No. 798. Zaterdag Maart 1894. 9e Jaarg. Nieuws- en Advertentieblad voor Z e e u w sc b - V I a a 11 d e r e n. F. DlFLFiYlAA, D e Ontbind i n g. F E UI L L E T 0 SL is de wrake! Buitenland. courant Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per 3 Maanden 50 cent; franco per post 60 cent; voor België 80 cent. Afzondert, numm. 5 ct. DRUKKER - UITGEVER AXEL. A dvertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag-en Vrijdagnamiddag TWEE uren. UIT DE PERS. De Middelb. Courant verheugt zich ten zeerste over het besluit der ontbinding en meent terecht dat een groot deel der natie H. M. erkentelijk zal zijn voor de wijze, waarop zij voor de eerste maal zich gekweten heeft van een der moei lijkste plichten, welke op haar als Re gentes van het koninkrijk rusten. Door zulk een beslissing heeft zij het bewijs geleverd den ernst van hare con stitutioneel plichten te begrijpen. Voor haar was het een hoogst moeilijke quaes- tie, te meer nn zij stond voor een be slissing, waarbij bet niet gemakkelijk viel zich geheel te onttrekken aan persoon lijke en andere invloeden dan die van hare veiantwoordelijke raadslieden, onder wie ook bovendien verschil van meemng bestond. Het Nieuwsblad v. Nederland biengt mede hulde aan de Regentes. Zij heeft den volksgeest begrepen, zij heeft in den maalstroom van tegenstrijdige adviezen, die baar dezer dagen gebracht werden, denjuisten weg gevonden, - denjuisten weg ook tot het hait des volks. Als straks de beide Koninginnen baar jaarlijksch bezoek brengen aan de hoofd- stad zal de warme geestdrift, waarmede zij worden ontvangen, haar tooDen, hoe zeer dit flink besluit door allen wordt gewaardeerd." De Standaard juicht het besluit der Regentes tot Kamerontbinding levendig toe omdat Oranje, getrouw aan zijn his torische antecedenten, ook nu weer ge weigerd heeft voor de reactie en tegen de volksactie te kiezen. Wel had de Standaard het uitlokken van een beslis sing op een afdoende redactie van art. 80 der G.W. verkieselijk geacht, maar nu ie Regentes anders heeft gekozen, past het in dit opzicht hare beslissing te eerbiedigen Het Centrum betoogt dat geen enkel katholiek principe belet het algemeen kiesrecht te verdedigen of wal daaraan nabij komt. »Wij hebben - zegt bet Centrum - op dit punt de uitspraak van den H. Vader vóór ons. En zelfs zijn wij er getuigen van, dat de meest verlichte mannen onzer Kelk, mannen mot het hoogste gezag omkleed, piiestois en bisschoppen, niet aarzelen ons tot het bewandelen van den democratischen weg aan te sporen, en daarbij het voor beeld aan te geven." Daarom raadt het blad den katholie ken zich niet tegen den opkomenden democratischen stroom te verzetten ook opdat hun niet later voor de voeten kan worden geworpen: >de kleine luyden zijn kiezers ondanks Uw verzet, tegen uw wil." Alleen 'net belang van een handvol invloedrijke lieden brengt mee den min deren man vaD de stembus te weren. Die worden vooral gevonden onder de doctrinaire liberale en de katholieken hebben volstrekt geen reden die coterie te steunen. De Tijd vindt de Kamerontbinding niets ongehoords" omdat het geschil tus- schen Kamer en Regeering niet ging 109. NAAR HET HOOGDU1TSCH VAN CtOl'O RAIffllWD DOOR A. A. v. w. over eenig beginsel maar over een quaes- tie van toepassing Het liep slechts over de wijze waarop het volk aan kiesrecht zou worden geholpenEh omdat de Kamer niet precies wilde zooals Tak, daaiom wordt zij thans gestraft. Ver trouwen in de kracht van een hoog en edel beginsel of overmoed?" vraagt de Tijd. De uitslag der verkiezingen zal het ons de volgends maand leeren. In de Telegraaf waarschuwt Mr J. Vroiik tegen een gevaarlijke leuze die zich in den verkiezingsstrijd dreigt in te dringen, de leuze namelijk van vooraf gaande grondwetsherziening, die merk waardig genoeg bet eerst werd aangehe ven door tegenstanders eener finale kies rechtuitbreiding, mannen als Bahlman, Rutgers en v. Houten. Terecht wijst mr V. er op dat het sturen iu die rich ting de zaak op de langst mogelijke baan zou schuiven. In het belang der democratie moet daarom ons wacbt- wooid blijven »Geen grondwets-, maar kieswet«herziening in den geest van Mi nister Tak." De Stand, wenscht er voor te waken, dat de antirevolutionairen in de electorale beweging niet door de radicalen op sleep touw worden genomen. De agitatie, zegt het blad, mag geen oogenblik noch in aard, noch in vorm haar zelfstandig ka rakter als van de antirevolutionaire partij uitgaande, verliezen. Hierop moet ditmaal zelfs te sterker nadruk gelegd wordenomdat in het Kamerdebat van radicale zijde met onze eigenaardige wenscher, schier geen ou- genblik rekening is gehouden, en ook de minister Tak over de schrijfproef een nevel liet zweven, die voor ons verre van geruststellend was. Zoo voor als na blijven we daarom vasthouden aan den beproefden stelregel: Saam werking des noods met elke staats partij, mits saamwerking, uitgaande van eigen zelfstandig initiatief. In eene drukbezochte zitting van de Belgische kamer las Dinsdag de minis ter-president Beernaert eene verklaring voor, luidende dat het ministerie z\jn ontslag heeft gevraagd ten gevolge van de stemming in de afdeelingen over het wetsontwerp der evenredige vertegen woordiging. Het zou echter aan het be wind blijven, tot de koning teruggekeerd was, die in het buitenland vertoefde wegens gezondheidsredenen. De koning, van wien men eerst niet recht wist waar hij eigenlijk heengegaan was, wordt ieder oogenblik te Brussel verwacht. Zondag had te Londen de groote ma nifestatie plaats in Hyde Park, gericht tegen het huis der lords. Men berekent het aantal arbeiders en burgers die zich 's middags op de Theemskade verzamel den en zich in optocnt naar het Hyde Park begaven, op niet minder dan hon- derdduizeud. De massa trok in de beste orde op. Trompetgeschal kondigde de eerste re de van John Burns, den leider der mee ting, aan. Hij wees op de belemmeren de politiek van het hoogerhuis. Voorts zinspeelde hij op een zinsnede in de re de, door lord Rosebery te Edinburg ge- De noodige formaliteiten waren spoedig in acht genomen, bet was in het belang van beide partijen, dat de beslissing zoo spoedig mogelijk viel, want Constantijn was de vrijwillige gevangenschap moede en Herberts zenuwachtige opgewondenhfld had een hoogte bereikt, welke hem on bekwaam maakte tot denken, tot eten, tot slapen. Nog eenmaal stonden Herbert en Ri chard tegenover elnander, toen de laatste in naam van Constantijn bij den graaf kwam het was eer. ontmoeting vol doo- delijken haat Ier eene, vol diepe verach ting ter andere zijde. Toen eeist had de schilder een kort onderhoud met graaf Wolf en dit onder houd was zoo vreema en vormelijk, als hadden ze nauwelijks kennis aan elkan der De oude man liet niets varen van zijn beginsel; zoolang op te treden voor dé eer der familie als die eer met on. herroepeljjk bankroet was. Maar de strgd zijner gevoelens deed hem toch leed hei melijk beminde hij Richard als een zoon, vervuld van vuiige dankbaaiheid lig schatte Constantijn hoog, als een zeld zaain karakter en had zich toch tegenover hem moeten plaatsen, ter zgde van hem dien hij inwendig zoo diep verachtte en schuldig hield aan de daad Volg uw hart, papa, had Theresa ge beden, het is een zoo goed, zoo groot, /,oo rechtvaardig hartGij kunt uwe meening niet verheien, want hoe ge die ook ver borgen houdt, ik ken ze toch. Wat hem zelden gebeurde, hij was het tig geworden tegen zijn kind, dat hij '/oo teeder liefhad. Schaf mij bewijzen tot dusverre is er steeds sprake van bewerin gen niemand kan verwachten, dat ik mijn eigen geslacht beschimp, ik ben gei-u schoft, die de waarheid wil onderdrukken maar eerst moet zij meer onfeilbaar op treden. dan in de bijzondere meening eens enkelen. Gij kent de wereld nog niet, maar ik zeg het u, op het oogenblik dat ik mij van Herbert afkeer, is de «tal over hein gebroken. Zal ik dit doen, zonder daartoe verplicht te zijn? Ja, als daar iets goedgemaakt kon worden, als Magdalena daarmede teruggeroepen werd tot het zon nelicht en tot haar kind, als hare eere was aangetast en daarmede hersteld kon worden, of Veronica gebrek leed aan liefde of aardsche goederen Maar nu zou het niets zjjn dan een wraakzuchtige triomf voor den heer Richard Lenz. Laat ieder strijden voor zijn eigen naam de mijne is mij, naast u, het dierbaarst op aarde. Het verder beloop van het drama bleef Theresa verborgen Constantijn kwam niet weder, de aanwezigheid van Richard, wel ke bij den onweerzwangeren, onaangena men toestand het huis niet mocht betre den bleef haar onbekend en haai vader vermeed het, over de sombere aangelegen heden met haar te spreken. Nu had dit drama een treurig einde gevonden in Tannenseaopnieuw verhief zich een graf, als eer. bolwerk ter be schutting des gratelijken naams en nog eens was de kreet naar recht en gerech tigheid verstomd. Toen graal Woll een poos voordat het ïijtuig, hetwelk Constantijns lijk mede- voerde, door het vergulde hek van het slot reed, toen zag men dat niet hij al leen dit op zoo ongewonen tgd had be zocht. In een der voorkamers was het grijze hoofd zichtbaar van den ouden zaak waarnemer Ruben, die in spanning de landstraat opkeek. In het portaal trad hij den graat tegemoet, in wiens trekken dé ontroering meer sprak, dan woorden vermochten te doen. De zaakwaarnemer stiet de deur open, welke in de tuinkamer leidde en volgde hein, die voorging, raidden in het vertrek bleef staan en op den toon der diepste smart zeideEr is een groot ongeluk ge beurd, Ruben, hij is dood Wie, om Godswil, wie, heer graaf V Wangen, de goede Wangen O, Ruben, dat is voor mij een harde slag, wat heeft de eer van mijn naam mij reeds gekost. Geloof, vertrouwen en nu dit jonge dier bare leven, zoo rjjk, zoo waar en trouw Ren oogenblik stond de oude jood spra keloos. Zoo was mijn vermoeden juist, zeide hg vervolgens diepbewogen, ik dank God, dat ik hem eerst vergiffenis heb kunnen vragen voor iedere verdenking, welke ik onvoorzichtiglijk ten zijnen opzichte ge koesterd heb, eer ik hem kende. Hij was verheven boven iedere verden king, hernam de graaf smartelijk, hij, dit wist ik immer, hij was het niet, hij boette alleen vreemde schuld. Men zal hem hierheen brengen onder hetzelfde dak, dat hem als broeders heeft beschut, in het huis, dat hij als kind der familie betrad, zoo vertrouwend en braaf. O ware hij nimmer gekomen, ware hij bij zijnen vader gebleven, had hij nimmer de hand gbdrukt, welke nu den dood ham geven moest Welke uren hebben wij al beleefd, wel ke uren zullen er nog komen Onderzoekend keek hij de kamer rond, de oogen des zaakwaarnemers volgdeu hem. Verlangt ge iets, heer graaf? Uitgeput knikte hg.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1894 | | pagina 1