde dat het
oogenblik critiek is, dat „Pargs op een
goeden morgen ontwaakt is in de duister
nis van den teruggang en in de schande
van hernieuwde uitspattingen der midden
eeuweo." Hij voegde er bij»Een en
kele gelegenheid biedt zich voor ons aan,
om een einde te maken aan een scban
delijken toestand, die dreigt den maat-
schappelijken vooi uitgang in gevaar te
breBgen en die afbreuk gedaan heett zoo
wel aan de vrijheid der gewetens als aan
de viijheid dereerediensten. Een enkele
uitweg opent zich voor onze vaderlands
liefde in de belanglooze, hartelijke en
broederlijke vereenigmg van alle oprech
te republikeinsche harten, die besloten
zijn ©en einde te maken aan dergelhke
gewelddadige invallen.
Navarre heeft Donderdag het voorzitter
schap aanvaard en daarbij een rede ge-
houdeo, waarin hij er op wees dat de
Raad steeds de godsdienstige verdraag
zaamheid bad voorgestaan.
Verder meikte hij op, dat Parijs nog
altijd buiten de wet was geplaatst en on
derworpen aan de willekeur van opge
drongen staatsambtenaren.
>Zou men kunnen hopen,zoo vroeg
hij „dat ons eindelijk onder eene nieuwe
kamer recht weervare Wij rekeueu er
niet op, aangezien kort voor de groote
algemeene raadpleging van de kiezers de
regeering hare plichten verzaakt en de
sleepdraagster wordt der reactionaire par
tg.«
Men herinnert zich de zaak van den
Duilschen luitenant Brusewitz te Karls
ruhe, die in een cafe door een burger on
aangenaam werd behandeld, en die daarop
zijn tegenstander doodstak. Hoewel men
trachtte aan deze zaak een zekeren schijn
van militaire eer te geven, waartegen de
openbare meening zich krachtig verzette,
werd de man als moordenaar tot een ont
eerende straf veroordeeld. Thans doet
zich een tegenhanger voor. Een officier
te Augsburg kreeg twist met een handels
bediende uit Karlsruhe. Deze. onder den
indruk van het voorval in zijn woonplaats
gaf den officier een klap welke dezen deed
duizelen, en nam daarop de vlucht. De
officier is, wijl hjj zijn wapen niet gebruikt
heelt, onwaardig verklaard in het leger
te dienen en op reform gesteld.
Maar als hij dat gedaan had dan zou
hij als Brusewitz zijn veroordeeld. Wat
een officiei nu wel moet doen om eervol
vau eeD beieediging af te komen
De man, die den officier sloeg, is on
derwijl tot twaalf dagen gevangenisstraf
veroordeeld.
Over de Spaansche Kon in gin-Regentes
in het buitenland zoo weinig bekend, die
een taak heeft te vervullen zoo oneindi;
veel zwaarder dan die onzer Koningin
Regentes lazen wij dezer dagen in een
Madridsche correspondentie van de Opr.
Haarl. Crt. het volgende:
»Ik heb voor deze koninklijke vrou n
een overigens zeer verklaarbare sympathie
en haar verschijning bevestigde den in
druk dien ik van te voren van haar ont
vangen had een niet meer jonge vrouw
niet mooi, maar met een zeer verstandig
gezicht, doorgraven van zware lijnen door
de vele smarten, vele dwingend-ernstige
vragen, wier oplossing van haar geeischt
wordt, en die zij niet, of slechts ten
koste van zichzelf kan geven, het aansta
ren van een toekomst vol dreiging, vol
twijfel, vol zorg voor haar zoon, dien zij
lief heeft zeker niet meer en beter dan
iedere goede moeder haar kind lief heeft
maar die eenmaal zoon, hij, van de
roemrijkste en de machtigste traditiên
een verantwoordelijkheid zal moeten moe
ten dragen, te zwaar 'ogna voor een mensch
een verantwoordelijkheid die zij als Ko
ningin voor hem hoopt, maar als moeder
voor hem niet wenschen kan. En in dat
ernstige, pijnlijk-ernstige gezicht van een
veel geplaagde Koningin, van een vrouw
die veel geschreid heeft, kan men zien
een vrouw die haar biood van tranen
doorweekt heeft gegeten, die vele slape-
looze nachten heeft gekend, en, misschien
niet enkel daarom en daardoor, zich vast
houdt aan den godsdienst vastklemt aan
God en zijn vrede, in dat bleeke gezicht
een hartenwinnende uitdrukking vau niet
te zeggen zachtheid en goedheid.
»Hij zat tegenover haar in het rijtuig,
die zoon, in zijn eenvoudig uniform van
cadet versierd toch met de gouden keten
van het Gulden Vlies een bleeke knaap,
met een fijn gezicht, zacht en toch iet
wat zelfbewust van uitdrukking, en nu
reeds, o, nu reeds iets van dat levensver-
moeide in zijne oogen, om zijn mond die
kenmeikende trek van koningskinderen,
die mij in bijna alle jonge vorsten en prin
sen tot medelgden heeft gestemd dien ik
De rechter van instructie onderzocht met
den heer Claude den sleutel zeer opmerk
zaam en daar hij zelts aan de greep sporen
van olie ontdekte, zeiden zij belden, dat
het eenvoudige insteken van den sleutel
in het slot dien niet van boven tot bene
den kon bemorsen met olie. Door hun
blik, zonder een woord t« spreken ver-
stonden zij elkander oogeublikkelijk, dat
mea deze opmerking niet aan de vrouw
moesten kenbaar maken. Men het baar
eenige minuten later vertrekken. Pas was
zij echter vertrokken of de rechter van
instructie vroeg aan den commissaris van
politie hem ronduit te zeggen, hoe hg over
haar dacht.
De commissaris had bereids zpne onder
vragingen gestaakt. Hij antwoordde, dat
zij woonde in de straat Mareadit, aan den
hoek der straat Berilius en der passage
d'Hier bij eenen wijnhandelaar, welke te
vens gemeubileerde kamers verhuurde. Zij
had eenen gouden naam, ging voor vlij -
tige werkvrouw door en had reeds van
verscheiden huizen, waar zij gewerkt had,
een gunstig getuigenis gekregen.
„Hoe het ook zg," zeide de comruissan
der zekerheids-politie, »ik zal deze vrouw
door een nujner dedektieven (agenten) streng
in 't oog laten houden. Het is mogelijk
dat zij bij al baar eerbaarheid onwetend
tot de misdaad heeft medegewerkt. Zij
woonde in een huis, dat voor iedereen den
eersten den besten voorbijganger, open
staat. Hoe licht kon iemand, die hare ge
woonte weet, in de kamer sluipen en den
sleutel stelen
»Zoude men hem echter in dit geval na
het plegen der misdaad teruggebracht heb
ben merkte de rechter van instructie
°P»Waarom niet? Al mijne persoonlijke
opmerkingen zeggen mij, dat de daad met
zeldzame voorzo.gen voorbereid en uitge
voerd is. Zonder van den aard der ver
moording zeiven te spreken, die zoo ge
heel bgzonder is en die men zonder de slu
dien van dokter Tardieu en zonder den
diefstal heel licht voor eene beroerte zoude
hebben gehouden, hebben de schuldigen
inderdaad Indianen-list gebruikt, om in hei
huis tut het bed van het. slachtoffer door
te dringen. Ik heb b.v. zoo even al de
treden van de trappen nagezien. Geen er
van draagt een spoor van de weeke tuin
aarde, die zich van de Weeke perken in
den tuin aan de schoenen der moordenaars
moest hebben gehecht. Zij moeten alzoo
blootvoets de trappen opgeklommen zijn,
En zulke opmerkingen heb ik nog meer
gemaakt. Voor ik u die echter mededeel
moet gij mg veroorloven, m.j een oogen
blik te verwijderen. Men haalt zoo met
één het lijk des ougelukkigeu."
»Ah,« zeide de rechter. »Ik ga met u
naar juffrouw Guérin.*
Toen zij in de kamer traden vonden Zij
Jeanne, nog altijd knielende voor het bed
Bii het zien der beide heereu verhief zg
zich echter snel en zeide met helderen let
wat bevende stem
»Ik ben bereid mijne heeren ik ben be
reidIk heb lang, zoo lang niet papa
gesproken hij heeft mij gezegd, wat
mij te doen staat. Voor alles zal ik uw
wil volbrengen. Wilt gij, dat ik mij thans
van hem scheide? Het zij zoo." Daarop
brak zij echter weer in tranen los en meen
de. niet van hem te kunnen scheiden. Er,
toen men het lijk in een gesloten hospi
taal wagen legde en voortreed, stond zij
aan het venster en volgde hem met hare
oogen en zond hem handkussen na. Zoo
had zg immers altijd afscheid van haren
vader genomen, waütieer hg het huis vei
liet
HOOFDSTUK IX.
Nog altijd in het duister.
Des anderen daags morgens bevond zich
de lieei de Beaudm reeds om 9 uur in
het paleis vau justitie in zijn kabinet om
I inzage te nemen van het rapport van den
heer dukter Tardieu.
De beroemde gerichtsarts constateerde
slechts, wat Zjjn collega reeds dadelijk ge
zegd had, dat n.l. de moord gepleegd was
door verworging. De inwendige kenteeke
nen bewezen dit ten volle. Het binnenste
van de "keel en luchtpijpen waren blauw
rood en vol bloedschuini, de oppervlakte
der longen witachtig getijgerd. lu de her
senen vond men geena verandering, welke
omstandigheid elke gedachte aan oen slag
aderbreuk buiten sloot.
Aan het slot van zijn officiëel rapport
had dokter Tardieu den hein persoonlijk
bevrienden heer de Beaudin in een bij
schrift nog deze opmerking gegeven „de
handen des moordenaars moeten vau een
zeer eigeuaardigen vorm zijn, lang en knok
kig, met buitengewone spierkracht. De
ïngersporen heb ik nauwkeurig laten op
nemen.*
»Zoo is dan" zeide de rechter van
instructie, na het eindigen zijner lezing
»zoo is dan de misdaad bewezen. Of wg
echter den misdadiger zullen vinden
Men kwam hem zeggen dat de chef der
zekerheids-politie hem wenschte te spreken
en hij haastte zich, hem te doen binnen
komen.
>Nu," riep hij hem te gemoet. Niets
nieuws mijn lieve heer Claude
Althaus niets belangrijks, heer rech
ter.«
„Hebt gij dezen morgen juffrouw Gue-
rin gezien
»Ik kotn zoo even van haar van
daan.