770.
Zaterdag 10 December
9e ♦laar.
Nieuws- en Advertentieblad
ooZeeuwscere
IE
FEUILLETON.
Binnenland.
ct.)
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. ct.
fiAg:
DRUKKER UITGEVER
Advertentie» van tot regels 25 cent
voor eiken regel meer cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. 'Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco 'ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag tWEf «ren.
Op Dinsdag 19 December
1893des voormiddags ten
uie, ten raadhuize toelating van KINDE
REN aan de openbare lagere school te
Axel.
Een ontplofbaar voorwerp, door den
anarchist Vaillant van de tribune in de
Franscha kamer geworpen, kwetste 50
personen, doch niemand doodelijk.
Vier voorstellen zijn bij de kamer in
gediend, om de aanslagen der anarchis
ten te beteugelen en te voorkomen.
Het eerste voorstel betreft de pers en
heeft betrekking op de beteugeling der
provocatiën, zelfs niet rechtstreeksche,
tot het begaan van ontploffingen.
Het tweede betreft het maken, bezit
ten, het gebruik en het vervoer der ont
ploffingsstofi'en.
Het derde heeft ten doel, de politie
middelen te verschaffen om de misdaden
tegen te gaan.
Het vierde behandelt het toezicht dat
op de anarchisten genootschappen zal
-worden uitgeoefend.
Behalve Vaillant z|jnnog elf anarchis
ten opgepakt, waaronder een Nederlan
der, Alexander Cohen, Parijscli corres
pondent van Recht voor Allen en ver
scheidene andere buitenlandsche anar
chistische bladen.
Sedert een jaar woonde bij in de Rue
Lepic. Op de prefectuur van politie te
.Parijs hield men hem voor een buiten-
landschen spion. Hij is na de noodige
formaliteiten over de grenzen gezet.
Alexander Cohen onderhield een uit
gebreide correspondentie met buitenland
sche anarchisten. Een tijdlang hield hij gelaten neerschieten zooals de katholieke
verblijf in Belgie, doch werd uitgewezen ïregeeriog het bij ons heeft gedaan te
wegens beleediging van den koning. pReux,. Quenast, Tilleur, Bergen, Ostendè
Hij bewoonde te Parijs op de zesde elders en gelijk de Fransche over-
verdieping in de Rue Lepic een kamerpheden hebben gedaan te Fourmiës 'is
en een keuken. Cohen was volgens den #|pyeneens misdadig*
conciërge van bet huis zeer beleefd, maar Laten de heeren besturendep begin
een weinig kort aangebonden. Met geen jfefü niet meerde vrou wen en kinderen
ander huurder had hij omgangtegen der» dóenneprschietpn. e.n de socialisten
behandelen als opeqbare vijanden en
conciërge sprak hij alleen, wanneer hij
om briever, en pakketten vroeg, die hf
dagelijks vele ontving.
Hij besteedde weinig zorg aan zijn
uiterlijk. Sedert twee maanden leefde
hij met eene jonge vrouw van kleine
gestalte. Beiden kwamen twintig, dertig
keer de zes verdiepingen af om den con
cierge te vragen, of niets aan hun adres
wTas gekomen.
Cohen werkte onvermoeid tot in den
nacht. Ook ontving hij nachts vele
bezoekers tot ergernis van den conciërge.
Sedert de ontploffing in de kamerver
wachtte Coben, die wist dat hij streng
in het oog werd gehouden, gearresteerd
te worden. Ook had hij zijne voorzorgen
genomen, doch de agenten heten hem er
in loopen.
Morgens te ure klopten zij. »Wie
is daar?" De postbodeCohen open
de en hetzelfde oogenblik pakten de
genten hem beet. Hij bood geenerlei
weerstand, maar protesteerde tegen de
wettigheid van zijn arrestatie: Zijne
vrouw werd eveneens medegenomen, doch
later op vrije voeteü gesteld.
Een Brusselsch socialistisch blad schrijft:
Een bom te werpen op menschen, zelfs
indien zij zich schuldig maken aan het
tegenhouden van den vooruitgang, is een
misdaadmaar vrouw en kinderen te
hstdynamiet zal ophouden te spreken.
Vaillant, v^en men eerst dacht
dat hJj ernstig ^wojad was, r©eds|
Jy&p bet hospitaalnaai- de gevangenis
overgebracht. Hij pntving een begopk:
den minister van justitie, die hem"
?naa.r de beweegredenen van zijne daad
vroeg. Vaülaut antwoordde, dathet
verbpdig was deze den minister te ver:
rdd'areh, daar hij ze toch niet zou begrij»
pen, omdat hij een bourgeois is.
Reeds heeft een'advocaat op zich ge-
nomen den bommenwerper te verdedi
gen. Voorwaar geen dankbare taak, daar
Vaillant verklaard heeft, spijt te hebben^
|dat gijn bom niet meer uitwerking heef"
ibad. Hij had het gemunt on dei
doel gemist. Had ik eenige ministère ep
den voorzitter kunnen dooden, zoo moet
Vaillant gezegd nebben, dan zou het ge
geven voorbeeld sprekender geweest zijn.
NAAE JIET HOOGDUITSCH VAN
«OI.O ffltAIBESJHTO
DOOR
De weinigen, die zich harer nog aan
trokken in het leven, omringden hare
doodkist en toen kwam, gedreven door
een geheimnisvolle macht, de geheel eenige
die haar waarlijk had liefgehad.
Als het geloei van den 9torm woedde
het in bet hart van den man en stortte
met de weeklachten al de teeder vleiende
woorden uit over de jeugdige stille vrouw,
die dit in zoo langen tijd niet meer ge»
boord badMen had haar langzaam la
ten versmachten en de geknakte bloem
ruw vertreden op het armelijke eenzame
eiland eindigde de gouden droom harer
jeugd, die zy gedroomd had op de bergen
des levens.
MagdaleuaMagdalena had Richard
gesteund in de .woeste smart dier ure,
waarin meö haar van hem had wegge
nomen en ter ruste gelegd op het kerk
hof in de duinen. Geef mij iets, iets slechts
terug van datgene, wat ik heb liefgehad
En toen was het geweest, dat men hem
het kind, haar kind in de armen had ge
legd en met het lachte, dat hem aan de
moeder herinnerde, met de vertrouwelijke
toenadeiing, waarmede het de zachte kin
derwang vrijmoedig aan de zijne had ge
vlijd, schreef het langzaam een tweede
woord naast Magdalena's naam in zijn
hart. Toen het met een helder stemme
tje zeideIk ben Veronica, toen herhaal
de hij in diepe ontroering Mijne Veroni
ca.
TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
Boven Magdalena's graf dwarrelde de
sneeuw de nooidstorm had de laatste
vochtige en verteerde bladeren der kran
sen weggenomen, door liefhebbende han
den als afscheidsgroet daarop nedergelegd
en het bruisen der zee klonk rommelend
er overheen.
Ook in de pastorie was het stil gewor
den de klaagtonen der schoone vrouw
en de woeste smart van Richard waren
nu verstomd, maar ook het zoete kinder
stemmetje, dat somtijds de harten had
verkwikt en in het verduisterde gemoed
der moeder had weerklonken als en gelen
tonen. Zij waren allen heen, allen, die
den predikant na stonden, naar wie hij
zoo vaak in eenzame uren vurig had ver
langd, en die toen, als antwoord op die
heimelijke wenschen sprookjesgewyze in
zijn leven traden, om dan opnieuw te ver
dwijnen.
In de St. Ct. is opgenomen het kom
besluit van 24 November jl., waarbij
bepaald is dat de maten en gewichten in
het jaar 1894 of 1895 aan den herijk;
bedoeld artikel 15, letter der boven
genoemde wet onderworpen moeten wor-
Toen Magdalena begraven was en de
predikant zijnen broeder het kleine meisje
in de armen had gelegd, bet kind, dat
doode hem stervend had aanbevolen, toen
had hij ook Esther tot hem heengeleid^
Esther, die de schreden der arme zorg--
vuidig en liefdevol hierheen gevoerd had
en die haar den laatsten bitteren strjjd
bad verlicht. De zorg over de naasté
toekomst trad nu gebiedend op den voor
grond, Esthers werk hier was verricht
zij had noch het recht om hier langer
toeven, noch een piicbt oui langer
vervullen en nu moest tpen daaraan den
ken, waar hpt kind zou blijven.
Voor bet oogenbiik, ofschoon Richard
de naaste aanspraak daarop maakte, voor
het oogenblik had hij het geen verblijf
aan te bieden de oude Oltrud in de pas
torie was weinig geschikt, om het teedere
en verwende kind op te voeden, destemeer
daar de bezwaren omtrent het ruwe kli
maat en het algeheele gebrek aan een'
dokter zwaar in de schaal vielen.
De kleine Veronica, die iedere veran
dering, waaraan zij de laatste weken was
blootgesteld, stil gedragen had, zoolang
zij hare moeder nog zag en nu en dan
hare stem hoorde, begon onrustig te wor
den sints men Magdalena had heenge
bracht. Zij klemde zich met zekere ang
stige teederheid vast aan Esther, die haar
in den loop des tijds lief geworden was en
vertrouwd en het was zeer bedenkelijk,
den en dat die herijk plaats heeft'binnen
het tijdvak, dat aanvangt op Januari
1894 en eindigt op September 1895.
De diaconie en de kerkvoogdij der
Nederlandsch Hervormde gemeente te
Bresbens zijn bij testamentaire beschik
king aangewezen tot erfgenamen,»elk voor
$eel, van oe nalatepscbap van den
béér de vorigp wë?k over
leden. De gehèple nalatenschap wórdt
pp 90,000! geschat.
Naar taöd verneemt, bestaat bet
voprpemen omnate. gaap, in boeverre
de vaste arbeiders langs rijkswegen ge
mist kunnen worden, om tot de ophef
fing van die betrekking over te gaan.
Hunne werkzaamheden zouden dan aan
de onderhouds-aan nemers voorden opge
dragen. In elk geval schijnt er eene
wijziging jn dien dienst te komen, door
hen alleen voor den duur van een be
stek in dienst houden.
De .'Standaard .hpbfll&t cjjnjapnt den
toestand van den heer ïféuchenlus het
Nog houdt de zv^ré beproeving, die
aan mr. Kéucbeditisi zyn sterven is
opgelegd, aan. Dinsdag luidde het tèle
gram^Klimmende pijnen, de ^krachten
afnemende, einde nadert." Woensdag,
even pijnlijk „Toestand blijft achter
uitgaan, krachten nemen Al ons
volk lijdt met (ten lijdenden broeder me
de,, eo ook buiten onzen kring wekt zoo
tragisch, en toch zoo hélden,n3,oedig door
gestaan lijden, een 'gpvoél van deernis
en eerbied.
Blijkens kennisgeving v£pi den cons
haar ook van deze te scheiden. En dan
hadden de broeders ook niemand, geen
enkele vrouwelijke vriendin of bloedver
wante, welke de moederljjke zorg over, bet
kleine tueiéje had kunnen op zich nemen.
Esther bleef de eenige toevlucht
Als de christelijke predikant overwoog
of hij het kind in qeü joödsch huis durfde
overgeven, dan kwain dese twijfel meer
voort uit de verplichtingen, idie zjjne be
trekking hem oplegden, dan nit 'eigen in
zicht. Het teedere kind, nog niet beroerd
door geloofsstellingen, vond in Esthers
liefdevol vrouwelijk gemoed de beate ont
wikkeling en toen da tjjd drong tot een
besluit, daar de schepen gedurende de
wintermaanden piet voeren, toen gaf de
uitspraak van Richard, die Veronica be
schouwde akzgn eigendom» de beslissing.
Zoo had dan Esther» onder geleide van
den schilder, het kind medegenomenhet
wederzien der beide brqeders svan te
korten duur geweest, .dan dat bepaalde
besluiten met betrekking tot VerOaica's
toekomst konden genomen worden, te meer,
daar er over haar verleden nog steeds een
sluier lag. Want licht hadden de ver
warde en spaarzame verklaringen, welke
Magdatena in koortsvrije oogenbiik ken
gaf, niet geschonken, hoogstens eenen arg
waan opgewekt, welke in Richards harts
tochtelijk bewogen gemoed een vrucht
baren bodeta vond. Zij hnd ia hare ver-
lwjjfelingsvol|e uitbarstingen wel verteld,
