r.
No. 615.
Woensdag 15 Juni 18i)"2.
8" Jaarg.
a na
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zee u wsch - V laanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Uit de Pers.
w FEUILLETON.
1XIÏLSCHE
courant.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. nutnm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De Koninginnen in Utrecht.
Men schrijft uit Utrecht aan het JD.
v. A'.
Een koninklijk bezoek aan de bisschops
stad is een buitengewone gebeurtenis
koning Willem III kwam er slechts en
kele malen, (het laatst in 18831 om het
standbeeld van Jan van Nassau te ont
hullen, en de koningin deed haar intocht
in Utrecht. Geen wonder dus, dat de
bewoners der Universiteitsstad in hun
nopjes waren. Er heerschte een drukte
in de straten, een vroolijke bewegelijk
heid, die mij deed denken aan de Am-
sterdamsche Aprilfeesten. Al de Utrech
tenaren flaneerden door de stad, zingen
de troepen trokken door de anders zoo
stille straten en te midden van dit ge
woel schreeuwden de kooplui, uit Am
sterdam en elders aangevoerd, met hun
„Oranje-strikjes voor twee cent", „hun
poppetjes, die „Wilhelmina" roepen, hun
„pepermunt" en hun „effectieve portret
ten der geeërbiedigde majesteiten".
„Voor 2 ct. heb je een blom,
„Dit feest komt nooit weêrorn
„'t Is allemaal nationaal,
„Wie ,t niet draagt is sociaal 1"
joept een man. geheel in bet oranje ge
kleed, die een bak vol oranje-immortel
les voor het lijf draagt, en een clubje
studenten maakt een kring rond den na-
tionalen venterzij dansen in het rond
met den hoed in de hand, terwijl zij het
Wilhelmus zingen, en in korten tijd was
de bak van den venter leeg.
't Was nationaal in Utrechtzóó na
tionaal, dat Mie Blommers uit wijk C zelfs
Novelle van
W. H A U F F.
Uit het Hoogduitsch.
Zij wenkte hem om op een tabouret te
gaan zitten, dat aan hare voeten stond
zij sprak hare stem had wel den helde
ren metaalklank verloren, dien vroeger
hare vroolijke scherts haar opgewekt lachen
liet hooren, maar die zachte roerende to
nen drongen nog dieper door. Het zou
dwaas van nip zijn, heer baron, sprak zjj,
als ik u lang in de onzekerheid liet waar
om ik u liet roepen. Ik weet het, dat
de graaf u, als zijn besten vriend, gespro
ken had van eene betrekking die nooit
had mogen bestaan. Herinnert ge u
nog dien avond van Othello Ik sprak u
toen over een briefje, dat ik gekregen had;
ik herinner me, dat gij het mij tegen wil en
dank wildet doen afstaan waarom hebt
ge dat gedaan
Waarom, vraagt uwe doorluchtigheid
Omdat ik den inhoud giste, omdat ik
dien meende te weten.
Dus is het toch waar 1 riep zij uit en
een traan welde op in hare schoone oogen.
Dus is het toch waarYan het eerste
oogenblik waarop ik u zag, hield ik u
voor een man van eer j als gij de betrek
tevreden is en haar commensalen
royaal onthaalt.
Van de eigenlijke plechtigheid, de steen
legging. zag het publiek echter niets, door
de groote schutting - zoo iets als die
rond de fontein op het Frederiksplein
welke het geheele feestterrein omringde
en de onbescheiden blikken van met-ge-
noodigden zorgvuldig tegen hield, Man
netje aan mannetje stonden de be
langstellenden tegen elkander gedrukt,
gekoesterd door de brandende zonnestra
len, joelende, wiegelende, zoover het oog
reikte van hen, die op de omloopen van
den Domtoren een plaats hadden ge
kregen.
Doch allen, die in den omtrek waren,
genoten van Rich. Hoi's en Beets feestcan
tate, die krachtig klonk in de buiten
lucht. Nu eens hoorden zij de fortissi
mo's van het mannenkoor (225 personen
sterk), dan weer ruischten de zachte to
nen van bet koor der 500 schoolkinderen
over hel terrein, flink gesteund door het
orkest.
Het feestterrein bood een schoonen aan
blik aan. De koningin in het wit ge
kleed de koningin-regentes droeg het
weduwenkleed - zag vroolijk en nieuws
gierig in het rond het donkere groen
der denneboomen en der palmen te mid
den van zomertoiletten der dames be
scheiden afstekende tegen de schitteren
de uniformen der hoofdofficieren en het
zwart der professorale toga's. Onder de
aanwezigen zag men ook den burge
meester van Amsterdam. Het midden
terrein was ingenomen door de schoolkin
deren in hun zomerpakjes, terwijl het
werkvolk, dat bezig is aan den bouw
van het universiteitsgebouw vooraan was
kingen van den graal kendet, waarom hebt
ge hem dan niet eerder verwijderd, waar
om hebt ge mij dan de smart niet bespaard,
hem te moeten verachten
Ik kan u bij alles wat mij heilig is, bp
mijne eigen eer bezweeren, hernam de
majoor, dat ik nauwelijks een uur voor
dat ik bij uwe doorluchtigheid in de loge
kwam, deze betrekkingen door een briefje,
dat door toeval in plaats van in handen
van den graaf in de mijne kwam. Toen
ik den giaaf daarover onder handen wilde
nemen, had hij reeds bericht daarvan ge
kregen en was reeds vertrokken. Ik ver
moedde uit zekere wenken, die dit briefje
bevatte, dat ook gij niet verschoond zoudt
blijven tevergeefs beproefde ik het onge
lukkige blaadje uit de handen uwer door
luchtigheid te krpgen.
Ge gelooft dus aan dit verzinsel zei
Sophie, terwijl hare tranen heviger stroom
den ach, het is maar een laagheid van
zekere liedendie hem van ons wilden ver
wpderen. Lees dit briefje, het is hetzelfde
dat ik kreegnietwaar, het is maar een
verzinsel
De majoor las
De majoor V. Z. is gehuwd zijne ge
malin woont in Avignon drie kleine kin
deren weenen om hunnen vadei. Zou
eene doorluchtige dame zoo weinig eer
gevoel, zoo weinig medelijden bezitten,
dat zij hem nog langer aan deze banden
zou willen ontrukken
geplaatst.
Na de steenlegging en bezichtiging van
het standbeeld van Jan van Nassau wer
den de koninginnen door de huogleeraren
het oude gebouw binnengeleid. Zij be
zichtigden de oude kloostergang met. haar
grijze gewelven en gothische vensters.
Daar waren de verschillende studenten
corpsen opgesteld, onder meer het corps
Utile Duin, welks leden in 1830 als vrij
willigers ten strijde togen en een twaalf
tal Duitsche studenten die aan de Utrecht-
sche hoogeschool studeeren. Door de
Kloostergang, waar een 12tal vrouwelijke
studenten in het wit gekleed geschaard
stonden, bereikten de vorstelijke personen
de groote gehoorzaal, het oude kapittel
der Domkerk, die niet behoefde versierd
te worden om een treffenden indruk te
maken. Voor den eikenhouten kansel
namen HH. MM. plaats, terwijl de hoog
leeraren zich in een balven kring om
haar schaarden en de groote zaal zich
verder met de studenten vulde. Een
hunner speelde op het orgel het Oude
Wilhelmus, het 15 Vivat, het Wien Neer-
landsch bloed en een solo uit „Koning
Oedipus
Prof. Snellen sprak de koninginnen toe
en stelde haar voor aan zijne collega's.
Hierna gaf de hoogleeraar een kort over
zicht van de geschiedenis der Universi
teit
In 1634 werd door het stedelijk be
stuurde grondslag gelegd voor de Utrecht-
sche Hoogeschool. Den 26en Maait 1636
werd zjj door de Staten van den Lande
van Utrecht tot Universiteit verheven
in 1811 werd zij, tijdens de Fransche
overheersching, bij keizerlijk decreet tot
écUe-sécundaiie verlaagd en in 18.15
Het was hetzelfde handschrift, hetzelfde
zegel als van het briefje dat hij zelf ge
kregen had. Hij zat nog steeds op deze
regels te staren hp waagde het niet op
te zien, hp wist niet wat te antwoorden;
want zijne strenge begrippen van waarheid
veroorloofden hem niet, tegen zpne over
tuiging te sprekenhet diepe medelpden
met hare smart stond hem niet toe, liare
hoop zoo gruwzaam den bodem in te
slaan.
Zie, ging zjj voort, toen hij nog altpd
zweeg, toen ik dit briefje argeloos, nieuws
gierig openbrak, stonden die schrikkelijke
woorden gemalinvader vóór mjj als eene
stemme des gerichts. Mijne zinnen wer
den beneveld maar telkens als ik mij maar
weer iets beter gevoel, stijgt mjjne hoop
opnieuw ik meen Zroniewsky kan toch
zoo slecht niet geweest zijn, hij kan mp
toch zoo verschrikkelijk niet bedrogen
hebben. Lach toch majoor, wees toch
vriendelijk Ik sta u toe met mij te
spotten, omdat ik mjj door deze regels zoo
geheel buiten mjizelven liet brgenen
maar niet waar, gjj ook denkt, dat het
slechts een leugen, een verzinsel is
De majoor was buiten zichzelven wat
zou hij haar zeggen Zij hing zoo vol
verwachting aan zijne lippen het was als
moest een woord van hem haar weder in
het leven terugroepen haar oog straalde
opnieuw, een gelukkige lachje verhelderde
weer hare lieielijke trekken zjj luisterde
werd de gemeente een Rijkshoogeschool
Van het auditorium werden de ko
ninginnen naar de Senaatskamer geleid,
waar aan de wanden de portretten van
hoogleeiaren uit vroegeren en uit onzen
tijd waren opgehangen. Daar werden
HH. MM. de portretten gewezen der tien
beroemde mannen, wier beeld in steen
uitgevoerd, den gevel van het nieuwe
gebouw zullen sierende busten van
Autonius Mattbeus, VoetiusVan der
StraetenDrakenborgh, HeringaVan
Hêusde, HoltiusMulder, Donders en
Buys Ballot.
Ten slotte bood prof. Snellen HH. MM.
een aquarel aan van Josselin de Jong,
voorstellende een gezicht op het Domplein.
De optocht, dien de koninginnen daarna
uit het raam van de Burgemeesterskamer
zagen voorbijtrekken, gaf een geschied
kundig overzicht van Utrecht en haar
academie.
Jammer was het, dat men bij het op
stellen hiervan weinig getracht heeft
harmonie te biengen tusschen d6 helle
kleuren van de uniformen. Bovendien
sloot de trein niet altijd aan en de hou
ding van geestelijken en so!daten(het
zitten op het paard vooral) liet dikwijls
te wenschen over. Toch maakte het een
aardigen indruk, die kleurige lange stoet
slingerende langs de Oude Gracht, te
midden van de dichte menschen massa,
als een Schotsch lint op een zwart doek.
Nu en dan klonken de vroolijke marschen
der kapellen van het le reg. veld-art.
te Utrecht, het 2e reg. inf, te 's Bosch,
de jagers en het 5e reg. inf. te Amers-
fooit en dikwijls siemde het publiek
hieimede luide in.
Natuurlijk werden de hoofdpersonen,
als naar de boodschap van een goeden engel.
Hij antwoordde niet, droevig keek hp
naar den grond toen verdween allengs-
kens de blijde hoop uit hare trekken, zij
sloeg de oogen neer, haar kleine mond
drukte zich smartelijk te zamen, het tee
dere rood. dat neg eens hare wangen ge -
verfd had, vloodhaar voorhoofd zonk in
hare schoone hand zp verborg hare wee
nende oogen.
Ik zie, zeide zij, dat ge te edel zijt,
om rap te vleien met eene hoop, die na
weinige dagen weer moet verdwijnen. Ik
dank u, ook voor deze verschrikkelpke
zekerheid. Ze is altijd beter, dan dat on
zekere zweven tusschen smart en vreugde;
en nu, mpn vriend, neem dat kistje daar,
zie dat ge het hem ter hand stelt. Het
bevat veel dat mij dierbaar was, maar
neen, laat het mij nog eenige dagen be
houden 1 Ik zal het u zenden, als ik het
niet meer noodig beb.
Het is mij als zal ik niet lang meer
leven, ging zij na eenige oogenolikken
voortgewis ik ben niet bijgeloovig; maar
waarom moet ik juist na dien noodlottigen
Othello ziek worden.
Ik had niet gedacht, dat deze gedachte
ook maar een enkel oogenblik uwe door
luchtigheid beangst zou kunnen maken,
zei de majoor.
Wordt vervolgd
