TWEE BSUIDEH.
943.
Zaterdag 24 Augustus 1895.
Ile Jaarg.
Prijsopgave GRINT.
10.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen
F. DIELEMAN,
AXEL.
0NDERH0UDSGRINT,
Het smokkelen van vee naar België.
37. FEUILLETON.
Buitenland.
4XELSCHE
00L1UIMT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag:- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent;
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 oent;
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Burgemeester en "Wethouders van
AXEL, vragen vóór 2 September e.k.
prijsopgave van eene lading van pl.m.
100 M3 grove
franco te leveren vóór 15 September e.k.,
op den wal aan de Axelsche Sassing.
Een bevriende hand schrijft ons het vol
gende
Als men verneemt, hoeveel stuks vee
dagelijks over de grenzen wordt gesmokkeld
van at Clinge tot aan St. Anna ter Muiden
dan vraagt men zich onwillekeurig af
Welk doel beoogt de Belgische regeering
met het gesloten houden der grenzen?
Besmettelijke veeziekten kunnen nu
gemakkelgk worden overgebracht en Belgie
moet tevens de inkomende iechten missen.
Een geheel leger douanen is nog niet eens
in staat den smokkelhandel maar eenigszins
te fnuiken. Een Vlaming is ook voor geen
klein geruchtje vervaardsmokkelen is
immers zijn leven! Barrevoets en bloot-
hoofds, weer en wind trotseerende, trekt
hij met zijn beest door slooten, stoppel
velden en kanalen. Zoo stil als een muisje
sluipen ze met de koeien voorbij de douane
posten, zoodat het wel 6ens gebeurd is,
dat een transport van veertig koeien met
een zestigtal drijvers niet eens door de
douanen op 5 minuten afstand weid ge
boord.
Een wrong aan den staart of een stoot
Roman van CrOLO RAIMÏÏND.
UIT HET DüITSCH VERTAALD DOOR
a ar ar A.
Toen Katharina de kamenier schelde,
opdat deze, zooals zij haar 's morgens
beloofd had, behulpzaam kon zijn, zei het
meisje vleiendHoe schoon heeft uwe
genade gespeeldde graat heeft den
ganschen tijd beneden gestaan en geluisterd,
ik stond ook in het park, wij hebben ook
wel eens wat frissche lucht noodig, maar
ik waagde hpt volstrekt niet hem voorbij
te gaan, zoo aandachtig stond hij te
luisteren.
Een donkere blos kleurde Katharina'
wangen.
Is de familie dan reeds terug van haar
rit vraagde zij in plaats van te ant
woorden.
Jawel, hernam het meisje, maar alleen
mevrouw de gravin en hare dochter zijn
uitgereden, de graaf is den geheeleu na
middag tehuis geweest.
Katharina ondervond een weldadig gevoel
bjj de tijding, dat de graaf geen deel ge
nomen had aan den rit, waarvan men tiaar,
zjjne gade, zoo geringschattend wilde
met een scherpen of van een spijker
voorzienen stok, doen het beestje den ge
wenschten spoed nemen Van tijd tot tijd
echter wordt het transport teruggeslagen,
en moet men weer terug naar de grenzen
vluchten.
Verleden week werd men ook weder
teruggeslagen ditmaal niet door de com
miezen, maar door afgunstige smokkelaars
zelve en dat wel, volgens het zeggen van
anderen, wegens een oude veete.
Men had zich onder een brug verscholen
en toen eenige revolverschoten gelost.
Denkende dat het commiezen waren, namen
de smokkelaars in allerijl de vlucht.
Wellicht zal men denken, dat ieder
voor zich smokkelt, maar dat is niet zoo.
Een veekoopman maakt accoord met een
smokkelaar van professie, om zijn vee
tegen 30 percent van de waarde over te
brengen- De smokkelaar betaalt de waarde
der gekochte beesten en krijgt van ieder
beest dat hij overbrengt 80 percent.
De veekoopman kan er alzoo nooit bij
verliezen. Zulk een hoofdman der smok
keiaars is dan ook geen katje om zonder
handschoenen aan te pakken.
Gewapend met twee revolvers en met
een vastberadenheid om zich tot het
uiterste te verdedigen, is zulk een hoofd
man veel gevaarlijker dan een veekoopman
die smokkelt.
Verleden week werd hier (Axel) een
vaars verkocht voor 550 francs, rekent
men daarbij 30 percent smokkel kosten,
vertegenwoordigde dat beestje in Belgie
eene waarde van ruim 700 francs.
Het is geheel verkeerd van onze regee
ring, om den Belgischen slachters vrijdom
van accijns te geven. België kan ons
vee niet missen, dat is nu eenmaal een
litgemaakte zaak, evenmin als onze gra
nen. Een radicaal middel was, den uit
voer van vee eens een jaar te verbieden,
dan kunnen ze in Belgie rattenvleesch
gaan eten.
Dat onze regeering eens den Jan Salie-
geest late varen en zich spiegele aan
het ook niet groote Zwitserland, dat zich
door Frankrijk zelfs niet laat vertrappen,
maar het dadelijk een tarievenoorlog aan
doet. Laat ons ook zoo doen, dan zullen
de Belgen wel eiers voor hun geld kiezen.
De Hollander laat alles toe, ja, laat
zelfs een kanaal leggen op zijn eigen
grond, en mag er geen druppel water uit
halen zonder toestemming van Belgie. Er
is gevraagd om een suikerfabriek te plaat
sen te Sluiskil, ot op de Sassing, en dit
is geweigerd, terwijl te Gent overal
fabrieken aan het kanaal staan.
Zal de overeenkomst met België aan-
gaande het leggen «ener sluis te Ter
neuzen wederom worden goedgekeurd,
zonder dat die waterkwestie in de Tweede
Kamer zal ter sprake zijn gebracht
Maandag zal ook te Temeuzen op de
;oogenaamde verbroedering van Noord en
Zuid menige beker geledigd worden. Het
is te hopen dat het daarbij niet zal big
ven en men de sluiting der grenzen ook
eens zal bespreken.
uitsluiten, zij zag daarin e6n juist gevoel
van welvoegelijkheid. een teedere voldoen ng
die zii wel wist te waardeeren.
Den volgenden morgen bracht de graaf
haar weder een bezoekzij kon het zieh-
zelve niet verhelen, hij was veel, veel
hartelijker en beminnenswaardiger, als hij
met haar alleen was en daarom was zij
ook anders. Hij sprak over haar spel,
hoe zonderling het hem bewogen had, hij
bad haar om vergiffenis, dat hij er niet
dadelijk voor gezorgd had, de vl°ugelpiano
in haar kamer te doen plaatsen, maar hij
zeide haar openhartig, dat bij eraan ge
twijfeld had, ot zij in de gelegenheid ge
weest was, in de diepe eenzaamheid, waarin
zij was opgegroeid, zulk een talent aan
t.e kweeken, des tb meer, daar hij in haar
ouderlijke woning nooit zulk een instrument
had gezien.
Hij stond op mijn kamer, zeide zij
maar ge hebt gelpk, ik zou moeilijk de
gelegenheid en de middelen gevonden
hebben, om hier nijjn talent en mjjn
weinigje kennis te vermeerderen, als met
graaf Kurt met onbeschrijfelijke liefde
en opoffering zich deze moeite had getroost
Wat ik weet en ben, heb ik door hem
wat hij in geest en hart heett geplant
dat zijn bloemen, die ook eeu overigens
ledig ot mislukt bestaan met glans en
geui versieren.
Hij zag droevig voor zich heen.
Maar het mijne is niet ledig, ging zij
vergoelijkénd voort, zoolang ik mijne
De Reichsanzeiger bevat een keizerlijk
besluit, waarbij naar aanleiding van de
herinneringen aan den Franscb-Duitschen
oorlog, aan de bezitters van het IJzeren
Kruis het recht wordt gegeven, op het
ouders heb, blijft mij nog een schoone plicht
te vervullen en de natuur heeft mij bovendien
een gelukkig vrooljjk temperament ge
schonken, dat sterker is dan het ongeluk
Hoe groot zijt gij in uwe vrooigke
omgeving, zeide hij bewonderend, hoe
opgeruimd en zacht en sterk. Ik zou veel
van u kunnen leeren, mijn leven ligt voor
mij als een woeste chaos, hoop en twijfel
onbegrepen weuschen en een voortdurend
misnoegen, nieuwe beschouwingen en oude
vooroordeelen liggen in bonte mengeling
voor mij, ik weet niet af te zonderen
noch te verlichten, ik weet met, wat mijn
levensregel zal zijn, mijn temperament, niet
zoo gelukkig en vroolijk als het uwe, zal
naar ik vrees, overwonnen worden in dit
wondervol wikken en wegen.
Dat verhoede God, zeide zij verschrikt,
een man, een echte man, weet steeds het
rechte te vinden, zgn geest wordt door
het vuur der hartstochten slechts gelouterd
niet verteeid en een goede rechtvaardige
overwinning geelt den vrede.
Een binnentredende bediende stoorde
hen hg bracht een brief voor haar en
het scheen Leo toe, alsof zij bloosde, toen
zij een blik wierp op het sierlijk gevouwen
couvert, dat zij naast zich op de tal
legde. Hij had gaarne geweten, vanwaar
die brie! kwam, hij droeg geen poststempel,
maar hij waagde niet er naar te vragen
en vertrok spoedig om haar door zijne
tegenwooidigheid niet in het lezen
hindereu. Er waren ook bijna twee uren
ordelint drie witte metalen eikebladeren
met het cijfer 25 te dragen. Op een
zilveren plaatje zal voor ieder de veld
slagen vermeld worden, die hij mede-
maakte.
Naar aanleiding van de herinnerings-
dagen, welke de Duitsch6rs met zoo
groote levendigheid vieren, gelooft het
conservatieve Londensche blad The Globe
dat deze voortdurende manifestaties van
dien aard zjjn, dat zij in Frankrijk aan
stoot moeten geven. Een weinig meer
ridderlijkheid en veel meer tact van de
zijde der Duitschers, meent het blad,
zou in 't algemeen gaarne gezien wor
den.
De revue der veteranen op bet Tempel-
hoferveld bij Berlijn had Maandag, be-
begunstigd door heerlijk wöder, een schit
terend verloop. Ongeveer 15000 verte-
ranen met 150 vlaggen waren tegenwoor
dig. Zij waren in carré opgesteld. Een
der hoeken vormde een met vlaggen
versierde tribune voor een zangkoor.
Voor het carré stond de kansel en een
met lauwerkransen behangen altaar met
een crucifix.
Na de revue door den keizer en de
godsdienstige plechtigheid sprak Wilhelm
II de veteranen als „kameraden" toe.
Het verblijdde hem de oude strijdgenooten
van zijn grootvader in hen te mogen
begroeten. Voorts hoopte hij dat de
dag van gistel en het punt van uitgang
voor den eerbied aan de wet, aan den
godsdienst en de trouw aan den koning
zou zijn.
In het bijzonder waarschuwde de kei
zer zijn toehoorders voor de Umstwzbe-
strebungenwelke de regeering bjj haar
verloopen, zooals hg tot zijn verbazing
bemerkte, toen zijn blik op het uurwerk
viel, dat op den schooi steen mantel stond;
een langer bezoek ware in zijn oog
nauwelijks voegzaam geweest.
Toen Katharina aan tafel verscheen,
waren hare schitterende oogen lichtrood
gekleurd. Men kon zien dat zij geweend
had. De gravin lette er niet op, maar
Leo keek haar vol bezorgdheid aan en
nam slechts verstrooid aandeel aan het
gesprek, dat zijn moeder als naar gewoonte
leidde. Tegen het einde van den maaltijd
wendde Katharina zich tot baren man
met het verzoek, des namiddags bet rijtuig
te mogen gebruiken, daar zij een ver
bezoek moest afleggen.
Dat treft onaangenaam, viel de oude
gravin in, ik wilde het zelf gebruiken,
daar ik eeu bezoek met Suzanna wilde
afleggen. Zijt ge dan het rjjden zoozeer
gewoon, mijn kind Men zou denken,
dat een flink landmeisje ook een flinke
voetgangster is en Anton zou u kunnen
volgen.
Moedei riep Leo uit en toorn klonk
in zijn slem, hoe kunt ge denken, van mij
denken, dat ik zou kunnen vergeten wat
ik een dame in het algemeen, wat ik de
meesteres van dit kasteel, wat ik voor
alles mijn vrouw verschuldigd ben? Bjj
deze laatste woorden klonk zijn stem zacht,
innig bijna en Katharina gevoelde zich
zonderling bewogen door dit woord. Zg
bloosde sterk, zg waagde het niet hem
