No. 582.
Zaterdag 15 Februari 1892.
7e Jaar$».
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
F. ÜIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
AXELSCHE
EOERAIXT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag1- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonder!, numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Ad ver ten tien van 1 tot 4 regels 25 cent;
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Dnitscliland. E9n lid van den Rijks
dag heeft de leer verkondigd, dat de
recruten verleerd hebben in hun onder
officier den plaatsvervanger Gods op aar
de te zien. Wanneer men het volgende
leest over de mishandelingen waaraan in
het Saksische leger de recruten dikwijls
van wege dergelijke plaatsvervangers
blootstaan, dan zou men moeten vragen
of de geachte afgevaardigde wel
goed present was, toen bij zijne orakel
taal vei kondigde.
Een paar voorbeelden slechts. Er wa
ren onderofficieren die hun recruten dage
lijks 50 100 ja soms 150 slagen lieten
toedienen met den sabelkoppel. Een der
sergeanten liet zijn recruten een sigaar
aausteken en dan den looppas uitvoeren
Als bij 50 geteld had moesten de sigaren
geheel opgerookt zijn. Een andermaal
liet dezelfde onderofficier zijn soldaten
1800 maal achtereen de diepe kniebui
ging maken.
Zekere sergeant Pflug was vooral scherp
zinnig in het uitvinden van kwellingen.
Dagelijks werdeD zijn recruten geslagen
en mishandeld, dikwijls bij de haren ge
sleept en met het hoofd tegen den muur
gebonsd. Bij een inspectie liet hij de
soldaten gedurende 5 minuten de teenen
der vuile sokken uitkauwen. De recru
ten, die bij het oefenen van den para
depas de knieën niet voldoende stiekten
liet bij de beenen over een paar stoelen
leggen en ging dan op de knie zitten.
Schreeuwden de mannen van pijn dan
hield Pflug hun den mond dicht, terwijl
hij ze met de andere hand in het gezicht
sloeg.
Een ander onderofficier was zoo ge
woon slagen uit te deelen, dat hij 4 sla
gen een pond worst noemde, welke pon
den worst de recruten in hun boekje
dankbaar moesten noteeren.
De onderofficier Zehme liet zjjn man
schappen soms des nachts opstaan en
met helm en sabel en verder alleen in
hun hemd gekleed een half uur lang den
looppas oefenen. Weer een ander ser
geant liet eenmaal een der recruten 1889
maal het geweer presenteerende man
viel ten slotte flauw en moest naar het
hospitaal worden vervoerd. De onderof
ficier Kujen dwong eens een van zijn
manschappen, die dagelijks het slacht
offer van zijn kwellingen waszijn ei
gen uitwerpselen op te eten nadat hi]
deze met zout had laten bestrooien. De
onderofficier Gilsdorf maakte zich niet
alleen schuldig aan mishandeling, maar
schaamde zich ook niet geschenken van
zijn recruten aan te nemen geld van
hem te leenen en in enkele gevallen geld
achter te houden. Bedienden zijn man
schappen hem niet spoedig genoeg naar
zijn zin, dan liet hij hen diepe kniebui
gingen maken, eene zelfs tot 900 maal
toe, zoodat de vloer geheel nat was van
het neergeloopen zweet.
Frankrijk. Aan de „Ecole centrale,'"
waar de jongelieden hunne opleiding ont
vangen als ingenieur, hebben onstuimige
tooneelen plaats gehad. Aan die school
is het namelijk een oud gebruik, dat de
kweekelingen driemaal 's jaars in op
tocht eene wandeling doen door de za
len. De directeur r.u was van oordeel,
dat daarbij al te luidruchtige manifesta-
tiën voorvielen, en dientengevolge heeft
hij het oud gebruik verboden. Vandaar
ontevredenheid onder de jongelieden. Tot
dusver ging echter alles nog goed. Maar
nu heeft de directeu; die van meening
was dat er eene strengere tucht onder
de kweekelingen moest zijnnog twee
andere gebruiken verboden, hierin be
staande dat de studenten jaarlijksop
Paschen, 's avonds al zingende een op
tocht door een gedeelte der stad houden,
met schilderachtige lantaarns, voorzien
van vroolijke opschriften, en, ook een
maal 's jaarsin een der schouwburgen
eene voorstelling geven van de voor
naamste gebeurtenissen van het jaar,
met aanduiding van de personen, die er
eene rol bij hebben gespeeld. Over het
het onderwijze nd personeel der school
werd hierbij tevens op vermakelijke
doch niet op boosaardige wijze de revue
gehouden, zoodat zich niemand onbetuigd
liet, die maar goedlachs was. Dit ver
bod nu bracht de hartstochten der kwee
kelingen in beweging. Eerst werd eene
deputatie naar den directeur afgevaardigd,
om hem te verzoeken het verbod in te
trekken. De directeur weigerde, en toen
gingen de studenten een vreeseüjk alarm
in de school makensloegen de glazen
deuren der boeken- en instrumentenkas»
ten, het tafelgereedschap, de glazen, de
karaffen, enz. kort en klein, en riepen
„Jouw hem uit 1 Jouw hem uit!" (den
directeur, den heer Cauvet). „Ontslag!"
en wat dies meer z(j.
Eene deputatie der studenten heeft
zich verder naar den minister begeven
om intrekking van het verbod te ver
zoeken. De minister heeft den directeur
ontboden om zich door dezen te laten
inlichten.
Voorshands is de school, het kon kwa
lijk anders, gesloten.
Rusland. Te Warschau moet onlangs
het volgende zijn gebeurd. Een overste
12
isme gedreven, niet vraagt naar het middel, zoo het slechts dienen
kan, om het een of ander nut te bejagen.
Het moet evenwel ons leeken, die den strijd, voor zoover hij tus-
schen voorstanders en tegenstanders der vivisectie alleen van we
tenschappelijk standpunt wordt gevoerd, slechts stilzwijgend en neu
traal mogen volgen, al aanstonds in 't oog vallen, dat de gronden,
waarop de nutteloosheid der vivisectie aangetoond wordt, en die door
hare bestrijders aangevoerd worden, voor iederen leek zoo helder en
duidelijk zijn, dat men er geen oogenblik meer aan twijfelen kan,
zich aan hunne zijde te scharen, terwijl de voorstanders der vi
visectie zich daarentegen gedurig in breedvoerigheden verliezen, zon
der ons door scherpe bewijzen van de juistheid hunner meening te
overtuigen.
Te vergeefs zoeken wij naar de eene of andere praktische ont
dekking, die wij aan de vivisectie zouden te danken hebben, ter-
wjjl hare voorstanders tot nogtoe in gebreke bleven, eenig positief
nut der vivisectie aan te toonen. In eenen adem gewaagt men van
eminente ontdekkingen, die der menschheid ten goede zouden komen,
van onbeschrijfelijk gewichtige resultaten op het gebied van natuur
wetenschap en geneeskunde, vervolgens van ontelbaar vele gevallen,
waarin het leven van velen door het nut der vivisectie gered zou zijn
geworden, terwijl geen enkel bewijs voor deze bewering bijgebracht
wordt. Zoo veel is zekerde kennis der meest uitstekende genees
middelen, zooals kinaopiumchloraal enz. hebben wij niet aan de
vivisectie te danken. Uitkomsten van groote beteekenis zijn evenmin
door vivisectie verkregen. Willen de voorstanders der vivisectie het
tegendeel beweren, wij antwoorden hun dat beweren" zeer ge
makkelijk is. Niet door beweringen zijn wij te overtuigen. Wij
vragen naar bewijzen en feiten. Zijn de uitkomsten der vivisectie
werkelijk zoo merkwaardig, als onze tegenpartij ons wil doen ge-
looven, welnu, dan eischen wij, dat zij ons een staat zal leveren,
van de waarlijk belangrijke resultaten van proefnemingen en onder
zoekingen op levende dieren. Maar dat kan zij nietwant die uit
komsten zijn zeer schraal.
Niettegenstaande het inderdaad ijzingwekkend groot aantal dieren
dat voor zoogenaamd wetenschappelijk onderzoek opgeofferd wordt,
is men b. v. de kennis van de geheimzinnige werking der zenuwen,
om nog te zwijgen over die van het leven, sedert 2 a 3 eeuwen
9
meer overbleef als laatste middel, om nog barmhartigheid in te roe
pen, dan zacht met den staart te kwispelen. Jazelfs in hun dood
strijd toonden zij zich nog dankbaar, als men hen liefkoosde, zijnde
de eenige troost, zegt dr. Hoggan, dien ik die arme martelaars kon
brengen, aan. wier gruwelijke smarten alleen de dood een einde zou
maken.
Als het gevoel der physiologen door de praktijk der vivisectie niet
geheel verstompt was, zou het hun onmogelijk zijn, hun handwerk
voort te zetten. Ik heb vaak gezien, als een dier zich wringende
van smart, de weefsels bewoog of verplaatste, die zij met zorg ont
leedden, dat zij het arme beest nog sloegen en met hardheid toe
spraken. Na verhaald te hebben, zegt Dr. Hoggan, wat ik ge
zien heb, behoef ik er niet bij te voegen, dat ik er meer dan genoeg
van heb, en bereid ben niet alleen de wetenschap, maar met haar
heel het menschdom te zien vergaan, liever dan zulke middelen te
gebruiken, om het te behouden.
Zoo dreef zekere prof. Schiff te Florence zijne wreedheid zoover,
dat hij de openbare meening tegen zich kreeg,- en de sjouwerlieden
daar ter stede onderling tegen hem samenspanden, zoodat zijn leven
ernstig in gevaar verkeerde. Hij mocht zich daarom gelukkicr re
kenen een beroep naar Genève te krijgen en Florence te kunnen
verlaten.
Na u zoovele gruwelen te hebban voorgehoudenwelke proefne
mingen ik bijna tot in het oneindige zou kunnen opsommen, die in
buitenlandsche physiol. werken zjjn beschrevenwaaruit niet met
juistheid kan afgeleid worden, wat er in ons land geschiedt, wil ik
thans, ten einde mij te bekorten o. a. nog slechts 2 proefnemingen
vermelden, die uit ons land worden bericht. Teneinde de gas-
spanningen in de pleuraholte van een hond te bestudeeren, sneed Dr.
W. Eint hoven te Leiden, honden levend den buik open, en bracht
een gasmengsel in de rechter pleuraholten. De dieren waren daarbjj
mm of meer genarcotiseerd, en allen waren genarchotomeerd, d. w.
z, een snede in de luchtpijp toegi bracht.
Wat ondragelijke folteringen de dieren moeten verduren, moge u
uit een tweede voorbeeld, afkomstig van de gemeentelijke Universi
teit te Amsterdam blijken. Men moet weten, dat in den hals vlak
onder de huid de zoogenaamde zwerfzenuw ligt, die de beweging van
het hart regelt. Wanneer de zenuw geprikkeld wordt, dan klopt het
