705
Woensdag 22 November I8f)5
MIJ is 4/9 wtmkt
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeen SC re
MELEMAN,
FE PIL LET ON.
Buitenland.
mm iii
AXEL.
firn (mi
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag*- en Vrijdagavond
ABONNEMENTSPRIJS:
per Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor 80 cent. Afzondert, numra. ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van tot regels 25 cent
voor eiken regel meer cent, Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE 'uren.
tot
UIT DE PEES.
Onder het opschriftEen opgerakeUe
kwestieschrijft het Vad
Er is heer wat papier vuil gemaakt
over de geheel l'improviste door het
jongste onzer groote dagbladen opgera-
këldekwestie van herstel der missie bij
den paus. Voor dat blad zelf heeft ze het
ongelukkigste gevolg gehad door het te
berooven van zijn besten medewerker,
(tor Biederlack) die er politiek stuur in
wist te'brengen. Had het nu nog maar
in de zaak zelve succesMaar ook
daarop is al zeer weinig hoop.
Nóch bij de liberale, noch bij de cle-
ricalenoch bij de antirevolutionnaire
pers vond het denkbeeld bijval. Men
moet zich dan ook verbazen over de bij
uitstek losse gronden^ waarop het werd
aanbevolen. Het zou anderhalf millioen
katholieken zooveel genoegen doen, als
weder een gezant van Nederlandsche
hof bij den pauseüjken stoel werd ge
accrediteerd. Dat was de grondtoon van
van het betoog. Een waar staaltje van5
fin de siècle politiek, die om goede vrien
den te maken'bereid is een staatsrech
telijk of politiek beginsel overboord te
gooien.
Wij gelooven te mogen zeggen bij
niemand te willen achterstaan waar het
geldt recht te doen aan onze katholieke
medeburgers. Hun volkomen gelijkge-
reehtigheid met alle andere staatsburgers
hebben wij steeds bepleit; dat geen be
ginsel verbood hun scholen steun te bie
den, hebben wij ons beijverd aan te too-
nentegen alle kleine belemmeringen
in 'fc uitoefenen van hun ©eredienst zijn
wjj steeds opgekomen. Zij behooren te
NAAR HET HOOGDUÏTSCH VAN
CfÓM HtAIMUHT®
DOOR
zijn volgerechtigde Nederlandsche staats
burgers, niets minder, maar ook niets
meer. Maar dat de Nederlandsche staat
een gezant zou behooren te bekostigen
bij hun geestelijk opperhoofd is een eisch,
met dat beginsel in volslagen strijd. Het
is trouwens kenmerkend, dat, als men
vraagt, welke taak zulk een gezant zou
hebben te vervullen, men niets dan ver-
wonderde uitroepen, quasi-verbaasde vra
gen en groote woorden tot antwoord
krijgt. Openhartiger dan haar meeste
geloofsgenooten, heeft mevi. Bongartz in
éen der binden gezegd, dat een gezant
bij de.o paus behoort ie zijn de levende
erkenning zijner wereldlijke souvereini
teit, een voortdurend protest tegen den
statenroof, die hem maakte tot den ge
vangene van het Vaticaan. Als zooda
nig, verklaart zij, zouden de katholieken
hem aanvaarden, niet als een welwillen
de concessie bij wijze van mislukte
verkiezingmanoeuvre.
Hard, maar gebeel onverdiend
;Van de staatslieden, die rechtstreeks
tot het sluiten der triple alliantie toede
werkten, is nog slechts een in functie, de
Oostenrijk-Hongaarsche minister van bui-
tenlandsche zaken, graai Kalnoky. Getrou
welijk beeft graaf Caprivi in dit opzichi
de traditiën van zijn voorganger, vorst Bis
marck voortgezet, en ook de Italiaansche
ministers presidenten Crispi, Di Rudini
en GioliUi, zijn met meer of minder
warmte opgetreden voor de handhaving
der triplicehoe zwaar ook de offers mo
gen vallen, welke deze verbintenis aarr
Italië oplegt. Gedienstige vrienden en
heele of halve vijanden blijven echter
Dietin gebreke, den ongunstigen fihanci-
eelen en economischen toestand van
talie voor te stellen als het gevolg van
eene verkeerde internationale politiek.
De heer Gladstone heeft dit eenige jaren
geleden reeds gedaan en de Fiansche
bladen worden niet moede te herhalen,
dat Italië door zijp hardnedkig vast
houden aan het verbond met Duitschland
en Oostenrijk, een ondragelijke last op
zich heeft genomen en willen en wetens
zijn verderf te gemoet gaat. Ook in Ita
lie zelf ontbreekt het niet aaninvloedrijke
personen en organen, die beweren dat
eene vermindering der militaire lasten,
welke vólgens hen alleen ten gevolge,
der alliantie politiek zoo hoog zijn opge
dreven, onvermijdelijk is geworden.
Onder deze omstandigheden trekt het
bezoek, door graaf Kalnoky aan koning
Umberto te 'Monza bij Milaan gebracht,
in hooge mate de aandacht. Ook de
heer Von Caprivi en later de Russische
minister Von Giers zijn door koning
Umberto op de Villa Rëale te Monza
ontvangen, en ook bij de bezoeken van
deze staatslieden beweerde men, dat
het iets meer gold dan een gewone be
leefdheidsvisite'. Maar bij het bezoek van
graaf Kalnoky moet zeer zeker iets an
ders in het spel zijn. Dit blijkt reeds
uit het feit, dat de Italiaansche gezant
te Wee nen, graaf Nigra en de Italiaan
sche minister van buitenlandsche zaken,
de héér Brin/ tegelijk met den Oosten-;
rijksche minister te Monza zijn versche
nen en dar, deze diplomaten herhaalde
lijk en langdurig met eikaar en met den
koning hebben geconfereerd.
De onderstelling, dat te Monza onder®
'Ik zou nu met willen spreken over
de toekomst van en van uw kind, Mag
daleiiaf zeide hij. Denkt gij bedaard ge
noeg te zijn, om mijne voorslagen aan te
hooien? Mijne eigene aangelegenheden
vórderen noodwendig mijne spoedige aan
wezigheid in Duitschland, ik zou in het
geheel niet zijn wedergekeerd, had de
zore/ voor mij niet hierheen gedreven.
Nu heb ik mijne zaken hier afgedaan
en mijne afscheidsbezoeken afgelegd, het
is goed, zoowel voor als voor mij, dat
wg deze smartelijke ure verkorten. Laat
ons derhalve, als het mogelijk is, uwé
toekomst ophelderen, zooals ik het de
mjjne gedaan heb. Ophelderen vraagde
zg met een uitdrukking van zoo diepe
Vertwijfeling, dat hg in verwarring den
anders zoo vasten blik neersloeg, ophel
deren. Het is immers nacht, eeuwige
starrenlooze nacht.
'Daarop volgt de dag, hernam hij, ter-
wgl lig met opzet zg het dan ook met
inspanning een luchtigen toon aansloeg,
en van dien dag willen wij spreken. Zel
ve heb ik zorg gedragen, dat uwe toe
komst voor gebrek gevrijwaard is, ik geef
hier duizend guinjes, waarvan de in
terest, gevoegd bij den arbeid, dien
gij wenscbt te verrichten, toereikend zal
zijn voor uw onderhoud en voor dat van
het kind. Gij zult niet in Engeland willen
blijven, maar er zjjn in Duitschland vele
kleine, vriendelijke stadjes, waar eenë
vrouw met uwe neigingen en behoeften
stil en tevreden leven kan
Tevreden er lag, hemzelve wellicht
onbewust, eeu verschrikkelijke spot in
deze woorden en Magdalena steunde zacht
kens van diepe, diepe smart.
Ik kan niet denken, zeide zij, terwijl zij
de handen tegen de wild kloppende slapen
drukte, en ook niet begrijpen, ik kan al
leen gevoelen, wat gij over mij beslist.
Herbert, welk een dood, welk een strijd
Een pijnlijk ongeduld teekende zich ,op
zijn gelaat.
Zoo laat tnij schriftelijk uw besluit
vernemen zeide hij. Gij hebt, ik zie het,
geen sterkte van ziel genoeg, om het on
vermijdelijke waardig te dragen.
Onmiddelgk prikkelde hij telkens en
telkens weder hare kracht eh steeds op
nieuw richtten trots en liefde zich op in
dit verpletterd hart.
Heb geduld, slechts nog een oogenblik
riep zg uit, terwijl zg met de uiterste
krachtsinspanning tot zichzelve kwam, Ik
zal mijne toevlucht' bij Werner zoeken,
hij is de eenige mensch op aarde, tot wien
ik mij kan wenden en hij zal mij met
het kind niet verstooten.
Dit besluit was hem zichtbaar onaange
naam, zijn gelaat verduisterde merkbaar
en hij dacht een wijle na, eer hij ant
woordde: Dat zou een dwaze stap zijn.
Vreemde menschen kunnen en zullen
niet vragen naar uwe lotgevallen, lien is
uw naam genoeg./,Werner Lenz daaren
tegen, ,di eds een soort mentor voor
was, zal rekenschap vragen, die gji niet
geven kunt en naar ik kén, zal hét
niet gelukken, hem met eene onwaarheid
af te schepen.
Dat is toch niet meer noodig, nooit
meer, zeide zij iri tranen uitbarstend, gg'
maakt toch los van ons. Het kan
niet bnteeren, dat ik uwe vrouw was, het
kan mijne opvolgster niet vertoornen, daar
ik voor haar wijk. En al wilde ik het
verzwijgen, de scheiding brengt het tóch
aan den dag.
Wij worden niet wettelijk gescheiden,
zeide hg met zekeren baast. Dat is ge
lukkig niet noodigons beider besluit is
voldoende, om ons de vrijheid weder te
geven en onze echtverbintenis op te los
sen. Er is mij meer aan gelegen dan
ooit, het geheim to bewaren, ik kan voor
dit huwe)j.k niet uitkomen, nooit, nim
mer, ot ik snjjd den weg tot mijne red-
handelingen zijn gevoerd oven hethu
welijk van den Italiaanscheu- kroonprins
met een Oostenrijksche aartshertogin is
zeker niet voldoende om ie- plaats ge
had hebbende Gonferentien> te -verklaren.
Even min kan men aannemen, dat alleen
sprake is geweest van een bezoek, dat
keizer Franz Josef sedert twaalf jaren
aan koning Umberto te Rome schuldig
is. Bet is boogstonwaarschijnlijk,dat
de keizer, die pas, in strijd met pzijne
katholieke traditiën en sympathieën,[zijne
toestemming heeft moeten geven 'tot de
invoering van hqt burgerlijk huwelijk in
Hongarije, zou -willen overgaan tot een
stap, die den paus ongetwijfeld diep- zou
grieven. Zijn goeden wil hóeft Franz
Jozef duidelijk genoeg getoond, toen hij
den koning van Italië bezocht in hetzelf
de Venetie, waar hij vroeger als souve-
rein had geheerscht.
Niet lang geleden deed hetgerucht de
ronde, dat Italië, buiten de bondgenooten
omeene overeenkomst had gesloten
met Ruslandwaardoor het zich bij een
eventueelen oorlog, in ruil voor zekere
eoncessien op het" Balkan-schiereiland, de
integriteit van zijn gróndgebied zou heb
ben verzekerd. En toén onlangs een
Engelsch eskader de Italiaansche ha
vens had .bezocht, wist een Engelsch
blad te verzekeren, dat Itaïie's blijven bij
de triplo alliantie afhing van een wacht
woord vad'/Ehgëland als men te Lon-
den wenechte, dat de regeéring van ko
ning Umberto zich van die alliantie los
maakte, dan Zou men te Rome. gaarne
den wensch;vervullen, natuurlijk we
der in ruil voor zekere waarborgen.
Mén wil weten liet doel dér bij
eënkomsfc geweest 'is, vëfzekering van
ding af.
Droomdë' ik dan vrUagdëzij met strak
ken blik lot hem opziende', zeidet'gij'bet
niet met gruwzatnie zekerheid, dót een
ander uwe liefde zal bezitten en uwe hand?
Zoo was liët,'Magdalena, en geloof mg,
het geschiedt^ niet zonder strgd. Maar
deze stap voidert niét, dat ik door eene
scheiding, welke mét de. géësteÜjbe, die
ons getrouwd heélt, maar het 'weréldigk
gerecht voltrekt, béken, dat ik ooit met
gehuwd Was.
Herbert, Herbertkreet 'zij, jmgn
God, wat wilt ge doen Ik zeg niet, denk
aan mg, 'maar denk aan Véronica, aan
de vrouw, dié vertrouwt, die wel
licht kindèrën schenkt, denk aan den
almachtigeu Gód in den hemel
Wat voor tponéeien roept gg 'toch in
het leven, hernam hg misnoegd, denkt
gij dat ik' handel zonder overlég, als een
schoolknaap God in uén hemel wórdt
deZe scheidi&g niét aaangenamër daardoor,
dat het gerecht er zich in mengt, Voor
Hem zijn we gescheiden. Benadeeld wordt
niemand. Gg hebt nooit mijnen naam
gedragen en kunt er nu of nimmer aan
spraak maken, als een andere dien
verkrijgt. Gij behoudt den naam, dién
gij steeds hier gedragen hebthij is eer
biedwaardig genoeg, denk ik, en voldoen
de ook voor Véronica.
Maar hg is. geborgd, hij is niet de hare
niét de mjjne, riep zg int in de hoog