No. 641.
Woensdag 14 September I H!)"2.
Se Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-V laanderen.
F. DIELEMAN,
Uit de Pers.
28. feuilleton.
Buitenland.
AXELSCHE
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent;
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent';
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Tribune van 10 dezer bevat de
volgende Politiek sociale Crcquetjes.
Wie ik ben?
Mijn naam? X.
Mijn bagage? Eul.
Niets, niets, zelfs geen belijdenis.
Ik ben 'n schaduw, 'n damp.
Tracht, mij niet te vangen, ik ontglip
u altijd.
Hoor slechts
Och, dat zeggen we zoo dikwijls als on
ze goede voorouders terugkwamen, ze
zouden onze planeet niet meer herken
nen. De rails, de telegraafdraden zou
den hen aardig in verwarring brengen.
Dat zeggen we niet eens maar wel
duizend maal.
Welnu, ik zeg: het is noch de loco
motief, noch de telegraaf noch zelfs de
commanditaire of naamlooze vennoot
schappen, die hun groote verbazing zou
den wekken. In iedei geval deze zou
kort zijn in één uur zouden ze begrip
hebben van den stoom en de electriciteit
Wat hen buiten mate zou verbazen en
in de war brengen dat zijn vrij, wij zel
ve, wij hunne kleinkinderen.
Hoe zouden ze ons herkennen
Hebben we niet, voor het meerendeel
de oogen achter in 't hoofd of, als op
schildwacht, nog meer vooruit dan de
neus Loopen we over 't algemeen niet
op de handen, in plaats van ons van
onze beenen te bedienen
Deze wanorde in de zedelijke orde, om
toch vooral niet natuurlijk te zijn, is er
niet minder zicht- en tastbaar. In den
goeden ouden tijd, zeide men op aardi
ge wijze, ernstige dingen - in onzen
tijd, zegt men op ernstige wijze, de meest
belachelijke zaken onze vaders konden
pret makenwij zijn slokoppen. Zij
vleiden den koning- wij vleien het volk
sedert dit koning is Onze vaders
waren arm: wij zijn rijk. de gasthuizen
hebben overvloed. In hun tijd, kregen
de vrouwen een twaalftal kinderen on
ze vrouwen, wanneer zij zich verwaar
digen moeder te zijn, zijn het zelden
verscheiden keerec. De kinderen wer
den op grappige wijze aan het moeder
tje voorgesteld wij stellen ze deftig voor
aan de zuigfleschdeze zelfde kinderen
werden opgevoed als kinders, opdat ze
menschen zouden worden maar wij, wij
behandelen onze kinders als menschen
opdat de menschen altijd kinders zullen
blijven. Onze vaders centraliseerden
wij decentraliseeren. Zij hadden één ko
ning wij hebben honderd koningen zij
hadden een vaderland: helaas, wij heb
ben slechts partijen.
De partijen hebben het vaderland ver
vangen. Van de politiek gesproken
desverkiezende kan men verschillende
kleuren tot eenzelfde nuance door één
mengen.de politieke kleur is niet erg so-
liede. Een republikein wordt zoo licht
royalist, als men hem wil vleien en in
pakken door een lintje en een radicaal
afgevaardigde bezigt allerlei noodmiddel-
tjes om zijn conservatieve gevoelens te
verbloemen, die hij er op nahoudt, wan
neer zijn eigenbelang in strijd komt met
zijn politieke overtuiging.f?)
Men heeft een liberaal conservatief, en
later weer liberaal zien worden men
heeft gezienja, lieve hemel! wat
Nadat het touw losgemaakt was, ont
deed hg zich var. zijn geldgordel, en schud
de den inhoud voor zich uit op den grond.
Het was een mooi sommetje in goud en
bankpapier, en pijnlijk lachend woelde hij
nog eenmaal met zijne gezonde hand in
zijn op eene oneerlgke wijze verworven
schat
Volgens het mijnrecht behoort dit alles
u, wendde hg zich tot de Duitschers, 'tis
alles onrechtmatig verkregen goed en heeft
me nooit geluk aangebracht. Hier, ver
volgde hij en haalde uit eene kleine leeren
tasch, die hi] op bet bloote lijf droeg,
eene soort brief, die stevig in leer ge
naaid was, ik verzoek u dit geschrift te
willen afgeven aan den Duitschen gezant
te New-York het bevat zaken van het
hoogste gewicht en kan misschien een
onschuldig veroordeelde redden. Ten slotte
bracht hij tot aller verbazing een groot,
ouderwetsch heerenhorloge te voorschijn,
dat nog liep. Men stond dit wonderstuk
met bevreemding aan te kijken, en wilde
weten, hoe hij aan dit erfstuk gekomen
was.
De gevangene weigerde hardnekkig elke
opheldering, niet alleen over de herkomst
van het horloge, maar ook over naam,
stand, geboorteplaats enz.
Maak er dan in 's hemels naam maar
een einde aan, zeide eindelijk Beier, als
de schurk niet spreken wil, dan mag hg
zijn gekerm meenemen in het grafhet
geschrift zal aan zijne bestemming worden
afgegeven, daarom verplicht ik mg met.
Nadat hij de drie overigen de hand ge
reikt had, nam de gevangene het woord
Ziezoo, nu ben ik tevreden, maak er nu
maar een eind aan.
Alle twaalf lootten en weer had de
Pommeraan het geluk de zwarte boon te
trekken.
De schelm is me eigenlijk geen schot
kruit waard, zeide hij, en liefst had ik
hem opgehangen als een hond maar
het is hem toegestaan, dus moet ik ge
hoorzamen.
't Is zoo goed, mannen, zeide deze, ik
kan nog op mijne eigen beenen staan en
zal niet beven, hoe zwaar het sterven me
ook valt, want ik heb daar boven veelte
verantwoorden.
Hi) stapte bij deze woorden achteruit
tot aan een boomstam en bracht zijn ge.
wonden arm achterwaarts om den boom,
terwgl hij den verbrijzelden en reeds zeer
gezwollen arm slap langs het ljjf liet
hangen.
De aanwezigen vormden een halven
kring om den veroordeelde en deden een
kort stil gebed. Toen trad de Pommeraan
heeft men al Diet in de politiek kuDuen
3D.
Tegenwoordig kan men zich verlusti
gen in vasthouders en droomers. De eer
sten zijn als ballast zonder luchtballon:
gekluisterd aan den oeverde laatsten
een ballon zonder ballastverloren in
de wolken. De eersten zien van te na
bij, de laatsten van te vergenen zien
eeD berg in lederen zandhoopvoor de
zen zijn de hoogste bergen slechts klei
ne korreltjes terwijl de eersten roepen
er zijn geen Pyrenaeën meer, antwoor
den de andere er zijn overal Pyrenaeën
Kom boven en ge zult zien
Daal af en ge kunt u overtuigen
Men wil niet naar boven komen, men
wil ook niet afdalen.
We draaien rond als een tolvan
een republiek werden we een koninkrijk
en dan haken velen weor naar 'n repu
bliek. En dan wat is een republiek
Dikwijls slechts een woordde monar
chie gluurt overal door heen het etiket:
Republiek, gehecht op den rug van een
goevernement kan niet meer beteekenen.
dan het etiketChartreuse, geplakt op
een flesch, waaruit het vocht wordt ge
schonken, dat valscbelijk dien naam
draagt.
Het vermakelijkst is nog, dat dit sys
teem van revolutie bijna altijd even ver
derfelijk is geweest, zoowel voor de ko
ningen, als voor het volk. Verbanning
voor allen, de kogel meestal voor het
volk. De koninginnen, 't is waar, gaan
heen met volle handen, als ze au revoir
wuivenhet volk wordt doodgeschoten
of verbannen, zonder dat de veroordeel
den of bun familie veel overhouden. Dit
is het eenige verschil. Al deze in de
plaats stellingen, die men ten onrechte
met den naam van revoluties heeft ver
sierd, hebben slechts in plaats van voor
uitgang, haat verwekt. Eerst politieke
haat, vervolgens maatschappelijke haat.
En deze haat neemt telkens grooter
afmetingen aan. Vanwaar deze politie
ke schommelingen
Ziehier
Indien de regeeringen, nauwelijks door
de Vrijheid geïnstalleerd, zich niet haasten
om haar heur congé te geven, dan zet
de Vrijheid, op haar beurt, die regeerin
gen weer spoedig aan den dijk.
De vorige president der Fransche re
publiek, de heer Grévy, was bekend om
zijne buitengewone gierigheid. Geheel
anders is de tegenwoordige president
Carnot van beginsel in dit opzicht. Thans
van zijne reis naar het zuiden terugge
keerd, heeft hij overal den indruk achter-
gelalen van vrijgevig en royaal te zijn.
Grévy maakte van de toegelegde repre
sentatiegelden een spaarpotje, maar Car
not geeft ze uit op zijne reizen door het
land. Daardoor wint hij zeer in popu
lariteit. Maar de tegenwoordige presi
dent heeft ook bovendien eene eigenschap,
die hem bemind maakt, en die iszijn
geduld. Met een nooit verdwijnenden
glimlach hoort hij aan alle stations de
toespraken aan van prefecten, onderpre
fecten, maires, militairen en geestelijken,
en voor allen heeft hij een beleefd en
gepast antwoord. Onder de hevigste
stortregens staat hij met stoicijnsche
kalmte de lange toespiaken aan te hoo-
ren. Te Chamberry liet hij zich in zijn
voorhief de buks op en in het volgend oogen
blik zakte de roover, midden in het voor
hoofd getroffen, zonder een kieet te slaan,
ineen.
Het graf zijns makkers werd geopend
en weder gesloten, nadat de beide schurken
ook in het graf vereenigd waren.
Zijn nalatenschap werd nu verdeeld in
twaalf deelen van ongeveer dezelfde waar
de en op de meest oorspronkelijke wijze
verloot, doordien een der goudgravers voor
een aandeel geplaatst werd, met den rug
naar de anderen gekeerd, terwgl een ander,
die voor hem stond en met den vinger
naar een der overigen wijzende, vroeg
„Zal die het hebben Antwoordde de
gevraagde „ja," dan was de aangewezene
de eigenaar van het aangegeven aandeel
antwoordde bij „neen," dan wees de voor
hem staande naar een ander eu vraagde
als vroeger en wel zoo lang, tot de ge
vraagde eindelijk „ja" zeide.
Op deze wijze vielen alle wapenen den
Mecklenburger ten deel. terwgl de weg-
trekkenden het bare geld wonnen en Meth-
low het door allen begeerde horloge ver
kreeg.
Toen eindelijk alles geregeld was, na
men allen nog een flink, snel toebereid
maal, dronken op elkanders geluk, en
scheidden ten slotte met d" beste wen
schen voor een ieders welzijn. Aan een
hoek der rots bleef Beier nog eenmaal
staan en zag om. 't Is maar een steen
achtig, woest stuk boschland, waar we
twee jaren lang moeite, honger en dorst
te verduren hebben gehad en vaak ons
leven tegen den eersten den besten struik-
roover op het spel zetten en toch valt
me het scheiden zwaar. De mensch is
toch ook een slaaf zijner gewoonte wie
weet hoe zeer, voegde hg er ten slotte aan
toe, nam zgn hoed af, zwaaide er nog een
maal mede om de nieuwe goudgravers nog
een laatst vaarwel toe te roepen, en spoed
de zich toen naar zijne makkers, die hem
reeds een heel eind voor waren.
VT.
Men bevond zich weer in de schoone
maand Mei, toen onze goudgravers Meth
low en Beier over Hamburg naar Berlijn
gingen. Hun beide makkers warer. vol.
geus afspraak in San Francisco gebleven,
terwgl zijzelf weer naar hun oud vaderland
teruggekeerd waren, met het doel om in
de eerste plaats de residentie te leeren
kennen. Zij hadden flink hun best
gedaan om een aanzienljjk sommetje
gelds bijeen te krijgen en mochten na
hunne langdurige en veelvuldige ontbe
ringen zich deze uitspanning wel veroor-
looven. Te Hamburg aangekomen bega
ven zij zich niet ver van het station in
de Invalidenstiaat in een eenvoudig loge
ment, en huurden hier voor eene week
een kleine kamer met twee beddeD.
Wordt vervolgd).
