No. 1110.
Woensdag 14 April 1807.
13e Jaarg
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
72 FEUILLETON.
Voor honderd jaren.
Een drentsch verhaal.
Binnenland.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag;- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor Bïlgiï 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar olaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maa
Advertentiën worden Jranco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Bjj het afdeelingsonderzo^k iu de Bel
gische kamer werd veel bezwaar gemaakt
tegen de uitzonderingsbepaling ten behoe.
ve van Spa en Ostende in de wet tot
verbod van hazardspel opgenomen.
Een socialistisch lid van de Belgische
kamer heeft voorgesteld de te Brussel
wonende ambtenaren «n werklieden van
den staat een extra-toelage te verleenen,
met het oog op de tentoonstelling. Dit
voorstel, dat aanvankelijk met spot werd
begroet, heeft in 4 van de 6 afdeelingen
der Belgische kamer instemming gevonden.
Bjj een interpellatie in den Franschen
senaat, over de toenemende onzed«ljjkbeid
b. v. door hut zingen van vuile liedjes
in de herbergen op Montmartre, heeft de
minister van justitie een nieuwe wet be
loofd.
Sedert voor eenige weken in de Fran-
sche kamer is herinnerd, dat men inder
tijd de versterking vaD Nancy achterwe
ge heeft gelaten, wjjl uien te Berlijn
daaitegen bezwaar had, werd allerwege
over de uitvoering van dit oude plan ge
sproken.
Als een öewjjs dat de tijden verande
ren baalt de Fr. Z. het volgende telegram
aan, door Keizer Wilhelm afgezonden na
dat de rijksdag had besloten Bismaick
niet op zjjn 80sten verjaardag geluk te
wenscheu.
»Uwe doorluchtigheid ontvange de be
tuiging van mijn diepe verontwaardiging
over bet zooeven door den rijksdag ge
nomen besluit, dat geheel in strijd is met
de gevoelens vaD de Duitsche vorsten en
hunne volken.
Zit ik daarentegen bij haar zie ik den
hevigen kamp, dien zij in haar binnenste
strijdt, aanschouw ik haar beurtelings
bleek nn rood gelaat, naarmate het gesprek
haar roert of schokt hoor ik haai zuchten
of wel pijnlijke uitroepingen aan haren
mond ontsnappen o, dan zeg ikach, zij
heelt gelijk, zij kan zij mag met ander»
Maar wanneer ik in mijne kamer stil en
eenzaam nederzit aan hunne en mijne toe
komst denk, weder velt mjjn eigenbelang
een geheel ander oordeel en ik zou van
de bedroefde weduwe een offer durven
eischen 't welk zij als moeder wellicht
verschuldigd is te brengeu. Doch mij te
gelijker tijd herinnerende, wat zij al met
heeft moeten lijden meer dan ik mis
schien ooit zal vernemen en daarbij
bedenkende hoe eindeloos veel ik haar
reeds heb dank te weten neen dan wensch
ik niets van haar te vergen, wat haar
zou kunnen hinderen. Pijnlijk is het mij
geweest met haar over de bewuste zaak
te spreken. AcU 1 ik gevoel dat het iets
is waarover een kind tegenover zijne,
moeder zich niet kan niet mag uitlaten
Bij de verdeie behandeling van de In
terpellatie van Imbriani heeft de Italiaan-
sche minister van buitenlandsche zaken
o. a. verklaard, dat Italië zich niet kan
onttrekken aan de Oostersche kwestie,
welke zoo nauw samenhangt met het
overwicht in (le Middellandsche zee. De
regeeriug meende de geleidelijke ontwik
keling van eenige nationaliteiten en hun
bevrijding van het Turksche juk te moeten
bevorderen.
Maar by de oplossing van dit vraagstuk
dient gelet op het belang van den vrede,
en op het Europeesch evenwichtdaarom
kan Italië niet medegaan met een ver
deeling van bet Tuiksche rijk onder de
mogendheden.
Het debat schijnt nog niet afgeloopen,
zoodat de kamer zich nog niet h-eft uit
gesproken. Van die stemming zal de be
slissing der regeering afhangen over de
zending van nieuwe troepen naar Kreta.
De admiraals hadden nogmaals een
poging willen wagen om de Kretenzers
te bevredigen door een proclamatie, waarin
de betoekenis der autonomie wordt uit
eengezet. Maar de consuls hebben deze
stap nutteloos verklaard.
Beloften werken, naar zij meen n, niets
uitalleen de invoering van de autonomie
zou in de bedoelingen der mogendheden
kunnen doen gelooven, en vooral het op
treden van een Europeesch gouverneur-
generaal.
Te Konstantinopel worden de gemoede
ten zeer opgewonden, door het tentoon
stellen van photographieen van personen,
die op Kreta door de opstandelingen zou
den zijn verminkt.
De Grieksche gezant heeft aangedrongen
en daarom zal ik er met haar nooit een
woord meer over wisselen. Ook met mijn
valer ofschoon diens minder fijn ge-
ro|l mij niet zoo schroomvallig doet zijn
wil ik dergelijk onderhoud in het ver
volg zien te voorkomen en, mij sterkende
in het gebed alles aan den Al verzorger
overlaten.
Wemeltiens oogen zwommen als in
tranen.
»Die beste jongen!* zeide zjj.
»0, ik zal hem het offer brengen
ja ik gevoel mij thans sterk genoeg om
zijn vader te ontmoeten waar en wanneer
hij het verkiest."
„Dat is recht gehandeld, Wemeltien,*
sprak Reinhoff, „naard<*mial ik in alles
hoe langer hoe meer den vinger Gods
meen op te merken. Wilt gij dat ik Her
man van uw besluit kennis goef
»G*arne,< antwoordde zij „ook had ik
buitendien nog een verzoek aan u.«
>Laat hooren.<
«Truitje mag niet langer van de zaak
onkundig bljjven
Herman zal er erg tegen opzien om 't
haar te zeggen en hoe gaarn ook, ik kan
het in 't geheel niet doen daarom zou n
mij niet alleen maar Herman tevens uiter
mate verplichten haar van alles deelgenoot
te maken."
Reinhoff was dadelijk bereid om aan
Wemeltiens verlangen ta voldoen.
Hij ging tot Truitje en openbaarde haai
alles wat haar noodig was van die zaak
op bescherming van do Christenen in de
Tuiksche hoofdstad.
Men meldt dat de pers, bij het opdis-
schen van verhalen over de mishandeling
waai aan de Mohammedanen van de zijde
der Christenen blootstaan, een ongekende
vrijheid geniet.
De Spanjaarden hebbeu op Cuba weer
eenigen tegenspoed. Een fort is voor den
aanval der opstandelingen bezweken.
Niet omdat dezen zoo sterk waren, maar
omdat edn gelukkig schot van den vijand
twee caissons in de lucht deed springen.
De opstandelingen waagden daarna den
aanval op een ander tori, maar werden
afgeslagen. Wel slaagden zij in een po
ging om een spoorbrug met dynamiet te
doen springen. Dit alles heeft op de
provincie Santa Clara betrekking. Verder
werd gemeld dat in Pi nar del Rio een
een nieuwe bende opstandelingen is ver
schenen, en dat een expeditie vrijbuiters
is ontscheept. Men zou bijna zeggen
een bericht van voor eenige maanden
voor zich te ïebben. Maar de tijdingen
zyn nieuw en volgens Spaansche bladen
waar.
Het antwoord van H. M. de Koningin
Regentes op het adres van rouwbeklag
der Eerste Kamer, wegens het overlijden
van H. K. H.de Groothertogin van Saksen,
luidt als volgt:
Mijne Heeren 1
Met groote waardeering ontvang ik van
de Eeiste Kamer der Staten-Generaal de
gevoelens harer deelneming in den rouw
te vernemen.
Had zij er ter loops wel eens over ge
pbinsd wat Reinhoff en Wemeltien toch
wel altijd met elkander hadden te spreken
hoe Herman dikwijls zoo zonderling was
ep wat de reden toch geweest mocht zijn
dat hij de laatste reis zoo lang bij zijne
moeder was blijven zitten nu werd haar
alles duidelijk.
En al was er vael in des leeraars mede
dueling, 't welk haar schokte en tranen
storten deed al kwam oik voor een oogen
blik de gedachte bij haar opmoeder zal
dien min toch niet willen huwen en al
deed dat denkbeeld haar ook buiveren,
omdat de zoden op het graf haars vaders
ter nauwernood groen waren toch kwam
er klacht noch verwijt, noch zweem van
afkeuring over hare lippen.
Wel was haar pols dien avond gejaag
der en haar gebed vuriger dan anders,
maar haai hart bleef voor de haren gelijk
het altijd was enkel liefde.
Toen Alfing vernam dat Wemeltien be
raid was om hem te zien en te ontmoe
ten was hij als uitgelaten van Treugde.
Zon zal dan toch eindelijk mijn lijden
eindigen ik zal mij met haar voor eeuwig
verzoenen zij al iny volkomen vergiffenis
schenken en ik zal niets willen dan haai
en Hermans geluk zulke en dergelijke ge
dachten bestormden hetn onophoudelijk
Hij beraamde allerlei plannen als op
welke wijze hjj het best tot haar zou kun
nen gaan hoe hij haar zou aanspreken
die Hare Majesteit de Koningin en mij
getroffen heeft door het droevig over
lijden van Hare Koninklijke Hoogheid
Mevrouw de Groothertogin van Saksen-
Weimar-Eisenach, zeer beminde Tante
van Hare Majesteit de Koningin, en ik
verzoek u, Mijne Heeren, aan de Eerste
Kamer der Staten Generaal daarvoor onzen
dank te willen betuigen.
De Tweede Kamer, die Vrijdagmorgea
weder opnieuw bijeenkwam om te ver
gaderen, besprak allereerst een begrooting
van Waterstaat, in verband metdetele-
pboonverbindingon. De nota was door
der. Min. van Waterstaat ingediend, waar
tegen de heer Tydeman protesteerde, als
zijndo de nota te hoog. De minister ver
dedigde zijn standpunt, en de conclusie
was, dat de heer Tydeman toegaf; en
dat. het. wetsvoorstel zonder stemming
aangenomen werd. Het voorstel was van
den volgenden inhoud: Iedere gemeente
moest f1200 gulden voor een telephoon
lijn bijeenbrengen en in hun eigen
onderhoud voorzien.
Aan de orde was vervolgens het voor
stel om een renteloos voorschot te ver
strekken uit de schatkist van het land
voor een stoomtram van Joure naar Lem
mer (Friesland). Het voorstel werd be
streden door den beer van Karnebeek,
die meende, dat er veel te weinig belang
stelling in Friesland was voor de aan
legging vai een tram en daarom was
spr. er niet voor om geid uit land's kist
te leenen. De minister antwoordde, dat
dit de oorzaak was van de armoede, en
dat het was gebleken dat in Friesland
meer tramverbindingen tot stand zijn
wat hjj haar zou kunnen zeggen en be
loven om haar hart geheel te winnen en
eindigende met het besluit om haar on
verwijld te bezoeken.
't Was tegen 't vallen van den avond
dat hjj geleid door een bediende vau den
lieer van Wjjdmés met bevende hand
den klopper van Wemeltiens woning op
lichtte.
Zijn hart klopte schier hoorbaar en zijne
hand begon hoe langer hoe m«er te beven.
Het vermogen om den zwaren klapper te
laten vallen scheen hem als benomen te
zijn.
Hij snakte naar adem en was hij, hoe
meer hij Wemeltiens huis nad6r in zijne
drift om haar te ontmoeten somwijlen be
koeld thans werd hij zoo ontzettend ang
stig dat hij wellicht terug gekeerd zou
zijn ware de gladde klopper niet juist
door zijne trillende vingers gegleden.
Wemeltien door het geluid des klopp rs
gewekt gluurde haastig over het keurig
nette horretie en ofschoon zij in den aan-
kloppenden niet Alfing herkende, zeide
toch haar hart dat hij 't moest zjj,n.
Zij verbleekte beefde als een riet en
waggelde schier mar voren om de deur
te openan. Een flauwe kreet ontsnapte
h>ar. Zij werd duizelig haar denkver
mogen verlamde hare krachten ontzonken
haar en had de sterk ontroerde man haar
niet schielijk opgevangen zij zou ter aarde
gestort zijn.
Spoedig evenwel keerde de natuu.lyke
