Li U Still
13e Jaarg.
No. 1201.
Woensdag 2 Maart 1808.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaanderen
F. DIELEMAIV,
AXEL.
Buitcnlaud.
FEUILLETON.
DE WURGERS VAN PARIJS.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor Bblgiï 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent:
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worde*
naar nlaatsmimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlflk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Zola was eerst voornemens geen cas
satie aan te teekenen omdat het land
gelegenheid zou hebben tot rust te komen.
Woensdagochtend had evenwel een
conferentie tuoschen de verooi deelde par
tijen en de advocaten plaats, waar werd
besloten wel vernietiging van het vonnis
te vragen.
Volgens het H, v. A. wordt de uit
voering van het vonnis door het aanvra
gen van cassatie niet opgeschort, zoodat
Zola nog deze week kan worden gevan
gen gezet.
In de gevangenis zal hij alle vrijheid
hebben, welke politieke gevangenen toe
komt, b.r, het genot van eigen meubels,
eigen kost en van lectuur en groote vrij
heid ten aanzien van het ontvangen van
van bezoek.
Ook Rochelort, de Laterne man van
vroeger heeft niet te klagen. Niet alleen
is hu als een vorst door duizendm >ge-
buldigd*. toen hij zich ook heel del tig
naar de gevangenis begaf, maar de pers
wijdt sedert dagelijks artikelen ook
een soort van mondanités aan zijn
»kerkerstraf«.
In zijn cel heeft hij. met vergunning
van den directeur, een koperen ledikant
doen opslaan, dat hij uit Engeland heeft
medegebracht. Na daarop heerlijk te
hebben geslapen, heeft hij do morgen
uren met de lezing der couranten gesle
ten door een lieve attentie van den di
recteur stond keurig schrijfgereedschap
met papier enz. voor hem op tafel. Te
12 uur kwam mevrouw Rochefort om
met hem te dejeuneeren, zij vond 't aller
aardigst de tafel zelve te mogen dekken
en in de gevangenis de «honneurs* waar
te nemen. Zij bleef tot 5 uur haar man
gezelschap houden en zal dit dagelijks
aldus doen. Een pbotograaf heeft verlof
gekregen »den gevangene in den kerker*
af te beelden. Een aantal brieven, tele
grammen en bloemen van vrienden en
vereerders brengen hem opbeuring en
verpoozing.
»Het moet uit zyn", zoo sprak Meline
Donderdag in de kamer. Maar het is niet
uiten als Meline geen gansch anderen
weg inslaat zal het ook niet uit zijn.
Daarvoor heeft hij een te groot deel
van het instellect tegen zich. En hij
zelf maakt het zich nog moeilijker, door
nieuwe staaltjes van blinde heersch- en
wraakzucht, waarbij het hem helaas niet
ontbreekt aan de medewerking van Fau-
re, die alles schijnt te teekenen wat de
ministers hem voorleggen.
Eerst werd de hoogleeraar Andrade
voor neaeu maanden geschorst, omdat
hij het protest had geteekend en een oor
veeg toediende aan een schooljongen die
hem uitjouwde. Nu is zoowaar de hoog
leeraar Grimaud voor ontslag aangewezen.
Reeds voor eenige weken werd ver
haald en Grimaud heeft het voor het
hof van assises bevestigd dat gene
raal Billot den Ministerraad dit ontslag
had verzocht. Maar de Minister van On
derwijs had bezwaren gemaakt. Men zou
dan op 150 hoogleeraren denzellden maat
regel moeten toepassen. Ma^r nu het
leger oppermachtig is, heeft Billot zijn
zin doorgedreven. Grimaud heelt in af
wachting van zijn ontslag verlof gekre
gen.
Met belangstelling zien wij uit naar
berichten over de houding zijner collega's
In normale omstandigheden zouden zeker
velen zich solidair vei klaren. Maar het
is de vraag hoe weinigen nog vrij zijn
van de verdwazing dezer dagen.
Een tweede besluit treft Picquart. De
ze is gestraft overeenkomstig het advies
van het moderne veemgericht, genaamd
raad van onderzoek en uit den dienst
ontslagen. Een ander decreet van den
piesident der republiek ontslaat Loblois
als adjunct-maire in het 7e arrondisse
ment van Parijs.
Eindelijk zal ook de luitenant der ar
tillerie Chaplain, wegens een felicitatie
brief aan Zola, worden gestraft, en wel
met non activiteit en schorsing van zijn
ambt.
Tegelijk wordt bekend gemaakt dat er
niets aan is van geruchten, dat de kapi
tein, die in de rechtzaal een advocaat
een bloedende wonde toebracht, daaivoor
een disciplinaire straf had gekregen.
Deze laagheid zal ook wel gesteld wor
den op rekening van »de verklaarbare
gemoedstoestand van een getergd officier''.
De bladen van den generalen staf
deelen nog mede dat Zola zal worden
geschrapt als officier van het Legioen van
Eer
De Aarore kan dit bericht aanvullen.
Generaal Billot heeft het voorstel daartoe
ingediend, om het vrijkomende kruis aan
Esterhazy te geven.
Een tweede belangrijke zaak is een
onderhoud van een medewerker van de
Temps met Destrieux den voorzitter der
jury. Deze deelde mede dat de jury zich
alleen bepaald heeft tot de gestelde vraag
die of Zola schuldig was aan smaad. Wy
mochten ons niet bezighouden met de
zaak Dreyfuss, met de vraag ot Ester
hazy het bordereau had geschreven, en
met de vraag of het vonnis van 1894
wettig was. Destrieux zeide zelf alle
moeite te hebben gedaan om bij het be-
oordealen der gestelde vragen dat alles
uit zijn geest te verwijderen.
Met de revisie van et vonnis had de
jury zien niet bezig te houden. Daarvoor
staan andere wettige wegen open. en deze
zullen zonder twijfel worden gevolgd.
Hij gelooft zelfs dat die slagen zullen
en verzekerde dat hij er het beste van
wenschte. Dat anders een felle tegen
stand te overwinnen zal zijn Kan daaruit
blijken, dat in vele plaatsen zelfs de leden
der balie telegrammen van hulde aan het
leger verzonden en protesten tegen de
aanvallen op hetlegei.
Arm land, dat niets hooger kent dan
zijn leger 1
Joseph Fabre, die bij den Senaat een
interpellatie had ingediend over de hou
ding van de generaals voor de jury heeft
deze uit vadeTindsliefde ingetrokken.
Woensdagavond had te Parijs een anar
chistische meeting plaats, waar Sebastien
Faure in overweging gaf dat een paar
honderd personen een brief Nous accu
sons zouden sehrijven, en daarin de jury
beschuldigen zich voor de sabel te hebben
gebogen,
Men herinnert zich de aandoenlyke om
helzing van Esterhazy door een oud. def
tig en sympatiek heer. Nu blijkt dat die
oude, deftige en sympatieke heer eenvou
dig gehuurd was om Esterhazy voor de
oogeD des volks te zoenen Hij kwam
Juffrouw Guériu alzoo. Ik kende den
vader van persoon, daar hij in den laatsteD
tijd dikwijls kwam, om acten te laten lega
liseereu. Maar wy kunnen het onderzoek
waai van hij spreekt, toch niet in tegen
woordigheid vaa dit jonge meisje bewerk
stelligen. Men moet haar zoeken te ver
wijderen.
»Dat zal moeielijk gaan, zeg bij het
haar aan.*
„Maar
»Ik wil het beproeven."
De dokter ging Weer in de kamer, na
derde Jeanue. nam haar in zijne armen
en hiet haar van den vloer op. Zij deed
geen tegenweer, als had ze geen wilskracht
of bewustheid meer. De arts droeg haar
in den salon, waar hy haar ineen lauleuil
nederzette en haar aan de hoede der werk
vrouw overliet.
Toen keerde hy in de slaapkamer terug
waar zich reeds de commissaris met zijn
secretaris bevonden. De agent was in den
tuin gegaan, om aan de deur den steeds
toenemender vloed van nieuwsgierigen te
weereu.
De dokter en de beambte stonden aan
het bed
Zmhier,* zeide de eerste, het aange
zicht is gezwollen, blauw-zwart en door
aderd van bloed. Schuimig bloed vloeit
uit den neus. De tong steekt vooiuit.
Het zekerste bewys echter zyn deze roo-
de vlekken op het gezicht en in de oog
kassen Ziet gij
IK zie het,* antwoordde de beambte,
maar ik heb van deze zaken geene stu
die gemaakt zoo als gij en zoo vermogen
deze aanwijzingen ook niet mij te over
tuigen. Hoe kunt gij het verklaren, dat
een zoo sterk man geworgd kon wordeD,
zonder dat bij zich verdedigde?"
„Hij heeft het welbeproefd. IJlings in
zyn'eD slaap overvallen, half verstikt reeds
dén hals dicutgesnoerd, heeft hij zich wil
len oprichten. Het dooreen gewoelde bed
degoed bewijst dit genoeg. Te gelijkertijd
vocht hij met zijne armen in de lucht, hij
deed vruchtelooze pogingen, den moorde
naar te grijpen, wiens verschrikkelijke gteep
hy voelde, zonder hèm te kunnen zien
want de ellendeling stond aan het hootd
einde van het bed, verschanst aether het
ijzeren bedstel, al zijne krachten in zijne
handen concentreerende."
„Ah," zeide de commissaris. „Gij meent
alzoo, dat verworgeo geschiedt door middel
der handen
„Zeker. Weet gij niet, dat deze manier
van verworgen de meest gewone is J. Her
inner u slechts In 't jaar 1857
werU mevrouw Petreiuent ia het kantoor
van haar magazijn gewurgd, zoo stil, zoo
spoedig, dat haar man, die slechts door
eene eenvoudige deur van haar gescheiden
was, niets daarvan bemerkte. In hetzelfde
jaar werd de gravin Paumont-Laforce door
haar tuinier op dezelfde wijze vermoord
„Maar dat waren vrouwspersonen."
«Toegegeven. Maar de moordenaars wa
ren van niet meer dan gewone kracht,
hoewel de huidige in dit opzicht eene uit
zondering kan maken. Sommige menschen
hebben ook, zonder juist sterk gebouwd te
zyn, in hunne handen eene buitengewone
kracht. Eu nan eene minuut lange
sam- ndrukking der luchtpijpen kan den
dood naby voeren
»Men moet dan echter toch aan den
hals de sporen van nagels en vingers ont
dekken
»Daar zyn zij, zie slechts hier. Aanvan
kelyk waren zij lichtrood thans worden zy
steeds donkerder en flauwer, boe kouder
het lichaam wordt.*
„Waarachtig
„En bemerkt gij de bloedige indrukken
onder het kakebeen en aan de bazis van
den hals Deze geven eene zeer nauw
keurige teekening der handen van den
moordenaar. En ik spreek nu nog maar
alleen van uiterlijke teekenen. Weldra
echter zal mijn collega en meester, dokter
Tardieu, het Hart, de longen en het ove
rige onderzoeken en andere innerlijke ken
teekenen vinden, die onbedrieg.'lyk zijn.
O, de moordenaar kan wel de menigte pe
driegen, maar niet de wetenschap. Die
vindt ieder spoor terug en wanneer hy
zich zeker en vrij gelooft, wijl alle uiter
lijke teekenen tegen hem falen, dan wijst
de wetenschap hem op de innerlyke ge
tuigen zijner daad, klaagt hem aan en
wreekt zijn slachtoffer
Terwjjl hij by het lijk zoo sprak, was
Jeanne op den drempel van den salon ver
schenen'enjluisterde hoog opgericht, met los
hangende haren, m l van koortsglans schit
terende oogeu, prachtig schoon in hare
jeugd en in hare vertwijfeling.
HOOFDSTUK VI.
Spoorloos.
De dokter had den commissaris vast
overtuigd. Maar de 'wetenschappelijke be
wijsgronden, welke den vakman genoeg
zijn, om zich eene vaste meening te ver
schaffen, konden de vertegenwoordigers
der gerechtigheid niet bevredigen. Deze
laatste heten alzoo, terwijl zij den andere
aanhoorden, hunne blikken naar alle zijden
wenden en zochten erg ns een materieel
spoor te ontdekken, dat de moordenaar op
zynen weg achter gelaten had. Men vraag
de zich af, welke beweegredenen de moor
denaar gehad had. Handelde hy uit wraak
Of was roofzucht het doel zijner handel
wijze Men mocht aan dit, laatste twyfe
len, wanneer men deze kale wandea, deze
armelijke meubelen zag.
Wordt vervolgd.)
