758.
Zaterdag November 1895.
9e «laarg,
IJ Is wmÈM
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-V laanderen.
DIELEMAN,
Cartér Harrison.
FEUILLETON.
Buitenland.
AXEL.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per Maanden
50 cent; franco per post 60 cent;
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. ct.
DRUKKER UITGEVER
Ad ver ten tien van tot regels 25 oent*
voor eiken regel meer cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiê'n worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag'- en Vrijdagnamiddag TWEE are».
UIT DE PERS.
Zooals wij reeds met oen enkel woord
mededeelden, is Zondag de burgemeester
van Ohicago, Carter Harrison, door een
baantjes-jager doodgeschoten.
Daaromtrent deelt de Amst.,
het volgende mede:"
De voortdurende verwisseling van per
soneel- in openbare betrekkingen heeft
in Amerika een soort van menschen
grootgebracbty die men nergens elders in
zoo groot aantal treft: de baantjesjagers.
Zij zijn de plaag van iederen Amerikaan-
schen ambtenaar. Cleveland werd door
hen zoo tot wanhoop gebiacht, dat bij zijn
deur voor hen sloot; de bekende presi
dent Garfield is dooreen „baantjesjager''
kapitein Guiteau, aan het station te
Washington doodgescnote»en ook de
burgemeester van Chicago heeft van deze
lieden veei te lijden gehad. Eens zelfs
had er een,: die een paar bakkebaarden
la Jules Ferry droeg, den ongeduldigen
heer Harrison zoo lang opgehouden, dat
hij zijn papierschaar greep eo^ met een
vlugge beweging hem beide bakkebaarden
afsneed. Uit die klasse van menschen
is ook de moordenaar van Harrisoo voort
gekomen. Waarschijnlijk werd Prender*
gast in de burgemeesterskamer ten raad
huize niet meer toegelaten. Hij zocht
den mayor in zijne woning op en schoot
hem daar dood.
Carter Harrison was voor de vierde
maal burgemeester van Chicago. In 1825
werd liij te Fayette County in Kentucky
geboren na verschillende betrekkingen
te hebbeu bekleed bij de rechterlijke
macht en bij de administratie, werd hij in
1874 naar het Congres afgevaardigd. In
1878 werd hij tot mayor van Chicago
gekozen en sedert kreeg hij bij elke ver
kiezing een grootere meerderheid. Bij
de laatste verkiezing had hij zijn succes
vooral te danken aan de Duitscbers, die
hun candidaat lieten vallen, om hem te
steunen.
Hij stelde er roem in, de burgemees
ter der tentoonstelling te zijn en het
lot heeft hem bij zijn woord gehouden
Op den dag dat de tentoonstelling geopend
werd, aanvaardde hij voor de 4e maal
|gn arnbtop den dag voor de sluiting
stierf hij. Aan de herinnering der groote
tentoonstelling zal zijn naam onverbreke
lijk verbonden zijn.
Harrison was geen politieke figuur.
Hij was veel meer man van zaken hij
had eerst een groot vermogen verdiend
en daarna braont hij de kennis en de
ervaring, in eer? lange reeks van jaren
oggedaan. mede in den dienst van lanl
en stad. Wat hem vooral bemind maak
te bij de massa, was zijne koene on
verschrokkenheid, zijn groot talem als
redenaar en zijn nooit falende spotzucht.
De Amerikanen zijn geboren humoristen,
en zij weten humor op den waren prijs
te stellen. En het was een genot voor
hen een redevoering van burgemeester
Harrison te hooren. Hij was de eerste
die den spot durfde dnjven met den hertog
van 'Veragüa, den verloopen nakomeling
van Columbus, op wien de Amerikanen
ai hun liefhebberij voor mooie titels
verbi achten en op den dag van de
pening der tentoonstelling stond hij, tus
schen alle gerokte en gegalonneerde hee-
ren met zijn slappen hoed op en keek
69.
NAAK. HET HOOGDU1TSCH VAN
DOOR
Het was tegen den middag, toen een
der jagers op een moe afgejaagd paard
den slothof van Tannensee opreed en de
tijding biacht van een ontzettend ongeluk.
Door eene nog onopgehelderde onvoor
zichtigheid had des opper jachtmeesters
eigen geweer zich ontladen en hem in
het hart getioffeo. Toen op het geval
len schot een der naastbijzijnde, in bet
dichte struikgewas verscholen jager toe
snelde, vond hij den graaf, als ware hij
nedergestort op zijn gelaat liggend, met
het geweer onder zich.
Nog eer raea de tijding van het onge
luk naar Tannensee had gezonden, had
men een dokter gehaald, welke de over
tuiging der jagers deelde, dat graaf Wan
gerloh" dood was. Daarna werd een der
heeren vooruitgezonden met de treurige
boodschap.
Graaf Herben, voor wien! zij bestemd
was, trof uien niet aanhg werd voor
den avond niet tehuis verwacht. Hij had
spottend naar den officieeleu humbugdie
om hem op te merken was.
Een Amerikaansch burgemeester is een
machtig man in zijn soort; hij kan veel
doen gedurende den korten tijd van zijn
bestuur, en verdwijnt niet geheel in de
bureaucratische machine. Harrison wist
dit en maakte er gebruik van. Zijn pro
gramma was: de moreele en physieke
verbetering van Chicago. „De wereld
mag niet denken, zeide hij, dat wij hier
in een stal wonenChicago moet opge
knapt en aangekleed worden, en zich als
een schoone jonkvrouw voordoen, die da
gelijks een bad neemt in het Michigan-
rneer."
Het is niet te zeggen, of het hem ge
lukt zou zijn die moeilijke taak te ver
vullen. Doch met krachtige hand ging
hij de misbruiken tegen, die hij ontmoet
te, en onder de buieaucraten, die tot
dusver steeds de macht in handeD hadden
hield hij op forsche wijze huis. Of nu
juist allen, die hij aanstelde, beter warén
dan degeDen die hij ontsloeg, is moeilijk
te zeggendoch vele door hem gedane
benoemingen vonden algemeeneh bljWl.
Zeker is het, dat Harrison nog vele
gro^tsche plannen had voorland en stad;
doch de kogel van een half krankzinnigen
baantjesjager heeft ze vernietigd.
Zoodra het bekend werd dat een Rus
sisch eskader een bezoek zoii brengen
aan Toulon dook het' gerucht op dat
Frankrijk aan Rusland "een der Middel
iandsche zeehavens, Villefranche, Ajac
cio of Port Ven'dres als station zou aan
bieden. Zoowel in Engeland als in ita-
zicli reeds des voormiddags naar het land
goed van den overleden generaal Von
Volz begeven, waar diens kleindochter,
onder bescherming haver vroegere gou
vernante, den rouwtijd over haren groot
vader in teruggetrokkenheid doorbracht.
De gravin moest de tijding hooren uit
vreemden mond, en hoe verschoonend zij
baar werd medegedeeld, zij vermoedde on
middellijk de waarhei
Twee uren later werd het lijk van den
opperjachtmaester binnengebracht. Toen
kwam ook Herbert, wiern men een bode
gezonden had.
Hij alleen, van allen die rond het bed
stonden, waarop de doode lag, hij alleen
vermoedde, dat deze vrijwillig het leven
verlaten had, het leven, dat hem geene
gunsten meer te bieden had. Geene
zelfs in dit oogenblik gevoelde Her bei
zich verlicht, dat niet hij het was, die
verleden dwaasheden te boeten had, dat
voor hem het lot een uitweg had open
gehouden, dien hij niet had verzuimd te
betreden.
Het sterfgeval baarde opzien en ver
wekte deelneming; de opperjachtmeesiei
was bij al zijne gebreken een vroolijk
mensch geweest en meer geliefd dan zijn
zoon.
Graaf Wolf was diep bewogen, dit plot
seling onvoorbereid heengaan in het volle
genot zijns levens, de vertwijfelende smart
der weduwe, die ook nog een anderen
lie werd dit bericht met weinig ingencr
menheid vernomen.
Nu is, volgens den Parijschen corres
pondent der TimesFrankrijk nog een
stap verder gegaan en heeft aan Rusland
het recht geschonken van elke Fransche
haven in de Middeliandsche zee gebruik
te maken. Admiraal Avellan kreeg een
brief mede van den Franschen minister
van marine, met instructies aan de ma
ritieme overheden in die havens om de
Russische schepen te behandelen als
waren het Fransche.
Dit bericht heeft de Londenscbe pers
nauwelijks vernomen, of zij dringt reeds
aan op eene versterking van het En-
gelsch eskader ie de Middeliandsche zee.
Minder aardig dan de Russische ver
broederingsberichten luiden de mededee-
lingen uit de werkstakende districten
van het Pas de Galais. Daar zijn dyna
miefcoDlploffingen, botsingen tusschen
werkstakers en gendarmes, uiteer.jagin-
gen van samenscholingen en Vergaderin
gen aan de orde van den dag. Zondag
nacht is de eerste doode gevallen. Toen
kwamen twee gendarmes een drietal
zingende personen tegen. De gendarmes
wilden proces-verbaal opmaken wegens
nachtelijk burengerucht. Een der zingen
den weigerde zijn naam op te geven,
waarom de gendarmes hem wilden mee
nemen. Er ontstond nu een. gevechten
de menigte, die meer en meer aangroei
de, nam zulk een dreigende houding aan,
dat de gendarmes bij den veldwachter
binnenvluchtten. Hei volk schooide toen
voor het. huis samen, de veldwachter
loste een schot op de menigte en een
20jarig jongman viel doodelijk getroffen
neer.
slag van het noodlot gold, welke haar
zwager niet kende, greep hem diep en
smartelijk aan.
Hij betoonde zijne schoonzuster in deze
ure eene meer broederlijke gezindheid dan
ooit, hij was nu inderdaad en in waar
heid het hoofd der familie. Hij schikte
en beval bij deze laatste en treurigste
aangelegenheden van ons geheele leven
bracht troost aan en schatte raad en bood
Herbert zijne hulpe in het schikken der
nalatenschap.
Dit aanbod werd in dank aangenomen
niets kon moeder en zoon gewenschter
voorkomen, dan eene sprakelooze bloot-
legging van hunnen ondergang, niets was
beter, dan dezen te vernemen als een
nieuw, onverwacht ongeluk uit den mond
van graaf Wolt. Schoof Herbert door
geheele onbekendheid hiermede iedete
medeplichtigheid verre van zich, zoo eisch-
te ze voor de arme zoo zwaar beproef
de vrouw de grootmoedigheid baars zwa
gers, welke zich in moeilijke uren nooit
verloochende.
De begrafenis had plaats gehadmet
al ae praal, welke de doode ia zijn leven
had liefgehad en die nu. nog een behoefte
was voor de gravin. De schitterende
stoet, waarbij de koning en de prinsen
zich hadden doen vertegenwoordigen, de
talrijke bezoeken van. heinde en ver, blei
pen haar beter Dog over het groote ver
lies heen, dan de 'eenvoudige tmiar ware
deelneming van haren zwager, van wRn
zij niets wilde weten en niets wenschte,
dan stoffelijke hulp.
Eerst na dagen van verhoogde smarte
lijke bezigheid kwam..einde]jjk die stilte,,
waarbij men zich het doorleefde, het on
herroepelijke geheel bewust wordt en nu
drongen menigmaal zuchten voi vertwij
feling door tot in de kamer van haren
overleden echtgenoot, waar graaf Wolf
bezig was de papieren na te zien.
Herbert hielp hem daarbij, voor zoover
het de correspondentie en de familiepa
pieren gold. Toen het groote hoofdstak
der schulden en rekeningen kwam, zond
de oom den jo-uen teergevoelig weg.
Maar graat Wolf kon er geen weg
medehij rekende en telde, las en ver
geleek onmogelijk, dal kon niet over
eenkomen. Hoe lichtzinnig ook de op-
periachtraeester geweest was, zoo onver
antwoordelijk kon hij niet huisgehouden
hebben. Graaf Wolf had zich sedert ja
ren lang niet beziggehouden met werke
lijke aaugelegenheden, steeds was Ruben
de werkzame hand geweest, die gelukkig
cn goed voor hem gehandeld had en hem
riep hij ter hulpe.
De zaakwaarnemer regelde niet alleen,
hij gaf ook uitlegging bij hem hadden
reeds talrijke schuldeischers onder de baud
navraag gedaan en het bevestigd, dat de
opperjachtmeester een geruïneerd man
was.