No. 689.
Zaterdag Maart 1895,
8e aarg:
Ülf is iitif
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-laanderen.
MELKMAN,
AXEL.
Brandgevaar.
13ft
Buitenland.
Dit Blad versfchjjiff eiken Dinsdag- ea Vrij dagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonder!, numm. ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentievan tot regels 25 cent-
voor eiken regel meer cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
In de Rott. Crtvan jl. Dinsdag
komt een ingezonden stuk voor ovei het
gevaar voor brand, van de hand des
heeren Hubsoheb te Gravenhage.
Ofschoon op het platteland het gevaar
voor brand niet zoo groot is als in de
steden en er in kleine plaatsen niet zoo
licht menschenievens in gevaar kunnen
Verkeeren omdat de gebouwen gewoonlijk
geheel anders zijn ingericht en ook veel
kleiner zijn dan in de stad, toch bevat
het stukje zooveel nuttige wenken, waar
schuwingen 6n raadgevingen, weike ook
ons, plattelandbewoners, van dienst kun'
nen zijn, dat we het hieronder laten
volgen.
Wordt de Courantaldus begint
de heer Hubscher, uitgebreiden kring
gelezen, mijne bedoeling met dit schrij
ven zal ik te beter bereikt zien.
Wien is het niet bekend, dat Amster
dam de laatste dagen zoo ontzettend
door brand is geteisterd geworden wiep
zijn niet de haren te berge gerezen bij
de gedachte van dien wanhopigen dak-
sprong door juffrouw Alikot gewragd en
wie ontroerde niet in hevige mate bij de
lezing dat drie kinderen in een hoek
van de kamer verkoold zijn gevonden.
Na den verschrikkelijken theaterbrand
te Weenen weiden schier overal de
schouwburgen, concertzalen enz. geïn
specteerd en vêrandéringen aangebracht,
en ofschoon dit toe te juichen was, te
betreuren was het zeker,/dat bet pas
geschiedde nadat zulk een'ernstige cata-
Strophe had plaats gegrepen.
De goede gang van hét schip' is toe
vertrouwd aan hem die aan het roer
EERSTE HOOFDSTUK.
De donkere wolkenmassa's, die door den
wind voortgezweept, uit het zuidwesten
overvlogen, deden een fijnen motiegen
neervallen hulden den omtrek in een
ondoordringbaar grauw.
Een visschersboot kampte op het felbe
wogen meer dapper met wind en golven
en de kalme volharding der opvarenden
behaalde telkens eene nieuwe overwinning
op de baren, die hare schuiminassa's als
vijandelijke wallen tegen hen ophoopten.
De mannen werkten zich vooruit en Da
derden het eiiarid waar zij woonden.
Het was een bijna armelijk vaartuig,
beladen met wmterproviand, noodig ook
voor de éénvoudige behoeften der bewo
ners van het eiland en de bemanning be
stond uit slechts drie mannen en een half
volwassen knaap. Maar ook een passa
gie^ bevoncl zich aan boord van de buofc,
dié slechts zelden reizigers medevoerde en
zooats bij daar veimoeid naast de werk
zame mannen leunde en naar hunne be
zigheden keek, vormde hij een in het oog
vallend contrast met hen.
Hij was van eene hooge krachtige gestal
te en de uitdrukking van het edel gevoimde
.staat; alzoo ook zijn de belangen van
dorp- of stedelingen toevertiouwd aan
gemeentebesturen, en de vraag mag ge
wettige! hceten, of die belangen
alt ij wel behartigd worden.
Geen huis wordt gebouwd, of de tee-
kening moet aan de goedkeuring van
het gemeentebestuur onderworpen wor
den, op hetwelk dus de taak, de ge
wichtige taak rust, er allereerst op te
letten of eene communicatie tot een an
der huis ingeval van brand aan
wezig iswordt dit nu gedaan, steeds
gedaan
Hoe staat het thans met schouwbur
gen en andere stads- of 'ijksgebouwen,
waarin honderden menschen soms bij
eenkomen vindt men werkelijk overal
nooddeuren of ramen aanwezig
Zijn de scholen alle zoo ingericht, dat
bij het uitbreken van een brand ontko
ming gemakkelijk is?
Wordt er wel gedacht aan kazernen,
ziekenhuizen, opvoedings- en krankzin
nigengestichten, in welke gebouwen toch
ook brand kan uitbreken
Zijn de houten tenten op kei missen
wat brandgevaar betreft wel altijd
vertrouwd
Is in uwe gemeente de brandweer wel
steeds ij in orde
en zijn de manschappen, daaraan ver
bonden, weh allen voor hunne taak ge
schikt? Alle eerbied voor den ouderdom,
maar ik aai zei niet mijne m^ening uit
te spreken dat het flinke jonge mannen
behooren te zyn, die zich in de gymna
stiek goed ontwikkeld hebben en zich
daar voortdurend in blijven oefenen.
Al deze vragen en wenken gelden aan
gemeentebesturen, welke hier te kort
hoofd getuigde van geest. Maar het nog
jeugdige gelaat droeg sporen van afmatting,
sporen die meer spraken van inwendigen
strijd, dan van overtollig levensgenot en
ofschoon hij nu rustig en gevoelloos voor
zich heen staarde en de golven bedaard
over zich heen liet slaan, als ware hij ge
heel onvatbaar voor vocht en koude, zoo
verried toch een trek om de vastgesloten
ippen, dat hij niet bij iederen strijd zoo
geduldig zou afwachten. Hij had den
welgemeenden raad des schippers,, om in
de kajuit te gaan, afgeslagen en blikte/
dicht in zijn regenmantel gehuld, meer
vol ongeduld dan vol verwachting in de
weinig belovende grauwe verte, waaruit
pene smalle landstreep opdoemde, die men
ftrots alle wederwaardigb' den zichtbaar na
derde.
Het was nog vroeg in den namiddag,
toen de boot landde, maar in de duistere
verlichting van den winderigen herfstdag,
zag het kleine eiland, dat iedere landelij
ke bekoorlijkheid miste er armzalig
noeg uit.
Van de personen, die zich aan het strand
bevonden, was een visscher bij het aan-
ieggen der boot behulpzaam en eeist toen
het laatste touw bevestigd was en de
visscher de vrouw, die wachtend en toe
kijkend aan den oever stond, een vluchti
gen groet had toegezonden, herinnerde
hij zich den passagier, die geduldig wacht
te zonder den arbeid met eene enkele
schieten, en de navolgende aan particu
lieren, in het bijzonder aan de hoofden
van bewoonde huizen.
Ala gij het nog niet deedt, wilt gij
dan van nu aan zorgen dat uwe huisge-
nooten en uwe gedienstigen, ingeval van
bi and, ruimschoots gelegenheid hebben
gemakkelijk en zonder gevaar te kunnen
ontsnappen
Hebt gij, bewoners van bovenhuizen,
op uwe slaapkamer wei altijd een red-
dingstouw vooihanden?
Denkt gij, hotelhouders, wel aan uwe
gasten, en gij, fabrikanten, wel aan uwe
werklieden
Zorgt er toch voor, steeds brandblusch-
granaten in uw huis te hebben, bedenkt
dat het de redding van menschenievens
geld.
Na den brand te Weenen werd door
het menschel ijk vernuft een onbrandbare
verfstof samengesteld, en hei was iven
merkwaardig als verrassend om te zien
hoe hout, papier, stroo, touw, katoen,
gaas, enz, enz., zelf in de sterkste vlam
slechts verkoolde, maar van bran
den was geen sprake. Waar
om wordt dat middelwaardoor het
brandgevaar zoo zeer verminderd woidt,
niet allerwege in gebruik genomen?
Moge mijne bedoeling mei dit schrijver
beoogd, nl. ongelukken bij brand te vooi
komen, bereikt worden.
De Belgische kamer heeft eindelijk een
begin gemaakt met de behandeling der
grondwetsherziening. Lang hoeft men
die Zaak uitgesteld, maar hier vooral kon
uitstel geen afstel worden, daar het volk
vtfaag of aansporing te onderbreken.
Zie zoo mijnheer, wij zijj er, zeide de
schipper, waarheen nu verder, zeker naar
dén heer ffcfedikant, naar wien gij mij ge
vraagd hebt, want eene heiberg is er op
het eiland niet.
Juist; geraden, hernam de vreemdeling,
terwijl hij de vereelte hand greep, die
hem bij den sprong op den oever behulp
zaam' was, gij kunt mijn goed daar wel
laten brengen
Zeker mijnheer, Geert zal dat w^l
bezorgen, gaat intusschen maar vooruit
ik zal "mijne dochter medegeven, opdat
gjj niet misloopt.
Een vluchtige glimlach vloog bij deze
bezorgdheid over het gelaat van den vreem
delinghij liet zijn blik onderzoekend
ver de omgeving weiden, hij zweefde heen
naar de grauwe ripduinen, die de armoede
van het kleine dorpje voor de oogec der
bezoekers*, verborg e'n een zuchtvan-me
delijden ontsnapte zijne borst bij de ge~
'dachte, dat het leven van een boog&tbe-
gaéid inenscb naaf dezen aardklomp ge
bannen was.
Op het geroep vau. den schipper kwarn
uit de groep kinders, die op hetvoehtige
aan schelpen rijke strand in weerwil vap
den wind speelden, een klein bruin meisje
te voorschijn en nadat de reiziger den schip
per betaald/f^ad, maakte hij zich gei eed
om de kleine geleidster te volgen.
Voor de eerste maal, nadat hij, gehoor
daartoe aangewakkerd op vergaderingen
en meetïngen, steeds luider on luider
om behandeling van de kiesrechtkwestie
zijne stem deed hooien. Dat het debat
over deze gewichtige ze.ak met belang-
stelling zal gevolgd worden, bewees wel
de eerste vergadering aan het onderwei
gewijd. Toen was tout Bruxelles op de
tribunes tegenwoordig, van den geringen
werkman af tot de elegantste dame toe.
In den üuitscben rijksdag werd van
socialistische zijde de vraag opgeworpen
of het niet mogelijk was, door een scheids
gerecht te doen uitmaken, of Elzas-Lo
tharingen nog langer aan Duitscidand zal
behooren, dan wel of het aan Frankrijk
zal terugegeven worden. Die vraag was
ai te onnoozel, dan dat er een gunstig
antwoord op zou kunnen verwacht wor
den. De rijkskanselier Caprivi verklaarde
dan ook, dat, als het scheidsgericht be
sliste tot teruggave van Elzas Lotharin
gen aan Frankrijk, Daitscbland zich aan
die uitspraak iceb niet zou onderwerpen
maar liever tot den iaatsten droppel
bloed er om vechten.
De Fransche kamer heeft een belasting
op de livreibediendon goedgekeurd. Dat
grapje moet jaarlijks millioen opbren
gen. De bedienden van bankinstellingen
gasfabrieken en dergelijke niji er ook in
begrepen. De magazijnen Au Printemps
alleen hebben 200 belastbaie bedienden.
Dat zegt nog al iets. De begrooting voor
1893 is goedgekeurd.
Jules Ferry heeft het voorzitterschap
van den senaat mot eene vi ij lange toe
spraak aanvaard.
Aan het siot weid sproker toegejuicht.
Binnenkort zal het onderzoek betreffen
de de Italiaansche banken afgeloopen
gevende aan eene plotselinge opwelling,
het schoone zuiden had verinten, vroeg
hij zichzelven af, welken onweerstaanbaren
aandrang hij eigenlijk gehoorzaamd had,
toen hij in dit jaargetijde als gedreven
werd naar dit .nmzalige eiland, nadat hij
zoo menig oogenblik ongebruikt had lateii
voorbijgaan, om het eenige wezen op te
zoeken, dat hem nauw verwant was en
waarachtig dieibaar. Plotseling was het
'in hem opgekomenals een kreet om
hulp had het weerklonken aan zijn gees-
tesoor, als eene vene zoute klank uit lani»--
""vervlogen tijden.
Over het strand en door het zand dei-
verre duinen, die zich stil en verlaten
uitbreidden, volgde hij zijne kleine geleid
ster, die met hare naakte bruine voetjes
haastig voor hem heen trippelde en af
toe scbuw omzag/ of die groote ge
stalte achter haar, haar niet inhaalde.
Een eigenaardige beklemdheid snoerde
hem de borst toe; de wolken joegen wild
boven zijn hoofd, als wat en ze op de vlucht
en in deze woestenij, waarin geen raeti-
schelijk geluid zich deed kooren, weer
klonk het gekrijsch der meeuwen, dat de
stilte afbrak als een klaagzang.
Eindelijk weiden de eerste woningen
nchibaar en de rook, die daaruit opsteeg
was hem de eerste gastvrije welkomstgroet
liet was een armoedig dorp hetwelk hij
doorschreed, rechts en links stonden de hut
ten onregelmatig verstrooid, hutten die
AXELSCHE
COURANT.
'-j^'^gBSg^SSBgy
