l\o. 759. Woensdag November 1895. 9e Jaarg. In de zwavelmijnen van Sicilië. Nieuws- en Advertentieblad voor sc 11 ir DIELEMAN AXEL. 70. FEUILLETON. Buitenland. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per Maanden 50 cent; franco per post 90 cent; voor België 80 cent. Afzonderl. numm. ct. DRUKKER UITGEVER Advertentiën van tot regels voor eiken regel meer cent. Groote letters naar plaatsruimte berekend. Plaatsing Advertentiën worden 25 cent worden 3/2 maal. franco ingewacht, uiterlpk tot Dinsdag- en VrijdagnnmiddHjr TWEE uren. UIT DE PEES. Dat vele toestanden op Sicilië onhoud baar zijn, moge blijken uit de volgende schets van bet leven in de zwavel mijnen. Een redacteur van de Tribuna, die op eigen gelegenheid een enquete instelde, heelt er een beeld van ontworpen, dat tot diep inde ziel grijpen moet. Hij be zocht in gezelschap van den afgevaardig de de Fetice-Giuffrida een zwavelmijn bij Campobello in de provincie Girgenti en vertelt daarvan het volgende „In mijn journalistieke loopbaan heb ik vreeselijke dingen gezien, zoowel in Italië als in liet buitenland ik heb men scben zien fusilleeren en ophangen, ik heb de lynchwet zieD toepassen en in hospitalen aan de afgrijselijkste ziekteD menseheu zien sterver. maar niets beeft mij ooit kunnen ontroeren, als bet schouwspel dat ik toen onder deoo- gen kreeg. De barbaarsche arbeid, dien teare knaapjes moeten volbrengen, schreit om. wraak en is een ontkenning van de allereerste eischen der menschelijkheid. Ik schaam mij in een land geboren te zijn, waar zuike dingen nog gebeuren." Het werk in de zwavelmijnen wordt gewoonlijk gedaan door picconüridie met hun houweel de erts uit de steen hou wen ieder dezer houwers heeft een paar kinderen van tot lo-jarigen leeftijd bij zich om de erts uit de diepe galerijen, door nauwe schachten naar boven te brengen, Hij koopt die knaapjes, naar mate van hun kracht en vlugheid, van de ouders voor 100 tot 150 Lire, in graan of meel. Zoolang dit bedrag niet betaald is, behandelt hij de kinderen als zijne slaven er is niemand, wien het zal invallen, hem het recht daartoe te ontzeggen. Daar de arme kinderen bij een twaalturigen werkdag slechts 50 centesimi verdienen, die hun bovendien nog in het slechtste meel, tot een exorbi- tanten prijs berekend, worden uitbetaald, duurt het natuurlijk jaren, voor zij van deze slavernij ontslagen zijn. Het voedsel dezer kinderen bestaat uit brood en uien. Wijn, de gewone drank zelfs der armste Italianen, is hun geheel onbekend, en hun drinkwater moeten zij aan ver ver wijderde bronnen halen. Het is bijna on mogelijk dat kinderen van dien leeftijd en bij zulk een voeding vijfentwintig maal daags met een last van 40 tot 50 KG. langs slechte trappen de meer dan 100 Meter diepe schacht uitklimmen. Da cor respondent heeft zelf den weg afgelegd en heeft de kinderen; die snikkend en zuchtend zich voortsleepten onder hun zwaren last, ontmoet, wat hem zoo aan deed, dat hij zelf in tranen uitbrak. En na zulk een arbeid wacht den caruso zoo heeten deze kleine slaveL geen behoorlijk bed hij moet zijo gekneusde leden maar uitstrekken op den bodem der grot. Het is begrijpen dat deze carusi in elk opzicht jammerlijke schepsels zijn. De rug is gekromd, de beenen zijn gebo gen, de oogen liggen diep in de kassen, en het voorhoofd is gerimpeld. Aan allen is het te zien, dat ze in hun ontwikke ling gestoord zijn het zijn toonbeelden van hongerige en verhongerde slaven. Schouders en rug zijn ontveld en bedekt met afgrijselijke zweren. Eu of dat alles nog niet voldoende is mishandelen de picconieri de arme kinderen op de ergelijkste manierals er in dolle drift een met een stok doodge slagen of met don voet doodgtrapt wordt, heeft toch niets te beteekenen. Welk een lotzegt de Tribuna. Als kind door de eigen ouders jUs een last dier verkocht, erger dan een dier misban deld, bij onvoldoend en slecht voedsel gedwongen tot een onmogelijk te volbren gen arbeid en. door hunne meesters tot- de meest walgelgke doeleinden gebruikt is het wonder dat zulk .een armzalig monschenkind in opstand komt tegen de maatschappij, die hem niet bescheimt tegen zulk een lot; dat hij de wetten van zulk een samenleving met voeten treedt en haar bestaan bedreigt Het vooruitzicht tot de galeien veroordeeld te worden kan hem niet afschrikken, wijl het een verbetering itï zijn leven wezen zou. De galeiboef, die een menscb vermoord heeft* lijdt geen honger en behoeft niet zoo te werken, als de achtjarige caruso in de zwaveimijRen van Girgentie. 3L Op de Frahsch-Duitsche grenzen heeft weer iets plaats gehad waarvan men het juiste niet recht kan te weten ko men. Vólgens verklaring van den Duit schen houtvester Reiss, van Piaine bij Schirneck, trof hij op November vijf Fransche wilddieven op Duitscb grond gebied aan, 200 meter van de greDzen. De stroopers schoten het eerst, doch de houtvester bleef ongedeerd en doodde twee der wilddieven. Er werd gecon stateerd, dat de houtvester uit noodweer NA Alt HET KOOGDD1TSCH VAN ÖOÏbO JBtAIMUM» DOOR De zaakwaarnemer maakte lachend eene beweging met de hand tegen den ver toornde. Het vooruitzicht uw schoonzoon te worden, dit "uitzicht was voor uwen overleden broeder evengoed als een pand, zooals de ketste schuldbekentis aantoont, waarvan hij zoo zorgvuldig afschrift ge nomen hetffe. De wereld gelooft neghe den daaraan; deed zij dit niet, dan zoude uwe tegenwoordigheid dit huis bezwaar lik kupnen beschermen voor de dringen de schuldeischers. Snel en zacht klopte iemand aan de deur en bijna gelijktijdig vertoonde zich het ontroerde gelaat van Theresa, die met haren vader naar Tannensee gekomen was. Mag ik binnenkomen, papa zeid-j zij in vloeiend Duitsch, ik heb iets zoo goeds te melden. Herbert is bij zijne mama met eene jonge lieve bruid. Graaf Wolf en de zaakwaarnemer spron gen beiden op was dit nu de tijd, om liefde te werven, een tjjd, waarin de eer van het huis gevaar liep? Een onnitspre kelijke verachting vertoonde zich op het ernstige gelaat van den graaf en hij drukte zijn kind aan het hart met eene hevig heid, als ware zij een groot ongeluk ont komen. Nog eer hij zich den tijd gunde, om te vragen naar den naam der bruid, meldde een bediende reeds graaf Herbert aan en aan zijn arm trad eene jonge, iu het z.vart gekleede dame binnen, die hij als zijn ve:loofde voorstelde en in welke graaf Wolf Melanie Volz herkende. Vriendelijk wenschte hij het jonge meis ie geluk en wierp op zijnen neet een verbaasden blik, welken deze met stout- moedigen en licht triomfeerenden oogop slag beantwoordde. De coraedie was nu uit, Herbert wihle na de nederlaag en de teleurstelling, wel ke hij had ondervonden, zich ten minste de voldoening verschaffen, te toonen, dat het niet de liefde en de welwillendheid geweest wnrav zijner verwanten, waaraan hij waarde hechtte. Of graaf Wolfs grootmoedigheid nog in waarde gehouden moest worden voor tien naam des donden en voor diens weduwe, dit was Herbert op het oogen blik onver schillighij zelf was toch gered, geheel onafhankelijk van iedere hulp vau een man, dien hij haatte. Deze gebeurtenis is geheel nieuw vroeg graaf Wolf, om toch iets te zeggen in dit pijnljjke oogenblik, terwijl bji vervuld was van tegenzin en verachting jegens een man, die zijne hand slechts uitstrekte naar rijk dom, die hem vaderlijk toegenegen ge weest was en wiens familietrotsch hem nu nog beschermde vuor ieder gevaar. 74 is tien daceri oud, hernam de jonge dame. Onze verloving had plaats op het zelfde uur, waarin Herberts vader stierf. Houdt gij dat eigenlijk niet voor een droeve beteekenis, dat geluk en dood zoo dicht bij elkander stonden Het is onder omstandigheden een genadegeschenk des Hemels, zeide graaf Wolf ontwijkend. Het zou mijnen broe der den dood verlicht hebben, de zeker heid in eene dochter te krijgen. Weder ontmoetten de blikken der man nen elkander, zonder dat Heibert de oo gen terneder sloeg, hij verloochende met stomme gebaren ieder bewijs van achting, dut hem er mogelijk toegebracht zoude hebben, zijnen stap te rechtvaardigen. Hij bekortte de voorstelling door zjjue bruid opmerkzaam te maken op jdé" af gebroken bezigheden zijns ooms, uitte den wenscb, hem aan tafel weder te zien en nam afscheid met de beidé dames. Toen de deur gesloten was, kwam de zaakwaarnemer ta voorschijn uit de veu- sternis, waarin hij zich bescheiden had teruggetrokken, en nam zwijgend zijne plaats aan de tafel weder in, Ruben, Ruben riep graaf Wolf ont roerd uit, ge hadt gelijk, de aangelegen- beeft gehandeld. Van Fransche zijde wordt echter aan de waarheid van de verklaring van den Duitschen boschwach ter getwijfeld. Het Fransche onderzoek toont aan, dat er slechts twee wilddie ven op Duitscb grondgebied gewee.it zijn en niet vijf, zoodat deze saak denkelijk heel wat geschrijf en gewrijf zal na zich sleepen. De vorige week is in de haven van Ajaccio op het eiland Corsika een matroos van het Russiscbp eskader, hetwelk al daar een bezoek bracht, verdronken. De man is met veel plechtigheid en in tegen woordigfaeid van admiraal Avellan en zijne officieren, de officieren van het garnizoen, den burgemeester met den gemeenteraad en verder de geheele be volking der stad, ter aarde besteld. Het eskader is daarna naar Griekenland ver trokken. Het zwarte werelddeel is bet tooneel van oorlog bij uitnemendheid. Zooals reeds meermalen gemeld is, hebben de Kabijlen de stad Melilla aangevallen. Aanvankelijk leden de Spanjaarden en kele yerliezen. Daardoor is de oude Spaanscbe trotsch ontwaakt en wordt algemeen aangedrongen opeen flink aan pakken der zwartejs. Er heeft weer een nieuw gevecht plaatsgehad. Een groote schaar Kabijlen viel eenige kolonnes Spanjaarden aan, die uitgetrokken waren om ievenstocht te halen. De Kabijlen werden met groot verlies teruggeslagen en de ;SpaDjaaiden telden slechts enkele dooden en gewonden. Dit tooneel speelt in bet noorden. In het zuidon heeft de Britsche Zuifl-Afri- kaanbche Maatschappij een bevigen aan val gedaan op de Matabelen en hen een heden mijner familie, staac slechter dan ik meende. Zedeiyk, hernam de oude tuan, finan cieel niet. Gij ziet het, de bres, gescho ten in de vooruitzichten van uwen neef, is weder aagevuieene andere erfgena me zal voor hem optreden. Maar alleen voor hem, niet voor de eer zijns vaders ol de toekomst zijner moeder, die hem buitengewoon onverschillig zijn. De jon ge giaaf beeft nog steeds alleen aan zich- zelven gedacht en hij zal natuurlijk de zorg voor den naam overlaten aan hem, voor wien die naam waarde heelt. Alzoo aan mij, hernam graaf W-rif. Ik ben vast besloten, Ruben, ik zal be talen. Gij weet het beste, welke van nijj- papieren op dit oogenblik goed ver koopbaar zyo, bezorg rag dat en dar., dan Ruben, bljjf mij getrouwen genegen. Wjj zijn.,een goed eind teruggeslingerd op den weg, dien uwe omzichtigheid en trouw mij zoo schoon geëffend hadga opnieuw wsder met mij Met en voor verzekerde de zaak waarnemer. Gij roept dus de schuldeischers te sa men en geeft ieder het zgue, ging de graat voort, alleen den beer Veitel niet het recht van overlevering van Tannensee, vijf en twintig percent onder de taxatie. Mijne schoonzuster zal haren rijken in ventaris behouden Tannensee echter ver valt tot een verstandig bestuur aan mg

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1893 | | pagina 1