r
Liefdevreugd en Liefdeleed.
No. 845.
Zaterdag 8 September 1894.
IIV' Jaarg.
[Nieuws- en Advertentieblad
voor Z e e u w sc h - V I a a n d e r e n.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Lombok.
8. FEUILLETON.
IXELSCHE
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag; TWEE uren.
Uit Batavia seint men aan de N. R. CK
Kapitein Lindgreen is met zijn deta
chement door de Baliërs gevangen ge
nomen.
Onder voorwaarde, dat er vrede geslo
ten zal worden 6n de troepen zich zul
len terugtrekken is de Radja bereid zijn
gevangenen uit te leveren.
Het Nieuws van den Dag publiceerde
Dinsdag het volgende buletin
,,De vorst van Lombok biedt aan vijf
tig gevangenen in vrijheid te stellen ert
van verzet af te zien, indien de troepen
terug keeren.
Een brief van generaal Vetter bereikte
kapitein Lindgreen."
De correspondent der N. R. ört. seint
uit Batavia.
Het negende bataljon met een sectie
bergartillerie is naar Kela, ten Zuid-Wes
ten van Mataram. vertrokken met het
bevel om het met granaten te beschie
ten.
De Zeemacht vernielt thans het paleis
te Mataram. De generaal vraagt meer
oorlogschepen om de Westkust te blok-
keeren.
Van den gouverneur-generaal van Ne-
derlandsoh indië is Dinsdag per telegiaaf
het navolgende bericht ontvangen.
„Ik acht, na overleg met comandant
der zeemacht, leger-commandt en Raad
van Indië, versterking marine en zending
mariniers onnoodig, doch waardeer zen
ding detachement koloniale reserve en
500 man suppletie-troepen. Troepen thans
alle op Lombok, matriaa! gedeeltelijk,
rest volgt spoedig".
Het bericht dat kapitein Lindgreen met
VERTELLING VAN
eoiiO itiini N»
UIT HET HOOGBUITSCH DOOR
ANNA.
In het begin had het leven ten huize
van mevrouw Yon Meringen werkelijk
zekere bekoorlijkheid voor hem, en de
dame zelve oelende, trots hare veertig ja
ren, dien invloed op hem uit, welke ware
beminnenswaardigheid aan oudere, ja zelfs
aan verwelkte vrouwen verleent. Het vlei
de haar, dat deze vlinder, dit wispelturig
bedorven kind der groote wereld, zich
tehuis gevoelde en naar zijn zin hare wo
ning, zij wilde het zichzelven niet beken
nen, dat wellicht een inniger gevoel haar
deed verlangen naar de voortdurende
vriendschap van den jongen man. En
toen zij na verloop van eeuigeu tijd met
een onaangename gewaarwording bemerkte
dat de bezoeuen van den graaf zeldzamer
werden en vluchtiger, toen verscheen in de
persoon harer nicht een r.ieuw aantrek
kingsmiddel, dat, naar zij hoopte, zijn
werking zou uitoefenen op het licht ont
vlambare gemoed van haren lieveling. En
Elizabeth in hare wonderbare schoonheid
zijne manschappen krijgsgevangenen der
Baliërs waren en de voorwaarden voor
hunne uitlevering door den Vorst van
Lombok gesteld, doet velen vreezen dat
wanneer die voorwaarde niet werd aai)
genomen voor hen het ergste t9 duchten
is. En (tèt de voorwaarde zou wordeii
aangenomen en wij ouze troepen zouden
terugtrekken, is niet te onderstellen.
Van bevoegde zijde hoorde de Amh>
Crt. de in zekeren zin geruststellende
opmerking, dat de Baliërs wel overtuigd
zouden zijn, dat het dooden der krijg3
gevangenen door ons ten zwaarste zou
worden gestraft en dus hun eigen be
lang medebracht deze te sparen.
Het is te hopen, dat deze zienswijze
blrjksn zal de juiste te zijn geweest.
Het Vad. maakte de zeer juiste op
merkingen dat de gevangenneming van
kapitein Lindgreen en zijn d6tache
ment wel aan twee onzer bladen is ge
seind, maar officieel niets is bevestigd.
Er bestaat dus hoop, dat deze Jobstij
ding niet juist is. Men weet, dat Lini-
green met zijn detachement zich ver
scbanst beeft in een Dewa nuis ten Z.-
O. van Tjakra Negara. Dit. is een hin
doetempel, die wel, gelijk gewoonlijk het
geval is, op een hoogte zal zijn gelegen
en gemakkelijk te verdigen zal zijn. Het
oprukken naar Kela, hier boven ge-
gemeld, heeft denkelijk ten doel hem
te ontzetten.
De kapt. J. C. Lindgreen is een der
kranigste officieren van het Indische le
ger. In 1876 benoemd tot officier maak
te h\j reeds in 1878 en 1879 met het
3e bataljon de beroemde vei ovoringstoch
ten van den generaal Van der Heijden
in de XXII en XXVI Moekims mede<
Hij werd toen niet alleen eervol ver
meld, maar ontving ook wegens zijn ge
drag de Militaire Willemsorde 4e klasse.
Het aanstaande vertrek van de Van
tSpeyk ea-de Johan Willem Friso naar In
dië wordt bevestigd,
Zaterdag a. s. vertrekt van Aamster
dam per Primes Wilhelmina van de
maatschappij Nederland naar Batavia een
een volledige compagnie der koloniale
reserve ter sterkte van 193 man onder
bevel van den kapitein van het O. L. Ie
ger Drijber. Medeleiders van de corapag
nie zullen zijn de le luit. V. d. Pauwert
en de 2e luits Prins en van Geer.
Door de Nederlandsche Stoomvaart-
maatschappjj »Oceaan" ia aan don mi
nister van koloniën aangeboden naar
aanleiding van liet voorgenomen dirigee
ren naar Indie van het korps mariniers
daarvoor een stoomschip beschikbaar te
stellen, voldoende ingericht voor het ver
voer van troepen, tegen eene passage
van 140 met inbegrip van voeding en
geneeskundige hulp voor korporaals en
minderen, per hoofd, voor officieren en
ouderoffcieren naar evenredigheidont
scheping der troepen op Java of Lombok
ter keuze van den minister.
Te Breda zal op initiatief van de al
daar wonende actieve en gopt>nsionneer-
de opper officieren, waarbij zich aange
sloten hebben de chefs van korpsen in
dienstvakken en de burgemeester. Don-
dei dag middag in de groote zaal van Con
cordia eene Lombok-huldebetuiging piaats
hebben, ter eere van de daar gevallenen.
Als sprekei zal optreden de gepension-
n6erde generaal van liet O -L., L. Reedt
van Oldenbarnevelt. Ü8 toegang is vrij
voor ieder.
Ruiteiihiiid.
Te Barcelona kan men eerstdaags de
proef nemen, of het altijd zeldzame ge
val, dat iemand, die geëxecuteerd moet
worden, als berouwvol zondaai sterft,
een weldadig6n invloed heeft op het pu
bliek. Dit is namelijk hei geval met
Salvador, die den scurikkelijken bomaan
slag in 't Liceo-theater op zijn geweten
heeft. Door den invloed van den bis
schop van Barcelona en van zijn zuster
die non is, heeft hjj zich bekeerd en is
als Dominicanermonnik gewijd, alvorens
hij 't schavot zal bestijgen. Aan een
reporter, die hem bezocht, verklaarde hij
door discussies met Jezuitenpaters en
door het lezen van de philosophische
werken van Balmes tot het inzicht van
zijn dwalingen te zijn gekomen. Hij zei-
de nu overtuigd te zijn, dat uit het
kwaad geen goed kan voortkomen, dat
het kapitalisme niet de schuld is van
den cngelukkigen toestand der werklie
den, dat de anarchisten door hun ver
gaderingen en geschriften het volk op
een dwaalspoor leiden. Tegelijk ver
klaarde hij, dat het hem met zijn aan
slag niet te doen geweest was om PaL
las te wreken, maar om gevolg te ge
ven aan 't besluit, in de gevangenis van
Valencia opgevat, om de maatschappij
te doen boeten voor eiken zweepslag die
hem daar was toegediend, een eigen
aardige illustratie van het nut der lijf
straffen. Of zijn bekeering oprecht is,
valt moeilijk uit te maken. De reporter,
die hem sprak, kreeg den indruk niet,
en meent, dat 's bisschops belofte om,
mevrouw Von Meringen. O, hij denkt
aan ons allen Van het eiland Wight,
vervolgde zij half luid, terwijl hare oogen
het geliefde schrift, verslonden hij is ge
lukkig geland, zijn arm is genezen. En
hare stem stierf weg en alleen hare ziel
sprak juichende woorden van liefde na,
die tot haar weerklonken over land en
zee. Het waren boden van verlangen,
woorden van hoop en vertrouwen, en E-
lizabeth deed zichzelven de belofte, eeu
wig zijner te gedenken. Mevrouw Von
Meringen had den inhoud van haren brief
lang reeds gelezen, toen hare nicht, den
haren steeds opnieuw doorlezend, nog in
de vensternis stond, en de oudere dame
achtte het eindelijk tijd hare vriendin toe
te spreken.
Ziet g", kleine droomster, zeide zij
vriendelijk, nu hebt gij geweend, gezucht,
vertwijfeld en alles tevergeefs. Maar
waarlijk kind. ging zij bijna verschrikt
voort, ik meen opnieuw tranen te zien
in uwe oogen. wat is er dan nu toch
weer
Ik weet niet, lieve tante, zeide zij, of
ik ween van vieugde over de gelukkige
redding van injjri echtgenoot, die ik eerst
nu beschouw als geheel gelukt, ot van
smart om de lange scheiding, die mij nog
wacht.
Mevrouw Von Meringen dreigde schert
send met den vinger.
Elizabeth, Elizabeth, zijt gij dan zou
bloeide niet alleen als een bloempje won
derschoon in den salon van meviouw Von
Meringen, neen, de jonge vrouw had ook
het hart gewonnen harer beschermster en
deze had hare nicht lief met de teederheid
eener goede, maar ook ijdele moeder. E
lizabeth was met hartelijke vreugde door
haar opgenomen en had de eersfe ook met
de scherpzinnigheid der vrouw lang ge
leden de juiste overtuiging uitgesproken,
dat mevrouw Von Metingen nooit weenen
zou met de weenenden, zoo bezat zij toch
ter verzoening voor die ware deelneming
welke haar ontbrak, de tact, die de op
voeding schenkt en die den treurende
minstens tijd en eenzaamheid gunt, om
zich te verzoenen met zijn smarten.
Om die reden was de schoone vreem
delinge, wier lot het gezelschap zulk een
levendige belangstelling inboezemde, tot
dusverre door bijna niemand gezien, of
schoon zij reeds vier weken toefde onder
het gastvrije dak harer tante. Elizabeth
was aangekomen in een toestand van op
gewondenheid, die een uitwendige rust in
hare omgeving des te noodzakelijker maak
te, daar deze in haar eigen binnenste zoo
mOeielijk te herstellen vras, omdat zij ten
opzichte van haren echtgenoot nog im
mer in pijriljjke onzekerheid verkeerde.
Melbach was gebleven bij het korps van
den hertog van Brunswijk en met dezen
in Saksen gevallen, toe» den 12den Juli
de wapenstilstand van Znaïn opnieuw een
dam opwierp Voor het krachtdadig optre
den der patriotten. Maar de hertog van
Brunswijk liet zich niet ontmoedigen hij
had zjjn alles, zijn laatste erop g6zet, hij
kon en wilde het spel niet »erloren geven,
eer het verloren was. Dörnberg en Mel
bach waren onder degenen die den held
volgden bij Halberstadt was Melbach ge
wond, maar hij was niet ongeschikt voor
den strijd achtergebleven. Dit was het
laatste bericht, dat zijne echtgenoote öflt
vangen had.
Het was de dag, volgend op dien, waar
op de jonge vrouw door het geluk, door
haar bespied, zoo smartelijk herinner^
was aan het verlies van haar eigen, dat
dat mevrouw Von Meringen plotseling
met een van vreugde stralend gelaat bij
haar binnentrad.
Nu Elizabeth, kijk eens hier, riep zij
uit een tamelijk omvangrijken brief zege
vierend in de hoogte houdend, ik breng
u leven en vreugd. Maar, nu moet ge
lachen ook, kind, opdat men na zoo lan
gen tijd eindelijk weder eens ziet, dat ge
tanden hebt schooner dan paarlen.
En de jonge vrouw lachte werkelijk
met een zoo gelukkige uitdrukkking op
het gelaat, dat zelfs mevrouw Von Me-
ringen's hart er warm van werd, en ver
langend strekte zij de hand naar den brief
uit.
Ook voor u eenige regelen, zeide zij,
toen zij den brief had opengebroken, tot
