705 Woensdag 22 November I8f)5 MIJ is 4/9 wtmkt Nieuws- en Advertentieblad voor Zeen SC re MELEMAN, FE PIL LET ON. Buitenland. mm iii AXEL. firn (mi Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag*- en Vrijdagavond ABONNEMENTSPRIJS: per Maanden 50 centfranco per post 60 cent voor 80 cent. Afzondert, numra. ct. DRUKKER UITGEVER Advertentiën van tot regels 25 cent voor eiken regel meer cent, Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE 'uren. tot UIT DE PEES. Onder het opschriftEen opgerakeUe kwestieschrijft het Vad Er is heer wat papier vuil gemaakt over de geheel l'improviste door het jongste onzer groote dagbladen opgera- këldekwestie van herstel der missie bij den paus. Voor dat blad zelf heeft ze het ongelukkigste gevolg gehad door het te berooven van zijn besten medewerker, (tor Biederlack) die er politiek stuur in wist te'brengen. Had het nu nog maar in de zaak zelve succesMaar ook daarop is al zeer weinig hoop. Nóch bij de liberale, noch bij de cle- ricalenoch bij de antirevolutionnaire pers vond het denkbeeld bijval. Men moet zich dan ook verbazen over de bij uitstek losse gronden^ waarop het werd aanbevolen. Het zou anderhalf millioen katholieken zooveel genoegen doen, als weder een gezant van Nederlandsche hof bij den pauseüjken stoel werd ge accrediteerd. Dat was de grondtoon van van het betoog. Een waar staaltje van5 fin de siècle politiek, die om goede vrien den te maken'bereid is een staatsrech telijk of politiek beginsel overboord te gooien. Wij gelooven te mogen zeggen bij niemand te willen achterstaan waar het geldt recht te doen aan onze katholieke medeburgers. Hun volkomen gelijkge- reehtigheid met alle andere staatsburgers hebben wij steeds bepleit; dat geen be ginsel verbood hun scholen steun te bie den, hebben wij ons beijverd aan te too- nentegen alle kleine belemmeringen in 'fc uitoefenen van hun ©eredienst zijn wjj steeds opgekomen. Zij behooren te NAAR HET HOOGDUÏTSCH VAN CfÓM HtAIMUHT® DOOR zijn volgerechtigde Nederlandsche staats burgers, niets minder, maar ook niets meer. Maar dat de Nederlandsche staat een gezant zou behooren te bekostigen bij hun geestelijk opperhoofd is een eisch, met dat beginsel in volslagen strijd. Het is trouwens kenmerkend, dat, als men vraagt, welke taak zulk een gezant zou hebben te vervullen, men niets dan ver- wonderde uitroepen, quasi-verbaasde vra gen en groote woorden tot antwoord krijgt. Openhartiger dan haar meeste geloofsgenooten, heeft mevi. Bongartz in éen der binden gezegd, dat een gezant bij de.o paus behoort ie zijn de levende erkenning zijner wereldlijke souvereini teit, een voortdurend protest tegen den statenroof, die hem maakte tot den ge vangene van het Vaticaan. Als zooda nig, verklaart zij, zouden de katholieken hem aanvaarden, niet als een welwillen de concessie bij wijze van mislukte verkiezingmanoeuvre. Hard, maar gebeel onverdiend ;Van de staatslieden, die rechtstreeks tot het sluiten der triple alliantie toede werkten, is nog slechts een in functie, de Oostenrijk-Hongaarsche minister van bui- tenlandsche zaken, graai Kalnoky. Getrou welijk beeft graaf Caprivi in dit opzichi de traditiën van zijn voorganger, vorst Bis marck voortgezet, en ook de Italiaansche ministers presidenten Crispi, Di Rudini en GioliUi, zijn met meer of minder warmte opgetreden voor de handhaving der triplicehoe zwaar ook de offers mo gen vallen, welke deze verbintenis aarr Italië oplegt. Gedienstige vrienden en heele of halve vijanden blijven echter Dietin gebreke, den ongunstigen fihanci- eelen en economischen toestand van talie voor te stellen als het gevolg van eene verkeerde internationale politiek. De heer Gladstone heeft dit eenige jaren geleden reeds gedaan en de Fiansche bladen worden niet moede te herhalen, dat Italië door zijp hardnedkig vast houden aan het verbond met Duitschland en Oostenrijk, een ondragelijke last op zich heeft genomen en willen en wetens zijn verderf te gemoet gaat. Ook in Ita lie zelf ontbreekt het niet aaninvloedrijke personen en organen, die beweren dat eene vermindering der militaire lasten, welke vólgens hen alleen ten gevolge, der alliantie politiek zoo hoog zijn opge dreven, onvermijdelijk is geworden. Onder deze omstandigheden trekt het bezoek, door graaf Kalnoky aan koning Umberto te 'Monza bij Milaan gebracht, in hooge mate de aandacht. Ook de heer Von Caprivi en later de Russische minister Von Giers zijn door koning Umberto op de Villa Rëale te Monza ontvangen, en ook bij de bezoeken van deze staatslieden beweerde men, dat het iets meer gold dan een gewone be leefdheidsvisite'. Maar bij het bezoek van graaf Kalnoky moet zeer zeker iets an ders in het spel zijn. Dit blijkt reeds uit het feit, dat de Italiaansche gezant te Wee nen, graaf Nigra en de Italiaan sche minister van buitenlandsche zaken, de héér Brin/ tegelijk met den Oosten-; rijksche minister te Monza zijn versche nen en dar, deze diplomaten herhaalde lijk en langdurig met eikaar en met den koning hebben geconfereerd. De onderstelling, dat te Monza onder® 'Ik zou nu met willen spreken over de toekomst van en van uw kind, Mag daleiiaf zeide hij. Denkt gij bedaard ge noeg te zijn, om mijne voorslagen aan te hooien? Mijne eigene aangelegenheden vórderen noodwendig mijne spoedige aan wezigheid in Duitschland, ik zou in het geheel niet zijn wedergekeerd, had de zore/ voor mij niet hierheen gedreven. Nu heb ik mijne zaken hier afgedaan en mijne afscheidsbezoeken afgelegd, het is goed, zoowel voor als voor mij, dat wg deze smartelijke ure verkorten. Laat ons derhalve, als het mogelijk is, uwé toekomst ophelderen, zooals ik het de mjjne gedaan heb. Ophelderen vraagde zg met een uitdrukking van zoo diepe Vertwijfeling, dat hg in verwarring den anders zoo vasten blik neersloeg, ophel deren. Het is immers nacht, eeuwige starrenlooze nacht. 'Daarop volgt de dag, hernam hij, ter- wgl lig met opzet zg het dan ook met inspanning een luchtigen toon aansloeg, en van dien dag willen wij spreken. Zel ve heb ik zorg gedragen, dat uwe toe komst voor gebrek gevrijwaard is, ik geef hier duizend guinjes, waarvan de in terest, gevoegd bij den arbeid, dien gij wenscbt te verrichten, toereikend zal zijn voor uw onderhoud en voor dat van het kind. Gij zult niet in Engeland willen blijven, maar er zjjn in Duitschland vele kleine, vriendelijke stadjes, waar eenë vrouw met uwe neigingen en behoeften stil en tevreden leven kan Tevreden er lag, hemzelve wellicht onbewust, eeu verschrikkelijke spot in deze woorden en Magdalena steunde zacht kens van diepe, diepe smart. Ik kan niet denken, zeide zij, terwijl zij de handen tegen de wild kloppende slapen drukte, en ook niet begrijpen, ik kan al leen gevoelen, wat gij over mij beslist. Herbert, welk een dood, welk een strijd Een pijnlijk ongeduld teekende zich ,op zijn gelaat. Zoo laat tnij schriftelijk uw besluit vernemen zeide hij. Gij hebt, ik zie het, geen sterkte van ziel genoeg, om het on vermijdelijke waardig te dragen. Onmiddelgk prikkelde hij telkens en telkens weder hare kracht eh steeds op nieuw richtten trots en liefde zich op in dit verpletterd hart. Heb geduld, slechts nog een oogenblik riep zg uit, terwijl zg met de uiterste krachtsinspanning tot zichzelve kwam, Ik zal mijne toevlucht' bij Werner zoeken, hij is de eenige mensch op aarde, tot wien ik mij kan wenden en hij zal mij met het kind niet verstooten. Dit besluit was hem zichtbaar onaange naam, zijn gelaat verduisterde merkbaar en hij dacht een wijle na, eer hij ant woordde: Dat zou een dwaze stap zijn. Vreemde menschen kunnen en zullen niet vragen naar uwe lotgevallen, lien is uw naam genoeg./,Werner Lenz daaren tegen, ,di eds een soort mentor voor was, zal rekenschap vragen, die gji niet geven kunt en naar ik kén, zal hét niet gelukken, hem met eene onwaarheid af te schepen. Dat is toch niet meer noodig, nooit meer, zeide zij iri tranen uitbarstend, gg' maakt toch los van ons. Het kan niet bnteeren, dat ik uwe vrouw was, het kan mijne opvolgster niet vertoornen, daar ik voor haar wijk. En al wilde ik het verzwijgen, de scheiding brengt het tóch aan den dag. Wij worden niet wettelijk gescheiden, zeide hg met zekeren baast. Dat is ge lukkig niet noodigons beider besluit is voldoende, om ons de vrijheid weder te geven en onze echtverbintenis op te los sen. Er is mij meer aan gelegen dan ooit, het geheim to bewaren, ik kan voor dit huwe)j.k niet uitkomen, nooit, nim mer, ot ik snjjd den weg tot mijne red- handelingen zijn gevoerd oven hethu welijk van den Italiaanscheu- kroonprins met een Oostenrijksche aartshertogin is zeker niet voldoende om ie- plaats ge had hebbende Gonferentien> te -verklaren. Even min kan men aannemen, dat alleen sprake is geweest van een bezoek, dat keizer Franz Josef sedert twaalf jaren aan koning Umberto te Rome schuldig is. Bet is boogstonwaarschijnlijk,dat de keizer, die pas, in strijd met pzijne katholieke traditiën en sympathieën,[zijne toestemming heeft moeten geven 'tot de invoering van hqt burgerlijk huwelijk in Hongarije, zou -willen overgaan tot een stap, die den paus ongetwijfeld diep- zou grieven. Zijn goeden wil hóeft Franz Jozef duidelijk genoeg getoond, toen hij den koning van Italië bezocht in hetzelf de Venetie, waar hij vroeger als souve- rein had geheerscht. Niet lang geleden deed hetgerucht de ronde, dat Italië, buiten de bondgenooten omeene overeenkomst had gesloten met Ruslandwaardoor het zich bij een eventueelen oorlog, in ruil voor zekere eoncessien op het" Balkan-schiereiland, de integriteit van zijn gróndgebied zou heb ben verzekerd. En toén onlangs een Engelsch eskader de Italiaansche ha vens had .bezocht, wist een Engelsch blad te verzekeren, dat Itaïie's blijven bij de triplo alliantie afhing van een wacht woord vad'/Ehgëland als men te Lon- den wenechte, dat de regeéring van ko ning Umberto zich van die alliantie los maakte, dan Zou men te Rome. gaarne den wensch;vervullen, natuurlijk we der in ruil voor zekere waarborgen. Mén wil weten liet doel dér bij eënkomsfc geweest 'is, vëfzekering van ding af. Droomdë' ik dan vrUagdëzij met strak ken blik lot hem opziende', zeidet'gij'bet niet met gruwzatnie zekerheid, dót een ander uwe liefde zal bezitten en uwe hand? Zoo was liët,'Magdalena, en geloof mg, het geschiedt^ niet zonder strgd. Maar deze stap voidert niét, dat ik door eene scheiding, welke mét de. géësteÜjbe, die ons getrouwd heélt, maar het 'weréldigk gerecht voltrekt, béken, dat ik ooit met gehuwd Was. Herbert, Herbertkreet 'zij, jmgn God, wat wilt ge doen Ik zeg niet, denk aan mg, 'maar denk aan Véronica, aan de vrouw, dié vertrouwt, die wel licht kindèrën schenkt, denk aan den almachtigeu Gód in den hemel Wat voor tponéeien roept gg 'toch in het leven, hernam hg misnoegd, denkt gij dat ik' handel zonder overlég, als een schoolknaap God in uén hemel wórdt deZe scheidi&g niét aaangenamër daardoor, dat het gerecht er zich in mengt, Voor Hem zijn we gescheiden. Benadeeld wordt niemand. Gg hebt nooit mijnen naam gedragen en kunt er nu of nimmer aan spraak maken, als een andere dien verkrijgt. Gij behoudt den naam, dién gij steeds hier gedragen hebthij is eer biedwaardig genoeg, denk ik, en voldoen de ook voor Véronica. Maar hg is. geborgd, hij is niet de hare niét de mjjne, riep zg int in de hoog

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1893 | | pagina 1