UUO«ui No. 1205. Woensdag 16 Maart 1898. 13e Jaari» "dë würgers van parijs." Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwse h-Vlaanderen F. ÜIELEMAN, AXEL. Buitenland. io FEUILLETON. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per 3 Maanden 50 cent; franco per post 60 cent voor Bklgië 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct. DRUKKER - UITGEVER Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar olaatsvuimte berekend. Plaatsing 3/2 maal Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. Bij het voortgezet debat over de wet- Coremans-Devriendt, stelde Van Cauwen- bergh, voor den duur der redevoeringen op 30 minuten te bepalen. De stemming daarover vinden wg nog niet vermeld. De socialist Vandervelde hield een rede ten gunste van het ontwerp en zeide daar in de ongelukkige scheiding van Noord en Zuid-Nederland te betreuren. Zola en de uitgever van de Aurore ko men in hoogev beroep van de bevoegd verklaring van het Hof. De Aurore spot met dat vonnis en zegt dat het Hof heelt uitgemaaktdat de experts opdrachten krijgen van de jus titie maar niet met een openbaren dienst zijn belastdat zij helpers der justitie ziin maar particulieren blijven dat zij materieele feiten constateeren on deze aan de rechters mededeelen, maar toen geen getuigen zijn al welke tegenstellin gen aan het vonnis ontleend zijn, Laat ons hierbij voegen, dat zelts de Figaro, die gelijk men weet o zoo bang is de openbare meening te misha gen het vonnis heel gek vindt. Uit een nader schrijven van de getui gen van Esterhazy blijkt, dat het de be doeling is dat de door hen aangewezen voorzitter van de jury, generaal Dufaure de Bessol, alleen de debatten zal leiden en niet mede zal stemmen. Zijn benoe ming tot voorzitter is. zoo schrijven de getuigen, door de openbare meening goed sckourdf De vorige week had de Pargsche ge meenteraad een voorzitter to kiezen. Dit leit kreeg een bijzondere beteekenis, daar met 41 van de 69 stemmen een Jood, dr, Navarre, werd gekozen, en dat al» eene manifestatie tegen de anti-semietische beweging. Het oudste lid in jaren, Viguier bad de veigadering geopend met eene toe spraak, waarin hij verklaarde dat het oogenblik critiek is, dat „Pargs op een goeden morgen ontwaakt is in de duister nis van den teruggang en in de schande van hernieuwde uitspattingen der midden eeuweo." Hij voegde er bij»Een en kele gelegenheid biedt zich voor ons aan, om een einde te maken aan een scban delijken toestand, die dreigt den maat- schappelijken vooi uitgang in gevaar te breBgen en die afbreuk gedaan heett zoo wel aan de vrijheid der gewetens als aan de viijheid dereerediensten. Een enkele uitweg opent zich voor onze vaderlands liefde in de belanglooze, hartelijke en broederlijke vereenigmg van alle oprech te republikeinsche harten, die besloten zijn ©en einde te maken aan dergelhke gewelddadige invallen. Navarre heeft Donderdag het voorzitter schap aanvaard en daarbij een rede ge- houdeo, waarin hij er op wees dat de Raad steeds de godsdienstige verdraag zaamheid bad voorgestaan. Verder meikte hij op, dat Parijs nog altijd buiten de wet was geplaatst en on derworpen aan de willekeur van opge drongen staatsambtenaren. >Zou men kunnen hopen,zoo vroeg hij „dat ons eindelijk onder eene nieuwe kamer recht weervare Wij rekeueu er niet op, aangezien kort voor de groote algemeene raadpleging van de kiezers de regeering hare plichten verzaakt en de sleepdraagster wordt der reactionaire par tg.« Men herinnert zich de zaak van den Duilschen luitenant Brusewitz te Karls ruhe, die in een cafe door een burger on aangenaam werd behandeld, en die daarop zijn tegenstander doodstak. Hoewel men trachtte aan deze zaak een zekeren schijn van militaire eer te geven, waartegen de openbare meening zich krachtig verzette, werd de man als moordenaar tot een ont eerende straf veroordeeld. Thans doet zich een tegenhanger voor. Een officier te Augsburg kreeg twist met een handels bediende uit Karlsruhe. Deze. onder den indruk van het voorval in zijn woonplaats gaf den officier een klap welke dezen deed duizelen, en nam daarop de vlucht. De officier is, wijl hjj zijn wapen niet gebruikt heelt, onwaardig verklaard in het leger te dienen en op reform gesteld. Maar als hij dat gedaan had dan zou hij als Brusewitz zijn veroordeeld. Wat een officiei nu wel moet doen om eervol vau eeD beieediging af te komen De man, die den officier sloeg, is on derwijl tot twaalf dagen gevangenisstraf veroordeeld. Over de Spaansche Kon in gin-Regentes in het buitenland zoo weinig bekend, die een taak heeft te vervullen zoo oneindi; veel zwaarder dan die onzer Koningin Regentes lazen wij dezer dagen in een Madridsche correspondentie van de Opr. Haarl. Crt. het volgende: »Ik heb voor deze koninklijke vrou n een overigens zeer verklaarbare sympathie en haar verschijning bevestigde den in druk dien ik van te voren van haar ont vangen had een niet meer jonge vrouw niet mooi, maar met een zeer verstandig gezicht, doorgraven van zware lijnen door de vele smarten, vele dwingend-ernstige vragen, wier oplossing van haar geeischt wordt, en die zij niet, of slechts ten koste van zichzelf kan geven, het aansta ren van een toekomst vol dreiging, vol twijfel, vol zorg voor haar zoon, dien zij lief heeft zeker niet meer en beter dan iedere goede moeder haar kind lief heeft maar die eenmaal zoon, hij, van de roemrijkste en de machtigste traditiên een verantwoordelijkheid zal moeten moe ten dragen, te zwaar 'ogna voor een mensch een verantwoordelijkheid die zij als Ko ningin voor hem hoopt, maar als moeder voor hem niet wenschen kan. En in dat ernstige, pijnlijk-ernstige gezicht van een veel geplaagde Koningin, van een vrouw die veel geschreid heeft, kan men zien een vrouw die haar biood van tranen doorweekt heeft gegeten, die vele slape- looze nachten heeft gekend, en, misschien niet enkel daarom en daardoor, zich vast houdt aan den godsdienst vastklemt aan God en zijn vrede, in dat bleeke gezicht een hartenwinnende uitdrukking vau niet te zeggen zachtheid en goedheid. »Hij zat tegenover haar in het rijtuig, die zoon, in zijn eenvoudig uniform van cadet versierd toch met de gouden keten van het Gulden Vlies een bleeke knaap, met een fijn gezicht, zacht en toch iet wat zelfbewust van uitdrukking, en nu reeds, o, nu reeds iets van dat levensver- moeide in zijne oogen, om zijn mond die kenmeikende trek van koningskinderen, die mij in bijna alle jonge vorsten en prin sen tot medelgden heeft gestemd dien ik De rechter van instructie onderzocht met den heer Claude den sleutel zeer opmerk zaam en daar hij zelts aan de greep sporen van olie ontdekte, zeiden zij belden, dat het eenvoudige insteken van den sleutel in het slot dien niet van boven tot bene den kon bemorsen met olie. Door hun blik, zonder een woord t« spreken ver- stonden zij elkander oogeublikkelijk, dat mea deze opmerking niet aan de vrouw moesten kenbaar maken. Men het baar eenige minuten later vertrekken. Pas was zij echter vertrokken of de rechter van instructie vroeg aan den commissaris van politie hem ronduit te zeggen, hoe hg over haar dacht. De commissaris had bereids zpne onder vragingen gestaakt. Hij antwoordde, dat zij woonde in de straat Mareadit, aan den hoek der straat Berilius en der passage d'Hier bij eenen wijnhandelaar, welke te vens gemeubileerde kamers verhuurde. Zij had eenen gouden naam, ging voor vlij - tige werkvrouw door en had reeds van verscheiden huizen, waar zij gewerkt had, een gunstig getuigenis gekregen. „Hoe het ook zg," zeide de comruissan der zekerheids-politie, »ik zal deze vrouw door een nujner dedektieven (agenten) streng in 't oog laten houden. Het is mogelijk dat zij bij al baar eerbaarheid onwetend tot de misdaad heeft medegewerkt. Zij woonde in een huis, dat voor iedereen den eersten den besten voorbijganger, open staat. Hoe licht kon iemand, die hare ge woonte weet, in de kamer sluipen en den sleutel stelen »Zoude men hem echter in dit geval na het plegen der misdaad teruggebracht heb ben merkte de rechter van instructie °P»Waarom niet? Al mijne persoonlijke opmerkingen zeggen mij, dat de daad met zeldzame voorzo.gen voorbereid en uitge voerd is. Zonder van den aard der ver moording zeiven te spreken, die zoo ge heel bgzonder is en die men zonder de slu dien van dokter Tardieu en zonder den diefstal heel licht voor eene beroerte zoude hebben gehouden, hebben de schuldigen inderdaad Indianen-list gebruikt, om in hei huis tut het bed van het. slachtoffer door te dringen. Ik heb b.v. zoo even al de treden van de trappen nagezien. Geen er van draagt een spoor van de weeke tuin aarde, die zich van de Weeke perken in den tuin aan de schoenen der moordenaars moest hebben gehecht. Zij moeten alzoo blootvoets de trappen opgeklommen zijn, En zulke opmerkingen heb ik nog meer gemaakt. Voor ik u die echter mededeel moet gij mg veroorloven, m.j een oogen blik te verwijderen. Men haalt zoo met één het lijk des ougelukkigeu." »Ah,« zeide de rechter. »Ik ga met u naar juffrouw Guérin.* Toen zij in de kamer traden vonden Zij Jeanne, nog altijd knielende voor het bed Bii het zien der beide heereu verhief zg zich echter snel en zeide met helderen let wat bevende stem »Ik ben bereid mijne heeren ik ben be reidIk heb lang, zoo lang niet papa gesproken hij heeft mij gezegd, wat mij te doen staat. Voor alles zal ik uw wil volbrengen. Wilt gij, dat ik mij thans van hem scheide? Het zij zoo." Daarop brak zij echter weer in tranen los en meen de. niet van hem te kunnen scheiden. Er, toen men het lijk in een gesloten hospi taal wagen legde en voortreed, stond zij aan het venster en volgde hem met hare oogen en zond hem handkussen na. Zoo had zg immers altijd afscheid van haren vader genomen, waütieer hg het huis vei liet HOOFDSTUK IX. Nog altijd in het duister. Des anderen daags morgens bevond zich de lieei de Beaudm reeds om 9 uur in het paleis vau justitie in zijn kabinet om I inzage te nemen van het rapport van den heer dukter Tardieu. De beroemde gerichtsarts constateerde slechts, wat Zjjn collega reeds dadelijk ge zegd had, dat n.l. de moord gepleegd was door verworging. De inwendige kenteeke nen bewezen dit ten volle. Het binnenste van de "keel en luchtpijpen waren blauw rood en vol bloedschuini, de oppervlakte der longen witachtig getijgerd. lu de her senen vond men geena verandering, welke omstandigheid elke gedachte aan oen slag aderbreuk buiten sloot. Aan het slot van zijn officiëel rapport had dokter Tardieu den hein persoonlijk bevrienden heer de Beaudin in een bij schrift nog deze opmerking gegeven „de handen des moordenaars moeten vau een zeer eigeuaardigen vorm zijn, lang en knok kig, met buitengewone spierkracht. De ïngersporen heb ik nauwkeurig laten op nemen.* »Zoo is dan" zeide de rechter van instructie, na het eindigen zijner lezing »zoo is dan de misdaad bewezen. Of wg echter den misdadiger zullen vinden Men kwam hem zeggen dat de chef der zekerheids-politie hem wenschte te spreken en hij haastte zich, hem te doen binnen komen. >Nu," riep hij hem te gemoet. Niets nieuws mijn lieve heer Claude Althaus niets belangrijks, heer rech ter.« „Hebt gij dezen morgen juffrouw Gue- rin gezien »Ik kotn zoo even van haar van daan.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1898 | | pagina 1