l\o. 759. Woensdag November 1895. 9e Jaarg.
In de zwavelmijnen van Sicilië.
Nieuws- en Advertentieblad
voor sc 11 ir
DIELEMAN
AXEL.
70. FEUILLETON.
Buitenland.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per Maanden
50 cent; franco per post 90 cent;
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën
van tot regels
voor eiken regel meer cent. Groote letters
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing
Advertentiën worden
25 cent
worden
3/2 maal.
franco ingewacht, uiterlpk
tot Dinsdag- en VrijdagnnmiddHjr TWEE uren.
UIT DE PEES.
Dat vele toestanden op Sicilië onhoud
baar zijn, moge blijken uit de volgende
schets van bet leven in de zwavel mijnen.
Een redacteur van de Tribuna, die op
eigen gelegenheid een enquete instelde,
heelt er een beeld van ontworpen, dat
tot diep inde ziel grijpen moet. Hij be
zocht in gezelschap van den afgevaardig
de de Fetice-Giuffrida een zwavelmijn bij
Campobello in de provincie Girgenti en
vertelt daarvan het volgende
„In mijn journalistieke loopbaan heb
ik vreeselijke dingen gezien, zoowel in
Italië als in liet buitenland ik heb men
scben zien fusilleeren en ophangen, ik
heb de lynchwet zieD toepassen en in
hospitalen aan de afgrijselijkste ziekteD
menseheu zien sterver. maar niets
beeft mij ooit kunnen ontroeren, als
bet schouwspel dat ik toen onder deoo-
gen kreeg. De barbaarsche arbeid, dien
teare knaapjes moeten volbrengen, schreit
om. wraak en is een ontkenning van de
allereerste eischen der menschelijkheid.
Ik schaam mij in een land geboren te
zijn, waar zuike dingen nog gebeuren."
Het werk in de zwavelmijnen wordt
gewoonlijk gedaan door picconüridie met
hun houweel de erts uit de steen hou
wen ieder dezer houwers heeft een paar
kinderen van tot lo-jarigen leeftijd bij
zich om de erts uit de diepe galerijen,
door nauwe schachten naar boven te
brengen, Hij koopt die knaapjes, naar
mate van hun kracht en vlugheid, van
de ouders voor 100 tot 150 Lire, in
graan of meel. Zoolang dit bedrag niet
betaald is, behandelt hij de kinderen als
zijne slaven er is niemand, wien het
zal invallen, hem het recht daartoe te
ontzeggen. Daar de arme kinderen bij
een twaalturigen werkdag slechts 50
centesimi verdienen, die hun bovendien
nog in het slechtste meel, tot een exorbi-
tanten prijs berekend, worden uitbetaald,
duurt het natuurlijk jaren, voor zij van
deze slavernij ontslagen zijn. Het voedsel
dezer kinderen bestaat uit brood en uien.
Wijn, de gewone drank zelfs der armste
Italianen, is hun geheel onbekend, en
hun drinkwater moeten zij aan ver ver
wijderde bronnen halen. Het is bijna on
mogelijk dat kinderen van dien leeftijd
en bij zulk een voeding vijfentwintig maal
daags met een last van 40 tot 50 KG.
langs slechte trappen de meer dan 100
Meter diepe schacht uitklimmen. Da cor
respondent heeft zelf den weg afgelegd
en heeft de kinderen; die snikkend en
zuchtend zich voortsleepten onder hun
zwaren last, ontmoet, wat hem zoo aan
deed, dat hij zelf in tranen uitbrak.
En na zulk een arbeid wacht den caruso
zoo heeten deze kleine slaveL geen
behoorlijk bed hij moet zijo gekneusde
leden maar uitstrekken op den bodem
der grot.
Het is begrijpen dat deze carusi in
elk opzicht jammerlijke schepsels zijn.
De rug is gekromd, de beenen zijn gebo
gen, de oogen liggen diep in de kassen,
en het voorhoofd is gerimpeld. Aan allen
is het te zien, dat ze in hun ontwikke
ling gestoord zijn het zijn toonbeelden
van hongerige en verhongerde slaven.
Schouders en rug zijn ontveld en bedekt
met afgrijselijke zweren.
Eu of dat alles nog niet voldoende is
mishandelen de picconieri de arme
kinderen op de ergelijkste manierals er
in dolle drift een met een stok doodge
slagen of met don voet doodgtrapt wordt,
heeft toch niets te beteekenen.
Welk een lotzegt de Tribuna. Als
kind door de eigen ouders jUs een last
dier verkocht, erger dan een dier misban
deld, bij onvoldoend en slecht voedsel
gedwongen tot een onmogelijk te volbren
gen arbeid en. door hunne meesters tot-
de meest walgelgke doeleinden gebruikt
is het wonder dat zulk .een armzalig
monschenkind in opstand komt tegen de
maatschappij, die hem niet bescheimt
tegen zulk een lot; dat hij de wetten
van zulk een samenleving met voeten
treedt en haar bestaan bedreigt Het
vooruitzicht tot de galeien veroordeeld te
worden kan hem niet afschrikken, wijl
het een verbetering itï zijn leven wezen
zou.
De galeiboef, die een menscb vermoord
heeft* lijdt geen honger en behoeft niet
zoo te werken, als de achtjarige caruso
in de zwaveimijRen van Girgentie.
3L
Op de Frahsch-Duitsche grenzen heeft
weer iets plaats gehad waarvan men
het juiste niet recht kan te weten ko
men. Vólgens verklaring van den Duit
schen houtvester Reiss, van Piaine bij
Schirneck, trof hij op November vijf
Fransche wilddieven op Duitscb grond
gebied aan, 200 meter van de greDzen.
De stroopers schoten het eerst, doch de
houtvester bleef ongedeerd en doodde
twee der wilddieven. Er werd gecon
stateerd, dat de houtvester uit noodweer
NA Alt HET KOOGDD1TSCH VAN
ÖOÏbO JBtAIMUM»
DOOR
De zaakwaarnemer maakte lachend eene
beweging met de hand tegen den ver
toornde. Het vooruitzicht uw schoonzoon
te worden, dit "uitzicht was voor uwen
overleden broeder evengoed als een pand,
zooals de ketste schuldbekentis aantoont,
waarvan hij zoo zorgvuldig afschrift ge
nomen hetffe. De wereld gelooft neghe
den daaraan; deed zij dit niet, dan zoude
uwe tegenwoordigheid dit huis bezwaar
lik kupnen beschermen voor de dringen
de schuldeischers.
Snel en zacht klopte iemand aan de
deur en bijna gelijktijdig vertoonde zich
het ontroerde gelaat van Theresa, die met
haren vader naar Tannensee gekomen was.
Mag ik binnenkomen, papa zeid-j zij
in vloeiend Duitsch, ik heb iets zoo goeds
te melden. Herbert is bij zijne mama
met eene jonge lieve bruid.
Graaf Wolf en de zaakwaarnemer spron
gen beiden op was dit nu de tijd, om
liefde te werven, een tjjd, waarin de eer
van het huis gevaar liep? Een onnitspre
kelijke verachting vertoonde zich op het
ernstige gelaat van den graaf en hij drukte
zijn kind aan het hart met eene hevig
heid, als ware zij een groot ongeluk ont
komen. Nog eer hij zich den tijd gunde,
om te vragen naar den naam der bruid,
meldde een bediende reeds graaf Herbert
aan en aan zijn arm trad eene jonge, iu
het z.vart gekleede dame binnen, die hij
als zijn ve:loofde voorstelde en in welke
graaf Wolf Melanie Volz herkende.
Vriendelijk wenschte hij het jonge meis
ie geluk en wierp op zijnen neet een
verbaasden blik, welken deze met stout-
moedigen en licht triomfeerenden oogop
slag beantwoordde.
De coraedie was nu uit, Herbert wihle
na de nederlaag en de teleurstelling, wel
ke hij had ondervonden, zich ten minste
de voldoening verschaffen, te toonen, dat
het niet de liefde en de welwillendheid
geweest wnrav zijner verwanten, waaraan
hij waarde hechtte.
Of graaf Wolfs grootmoedigheid nog in
waarde gehouden moest worden voor tien
naam des donden en voor diens weduwe,
dit was Herbert op het oogen blik onver
schillighij zelf was toch gered, geheel
onafhankelijk van iedere hulp vau een
man, dien hij haatte.
Deze gebeurtenis is geheel nieuw vroeg
graaf Wolf, om toch iets te zeggen in dit
pijnljjke oogenblik, terwijl bji vervuld was
van tegenzin en verachting jegens een man,
die zijne hand slechts uitstrekte naar rijk
dom, die hem vaderlijk toegenegen ge
weest was en wiens familietrotsch hem
nu nog beschermde vuor ieder gevaar.
74 is tien daceri oud, hernam de jonge
dame. Onze verloving had plaats op het
zelfde uur, waarin Herberts vader stierf.
Houdt gij dat eigenlijk niet voor een
droeve beteekenis, dat geluk en dood zoo
dicht bij elkander stonden
Het is onder omstandigheden een
genadegeschenk des Hemels, zeide graaf
Wolf ontwijkend. Het zou mijnen broe
der den dood verlicht hebben, de zeker
heid in eene dochter te krijgen.
Weder ontmoetten de blikken der man
nen elkander, zonder dat Heibert de oo
gen terneder sloeg, hij verloochende met
stomme gebaren ieder bewijs van achting,
dut hem er mogelijk toegebracht zoude
hebben, zijnen stap te rechtvaardigen.
Hij bekortte de voorstelling door zjjue
bruid opmerkzaam te maken op jdé" af
gebroken bezigheden zijns ooms, uitte den
wenscb, hem aan tafel weder te zien en
nam afscheid met de beidé dames.
Toen de deur gesloten was, kwam de
zaakwaarnemer ta voorschijn uit de veu-
sternis, waarin hij zich bescheiden had
teruggetrokken, en nam zwijgend zijne
plaats aan de tafel weder in,
Ruben, Ruben riep graaf Wolf ont
roerd uit, ge hadt gelijk, de aangelegen-
beeft gehandeld. Van Fransche zijde
wordt echter aan de waarheid van de
verklaring van den Duitschen boschwach
ter getwijfeld. Het Fransche onderzoek
toont aan, dat er slechts twee wilddie
ven op Duitscb grondgebied gewee.it zijn
en niet vijf, zoodat deze saak denkelijk
heel wat geschrijf en gewrijf zal na zich
sleepen.
De vorige week is in de haven van
Ajaccio op het eiland Corsika een matroos
van het Russiscbp eskader, hetwelk al
daar een bezoek bracht, verdronken. De
man is met veel plechtigheid en in tegen
woordigfaeid van admiraal Avellan en
zijne officieren, de officieren van het
garnizoen, den burgemeester met den
gemeenteraad en verder de geheele be
volking der stad, ter aarde besteld. Het
eskader is daarna naar Griekenland ver
trokken.
Het zwarte werelddeel is bet tooneel
van oorlog bij uitnemendheid. Zooals
reeds meermalen gemeld is, hebben de
Kabijlen de stad Melilla aangevallen.
Aanvankelijk leden de Spanjaarden en
kele yerliezen. Daardoor is de oude
Spaanscbe trotsch ontwaakt en wordt
algemeen aangedrongen opeen flink aan
pakken der zwartejs. Er heeft weer een
nieuw gevecht plaatsgehad. Een groote
schaar Kabijlen viel eenige kolonnes
Spanjaarden aan, die uitgetrokken waren
om ievenstocht te halen. De Kabijlen
werden met groot verlies teruggeslagen
en de ;SpaDjaaiden telden slechts enkele
dooden en gewonden.
Dit tooneel speelt in bet noorden. In
het zuidon heeft de Britsche Zuifl-Afri-
kaanbche Maatschappij een bevigen aan
val gedaan op de Matabelen en hen een
heden mijner familie, staac slechter dan
ik meende.
Zedeiyk, hernam de oude tuan, finan
cieel niet. Gij ziet het, de bres, gescho
ten in de vooruitzichten van uwen neef,
is weder aagevuieene andere erfgena
me zal voor hem optreden. Maar alleen
voor hem, niet voor de eer zijns vaders
ol de toekomst zijner moeder, die hem
buitengewoon onverschillig zijn. De jon
ge giaaf beeft nog steeds alleen aan zich-
zelven gedacht en hij zal natuurlijk de zorg
voor den naam overlaten aan hem, voor
wien die naam waarde heelt.
Alzoo aan mij, hernam graaf W-rif.
Ik ben vast besloten, Ruben, ik zal be
talen. Gij weet het beste, welke van nijj-
papieren op dit oogenblik goed ver
koopbaar zyo, bezorg rag dat en dar.,
dan Ruben, bljjf mij getrouwen genegen.
Wjj zijn.,een goed eind teruggeslingerd
op den weg, dien uwe omzichtigheid en
trouw mij zoo schoon geëffend hadga
opnieuw wsder met mij
Met en voor verzekerde de zaak
waarnemer.
Gij roept dus de schuldeischers te sa
men en geeft ieder het zgue, ging de graat
voort, alleen den beer Veitel niet het
recht van overlevering van Tannensee,
vijf en twintig percent onder de taxatie.
Mijne schoonzuster zal haren rijken in
ventaris behouden Tannensee echter ver
valt tot een verstandig bestuur aan mg