758. Zaterdag November 1895. 9e «laarg, IJ Is wmÈM Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-V laanderen. DIELEMAN, Cartér Harrison. FEUILLETON. Buitenland. AXEL. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per Maanden 50 cent; franco per post 60 cent; voor België 80 cent. Afzonderl. numm. ct. DRUKKER UITGEVER Ad ver ten tien van tot regels 25 oent* voor eiken regel meer cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiê'n worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag'- en Vrijdagnamiddag TWEE are». UIT DE PERS. Zooals wij reeds met oen enkel woord mededeelden, is Zondag de burgemeester van Ohicago, Carter Harrison, door een baantjes-jager doodgeschoten. Daaromtrent deelt de Amst., het volgende mede:" De voortdurende verwisseling van per soneel- in openbare betrekkingen heeft in Amerika een soort van menschen grootgebracbty die men nergens elders in zoo groot aantal treft: de baantjesjagers. Zij zijn de plaag van iederen Amerikaan- schen ambtenaar. Cleveland werd door hen zoo tot wanhoop gebiacht, dat bij zijn deur voor hen sloot; de bekende presi dent Garfield is dooreen „baantjesjager'' kapitein Guiteau, aan het station te Washington doodgescnote»en ook de burgemeester van Chicago heeft van deze lieden veei te lijden gehad. Eens zelfs had er een,: die een paar bakkebaarden la Jules Ferry droeg, den ongeduldigen heer Harrison zoo lang opgehouden, dat hij zijn papierschaar greep eo^ met een vlugge beweging hem beide bakkebaarden afsneed. Uit die klasse van menschen is ook de moordenaar van Harrisoo voort gekomen. Waarschijnlijk werd Prender* gast in de burgemeesterskamer ten raad huize niet meer toegelaten. Hij zocht den mayor in zijne woning op en schoot hem daar dood. Carter Harrison was voor de vierde maal burgemeester van Chicago. In 1825 werd liij te Fayette County in Kentucky geboren na verschillende betrekkingen te hebbeu bekleed bij de rechterlijke macht en bij de administratie, werd hij in 1874 naar het Congres afgevaardigd. In 1878 werd hij tot mayor van Chicago gekozen en sedert kreeg hij bij elke ver kiezing een grootere meerderheid. Bij de laatste verkiezing had hij zijn succes vooral te danken aan de Duitscbers, die hun candidaat lieten vallen, om hem te steunen. Hij stelde er roem in, de burgemees ter der tentoonstelling te zijn en het lot heeft hem bij zijn woord gehouden Op den dag dat de tentoonstelling geopend werd, aanvaardde hij voor de 4e maal |gn arnbtop den dag voor de sluiting stierf hij. Aan de herinnering der groote tentoonstelling zal zijn naam onverbreke lijk verbonden zijn. Harrison was geen politieke figuur. Hij was veel meer man van zaken hij had eerst een groot vermogen verdiend en daarna braont hij de kennis en de ervaring, in eer? lange reeks van jaren oggedaan. mede in den dienst van lanl en stad. Wat hem vooral bemind maak te bij de massa, was zijne koene on verschrokkenheid, zijn groot talem als redenaar en zijn nooit falende spotzucht. De Amerikanen zijn geboren humoristen, en zij weten humor op den waren prijs te stellen. En het was een genot voor hen een redevoering van burgemeester Harrison te hooren. Hij was de eerste die den spot durfde dnjven met den hertog van 'Veragüa, den verloopen nakomeling van Columbus, op wien de Amerikanen ai hun liefhebberij voor mooie titels verbi achten en op den dag van de pening der tentoonstelling stond hij, tus schen alle gerokte en gegalonneerde hee- ren met zijn slappen hoed op en keek 69. NAAK. HET HOOGDU1TSCH VAN DOOR Het was tegen den middag, toen een der jagers op een moe afgejaagd paard den slothof van Tannensee opreed en de tijding biacht van een ontzettend ongeluk. Door eene nog onopgehelderde onvoor zichtigheid had des opper jachtmeesters eigen geweer zich ontladen en hem in het hart getioffeo. Toen op het geval len schot een der naastbijzijnde, in bet dichte struikgewas verscholen jager toe snelde, vond hij den graaf, als ware hij nedergestort op zijn gelaat liggend, met het geweer onder zich. Nog eer raea de tijding van het onge luk naar Tannensee had gezonden, had men een dokter gehaald, welke de over tuiging der jagers deelde, dat graaf Wan gerloh" dood was. Daarna werd een der heeren vooruitgezonden met de treurige boodschap. Graaf Herben, voor wien! zij bestemd was, trof uien niet aanhg werd voor den avond niet tehuis verwacht. Hij had spottend naar den officieeleu humbugdie om hem op te merken was. Een Amerikaansch burgemeester is een machtig man in zijn soort; hij kan veel doen gedurende den korten tijd van zijn bestuur, en verdwijnt niet geheel in de bureaucratische machine. Harrison wist dit en maakte er gebruik van. Zijn pro gramma was: de moreele en physieke verbetering van Chicago. „De wereld mag niet denken, zeide hij, dat wij hier in een stal wonenChicago moet opge knapt en aangekleed worden, en zich als een schoone jonkvrouw voordoen, die da gelijks een bad neemt in het Michigan- rneer." Het is niet te zeggen, of het hem ge lukt zou zijn die moeilijke taak te ver vullen. Doch met krachtige hand ging hij de misbruiken tegen, die hij ontmoet te, en onder de buieaucraten, die tot dusver steeds de macht in handeD hadden hield hij op forsche wijze huis. Of nu juist allen, die hij aanstelde, beter warén dan degeDen die hij ontsloeg, is moeilijk te zeggendoch vele door hem gedane benoemingen vonden algemeeneh bljWl. Zeker is het, dat Harrison nog vele gro^tsche plannen had voorland en stad; doch de kogel van een half krankzinnigen baantjesjager heeft ze vernietigd. Zoodra het bekend werd dat een Rus sisch eskader een bezoek zoii brengen aan Toulon dook het' gerucht op dat Frankrijk aan Rusland "een der Middel iandsche zeehavens, Villefranche, Ajac cio of Port Ven'dres als station zou aan bieden. Zoowel in Engeland als in ita- zicli reeds des voormiddags naar het land goed van den overleden generaal Von Volz begeven, waar diens kleindochter, onder bescherming haver vroegere gou vernante, den rouwtijd over haren groot vader in teruggetrokkenheid doorbracht. De gravin moest de tijding hooren uit vreemden mond, en hoe verschoonend zij baar werd medegedeeld, zij vermoedde on middellijk de waarhei Twee uren later werd het lijk van den opperjachtmaester binnengebracht. Toen kwam ook Herbert, wiern men een bode gezonden had. Hij alleen, van allen die rond het bed stonden, waarop de doode lag, hij alleen vermoedde, dat deze vrijwillig het leven verlaten had, het leven, dat hem geene gunsten meer te bieden had. Geene zelfs in dit oogenblik gevoelde Her bei zich verlicht, dat niet hij het was, die verleden dwaasheden te boeten had, dat voor hem het lot een uitweg had open gehouden, dien hij niet had verzuimd te betreden. Het sterfgeval baarde opzien en ver wekte deelneming; de opperjachtmeesiei was bij al zijne gebreken een vroolijk mensch geweest en meer geliefd dan zijn zoon. Graaf Wolf was diep bewogen, dit plot seling onvoorbereid heengaan in het volle genot zijns levens, de vertwijfelende smart der weduwe, die ook nog een anderen lie werd dit bericht met weinig ingencr menheid vernomen. Nu is, volgens den Parijschen corres pondent der TimesFrankrijk nog een stap verder gegaan en heeft aan Rusland het recht geschonken van elke Fransche haven in de Middeliandsche zee gebruik te maken. Admiraal Avellan kreeg een brief mede van den Franschen minister van marine, met instructies aan de ma ritieme overheden in die havens om de Russische schepen te behandelen als waren het Fransche. Dit bericht heeft de Londenscbe pers nauwelijks vernomen, of zij dringt reeds aan op eene versterking van het En- gelsch eskader ie de Middeliandsche zee. Minder aardig dan de Russische ver broederingsberichten luiden de mededee- lingen uit de werkstakende districten van het Pas de Galais. Daar zijn dyna miefcoDlploffingen, botsingen tusschen werkstakers en gendarmes, uiteer.jagin- gen van samenscholingen en Vergaderin gen aan de orde van den dag. Zondag nacht is de eerste doode gevallen. Toen kwamen twee gendarmes een drietal zingende personen tegen. De gendarmes wilden proces-verbaal opmaken wegens nachtelijk burengerucht. Een der zingen den weigerde zijn naam op te geven, waarom de gendarmes hem wilden mee nemen. Er ontstond nu een. gevechten de menigte, die meer en meer aangroei de, nam zulk een dreigende houding aan, dat de gendarmes bij den veldwachter binnenvluchtten. Hei volk schooide toen voor het. huis samen, de veldwachter loste een schot op de menigte en een 20jarig jongman viel doodelijk getroffen neer. slag van het noodlot gold, welke haar zwager niet kende, greep hem diep en smartelijk aan. Hij betoonde zijne schoonzuster in deze ure eene meer broederlijke gezindheid dan ooit, hij was nu inderdaad en in waar heid het hoofd der familie. Hij schikte en beval bij deze laatste en treurigste aangelegenheden van ons geheele leven bracht troost aan en schatte raad en bood Herbert zijne hulpe in het schikken der nalatenschap. Dit aanbod werd in dank aangenomen niets kon moeder en zoon gewenschter voorkomen, dan eene sprakelooze bloot- legging van hunnen ondergang, niets was beter, dan dezen te vernemen als een nieuw, onverwacht ongeluk uit den mond van graaf Wolt. Schoof Herbert door geheele onbekendheid hiermede iedete medeplichtigheid verre van zich, zoo eisch- te ze voor de arme zoo zwaar beproef de vrouw de grootmoedigheid baars zwa gers, welke zich in moeilijke uren nooit verloochende. De begrafenis had plaats gehadmet al ae praal, welke de doode ia zijn leven had liefgehad en die nu. nog een behoefte was voor de gravin. De schitterende stoet, waarbij de koning en de prinsen zich hadden doen vertegenwoordigen, de talrijke bezoeken van. heinde en ver, blei pen haar beter Dog over het groote ver lies heen, dan de 'eenvoudige tmiar ware deelneming van haren zwager, van wRn zij niets wilde weten en niets wenschte, dan stoffelijke hulp. Eerst na dagen van verhoogde smarte lijke bezigheid kwam..einde]jjk die stilte,, waarbij men zich het doorleefde, het on herroepelijke geheel bewust wordt en nu drongen menigmaal zuchten voi vertwij feling door tot in de kamer van haren overleden echtgenoot, waar graaf Wolf bezig was de papieren na te zien. Herbert hielp hem daarbij, voor zoover het de correspondentie en de familiepa pieren gold. Toen het groote hoofdstak der schulden en rekeningen kwam, zond de oom den jo-uen teergevoelig weg. Maar graat Wolf kon er geen weg medehij rekende en telde, las en ver geleek onmogelijk, dal kon niet over eenkomen. Hoe lichtzinnig ook de op- periachtraeester geweest was, zoo onver antwoordelijk kon hij niet huisgehouden hebben. Graaf Wolf had zich sedert ja ren lang niet beziggehouden met werke lijke aaugelegenheden, steeds was Ruben de werkzame hand geweest, die gelukkig cn goed voor hem gehandeld had en hem riep hij ter hulpe. De zaakwaarnemer regelde niet alleen, hij gaf ook uitlegging bij hem hadden reeds talrijke schuldeischers onder de baud navraag gedaan en het bevestigd, dat de opperjachtmeester een geruïneerd man was.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1893 | | pagina 1