i\o. 853.
Zaterdag 6 October S89i.
10' Jaarg.
HERHALINGSONDERWIJS,
Liefdevreugd en Liefdeleed.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
ie. FEUILLETON.
Binnenland.
AXELSCHE
"NfCil-."
IIIUXT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag-en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Zij, die verlangen gebruik
te maken van het
behooren zich vóór 14 October e. k. aan
te melden bij het hoofd der opeDbare
lagere school te Axel.
Tusschen enkele Franscho en Engel-
sche bladen wordt in de laatste dagen
een ware oorlog gevoerd, die r.iet anders
dan noodlottig kan worden voor de toch
reeds niet al te vriendschappelijke be
dekkingen tusschen die beide rijken.
Genoemde bladen vinden er genoegen
in de moest alarmeorende berichten over
de bedoelingen van Engeland of Frank
rijk ten opzichte van Madagascar of A
frika de wereld in te zenden. Zelis wordt
in een Londensche correspondentie aan
den Figaro gezinspeeld op de mogelijk
heid van een noodlottig incident.
Ernstige bladen als de Temps waar
schuwen voor het gevaar van dergelijke
alarmeerende berichten, die slechts kwaad
kunnen doen aan de tusschen heidelan
den zwevende onderhandelingen.
Zondag had te Weenen een sedert
acht dagen aangekondigde manifestatie
t9n gunste van het. algemeen kiesrecht
plaats. Een 10,000 arbeiders met hunne
vrouwen en kinderen trokken in optocht
langs de Riiïgstrasze. Voor het parle
mentsgebouw en andere gebouwen werd:
»Leve het kiesrechtgeroepen en werd
de arbeiders-J/ar.seiZ/cme gezongen. De
orde werd nergens veistoord. Alleen
VERTELLING VAN
«OLO BAIfflUVD
UIT HET HOOGDUITSCH DOOR
ANNA.
Mevrouw Von Meringen had met be
vende onderdrukte stein dea brief tot aan
het einde toe gelezen en keek haren neef
aan, die onbewegelijk, het gelaat met de
handen bedekt, tegenover haar zat.
De ongelukkige, zeide zij smartelijk, zoo
jong nog en reeds alles voorbij, wat zij
van het leven verwachtte
Zijn breede borst verhief zich smarte
lijk, men kon hem den strijd aanzien, den
hevigen strijd, dien hij streed, maar hij
sprak geen woord. Met zacht geweld trok
mevrouw Von Meringen zijne handen weg
en nu zag zij, dat tranen, dat zeldzaam
vocht in een mannelijk oog, zijn oogen
ontvloeiden en aan zijn smart een vreese
ljjke uitdrukking gat. Mevrouw Von Me
ringen snikte luid, en langzatuerheid smolt
de dikke korst om Melbachs hartDe
steike man weende hevig, diep geschokt.
Het was te veel, te veel, zeide hij, naar
adem snakkend, die slag was te verplet
terend, ik heb haar zoo nameloos liefge-
zijn een paar personen, die het verkeer
belemmerden gearresteerd.
In Pekin neemt de vijandige stemming
tegen de vreemdelingen toe. Het is de
vraag of de overheid sterk genoeg
zal blijken om rustverstoringen te voor
komen. De Chineesche soldaten zijn
niet te vertrouwen, zoodat men het erg
ste vreest bij een eventueele inneming
der stad dooi' de Japanners.
Schandelijk moet de wanorde zijn bij
de Chineesche intendance. Er zijn
geer. levensmiddelen voor de troepen.
De door de regeering gekochte en be
taalde geweren zijn niet te 7inden. Het
groote Chineesche kamp tusschen Tient
sin en Takoe bestaat voornamelijk uit
nieuwe recruten. Van discipline is bijna
geen sprake en de recruten zijn onge
wapend.
De Japanners rukken snel voorwaarts.
Ujt Amsterdam schrijft men aan de
M. Ct.:
Waren er wellicht nog die meenden,
dat de scheiding en scheuring, in het
kamp der sociaal-democraten ontstaan,
enkel een spiegelgevecht was tusschen
sommige hoofden en woordvoeders, en dat
aangezien toch allen op de hoofdpunten
van het programma het eens zijn, die
scheuring wel geen groote proportien zou
aannemen, ja, dat vereeniging wel mo
gelijk was, zij die Maandagavond de
eerste openbare vergadering van de dis-
sentieerde sociaal democratische arbeiders
partij in Constantia bijwoonden, hebben
eerst eens een goed denkbeeld kannen
bad, zoo vast op haar vertrouwd. Zij was zoo
jong, een kind nog bijna, dat weet ik, en
ik was langen tijd weg, maar geen dwaas
heid of genoegens scheidden ons, het was
een groote zaak die mij riep, de heiligste,
waarvoor de man strijdt en ik heb dit
met vreugde gedaan haar liefde was de
heldere ster, die met rag ging, de levende
bron, waaraan ik mijne wegstervende hoop
versterkte, haar beeld vergezelde mg op
de dagenlange vermoeiende marschen, het
aandenken aan haar verhelderde de kwel
lende duistere nachten vol koorts en pijn,
toen ik tot stervens toe gewond terneder
lag, het verlangen behoedde mij voor den
dood. En nu, nu eindelijk was ik aan
het doel, en voor eeuwig is het mij
ontrukt. Alles leugen alles bedrog
Mevrouw Von Meringen had niets tot
antwoord, er was geen troost voor die
diepe rechtmatige smart.
Melbach zat langen tijd verzonken in
diepe neerslachtigheid, eindelijk nam hij
het woord weder.
Waar mag zij vlieden, alleen, onbe
schermd, zonder middelen, zonder doel
Haar verblijf moet opgespoord worden,
tante, beloof gij mij in dezen alles te doen,
haai niet te verlaten, opdat zij niet
dieper zinkt. Ik kan haar niet wederzien,
nimmer, maar zij mag geen gebrek lijden
zoolang ik leef. En nu zeg mij, waar
vind ik graaf Buhl
Verschrikt sprong mevrouw Von Me-
bekomen van den wrok, den nijd, den
geïncarneerden haat, die de volgelingen
van Domela en Cornelissen, van Her
mans en Hartorf koestereD tegen de
hoofden der parlementaire socialisten als
dr Vitus Bruinsma en Van Zinderen
Bakker, Helsdingen en Vliegen, Schaper
en Troelstra.
Het mocht een waagstuk beeten van
tie parlementairen, om in het gebouw op
de Rozengracht, dat de revolutionnairen
als hun vergaderlokaal beschouwen, en
waarin dan inderdaad ook menig onzalig
plan gesmeed of tot rijpheid gebracht
wordt, eene openbare bijeenkomst tegen
5 ct entrée uit te schrijven, met hel
doel om personen uit het kamp der re
volutionnairen naar dat der parlemen
tairen over te brengen. Daff die toeleg
geheel mislukken zou, was te voorzien.
Doch Vliegen c. s. hadden tot wacht
woord gekozenden Leeuw (Domela)
in zijn eigen kamp (Constantia) bestookt.
Toch zal dezen mannen de lust. om bier
andernfdal propaganda te maken, na
Maandagavond wel voor goed vergaan
zijn.
Helsdingen uit Rotterdam, »de oude"
bijgenaamd, zon de vergadering leiden
Vliegen zou spreken overAnarchisme
en Socialisme en mr Troelstra over Onze
taktiek. Voorts zag men op het tooneel
Schaper en Cohen en eenige andere ver
slaggovers.
Nauwelijks was Helsdingeu opgestaan
om de vergad. te openen, of er ontstond al
göt.iei, rumoer en geschreeuw, waaruit
duidelijk was op te maken, dat de re
volutionnairen verre de meerderheid had
den boven de parlementairen, en dat de
avond niet veel goeds beloofde.
ringen van haar stoel op.
Om Gods wil, Albertriep zg uit, ge
wilt toch niet
Ik doe wat ik moet doen, viel hij haar
ongeduldig in de rede, en ik verzoek u,
tante, zooveel achting te koesteren voor
mijn naam, dat gij deze treurige geschie
denis niet door nutteloos opzien baren
bekend maakt, zoolang ik hier ben.
Mevrouw Von Meringen durfde niets
tegen zeggen en terwijl Melbach naar een
bekende, den eenigen dien hij uit vroeger
dagen hier bezat, ging, om hem zijn bij
stand en bemiddeling te verzoeken, bleef
zij met kloppend hait en bange verwach
ting in de kamer achter. Maar reeds na
verloop van een half uur keerde Melbach
terug.
De fijne heer is vertrokken, zeide hg
met een bitteren vérachtelijken lach, voor
onbepaalden tijd en niemand weet waar
heen. Een jonge onervaren vrouw ver
leiden, haar met voeten treden en het
kind verloochenen, dat zijn kind is, en dan
zich verbergen voor den toorn van den
beleedigden echtgenoot, dat past bij elk
ander. De tijd dringt, de schurk zal dat
weten, en ik heb gewichtiger dingen te
doen, dan mgn kostbaren tijd te verspil
len om den schoft te tuchtigen. Maar na
den strijd zal een tijd komen van rust en
opnieuw wekt mij de begeerte ook
wraak is geluk, en ditmaal, bg God, dit
maal zal ik het vasthouden. Wee hem,
Met veel moeite kon Helsdingen te
kennen geven, dat de scheuring ontstaan
was uit een vei schil van inzicht om het
doel der socialisten te bereiken, en toen
hij hierop het woord gal aan Vliegen,
werd het rumoer al grooter en grooter,
waaraan Cornelissen, Hartorf en Her
mans telkens als het hun goeddacht
een einde maakten. Zij waren dan
ook feitolijk de leiders der vergadering
en die de wanorde paal ec perk stelden.
Het zou ons te ver voeren verslag te
geven van de beide redevoeringen en
van het debat, waarvoor een tiental be
kende woord en penvoerders der revo
lutionnairen zicti hadden aangemeld. Wij
willen echter niet nalaten te vermelden,
dat toen Vliegen eindigde met de woor
den »Ik ben altijd een ronde, eerlijke
jongen geweester achtur in de zaal
een persoon begon te brullen en allerlei
leelijke woorden hem naar het hoofd
wierp, waarmede velen door roepen, flui
ten en schreeuwen instemden. En zoo
ging het telkens. Geen vijf minuten
konden beide mannen doorspreken zon
der gegil, gefluit en geschreeuw uit de
menigte, die de zaal vulde waarin een
ondragelijke benauwdheid lieerschte.
't Was ongeveer kwart voor 10 uur,
toen d6 bekende Sam Coltofï liet eerst
het woord in 't debat verkreeg, om aan
te toonen dat de parlementairen geen
partij zijD, omdat zij een program missen.
De overige debaters vervielen van be
strijding der partij ih hatelijkheden tegen
baai leiders. Het slot was eene motie
van Hermans, waarin de vergadering
verklaarde geen oordeel te willen uit
spreken over bet punt van geschil, doch
verachting voor de oprichters dei arbei-
als hg niet beproefd heeft, zijn onrecht
aan Elizabeth goed te maken, de schurk
zal mgn zweep voelen, nog eer mgn ko
gel hem treft.
Mevrouw Von Meringen antwoordde
nietsnaar de wijze der vrouwen hoopte
zij van den tijd eeu of andere gelukkige
bevredigende oplossing
Den volgenden dag vertrok Melbach naar
Berlijn, het viel hem zwaar, onder zulke
omstandigheden in het huis zijner tante
te blijven en hij had er behoefte aan al
leen te zijn, rust te zoeken en bezonnen
heid voor zijn nieuwe positie, kalmte en
waardigheid tegenover de wereld, wier
dubbelzinnig medelijden hg versmaadde.
Maar inwendig was hij niet bedaard, die
slag had zijn hart getroffen, Melbach richt
te zich nimmer weder op. Tevergeefs
hoopte hij op tijding van Elizabeth, van
wie hij niet wist ot hij haar liefhad of
haatte alle navorschingen waren tever-
geefsch geweest, haar spoor was verloren.
Intusschen was de wapenstilstand ten
einde geloopen, die van Juni tot 15 Au
gustus geduurd had. Overal was leven
dige bezigheid, alles was marsch- en ,-Jag
vaardig, vol vurige bezieling, vol koenen
moed. Een doel, een streven vereenigde
het geheele «olk, persoonlijke belangen
tiaden op den achtergrond, ieder afzon
derlijk arbeidde en werkte verheugd voor
het groote geheel.
