Mo.im.
Zaterdag 25 September 1895
9e Jaarg
BEKENDMAKING.
Mj i8/'4«; wsmte
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
ff1. DIELEMAN,
AXEL.
57. FEUILLETON.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag*- en Vrij dagavond.
ABONNEMENTSPRIJS":
per Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. ct.
DRUKKER UITGEVER
ve en ti van tot regels 25 oent;
voor eiken regel meer cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Burgemeester van HULST
brengt bij deze ter algemeene kennis,
dat gedurende de KERMIS ot JAAR
MARKT alhier, dat is vau Zaterdag 30
September tot en met Woensdag, Oc-
tober de Herbergen in deze ge
meente zullen mogen geopend blijven
tot nachts twaalf ure
dat het maken van muziek en zang
in voornoemde lokaliteiten niet dan na
het, eindspn van alle Godsdienstoefenin
gen zal Lcogen plaats hebben en niet
later dan tot lVf9 uur avonds zal mo
gen duren
dat bij het voorvallen van ongeregeld
beden of bij het voorkomen binnen deze
gemeente van een besmettelijk ziekte
geval, de voorzeide vergunningen, zooals
het later sluitingsuur der herbergen en
het maken van muziek en zang aldaar,
onmiddellijk zullen worden ingetrokken;
dat met bet oog op het heerschen der
Cholera niet zullen worden toegelaten
straatmuzikanten, orgeldraaiers, liedjes
zangers, kunstenmakers, en dergelijke
lieden; en
dat aan niemand dan aan de ingeze
tenen dezer gemceiite verlof zal worden
gegeven tot het plaatsen van tenten,
kramen, tafeltjes, diaaimolens of carou-
seis en dergelijken, mits dat zij ingeze-
tenen an bunne inrichtingen enz. gedu
rende de laatste maand zich niet hebben
opgehouden in plaatsen waar in dien tijd
gevallen van Cholera zijn voorgekomen.
Hulst, den 19 September 1893.
De Burgemeester,
Ls VAN WAESBERGHE JANSSENS.
NAAR HET HOOGDÜITSCH VAN
©OIiO IfcAIMUKJ»
DOOR
Dit gevoel was geen geheim gebleven
voor graaf Wolf, integendeel, hg (SS-
scherpzinnig genoeg, toen de oalans schom
melde tusschen het kloosterleven en het
leven in de wereld en oversloeg tot dit
laatste, om toen Theresa's liefde tot den
schilder als minstens even zwaar te be
schouwen, als hare kinderlijke liefde tot
hem zelve. Maar hij gevoelde zich niet
gekrenkt door deze wetenschap, er waren
uren, waarin hij die liefde harer jeugd
beschouwde als bevorderlik aan zijne ei
gen plannen voor de toekomst, Want graaf
Woif geloofde volstrekt niet, zooals zijne
dochter, aan geheime machten, welke den
levensloop van twee menschen in elkan
der doen vloeien, ook al zouden die men
schen zich daartegen verzetten, hij zeide
alleen tot zichzelven, dat de liefde tot
Riehard zijn kind nog langen tijd be
schermen zou teger. het gevaar eener on-
ovdrlegde keuze, en uit dit oogpunt be
schouwd kon hij niet alleen Constantijn
Het bevat onder het op
schrift „PLEIDOOIEN" het volgende
Tot mijne herinneringen uit lang ver
vlogen jaren ons geheugen houdt vaak
vast wat wij zonder smart zouden ver
goten en verliest wat wij ons gaarne nog
eens te binnen zuuden biengen be
hoort ook die aan een klein houten huis
jeaan den walkant tegenover onze
school. Het was geel geverfd, bad een
deur, maar in plaats van een raam een
groot naar buiten openslaand luik, dat
als toonbank dienst kon doen, zoo op de
manier van een ouderwetscbe secretaire.
Het was een verkoophuisje van rivier-
visch. Voor, op de straatsteenen, stonden
schragen, waarop houten, groene bakken
rustten. Daarin krioelde de gladde mas
sa van palingen en alen in een glibbe
rige wrong dooreen, en ik heb later me
nigmaal gedacht, dat de vischbandelaar
aan onze opvoeding slechten dienst be
wezen had door zijne affaire juist tegen
over onze school uit te oefenen. Want
als de bel van twaalven geluid had en
wij naar buiten stioomden, vormden wij
een kring om de vischbakken, afwach
tende de dingen, die komen zouden.
Dan verscheen er een juffrouw met
een hengselmand en deed haar keus uit
den wrieraelenden hoop. Waarop de koop
man het linnen, bebloede voorschoot
omgeslagen, de mouwen opgestroopt,>zijn
mes nam en de vertooning voor ons be
gon. De paling, met duim en voor
vinger tusschen de kieuwen gegrepen,
werd in zijn ki onkelend tegenstreven uit
den bak genomenhet mes sneed een
diepen kring in het vel ocdei den kop
de omgeplooide rand kwam tusschen duim
en lemmet, en met een langzaam, koel
vergunnen aanzoek te doen maar ook den
wachttijd verkorten, die hoe langer hoe
pijnlijker worden moest.
Het wederzien had, plaats ten gevolge
eener directe uitnoodfging van den graaf,
nog voordat hij Theresa ais zijne dochter
in den kring zijner familie had ingeleid.
De ontmoeting had plaats te Venetië, waar
Constantijn haar het laatst gezien had,
Alles scheen zich zoo heerlijk te voegen
.naar de weuschen van den jongen man
enals hadde het jaar niet bestaan
dat hem zoo zwaar was gevallen, zoo on
veranderd en schoon, zoo geheel overeen
komstig zijne herinnering stond Theresa
op het balkon van het paleis en wuifde
hem lachend welkom toe, toen hg na
derde.
De graaf en de gravin wachten zoo
had de oude Duitsche bediende gezegd,
die hem kende vau vooiheen en beneden
aan de trap stond.
Constantijn begreep dit niet en gunde
zich ook geen tijd, er over na te denken.
Zij toch was de eenige, welke hij liefhad
welken naam men haar ook gaf en het
lang verborgen gevoel, dat nu te voor
schijn kwam uit de diepce en, vrij gewor
den, zijn denkeu in beslag nam, smachtte
naar de zee van gelukzaligheid, waarvan
hij zco lange dagen en nachten had
drootnd, maar de eerste blik in Tbere-a's
oogen was genoeg, om" dien droom te
doen eindigen gèen spoor van teeöerheid
bloedig aftrekken stroopte de man de
huid van het krimpend lichaam. De blau
we binnenoppervlakte vertoonde zich aan
ons spiedend oog, totdat de staart was
bereikt en het omgekeerde vel met een
kletsenden klap over den rand der tobbe
geslagen werd. Dan hield de juffrouw
haar schaaltje bij en zagen wij hoe^ de
kronkelende paling in rnooten, .gecjeeld
werd, ieder op zichzelve nog levend, en
in mandje medegenomen. Waarmede
de vertooning voor ons afgeloopen was.
Misschien was deze nieuwsgierigheid
in kleine jongens zeer natuurlijk, maar
kan toch niet goed geweest zijn, dat
zij zco ongestoord bevredigd word. Of
moest zijn, dat sommigen onzer, on
bewust, reeds daar de kiemen opdeden
voor hunnen lateren alschuw van dieren
mishandeling, het mag dan meteen de
reden zijn, waarom dit tooneel op de
Aalmarkt rnij zoo levendig bijgebleven is.
Jaren later en in een geheel ander
oord des lands heeft het ironisch spel
van het toeval gewild, dat mijn huis zou
staan tusschen twee slagerswinkels en
mijn tuin links, achter en rechts er
was werkelijks iets verbijsterends in dien
krans zou omringd zijn van slacht
plaatsen, waarin runderen, schapen en
varkens het leven eindigden. Hoe me
nigmaal drong het zuchten en lochelen
dei stervende dieren in onze ooren, of
kondigde het slijpen der messen op den
steen de naderende terechtstelling aan.
Hoe dikwijls zag ik te schemeravond een
troep jongens gluren door de breede re
ten der blinden voor het winkelraam of
van den slachtstal, waar het van bloed
rookte als in de tempels der Azteken
waar zij, de handen geleund op de kroin
of liefde schitterde daarin, toen zij den
jongen man, die met luid kloppend hart
eu naar adem hijgend voor haar stond, met
hartelijke vriendelijkheid de hand reikte.
Hij zag alles, begreep alles, zondereven
wel een enkele duidelijke gedachte te
hebbenhet krachtig stroomend bloed
vloeide naar zijn hart terug en wellicht
zoude hij gezwegen hebben voor immer,
als graaf Wolf, na de eerste begroeting,
niet onbevangen gezegd had Gij wenscht
een onderhoud met Theresa, gij zijt van
verre gekomen, waarde dokter, gij moet
den tijd waarnemen en uwe eigen aange
legen heden bespreken, eer wp aan de on
ze denken.
Zoo was Constantijn, toen de graaf de
kamer verliet, bijna gedwongen te spie
ken en toen hij nu tot haar spiak, gloei
end en welsprekend, diep en waar, toen
ontsloot de liefde voor de eerste en voor
de eenige maal aan haar zijn ganscbe
gemoed, met al de schatten, die verboi
gen daarin woonden.
Signor Wangen, had zij hem geant
woord, gij stelt mij door uwe liefde h)po
ger, dan ik waardig ben en daarvoor dank
ik uit den diepsteu grond mijns harten.
Het zal voor mij spieken, 'als ik in de
onbekende wereld, die ik nu ga betreden,
op ontgoochelingen en wederwaardigheden
stuit en wellicht tevergeefs naar een
vriend zoek, dien ik schatten hoogach
ten zal zooals Het smart mp; te'
gebogen knieën, zich vergasten konden
aan het schouwspel van al die kunstbe
werkingen, te midden waarvan een koe
haren bloedigen dood vindt. En als ik
hen, nietaltijd even zacht, verzocht in
andere dingen hunne ontspanning te vin
den, was dan misschien mijne ergernis
de gerechte straf voor mijn staan bij de
palingbakken van voorheen
Al deze herinneringen werden wak
ker in mij, toen ik onlangs las van de
volksstemming in Zwitserland, waarbij
in de grondwet het verbod werd opge
nomen van slachten naar den Joodscheu
ritus. Aan dat besluit beeft verbitterd
en dweepziek anti-semitisme middel-
eeuwsch verschijnsel-in onze negentien
de eeow! ruim'zooveel deel als die
renliefde. En als men de beweging ziet
tegen dezn slachtmethode, terwijl onze
christehslagers waarlijk ook niet allen
bet slaehtmasker gebruiken, honderd an
dere wreedheden onbelemmerd voortgaan
bedreven te worden, dan is er een on
willekeurige gedachte aan de mug, die
tegengehouden, en den kameel, die door
gezwolgen wordt. Datzelfde volk snijdt
wél honden staarten en ooren af, zon
der de beesten vooraf te chlorofoi misee-
renhet verandert zonder gewetens
wroeging de natuur van jonge paarden
en kalven het kookt de kreeften levend
en vilt palingen den Jood echter ver
biedt het rund of kalf, naar de vooi-
schriften, welke hij van de vadeien ge
ërfd heeft, den hals af te snijden, als hij
het dier niet eerst door een slag op den
kop verdoofd heeft."
Ct. 26 Aug. '93, lo blad
moeten bedroeven, maar gp moet de volle
waarheid vernemen. Wat ik voor gevoel"
is geen liefde en kan dit ook nimmer
worden en ik zoude mij zeer ongelukkig
gevoelen, als ik op dit oogenblik niet tot
konde zeggen, dat ik ten allen tijde
waar geweest ben en eerlijk, dat ik nooit
een gevoel heb aangemoedigd, hetwelk
eens, ik hoop dit stellig, een kostbaar
geschenk zal zpn voor eene vrouw, die',
het veel meer waardig is. Mijn hait is
steeds een open hoek geweest voor mijne
vrienden, gij weet, wien het toebehoort en
moge het nu toeschijnen een veracht
.onbeheerd goed te zijn, eens zal de tijd
komen, waarop de eigenaar het van mij(
vorderen zal. Gp zijt zoo goed, gij zult
mij niet uitlachen, als ik daaraan vast
houd, dat de Goddelijke macht een ster
keren band weeft tusschen twee harten,
dan de menschelijke wil en gij zijt over
tuigd, dat ik de waarheid spreek, als i!c
zeg, dat'ik het geheime heerschen dier
macht gevoel in iederen polsslag, bij ie
dere gedachtej die mij daaraan bernmieil,'
dat^hij zpn leven aanbood om het mijne
te ndden en dit voor hem heeft gekocht.
En als hij dit leven nu ooit vonkrt
als hij de liefde versmaadt, die hem werd
aangeboden vroeg Constantijn met treuri
gen ernst.
Het trotsche bloed steeg baar eenigsziris
naar het gelaat bij het woord versmaden,
maar kaar hart doorstond de proef.
WKLSCIIK
COURANT
tmnKmmmmmmaimHBamartmmmmj
ra
